Pepsinogeen I en II uitdrukkingen in situ en hun correlatie met serum pesignogen niveaus bij maagkanker en zijn voorstadia ziekten

Pepsinogeen I en II uitdrukkingen in situ en hun correlatie met serum pesignogen niveaus bij maagkanker en zijn voorstadia ziekte
Abstract achtergrond
Serum pepsinogeen (PG) I /II-verhouding is op grote schaal gebruikt als "serologische biopsie" voor het screenen van maagkanker (GC) en atrofische gastritis (GA). Echter, studie over in situ expressie van PG's is op dit moment onvoldoende is, in het bijzonder voor hun relatie met serum PG niveaus. Deze studie werd ontworpen om te onderzoeken in situ expressie van BGA pGII bij personen met een normale mucosa (NOR), oppervlakkige gastritis (GS), GA en GC, en de correlaties tussen PG uitdrukkingen in situ en in serum evalueren.
Methods
185 patiënten werden ingeschreven voor de studie, met inbegrip van 30 NOR, 70 GS, 54 GA en 31 GC. BGA pGII uitdrukkingen in situ en in serum werden gedetecteerd door immunohistochemie en enzyme-linked immunosorbent respectievelijk assay (ELISA). . H. pylori
immunoglobuline (Ig) G werd ook bepaald door ELISA
Resultaten
In situ uitingen van BGA, pGII en BGA /II-ratio consequent gedaald in volgorde van de NOR /GS > GA- > GC. De uitingen van PGI, pGII en BGA /II-verhouding in situ waren statistisch hoger in youngers dan in olders (P < 0,05). In de NOR onderwerpen, BGA kleuring was statistisch hoger bij mannen dan bij vrouwen (p = 0,02). Voor de correlaties tussen in situ en serum uitingen van PGI, pGII en BGA /II-ratio, een borderline correlatie in de totale steekproef (r = 0,131, p = 0,076) en een statistische correlatie in Georgië gevallen (r = 0,307, P = 0,027) werden waargenomen voor de BGA /II ratio. De PGI expressie goed gecorreleerd met die van pGII in situ en in het serum.
Conclusies
de in situ niveaus van BGA, pGII en BGA /II-ratio sterk gedaald in de GA en GC gevallen. De youngers vertoonden hogere niveaus van BGA, pGII en BGA /II verhoudingen dan olders. De in situ PGI /II-ratio in plaats van BGA en pGII alleen toonde zekere correlatie met die in serum, en de BGA uitdrukking goed gecorreleerd met pGII expressie. Verdere studies met grootschalige monsters worden nog steeds nodig om onze bevindingen te valideren. Achtergrond
Sleutelwoorden
Pepsinogen Gastric ziekte Correlatie
menselijke maagslijmvlies bevat twee overvloedig en onderscheiden asparagine proteïnasen, namelijk pepsinogeen I (BGA of PGA) en pepsinogeen II (pGII of PGC) [1]. De meeste PG aanwezig zijn in maagslijmvlies en een klein deel van die kunnen vrijkomen in het bloed [2]. Gewoonlijk PG aanwezig als zymogenen in maagslijmvlies en kunnen worden omgezet in actieve proteolytische vormen van sommige zure omstandigheden in de maag lumen. De geactiveerde pepsine zijn uitermate belangrijk voor de spijsvertering in de maag [1].
Er zijn overweldigend epidemiologisch bewijs ondersteunen dat serum niveau van BGA en /of BGA /II verhouding correleert goed met morfologische en functionele veranderingen van het maagslijmvlies [3- 7]. Derhalve hebben zij op grote schaal gebruikt als "serologische biopsie 'voor het screenen van maagkanker (GC) en de prekankerletsels [3-7]. Ondanks het brede gebruik van serum PG in de klinische praktijk studie betreffende in situ uitingen van PG, met name in de stapsgewijze progressie van normale mucosa (NOR), oppervlakkige gastritis (GS), atrofische gastritis (GA) naar carcinoom, momenteel onvoldoende . Het vraagt ​​zich af of de PG's expressie veranderingen in situ zijn synchronistische met die in serum en welke factoren invloed hebben op de in situ expressie van PG's zijn nog steeds niet opgelost op basis van eerdere studies. Deze kunnen tot op zekere hoogte, puzzelen het klinisch werk over hoe de variaties van het serum PG expressie in verschillende status van maag-en vaatziekten op de juiste wijze te interpreteren. Ondernemingen De huidige studie werd uitgevoerd om te onderzoeken in situ uitingen van BGA, pGII en PGI /II verhouding in de sequentie van NORMAL > GS > GA- > GC. De mogelijke invloed van geslacht, leeftijd en H. pylori
besmetting van PG's uitdrukkingen in situ werden ook onderzocht. Bovendien zijn de correlaties tussen in situ en serum uitdrukking van PG's en tussen de BGA en pGII expressie in situ en in het serum werden geëvalueerd.
Methods
Patiënten
Een totaal van 185 patiënten (110 mannelijke en vrouwelijke 75) waren deel aan dit onderzoek, waaronder NOR (n = 30), GS (n = 70), GA (n = 54) en GC (n = 31). Alle proefpersonen werden met terugwerkende kracht ingeschreven vanuit een health check programma voor de maag kanker screening in Zhuanghe county van de provincie Liaoning, China tussen 1998 en 2010. De diagnose van maag ziekte werd vastgesteld bij gastroscopisch onderzoek en bevestigd door histopathologie. Histopathologische bevindingen werden beoordeeld op basis van de consensus over chronische gastritis geformuleerd in het Nationaal Symposium in combinatie met de bijgewerkte Sydney System en de World Health Organization (WHO) criteria [8-10]. De NOR individuen werden bevestigd aan de relatieve normale maagslijmvlies te hebben zonder bewijs van H. pylori
infectie of gastro-intestinale symptoom. De GS onderwerpen hebben slechts lichte of matige oppervlakkige gastritis zonder atrofische of intestinale metaplasie laesies. De GA gevallen atrofische gastritis met of zonder intestinale metaplasie. Informatie van geslacht, leeftijd werd met terugwerkende kracht gewonnen uit geregistreerde documenten.
Deze cross-sectionele studie werd goedgekeurd door de Human Toetsingscommissie Ethiek van de China Medical University. Schriftelijke geïnformeerde toestemming werd verkregen van de deelnemers.
Immunohistochemie kleuring van BGA en pGII
Voor het ophalen van de antigenen, werd detectie uitgevoerd in 5 urn dikke secties van achtereenvolgens gesneden monsters van in paraffine ingebedde specimens. Ontwassen secties werden in citraatbuffer (pH 6,0) in de magnetron gedurende 10 min. Nacht incuberen bij 4 ° C werd de binding van primaire antilichamen (PGI, anti-pepsinogeen A antilichaam, handelsnaam uitgevoerd: 2 F5, 1: 600 verdunning; pGII, anti-pepsinogeen C antilichaam, handelsnaam: 2D5, 1: 400 verdunning; beide antilichamen werden geschonken door Japan Clinical Inspection Institute) [11, 12]. Daarna werd SP-tweestaps immunokleuring uitgevoerd volgens de instructies van de kit (Kit-9801D2 van Maixin Company in Fujian, China). Voor alle kleuringen, werden positieve controles uitgevoerd, en kleuring werd alleen geaccepteerd als controles toonde evalueerbare resultaten.
Beoordeling van immunohistochemische kleuring
Immunohistochemische resultaten werden beoordeeld door IRS (immunoreactieve score), die werd bepaald door twee onafhankelijke waarnemers. De IRS werd berekend met behulp van twee indexen van kleurintensiteit (SI) en het percentage positieve cellen (PP). De SI in cytoplasma werd ingedeeld als: 0 = nee, 1 = zwak, 2 = matig, 3 = sterke kleuring. De PP werd gecategoriseerd als: 0 = geen gekleurde cellen, 1 = gekleurde cellen < 25%, 2 = gekleurde cellen 25 ~ 50%, 3 = gekleurde cellen 51% ~ 75%; 4 = gekleurde cellen > 75%. Voor elk monster werd een IRS berekend als SI × PP met een mogelijke maximale score van 12. De beoordeling resultaat werd gedefinieerd als negatief (0), zwak positief (1 ~ 3), positieve (4 ~ 7) of sterk positief (8 ~ 12).
in dit onderzoek PGI kleuring was in maag corpus klieren terwijl pGII kleuring was in zowel gastrische corpus en antrale mucosa. Daarom werd BGA IRS alleen beoordeeld in de gastrische mucosa corpus en pGII IRS is zowel bij corpus en antrale mucosa voor elke deelnemer. Voor PGI kleuring, evalueerden we de gekleurde status van alle de belangrijkste cellen van de maag corpus klieren voor NOR en GS onderwerpen, de resterende chief cellen van subsisterende corpus klieren voor GA onderwerpen, en cellen van de kankerletsels voor GC onderwerpen. Voor pGII kleuring evalueerden we de kleuring status van de maag corpus en antrum klieren voor NOR en GS onderwerpen, de resterende maag corpus en antrale klieren voor GA onderwerpen, en cellen van de kankerachtige laesie voor GC onderwerpen. Electronics Test voor H . pylori
serologie
De gedetailleerde methode van onderzoek van H. pylori
serologisch onderzoek is beschreven in onze eerdere studie [13]. In het kort, ongeveer vijf ml van het vasten veneuze bloed werd verzameld van elke deelnemer. Het serummonster werd verkregen na centrifugeren bij 3000 xg gedurende 10 minuten. Serum immunoglobuline (Ig) G antilichamen van H. pylori
werden gedetecteerd door enzym-gekoppelde immunosorbent assay (ELISA) kit (Biohit Co., Ltd., Helsinki, Finland) volgens de instructies van de fabrikant. Een lezing van H. pylori
IgG hoger dan 34 EIU (enzym immuun-eenheden) werd beschouwd als een H. pylori
seropositief. Electronics Test voor serum PGI en pGII expressie
De gedetailleerde onderzoeksmethode serum pepsinogens is beschreven in onze eerdere studie [14]. Ongeveer 5 ml nuchter bloed werd verzameld van elke deelnemer. Het bloed werd gecentrifugeerd bij 3000 x g gedurende 10 minuten en het serum werd direct bewaard bij -20 ° C tot gebruik. Serum BGA (SPGI) en pGII (sPGII) concentraties (microg /L) werden gedetecteerd door ELISA kit (Biohit Co., Ltd., Finland) volgens de instructies van de fabrikant. Vijf procent van alle monsters werden in tweevoud.
Statistische analyse Leer Alle statistische analyse werd uitgevoerd met het SPSS (13,0) programma (SPSS, Chicago, USA). De verdelingen van discrete variabelen werden voorgesteld als frequenties en percentages. De gemiddelden van continue variabelen werden weergegeven als mediaan (25%, 75%). De positieve tarieven van de BGA en pGII kleuring in verschillende maag ziekten werden vergeleken door Chi-kwadraat test Pearson of Fisher's exact test. De correlatiecoëfficiënt tussen twee variabelen werd gemeten door een gedeeltelijke correlatie controle voor geslacht en leeftijd. De IRS van in situ expressie van BGA, pGII en BGA /II verhouding tussen meerdere groepen werden vergeleken door de Kruskal-Wallis-test; Als statistische significantie (P < 0,05) werd vermeld, werd het verschil tussen twee groepen verder getest door de Mann-Whitney U
-toets. Een tweezijdige P
waarde van minder dan 0,05 werd beschouwd als statistisch significant.
Resultaat
Dynamic in situ expressie van PG in verschillende gastrische weefsels
Zowel BGA pGII kleuring waren in het cytoplasma en de cellen membraan maagepitheelcellen maar in verschillende delen van de maag. Kleuring voor een BGA positief in corpus mucosa maar negatief bij alle antrale mucosa ongeacht de status van het maagslijmvlies (figuren 1 en 2). PGII kleuring was aanwezig in zowel corpus en antrale mucosa (figuren 3 en 4). Geen van de intestinale metaplasie cellen vertoonden de BGA of pGII vlekken. Zoals aangetoond in Tabel 1, langs de sequentie van NOR /GS > GA- > GC, de positieve prijzen en sterk positieve tarieven van zowel de BGA en pGII expressie vertoonden aanzienlijk gedaald neigingen. Figuur 1 Expressie van PGI in corpus klieren in verschillende maag weefsels (immunohistochemische kleuring × 200). (A) NOR slijmvlies; (B) GS slijmvlies; (C) GA slijmvlies; (D) GC slijmvlies.
Figuur 2 Negatieve uiting van PGI in alle antral klieren in verschillende maag weefsels (immunohistochemische kleuring × 200). (A) NOR slijmvlies; (B) GS slijmvlies; (C) GA slijmvlies; (D) GC slijmvlies.
Figuur 3 Expressie van pGII in corpus klieren in verschillende maag weefsels (immunohistochemische kleuring × 200). (A) NOR slijmvlies; (B) GS slijmvlies; (C) GA slijmvlies; (D) GC slijmvlies.
Figuur 4 Expressie van pGII in antral klieren in verschillende maag weefsels. (A) NOR mucosa (immunohistochemische kleuring x 400); (B) GS slijmvlies (immunohistochemische kleuring × 400); (C) GA mucosa (immunohistochemische kleuring x 200); (D) GC slijmvlies (immunohistochemische kleuring × 200).
Tabel 1 In situ expressie van PG's in verschillende maagslijmvlies
N
Positieve tarief
P-waarde

Sterk-positieve tarief
P waarde
in situ PGI /II ratioa
P-waarde

vs. NOR
vs. GS
vs. GA
vs. NOR
vs. GS
vs. GA
vs. NOR
vs. GS
vs. GA
In situ BGA expressie
NOR
30
100.00%
50.00%
1,0 (0.7,1.1)
GS
70
100,00 %
/32,90%
0.021 b
1,0 (0.7,1.4)
0.292d
GA
54
83,30%
0.023 c
< 0,001 c
3,70% Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
0,8 (0.4,1.1)
0.086d
0.005 d
GC
31
0,00% Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
0,00% Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
< 0.001 b
0,0 (0.0,0.0) Restaurant < 0,001 d Restaurant < 0,001 d Restaurant < 0,001 d
In situ pGII expressie
NOR
30
100.00%
63,30%
/GS
70
100.00%
/31,40%
0,015 b
/GA
54
92,60%
0.291c
0.034 c
1,90% Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
/GC
31
0.00 % Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
0,00% Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b Restaurant < 0,001 b
/
, de verhoudingen van BGA IRS aan IRS pGII werden voorgesteld als mediaan (25%, 75%); b, de positieve prijzen en sterk positieve tarieven van de BGA en pGII kleuring in verschillende maag ziekten werden vergeleken door Chi-kwadraat test Pearson's; c, de positieve tarieven van de BGA en pGII expressie in verschillende maag ziekten werden bepaald door Fisher's exact test; d, van de in situ PGI /II verhoudingen tussen meerdere maag ziekten werden voor het eerst getest door Kruskal-Wallis-test. Als het resultaat werd aangeduid als statistisch significant werd de Mann-Whitney-test uitgevoerd om de verschillende verdere testen tussen de twee groepen. Analyses resultaten met P < 0,05 werden benadrukt in vette letters. Belgique Om verder te onderzoeken van de relatieve expressie van BGA te pGII in situ, werd de verhouding van BGA IRS aan IRS pGII berekend, namelijk in situ PGI /II ratio. We vonden dat in situ PGI /II verhoudingen toonde ook een verminderde tendens in de sequentie van NOR /GS > GA- > GC, toonde overeenkomstige gemiddelde niveau van 1,0 /1,0, 0,8 en 0 (alle IRS van BGA en pGII kleuring in GC weefsel waren nul). In situ PGI /II verhoudingen in Georgië waren statistisch lager dan die in GS (P = 0,005).
In situ expressie van PG's in verschillende status van geslacht, leeftijd en H. pylori-infectie

De verschillen van de IRS van PG's kleuring tussen vrouwen en mannen, tussen youngers (leeftijd < 50 jaar) en olders (leeftijd ≥ 50 jaar), en tussen H. pylori
seropositief en seronegatieve subpopulaties werden geëvalueerd in de totale steekproef en in de NOR, GS en GA subgroepen (tabel 2). Van de totale steekproef, in situ niveaus van BGA, pGII en BGA /II-ratio werden waargenomen statistisch hoger in de youngers dan in de olders zijn. Er waren geen statistische verschillen tussen de youngers en olders in de subgroepen van NOR, GS of GA. Bovendien, in situ PGI expressie bleek statistisch hoger bij mannen dan dat bij vrouwen in de NOR subgroup.Table 2 In situ expressie van PG's in verschillende geslacht, leeftijd en H. pylori-status
Totaal

NOR
GS
GA
IRS scorea

IRS scorea
IRS scorea
IRS scorea
In situ BGA kleuring
Sex
0,265
0.002
0,599
0,964
Vrouw
4.0 (2.0,7.0)
5,0 (4.0,7.5)
6,0 (4.0,9.0)
2,0 (1.0,3.3)
Man
3,0 (0.0,7.0)
9,0 (7.0,10.5)
6,0 (2.5,8.5)
2,0 (1.0,3.0)
Leeftijd (jaar)
0,003
0,681
0,183
0,563 Restaurant < 50
4.0 (2.0,9.0)
7,5 (5.5,9.3)
7,0 (3.0,10.0)
2.0 (1.0 , 4,0)
≥50
3,0 (0.0,6.0)
7,5 (5.0,10.8)
5,0 (3.0,7.0)
2,0 (1.0,3.0)
H. pylori
IgG
0,359
/0,515
0,659
EIU < 34
3,0 (1.0,6.0)
7,5 (5.0,10.0)
5,0 (3.0,9.3)
2,0 (1.0,3.0)
EIU ≥ 34
2.0 (0.0, 6.0)
/6.0 (4.0,8.8)
2,0 (1.0,3.5)
In situ pGII kleuring
Sex
0,073
0,363
0,245
0,643
Vrouw
3,0 (1.0,7.0)
7,0 (4.5,11.0)
6,0 (4.0,9.0)
3,0 (1.0,5.0)
Man
5.0 ( 2.0,7.0)
9,0 (7.5,10.0)
5,0 (3.0,9.0)
2,0 (1.3,4.0)
Leeftijd (jaar)
0,003
0,198
0.260
0,173 Restaurant < 50
5.0 (2.0,9.0)
7,5 (4.0,9.0)
6,5 (3.3,9.8)
3,0 (2.0,5.8)
≥ 50
3,0 (0.0,6.3)
9.5 (6.0,11.0)
5,0 (2.0,8.0)
2,0 (1.0,4.0)
H. pylori
IgG
0,942
/0,344
0,069
EIU < 34
3,0 (1.0,6.0)
8.5 (5.8,10.3)
6,0 (2.0,9.0)
2,0 (1.0,3.0)
EIU ≥ 34
3.0 (0.0, 6.0)
/5.5 (4.0,9.8)
3,0 (2.0,5.5)
In situ PGI /pGII kleuring
Sex
0.453
0,123
1.000
0.650
Female
0,8 (0.4,1.3)
0,8 (0.5,1.0)
1,0 (0.7,1.5)
0,6 (0.2,1.2)
Man
0,8 (0.0,1.1)
1,0 (0.8,1.2)
1,0 (0.7,1.5)
0,8 (0.4,1.0)
Leeftijd (jaar)
0.011
0.530
0,864 0,462
Restaurant < 50
1,0 (0.6,1.3)
1,0 (0.6,1.6)
1,0 (0.7,1.4)
1,0 (0.4,1.0)
≥50
0,7 (0.0,1.0)
01.0 (0.8,1.0)
1,0 (0.7,1.5)
0,7 (0.1,1.0)
H. pylori
IgG
0.062
/0,763
0,599
EIU < 34
0,9 (0.3,1.4)
1,0 (0.7,1.1)
1,0 (0.7,1.5)
0,8 (0.2,2.5)
EIU ≥ 34
0,6 (0,0, 1.0)
/1.0 (0.7,1.4)
0,7 (0.4,1.0)
, IRS van BGA, pGII en BGA /II-ratio werden voorgesteld als mediaan (25%, 75%); b, in situ expressie van BGA, pGII, BGA /II verhouding tussen de twee groepen werden vergeleken door Mann-Whitney-test. Analyses resultaten met P < 0,05 werden benadrukt in vette letters.
Correlaties tussen PG meningsuiting in situ en in het serum
De expressie niveaus van BGA, pGII en BGA /II-verhouding in situ en in het serum werden samengevat in Tabel 3. We onderzochten de correlatie tussen in situ en serum niveaus van PGI, pGII en BGA /II-ratio (tabel 4). Een borderline correlatie in de totale steekproef (r = 0,131, p = 0,076) en een statistische correlatie in Georgië gevallen (r = 0,307, p = 0,027) werden waargenomen voor de correlatie tussen in situ en serum niveaus van PGI /II-ratio ( figuur 5). Echter, vonden we geen statistisch verband tussen de in situ en serum expressie van PGI of pGII in de totale onderzoeksgroep of in de subgroepen van verschillende ziekten (alle P > 0,05) (Figuur 6) .table 3 Expressie van BGA, pGII en BGA /II verhouding in situ en in het serum
maagslijmvlies
N
in situ BGA (IRS)
in situ pGII (IRS)
in situ PGI /II verhouding
Serum BGA (microg /L)
Serum BGA (microg /L)
Serum PGI /II ratio

NOR
30
7.5(5.0,10.0)
8.5(5.8,10.3)
1.0(0.7,1.1)
68.2(47.8,146.8)
6.3(4.1,9.2)
15.3(8.9,20.2)
GS
70
6.0(3.0,9.00
6.0(3.0,9.0)
1.0(0.7,1.4)
72.5(53.5,102.3)
6.4(4.3,13.9)
9.8(7.6,14.3)
GA
54
2.0(1.0,3.0)
2.5(1.0,4.3)
0.8(0.4,1.1)
87.4(56.3,127.1)
10.7(6.6,15.6)
8.6(4.8,12.4)
GC
31
0.0(0.0,0.0)
0.0(0.0,0.0)
0.0(0.0,0.0)
86.6(64.8,139.2)
15.8(7.7,24.9)
6.1(3.7,11.7)
Opmerking: niveaus van BGA, pGII en BGA /II-ratio werden voorgesteld als mediaan (25%, 75%)
Tabel 4 Correlatie tussen PG meningsuiting in situ en in het serum
In situ PGI en serum PGI.
In situ pGII en serum pGII
In situ PGI /II en serum PGI /II
In situ BGA en In situ pGII
serum BGA serum pGII
R
P-waarde
R
P-waarde
R
P-waarde
R
P-waarde
R
P-waarde
Total
-0,017
0,815
- 0,138
0,063
0,131
0,076
0,737 Restaurant < 0,001
0,687 Restaurant < 0,001
NOR
0,135
0,492
0,124
0,529
0,291
0,132
0.340
0,076
0,766 Restaurant < 0,001
GS
0,122
0.320
0,164
0,181
-0,046
0,707
0,527 Restaurant < 0,001
0,705 Restaurant < 0,001
GA
-0,131
0,356
-0,139
0,324
0,307
0,027
0.540 Restaurant < 0,001
0,613 Restaurant < 0,001
GC Twitter /
/0,091
0,639
/Twitter /Twitter /
/0.730 Restaurant < 0,001
Let op: Alle correlatiecoëfficiënten werden berekend door partiële correlatie controleren voor de status van geslacht en leeftijd. Analyses resultaten met P < 0,05 werden benadrukt in vette letters.
Figuur 5 Scatter percelen van correlaties tussen de in situ PGI /II-verhouding en serum PG /II ratio. (A) correlatie tussen de in situ PGI /II-verhouding en serum PGI /II-ratio in de totale onderzoeksgroep; (B) correlatie tussen de in situ PGI /II-verhouding en serum PGI /II verhouding in NOR subgroep; (C) correlatie tussen in situ PGI /II-verhouding en serum PGI /II verhouding in GS subgroep; (D) correlatie tussen de in situ PGI /II-verhouding en serum PGI /II verhouding in GA subgroep.
Figuur 6 Puntgrafieken van correlaties tussen pepsinogens. (A) correlatie tussen de in situ BGA (IRS scores werden verdeeld in vier subgroepen, dat wil zeggen 0, 1-3, 4-7, 8-12) en serum PGI in de totale onderzoeksgroep; (B) correlatie tussen de in situ pGII (IRS scores werden verdeeld in vier subgroepen, dat wil zeggen 0, 1-3, 4-7, 8-12) en serum pGII in de totale onderzoeksgroep; (C) correlatie tussen serum PGI en serum pGII in de totale onderzoeksgroep; (D) correlatie tussen de in situ BGA (IRS score) en in situ pGII (IRS score) in de totale steekproef.
Wij verder onderzocht de correlaties tussen BGA en pGII (tabel 4). Met name de veranderingen van BGA expressie correleerde goed met de veranderingen van expressie pGII ongeacht in situ of in serum. Voor de correlatie tussen in situ BGA expressie en in situ pGII expressie waren er statistisch significante correlaties in de totale steekproef (figuur 5) en in de subgroepen van GS en GA en borderline correlatie in NOR subgroep. Voor het verband tussen serum-PGI expressie en serum pGII expressie werden statistisch significante correlaties gevonden in de totale steekproef (figuur 5) en in alle subgroepen van verschillende maagziekten.
Bespreking
BGA pGII zijn belangrijkste progastricsins in de maag, die nauw weerspiegelt functionele en morfologische veranderingen van het maagslijmvlies [15, 16]. In de huidige studie, vonden we dat in situ niveaus van BGA, pGII en BGA /II-ratio consequent gedaald in volgorde van de NOR /GS > GA- > GC, vooral in GA en GC. De youngers vertoonden hogere niveaus van BGA, pGII en BGA /II verhouding dan de olders. Interessant, vonden we statistische correlaties tussen in situ en serum niveaus van PGI /II verhouding in Georgië gevallen en tussen de BGA en pGII ongeacht in situ of in serum. Er was gebrek aan statistische correlatie tussen in situ en serum uitingen van PGI of pGII alleen in deze studie.
Algemeen wordt aanvaard dat het proces van carcinogenese maagkanker vordert stapsgewijs van normale maag, ontsteking, precancerous voorwaarden en carcinoom, zoals beschreven door cascade Correa's [17]. In de volgorde van de NOR /GS > GA- > GC consequent dalende tendensen van in situ niveaus van BGA pGII en PGI /II verhouding waargenomen in deze studie. Hoewel beide NOR en GS proefpersonen vertoonden een zeer hoge positieve tarief van 100% van de in situ PG expressie, de sterk-positieve tarieven in GS gevallen aanzienlijk afgenomen. In milde gastritis, ontsteking kan de productie van PG stimuleren door gastrine secretie; terwijl in ernstige gastritis, kan de intensieve ontsteking omgekeerd verminderen PG productie voornamelijk vanwege gewonden en verminderde maagklieren [18]. Als het gaat om Georgië, de positieve tarieven van de PG meningsuiting sterk af, waarschijnlijk omdat het dalende aantal klieren en langdurige ontsteking reactie in Georgië normale klier functie en synthetiseren vermogen van PG-producerende cellen zouden kunnen aantasten. Verder zou de synthesefunctie hoofdzaak verliezen intestinale metaplasie cellen of kankercellen.
Een deel van ernstige en uitgebreide chronische GA kunnen ontwikkelen tot ernstige dysplasie en zelfs maagcarcinoom [19]. Aldus vroegtijdige diagnose GA is cruciaal voor het vertragen van de progressie maligne proces van het maagslijmvlies. In de klinische praktijk is er nog steeds bepaalde problemen in de vroege herkenning van atrofie en kankerletsels tussen pathologen basis van hematoxyline-eosine kleuring van gastrische biopsie. In deze studie bleek dat slechts gedeeltelijke normale cellen resterende maagklieren in GA gevallen vertoonde zwakke tot matige kleuring van BGA pGII, terwijl er geen kleuring PG in de laesies met ernstige atrofie, intestinale metaplasie of carcinoom gedetecteerd. Voorheen Waalewijn RA et al. [20] gemeld dat PGI mRNA-niveau bij maagkanker weefsel relatief laag was. StemmerMann GN et al. [21] blijkt dat slechts 4,5% van goed gedifferentieerd intestinale-type GC en geen van diffuse-type GC was PGI-positieve kleuring. Onze eerdere studie toonde ook aan dat de positieven van pGII expressie geleidelijk af in de volgorde van benigne laesies, precancereuze letsels en maagkanker [12]. Deze waarnemingen suggereren sterk dat de detectie van in situ PG expressie kunnen belangrijke extra biomarkers voor de erkenning van de locatie van atrofie en carcinoom.
Serum PG's zijn op grote schaal gebruikt als biomarkers voor GC of GA in de klinische praktijk [3-7 ]. De vraag of de PG expressie veranderingen in situ synchronistische met die in serum is nog onduidelijk. In de huidige studie, hebben we de correlaties tussen in situ en serum uitingen van PG's (inclusief BGA, pGII en BGA /II ratio) en tussen de BGA en pGII uitdrukkingen (met inbegrip van in situ en in het serum). Er was echter weinig correlatie tussen in situ en serum uitingen van PGI of pGII in deze studie. Alle auteurs gelezen en goedgekeurd het definitieve manuscript.

• Gastrobeschermende en zweer helende effecten van Piptadeniastrum Africanum op experimenteel geïnduceerde maagzweren in rats
• Kenmerkend analyse van α-foetoproteïne-producerende maagcarcinoom in China