De langetermijngegevens die in dit onderzoek worden gepresenteerd, uitgevoerd aan Emory University en geleid door Helen S. Mayberg, MD, nu hoogleraar neurologie, Neurochirurgie, Psychiatrie, en neurowetenschappen, en stichtend directeur van het Nash Family Center for Advanced Circuit Therapeutics aan de Icahn School of Medicine op de berg Sinaï, valideert eerder werk van het onderzoeksteam en legt de basis voor aanvullende onderzoeken om DBS voor deze patiënten te verfijnen en te optimaliseren.
Diepe hersenstimulatie, momenteel goedgekeurd door de Amerikaanse Food and Drug Administration voor de behandeling van essentiële tremor, Ziekte van Parkinson, epilepsie, en obsessief-compulsieve stoornis, is een neurochirurgische procedure waarbij een neurostimulator wordt geplaatst (soms een "hersenpacemaker" genoemd), die hoogfrequente elektrische impulsen door geïmplanteerde elektroden diep in de hersenen stuurt naar specifieke hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de symptomen van elke aandoening.
Dr. Mayberg leidde de eerste proef met DBS van de subcallosale cingulate witte stof, bekend als Brodmann Area 25, voor therapieresistente depressiepatiënten in 2005, waaruit blijkt dat het klinisch voordeel kan hebben. Daaropvolgende kleine open-labelonderzoeken leverden even gunstige resultaten op, maar ondanks deze bemoedigende open-label resultaten, een multicenter, gerandomiseerde studie werd vroegtijdig stopgezet vanwege een gebrek aan statistisch significante antidepressiva respons op de aangewezen, a priori tijdstip van zes maanden.
Ondanks het feit dat grotere proeven vroegtijdig werden stopgezet, wat mijn collega's en ik zagen toen we patiënten uit onze eerste onderzoeken bleven volgen, was dat in de loop van de tijd, ze werden beter en niet alleen dat, ze bleven beter. Dus we bleven bij de les. Meer dan acht jaar observatie, de meeste van onze studiedeelnemers ervoeren een antidepressieve reactie op de diepe hersenstimulatie van Area 25 die robuust en aanhoudend was. Aangezien patiënten met therapieresistente depressie zeer vatbaar zijn voor terugkerende depressieve episodes, het vermogen van DBS om langdurig behoud van een antidepressieve respons en preventie van terugval te ondersteunen, is een vooruitgang in de behandeling die het verschil kan betekenen tussen doorgaan met uw leven of altijd over uw schouder kijken naar uw volgende slopende depressieve episode."
Helen S. Mayberg, MD, Oprichtend directeur van het Nash Family Center for Advanced Circuit Therapeutics aan de Icahn School of Medicine op de berg Sinaï
specifiek, de studie documenteert de langetermijnresultaten (4-8 jaar) van 28 patiënten die deelnamen aan een open-label klinische studie van SCC DBS voor therapieresistente depressie. De respons- en remissiepercentages bleven op of boven 50 procent en 30 procent, respectievelijk, tot jaar 2-8 van de follow-up periode. Driekwart van alle deelnemers voldeed aan het behandelresponscriterium voor meer dan de helft van hun deelname aan het onderzoek, met 21 procent van alle deelnemers die vanaf het eerste jaar een continue respons op de behandeling vertoonden. Van 28 deelnemers, 14 voltooiden ten minste acht jaar follow-up, 11 anderen voltooiden ten minste vier jaar, en drie stopten voor acht jaar deelname. Gegevens die via deze studie zijn gepresenteerd, ondersteunen de veiligheid op lange termijn en aanhoudende werkzaamheid van SCC DBS voor therapieresistente depressie.
"Hoewel klinische onderzoeken over het algemeen zijn gestructureerd om actieve en placebobehandelingen op korte termijn te vergelijken, onze onderzoeksresultaten suggereren dat de belangrijkste kracht van DBS in deze moeilijk te behandelen klinische populatie ligt in de aanhoudende effecten op de lange termijn, " zegt Andrea Crowell, MD, Universitair docent psychiatrie en gedragsgezondheidswetenschappen aan de Emory University School of Medicine. "Voor mensen die lijden aan een onontkoombare depressie, de mogelijkheid dat DBS kan leiden tot significante en aanhoudende verbetering van depressieve symptomen gedurende meerdere jaren zal welkom nieuws zijn."
Alle deelnemers aan de studie voldeden aan de criteria voor depressieve stoornis of bipolaire stoornis type 2 en waren in een huidige depressieve episode van ten minste 12 maanden met non-respons op ten minste vier antidepressiva, psychotherapie, en elektroconvulsietherapie. Alle studiedeelnemers ondergingen een SCC DBS-operatie aan de Emory University School of Medicine met dezelfde chirurg en ontvingen hetzelfde apparaat. De eerste 17 deelnemers werden tussen 2007-2009 geïmplanteerd in een open-label onderzoek met een maand, enkelblind, stimulatie-uit, aanloopperiode. Tussen 2011 en 2013 werden nog eens 11 deelnemers met een depressieve stoornis geïmplanteerd met behulp van door tractografie geleide anatomische targeting. In dit langetermijnvervolgonderzoek werden in totaal 178 patiëntjaren aan gegevens verzameld en gecombineerd voor analyse. De deelnemers werden 32 weken lang wekelijks gezien door een studiepsychiater, minimaal vier weken voor de operatie beginnen. Bezoeken werden vervolgens afgebouwd tot elke zes maanden gedurende de jaren 2-8 van het onderzoek. Momenteel, 23 patiënten gaan door in langdurige follow-up.
"Bij het Center for Advanced Circuit Therapeutics op de berg Sinaï, we bereiden ons momenteel voor op de volgende fase van dit onderzoek, nu gefinancierd door het National Institutes of Health Brain Initiative. Onze nieuwe studie zal therapieresistente depressiepatiënten rekruteren, zoals eerder, maar ze zullen worden geïmplanteerd met een nieuw onderzoeksprototype DBS-systeem (Summit RC+S) waarmee gelijktijdige opnames van hersenactiviteit direct vanaf de plaats van stimulatie tijdens actieve DBS-therapie mogelijk zijn. Geavanceerde beeldvorming, gedragsmatig, en fysiologische beoordelingen zullen ook op regelmatige tijdstippen in het laboratorium worden uitgevoerd. Deze onderzoeken zullen een ongekende mogelijkheid bieden om het traject van herstel gedurende dagen te volgen, weken, en maanden op neuraal niveau, " zegt Dr. Mayberg. "Voortbouwend op voorlopige bevindingen van Emory, we verwachten dat deze hersensignaturen belangrijke nieuwe inzichten zullen opleveren in DBS-mechanismen en, belangrijk, zal helpen bij toekomstige beslissingen over DBS-beheer die de klinische resultaten bij onze patiënten verder kunnen optimaliseren."