Een nieuwe meta-analyse, uitgebracht op de medRxiv * preprint-server, stelt, hoewel mogelijk, het virus wordt in het echte leven zelden op de pasgeborene overgedragen. Een wetenschappelijke brief van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) in februari 2021 beschrijft drie mechanismen waarmee het virus van de moeder op de foetus of pasgeborene kan worden overgedragen.
Studie:SARS-CoV-2 en de rol van verticale transmissie van geïnfecteerde zwangere vrouwen naar hun foetussen:systematische review. Afbeelding tegoed:LL_Studio / Shutterstock Tijdens het foetale leven, het virus kan de placenta passeren van moederlijk bloed naar foetale weefsels. Tijdens de bevalling, besmetting van het kind met moederlijk bloed, uitwerpselen of vaginale afscheidingen kunnen het virus verspreiden. Postpartumoverdracht kan ook plaatsvinden via moedermelk of door directe verspreiding door een geïnfecteerde persoon of besmet voorwerp.
In de huidige studie, beschikbaar als preprint op de medRxiv server, de onderzoekers ontdekten dat verticale transmissie op verschillende manieren is gedefinieerd van studie tot studie, en daarom namen ze de volgende definitie voor hun analyse:“ positieve test voor SARS-CoV-2 bij een pasgeborene tot 24 uur van het leven, inclusief RT-PCR-testen van monsters van uitstrijkjes van de luchtwegen, fecale monsters, Bloedstalen, placenta weefsel, vruchtwatermonsters, waar de moeder een positieve test had voor SARS-CoV-2 of een geregistreerde diagnose van COVID-19 .”
De huidige review omvatte 66 onderzoeken, bestaande uit 32 casestudies. Deze werden beoordeeld als een hoog risico op vooringenomenheid, terwijl de overige 34 een laag tot matig risico hadden. Bijna alle onderzoeken hadden betrekking op vrouwen in het ziekenhuis, wat een mogelijke vooringenomenheid impliceert, zowel bij het snel kunnen krijgen van een SARS-CoV-2-test als dat nodig is, als bij het begrijpen van VT bij niet-gehospitaliseerde vrouwen.
Veertig van de onderzoeken waren beoordelingen, maar de meeste recensie-auteurs beoordeelden de kwaliteit van de opgenomen onderzoeken als zeer slecht. In ongeveer de helft van de recensies, de auteurs concludeerden een 1% tot 5% risico op VT, maar 15 zeiden dat er geen bewijs was. De meesten van hen waren afkomstig uit het begin van de pandemie.
Van de 32 casussen, 28 gemelde enkele gevallen. Bij 16 daarvan VT werd gemeld aanwezig te zijn, met positieve tests voor viraal ribonucleïnezuur (door reverse transcriptase-polymerasekettingreactie, RT-PCR), in monsters van de baby's in de moeder-baby-dyade. Van de rest, 13 meldden negatieve tests, maar drie geteste vruchtwatermonsters van gevallen van foetale sterfte na maternale COVID-19. Nog eens drie gevallen waren gebaseerd op zowel het vruchtwater als het supernatant van de placenta.
Primaire studies rapporteerden bijna 2, 400 pasgeborenen, met 65 positief getest op het virus binnen 24 uur na de geboorte, voor een positiviteitspercentage van 2,7%. Er werd geen verband gevonden tussen symptomen van COVID-19 en de kans op VT, dit laatste was evenmin gekoppeld aan de wijze van levering.
Het hogere aantal keizersneden bij deze populatie kan mogelijk worden toegeschreven aan een overdreven voorzichtigheid bij de behandeling van deze patiënten in een stadium waarin niet veel bekend was over de risico's van het virus voor de foetus tijdens de bevalling, behandelaars aan hun eigen oordeel overlaten van wat het meest gunstig zou zijn voor hun patiënten.
Met anderhalf jaar ervaring om de klinische praktijk op dit moment te informeren, het lijkt er niet op dat een keizersnede bij deze patiënten standaard nodig is, tenzij voor obstetrische indicaties.
Baby's die positief testten, werden vervolgens geclassificeerd volgens het tijdstip van de positieve test van de moeder. Van 75 onderzoeken inclusief meer dan 1, 500 pasgeborenen, 144 waren positief binnen 24 uur na de geboorte. Wanneer de moeder een positieve test had binnen de periode van 5 dagen voor tot 8 dagen na de bevalling, ongeveer een tiende van de pasgeborenen testte positief.
Echter, als de vrouwen met een positieve test in dezelfde periode symptomatisch waren, 13/32 pasgeborenen testten positief. En tenslotte, onder degenen van moeders die in deze periode negatief testten, vier van de vijf pasgeborenen testten positief.
De recensenten ontdekten ook dat placenta-monsters positief waren voor het virus door middel van immunologische kleuringsstudies of door RT-PCR. Eén studie voerde sequencing van het hele genoom uit van virale monsters en vond dat zowel moeder als placenta bewijs vertoonden van dezelfde stam, terwijl de pasgeborene zowel deze stam had als een andere virale populatie met slechts één ander nucleotide, suggereert zowel VT als een kleine genetische drift binnen deze pasgeborene.
De onderzoekers merken op dat geen enkele studie het gebruik van virale cultuur als hulpmiddel voor de detectie van SARS-CoV-2 meldde, maar ze gebruikten allemaal RT PCR, alleen of met andere tests. Slechts 14 gaven details over de gebruikte methoden, en negen beschreven de cyclusdrempels.
Algemeen, VT kan mogelijk zijn, maar is zeker niet gebruikelijk. De risicofactoren voor VT zijn op dit moment niet duidelijk. De positiviteit van 2,7% vertegenwoordigt mogelijk niet zwangere vrouwen en hun baby's in het algemeen, hoewel het goed te vergelijken is met andere beoordelingen die in het huidige onderzoek zijn gebruikt.
In vergelijking, HIV VT komt voor bij ongeveer 11%, terwijl chikungunya VT in de helft van de gevallen voorkomt. evenzo, infectie met cytomegalovirus (CMV), rubella of Toxoplasma gondii is gekoppeld aan VT variërend van ongeveer 8% tot 17%.
Het ontbreken van specifieke criteria om VT in de meeste onderzoeken te definiëren, doet twijfel rijzen over de vraag of alle aldus beschreven gevallen werkelijk representatief waren voor dit fenomeen. Ten tweede, er is geen manier om te zeggen of de VT, als het al zou gebeuren, gebeurde ante-, intra- of postpartum.
Het is niet alleen mogelijk dat het virus van de moeder op de foetus wordt overgedragen via de placenta, maar er kunnen ook andere routes bij betrokken zijn die minder voor de hand liggen, zoals de huid, moedermelk of fomites. Van virale populaties bij pasgeborenen is aangetoond dat ze verschillen van die van de moeder, in de darm, in tegenstelling tot bacteriële populaties, die erg lijken op het darmmicrobioom van de moeder.
De aanwezigheid van SARS-CoV-2-RNA in placentaweefsel mag niet worden opgevat als synoniem voor placenta-infectie of overdracht of zelfs de mogelijkheid van een dergelijke overdracht. Deze onderzoeken hebben aangetoond, vaak, dat een positief placentamonster niet gecorreleerd is met een positieve neonatale RT PCR.
Het virus lijkt de placenta binnen te dringen, echter, in sommige gevallen tenminste met immunokleuring en het herstel van kweekbaar virus, beide wijzen op dit optreden.
Er is meer informatie van hoge kwaliteit nodig voor een beter begrip van placenta-infectie, de mogelijkheid dat het virus wordt overgedragen via de placentabarrière, en het risico van overdracht in de verschillende stadia van de zwangerschap .”
Vooral, de detectie van kweekbaar virus samen met genomische sequencing die dezelfde stam bij moeder en pasgeborene bevestigt, zou in grote mate echte VT bevestigen. Prospectieve studies zullen ook nodig zijn om onderzoek op dit gebied te standaardiseren en definitief bewijs voor of tegen VT te verzamelen.
medRxiv publiceert voorlopige wetenschappelijke rapporten die niet peer-reviewed zijn en, daarom, mag niet als definitief worden beschouwd, begeleiden klinische praktijk/gezondheidsgerelateerd gedrag, of behandeld als gevestigde informatie.
Microben kunnen fatale gevolgen voorspellen bij geventileerde COVID-19-patiënten
Metformine kan een lekkende darm helpen
Wetenschappers ontwikkelen 3D-geprinte pil die bacteriën in de darmen bemonstert
Fecale transplantatie van bepaalde donoren beter dan andere
Onderzoek zegt bij SARS-CoV-2 hondeninfectie,
Aanwezigheid van bepaalde darmbacteriën bij moeders kan baby's beschermen tegen voedselallergieën
Kinderen zijn immuun voorbereid op SARS-CoV-2
De afgelopen 20 jaar zijn er minstens 30 nieuwe ziekten bijgekomen en nu vormen ze samen een bedreiging voor de gezondheid van honderden miljoenen mensen. Voor veel van deze ziekten er is geen behande
Diagnose van virale infecties met behulp van technologieën op micro- en nanoschaal
De behoefte aan bevolkingsbrede, snel, gevoelig, en kosteneffectieve diagnostische tests zijn aanzienlijk toegenomen als gevolg van het ernstige acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2),
Schimmels en bacteriën in de darm kunnen evenzeer van invloed zijn op de menselijke gezondheid als op de ernst van de ziekte
Het darmmicrobioom heeft veel aandacht gekregen, maar nieuw onderzoek toont aan dat schimmels in de darm ook een belangrijk micro-organisme zijn voor het functioneren en de gezondheid van de darm, wat