Cholelithische onbegaanbaarheid - Diagnose van acute buik

Huidige . Uit de vorige stelling volgt dat cholelithische onbegaanbaarheid op het gebied van tijd en gewicht op verschillende manieren kan plaatsvinden. Het beeld van een ziekte zal afhangen van de plaats van inbreuk op een steen, van de dichtheid van de obstructie en van de stevigheid van de bevestiging van een steen op een plaats van vertraging. Blijkbaar zijn het de belangrijkste aandoeningen die de ernst van de ziekte kenmerken, zonder andere factoren die een toestand van patiënten bepalen, ongeacht de cholelithische onbegaanbaarheid. Het verschil tijdens geeft aanleiding om gevallen van cholelithische intestinale onbegaanbaarheid onder te verdelen in acute en periodiek verergerende gevallen.
Voorbeeld van een acute stroom is het geval beschreven door AI Futran.
De patiënt, 61 jaar, wordt 28/1 1920 naar de tweede chirurgische afdeling van het derde ziekenhuis van Odessa gebracht "voor onmiddellijke operatie" met de diagnose van schending van de navelbreuk. Pijn in 3 dagen ervoor:meteen hevige pijn op de hele maag, braken, sloten begonnen.
Ondanks talrijke klysma's, de stoel was niet, ook gassen vertrokken niet. De hele tijd frequent braken, de laatste dagen met een fecale geur. De toestand van de patiënt verslechterde elke dag. Temperatuur was normaal.
Eerder was de patiënte gezond, had alleen last van sloten en was vaak gewond door een lever. Navelbreuk bestaat al meer dan 20 jaar, heeft geen speciaal lijden veroorzaakt; soms was het terughoudend, maar gemakkelijk in te stellen.
Objectief. De maag is opgeblazen en pijnlijk, vooral in het linker ileale gebied; de navelstreng is vrij, de huid erover is dunner, donkerblauw van kleur. Bij maagpercussie is overal het trommelgeluid te horen; in de onderste laterale delen - een kleine saaiheid. Zwakke peristaltiek van ingewanden. Het is niet mogelijk om een ​​tumor in een buikholte te onderzoeken.
Tijdens de operatie "werd het deel van de dunne darm sterk opgeblazen... een ander - en de gevallen toestand", de galsteengrootte rond het ei dat blijkbaar ergens in het midden van een omvang werd vastgehouden van een dunne darm werd gevonden (de plaats van inbreuk op een steen is zeker niet gespecificeerd door de auteur).
Binnen 2 dagen stierf de patiënt aan buikvliesontsteking.
Een van Karevsky's gevallen kan een voorbeeld zijn van periodiek verergerde cholelithische onbegaanbaarheid.
De patiënt, 56 jaar, de auteur herhaaldelijk behandeld tegen typische aanvallen van cholelithische klachten, werd in december 1889 opnieuw ziek :er was een zeer ernstige aanval van hevig braken 's nachts. Gebruikelijke middelen - de morfine, hot-pack kompressen die eerder ziek waren van vereenvoudiging, gaven een beetje. De pijn stopte echter tijdelijk, maar begon toen opnieuw en het braken kon op geen enkele manier worden tegengehouden. In het begin was braken puur gal, en volgens de familie van de patiënt werd het van uren tot 20 uur kalopodobny. De auteur kon het kalopodobny karakter van braken niet noemen, omdat het werd uitgegoten vanwege een onaangename geur. Gassen vertrokken in een aanzienlijke hoeveelheid, de stoel was samen met het begin van klachten... "de diepe 2-liter klysma" werd gemaakt. Massale ontlasting volgde, braken stopte, pijn verdween.
Ongeveer in 5 weken herhaalde de aanval zich. Deze keer merkte de auteur zelf op dat eerst het gegeten voedsel, toen bijna pure gal en, eindelijk, 25 uur na het begin van de klachten - de inhoud van de dunne darm wegging.
De diagnose van cholelithische onbegaanbaarheid werd onbetwistbaar hoewel de kalovydeleniye en een passage van flatus onafhankelijk verliepen. Goede pols en de algemene toestand laten wachten. De maagspoeling, klysma's van ijswater, morfine werden aangebracht. In 36 uur vanaf het begin van de pijn kwam de volledige rust. Klachten over het proces en afwisselende buikpijn stopten echter niet, tot nu toe, eindelijk, 24/IV 1890 g bij hevige pijn in het linker deel van een maag, de galsteengrootte rond het ei vertrok niet op de natuurlijke manier.
De patiënt gedurende 10 vluchten daarna was absoluut gezond.
De geboden begeleiding is niet alleen interessant vanuit het oogpunt van het verloop van een ziekte. Bij hun vergelijking trekt het feit dat bij de patiënt beschreven door Karevsky, de steen onafhankelijk vertrok na twee wrede aanvallen die ontstonden als gevolg van tijdelijke inbreuk op een steen op een of andere plaats van ingewanden. Soortgelijke gevallen worden beschreven in de literatuur en vormen geen uitzondering. Daarom komt cholelithische onbegaanbaarheid soms tot een einde met herstel. L. A. De ode met geeft de volgende frequentietabel van vergelijkbare gevallen:

Auteur

Nummer
toezicht

Percentage spontane izlecheniye

Courvoisier

125

56,0

Sh y l l e r

150

44,0

Kirmisson en Roshar

105

32,0

Herrmann's statistieken

—

52,1

Grivz

20

30,0

In en t en N van

51

25,5

Omdat het percentage spontane izlecheniye vrij groot is, is er een vraag:of het de moeite waard is om te opereren. Ker schreef hierover:"Het cholelithicum Ilheus herstelt vrij vaak spontaan, daarom beslissen patiënt en arts nauwelijks over operatie. operatie is eenvoudig en zeer weinig gevaarlijk aan het begin van een ziekte". Het is noodzakelijk om met deze mening in te stemmen.
Operationele diagnose. Het lijkt erop dat bij operationele erkenning van cholelithische onbegaanbaarheid van grote moeilijkheden dat niet kan. Nadat je de grens hebt gevonden tussen de opgeblazen en gevallen darmlussen, voel je de verdachte plek en vind je daar gemakkelijk een steen als deze beschikbaar is. Maar zoals duidelijk wordt, is het niet altijd eenvoudig. Heel vaak is er in een glimp van darmen niet één steen, en een beetje. In dergelijke gevallen lost de herkenning van een van meerdere stenen een probleem slechts gedeeltelijk op.

• Radiodiagnose van acute intestinale onbeweeglijkheid - Diagnose van acute buik
• Askaridny onbegaanbaarheid - Diagnose van acute buik