Synchrone perforatie van de twaalfvingerige darm en maagzweren: een case report

Synchrone perforatie van de twaalfvingerige darm en maagzweren: een case report
De abstracte Inleiding
peritonitis als gevolg van maagzweer perforatie is een chirurgische noodsituatie met een hoog risico op mortaliteit en morbiditeit
Case presentatie
. we presenteren een zeldzaam geval van een 54-jarige blanke man die een spoedlaparotomie voor peritonitis veroorzaakt door perforatie van twee maagzweren onderging. De eerste was op de voorste wand van de twaalfvingerige darm en de tweede was posterior, pre-pyloric, dicht bij de mindere kromming.
Conclusie
Om het beste van onze kennis, dit is slechts het tweede verslag in de medische literatuur van een gelijktijdige perforatie van twee maagzweren; . Hoewel zeldzaam, zou elke chirurg uitvoeren openen of laparoscopische reparatie van een geperforeerde maagzweer zich bewust zijn van de mogelijkheid van gelijktijdige perforatie
Introductie
Maagzweer (PUD, maag- en darmzweren) blijft een van de meest voorkomende en kostbare gastrointestinale aandoeningen [1]. De jaarlijkse incidentie van maagzweren varieert van 0,1% tot 0,3% [2]. Internationaal is de frequentie varieert tussen landen, maar er zijn twee belangrijke precipiterende factoren: Helicobacter pylori
infectie en het gebruik van niet-steroïdale anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAIDs). Zweer incidentie stijgt met de leeftijd voor zowel duodenale ulcera (DUS) en maagzweren (GUS) en DU's [3] ontstaan ​​twee decennia eerder dan Gus, vooral bij mannen. Verschillende factoren voorspellen een verhoogd risico met NSAID's, zoals H. pylori
infectie, gevorderde leeftijd, comorbiditeit en aanvullende therapie met geneesmiddelen zoals corticosteroïden, anticoagulantia en bisphoshonates. Complicaties (bloeding, perforatie, obstructie) kan optreden bij patiënten met maagzweren van elke etiologie. Perforatie komt voor bij ongeveer 5% tot 10% van de patiënten met actieve ulcera. Duodenale, antrale en gastrische lichaam zweren goed voor 60%, 20% en 20% van perforaties respectievelijk van maagzweren [4, 5]. Chirurgische abdominale exploratie (zowel laparoscopische en laparotomische) altijd in gastroduodenale perforatie aangegeven. Hemodynamische instabiliteit, tekenen van peritonitis en vrij extravasatie van contrast materiaal op de bovenste maagdarmkanaal contrast studies maken de beslissing voor operatie meer urgente en dwingende. Succesvolle behandeling van maagzweren geperforeerd met een laparoscopische benadering werd voor het eerst in 1990 [6, 7]. Sindsdien zijn diverse instellingen deze techniek gebruikt om patiënten met geperforeerde maagzweren. Contra-indicaties voor laparoscopische reparatie voor geperforeerde maagzweren omvatten grote perforaties, voorafgaand abdominale chirurgie, een posterieure locatie van de perforatie en een slechte algemene gezondheidstoestand.
Case presentatie
Een 54-jarige blanke man Griekse gepresenteerd aan de Spoedeisende Hulp van ons ziekenhuis met een 20-daagse geschiedenis van buikpijn, braken en verlies van eetlust. Hij noemde een acht kg gewichtsverlies in de afgelopen 20 dagen, zoals hij had gedronken vrijwel uitsluitend water als gevolg van zijn symptomen. Hij had niet voorgelegd aan een ziekenhuis faciliteit eerder omdat hij in een afgelegen gebied in de bergen woonde. Bij opname had hij septic beeld van bleekheid, tachypneu, tachycardie (110 slagen /minuut) en koorts 38,5 ° C, en een stijve buik. Buik- en plain borstRöntgenstralen aangetoond vrij gas onder zowel de hemidiaphragms. Na de eerste reanimatie (plaatsing van intraveneuze lijnen en neussonde gevolgd door adequate toediening van vloeistoffen), onze patiënt onderging een noodsituatie verkennende laparotomie. Onze patiënt verslechtert klinische beeld en zijn verslechterende klinische symptomen (tachypneu en tachycardie), samen met de aanwezigheid van zijn acute buik leidde ons tot de conclusie dat een spoedlaparotomie vormde de behandeling van keuze. In het licht van de noodsituatie is een computertomografie (CT) scan niet uitgevoerd. Laparotomie openbaarde peritonitis door een geperforeerde zweer op de voorwand van de twaalfvingerige darm, die werd gehecht, terwijl de hechting versterkt met omentale patch (figuur 1). Na een grondige spoeling van de buikholte en uitdieping van de intra-abdominale organen onthulde een tweede achterste pre-pylorus zweer op de mindere kromming van de maag, geperforeerd in de kleinere zak (figuur 2). Een wigresectie met nietmachines werd uitgevoerd (Figuur 3), terwijl geen verdere acid reductieprocedures door sepsis ondernomen. Een Nissen fundoplicatie werd uitgevoerd als een anti-reflux maatregel. Onze patiënt herstelde uneventfully en werd naar huis ontslagen op de 13e dag na de operatie; op dit moment we toegediend een geschikte eradicatietherapie. Meer specifiek, volgden wij het protocol van triple therapie: een protonpompremmer, amoxicilline en claritromycine toegediend. Na ontslag onze patiënt werd doorverwezen naar gastro-intestinale specialisten. Onze collega's van plan een surveillance endoscopie op basis van hun protocol. Figuur 1 omentalis-patch versterkte hechting aan de voorste wand van het duodenum.
Figuur 2 de tweede, achterste vooraf pylorus zweer op de mindere kromming van de maag.
Figuur 3 Wedge resectie nietmachines.
Discussie
Perforatie van een maagzweer is een chirurgische noodsituatie die nog steeds een risico op sterfte. We met succes een zeldzame en moeilijk geval van gelijktijdige perforatie van de twaalfvingerige darm en maagzweren die gemakkelijk zou kunnen zijn een verkeerde diagnose gesteld en undertreated. Retrospectief bestuderen ons geval, kunnen we stellen dat er een groeiende ervaring met laparoscopische technieken voor het beheer van maagzweren. Een Graham patch, met of zonder een laparoscopische vagotomie voor geperforeerde maagzweren is waarschijnlijk de meest geschikte minimaal invasieve benadering als in ervaren handen [8, 9]. Toch roept deze zaak twijfels over de omvang laparoscopie een veilige procedure in ons geval in termen van het openbaren van zowel letsels zou zijn geweest.
Ten slotte moet elke chirurg strikt aan één van de basisprincipes van de abdominale chirurgie en het uitvoeren van een grondig onderzoek de peritoneale holte in elk geval van diffuse peritonitis, zelfs indien de onderliggende pathologie lijkt duidelijk te zijn.
Conclusies
Samenvattend moet hulpdiensten artsen en chirurgen een hoog klinisch vermoeden handhaven tweede perforative peptische laesie, hoewel een zeldzame mogelijkheid zou kunnen bestaan ​​en kon potentieel dodelijk zijn.
Consent verklaring
schriftelijke toestemming is verkregen van de patiënt voor de publicatie van deze zaak verslag en de bijbehorende beelden. Een kopie van de schriftelijke toestemming is beschikbaar voor beoordeling door de Editor-in-Chief van dit tijdschrift.
Verklaringen
Authors 'originele ingediende dossiers voor afbeeldingen
Hieronder staan ​​de links naar de auteurs oorspronkelijke ingediende dossiers voor afbeeldingen. 'Originele bestand voor figuur 1 13256_2010_1229_MOESM2_ESM.jpeg Authors' 13256_2010_1229_MOESM1_ESM.jpeg Auteurs oorspronkelijke bestand naar originele bestand figuur 2 13256_2010_1229_MOESM3_ESM.jpeg Authors 'voor figuur 3 Concurrerende belangen Ondernemingen De auteurs verklaren dat ze geen concurrerende belangen.

• Verklevingen als gevolg van peritoneale carcinomatosa veroorzaakt door een nier carcinoom leidt tot mechanische maag obstructie: een zaak report
• Klinische presentatie en endoscopische kenmerken van primaire maag Burkitt lymfoom in de kindertijd, de presentatie van een eiwit verliezende enteropathy: een zaak report