Ik speelde afgelopen zomer in verschillende softbalcompetities en tijdens een dagvullend toernooi waar ik aan meedeed, kwam er een scherp geraakte bal in het midden. Ik begon te variëren vanuit mijn shortstop-positie en toen het duidelijk was dat ik er niet op tijd zou zijn, dook ik. Horizontaal uitgestrekt, dacht ik zeker dat ik ESPN op deze zou maken, maar dat deed ik niet ... en toen ik begon op te staan, wist ik meteen dat er iets mis was met mijn schouder.
10 dagen geleden ging ik onder het mes om een labrumscheur (SLAP/Bankart laesies) in mijn linkerschouder te herstellen. Ik was bang, ik ga niet liegen. Onlangs verloor ik de vader van een van mijn beste vrienden vanwege complicaties van een electieve operatie (RIP - Rob) en het woog zwaar op mijn geest.
Gelukkig was het gelukt, veel liefde voor de moderne geneeskunde en mijn chirurg!
Maar het was geen beslissing die ik licht nam.
Na gek geworden te zijn door alle hoeken te bekijken, blijkt dat als het lichaam de kraakbeenschade in het labrum niet kan genezen in de eerste 6 maanden na de verwonding, het in principe onmogelijk is voor het lichaam om het kraakbeen weer vast te maken. Het was ofwel een operatie, plus een langdurige revalidatie, of ik zou later in mijn leven te maken krijgen met artritis die vroeg begon en een verminderd bewegingsbereik (ROM).
De MRI-resultaten toonden schade rond de onderkant van mijn labrum, een Bankart-laesie en mogelijk een SLAP-laesie genoemd. De dokter vond het typerend voor wat hij dagelijks ziet. Maar ik drukte hem nog steeds hard op allerlei vragen, waarop hij me vertelde dat hij er ongeveer 300 per jaar doet en regelmatig met universiteitsatleten (MSU) werkt en uitlegde waarom al mijn gekke alternatieve methoden in deze situatie niet van toepassing zouden zijn, Ik was ervan overtuigd dat ik de juiste man had.
Ik wil mijn familie en vrienden enorm bedanken voor de steun en alle vragen die ik hen heb gesteld. Mijn zus, die de meeste ervaring heeft op dit gebied (VKC-chirurgie en graad in bewegingswetenschappen), sloeg de spijker op de kop. Ze vertelde me dat de artsen maar zo veel kunnen afleiden uit de resultaten van het arthrogram (MRI) en dat het waarschijnlijk is dat ze meer schade kunnen ontdekken als ze eenmaal binnen zijn.
Ze was ter plaatse. De chirurg vond een stuk kraakbeen dat in de buurt van de traan dreef. Hij ontdekte ook dat de traan erger was dan hij dacht, de hele zijkant van mijn labrum was van boven naar beneden los. Gelukkig voor mij waren al mijn pezen in goede staat. 5 hechtingen (denk aan schroeven), 3 gaten in mijn arm, en 2 uur later was alles weer in elkaar gezet. Het leuke is dat de ankers bioabsorbeerbaar zijn...
Herstel begint met 4 weken in een mitella en zeer beperkt bewegingsbereik (ROM), revalidatie voor een paar maanden en volledige kracht met ROM ergens tussen 3 en 6 maanden. Ik heb gehoord dat de meeste mensen in de buurt van 5 maanden eindigen, maar mijn doel is natuurlijk 3. 🙂
Mijn zus gaf me nog een goede tip om met de chirurg te praten en een revalidatiespecialist te vinden die jonger was en op het snijvlak van revalidatieprogramma's. Ze was onvermurwbaar dat ik iemand zou vinden die het revalidatieprogramma zou aanpassen en me zou pushen naarmate ik vorderde, in plaats van alleen maar volgens het boekje te gaan. Dat heb ik gedaan en ik begin over een paar dagen.
Ik stopte daar niet...
Het is gewoon mijn aard en ik kan er niets aan doen. Ik moet de grenzen verleggen en kijken wat ik kan doen om te helpen. Ik heb overlegd met Chris Kresser, Pubmed en Tim Ferriss' '4-hour Body'.
Hier is het postoperatieve supplementplan dat ik volg:
Met de bovenstaande toevoegingen zal ik een enorme toestroom creëren van alle voedingsstoffen die nodig zijn om collageen, kraakbeen, ligamenten en botten (K2 uit de boterolie) te herstellen. Ik zal ook hard werken om de ontsteking laag te houden en mijn lichaam gefocust te houden op mijn verwonding... en niet te vechten tegen sabeltandtijgers.
Ik zal proberen je een update te geven naarmate ik vorder in de revalidatie en je laten weten wat ik denk dat heeft geholpen! En ik hoor het graag als u tips heeft voor herstel of als u uw operatie-ervaringen hieronder deelt.