De ziekte van Crohn is een chronische inflammatoire darmaandoening (IBD) die elk deel van het maagdarmkanaal kan aantasten, van het mond naar de anus, hetzij in continuïteit of als geïsoleerde gebieden. De ontsteking kan betrekking hebben op de binnenste mucosale voering, tot aan de volledige dikte van de darmwand, en bestaat uit zwelling, verwijde bloedvaten en vochtverlies in de weefsels. Het komt vaak voor aan de onderkant van de dunne darm (terminale ileum), die samenkomt met de dikke darm (colon).
De ziekte van Crohn kan op elke leeftijd voorkomen en komt vaak voor bij jonge mensen. Ongeveer 10% van de nieuw gediagnosticeerde gevallen per jaar zijn bij kinderen. Hoewel er verschillende behandelingen zijn om de symptomen te verlichten en remissie te veroorzaken, is er momenteel geen remedie. Er is een verhoogd risico op een diagnose van de ziekte van Crohn voor sommige etnische groepen en voor degenen die een familielid hebben met de aandoening. Hoewel de ziekte van Crohn momenteel de juiste naam is voor de aandoening, hoort u soms oudere termen, zoals regionale enteritis, terminale ileitis, granulomateuze colitis of ileocolitis, die door elkaar worden gebruikt.
De ziekte van Crohn heeft veel overeenkomsten met colitis ulcerosa, een andere IBD. De belangrijkste verschillen tussen de ziekte van Crohn en colitis ulcerosa zijn dat bij de ziekte van Crohn een ontsteking elk deel van het spijsverteringskanaal kan aantasten en zich kan uitstrekken tot in de spierwand, terwijl colitis ulcerosa alleen voorkomt in het oppervlak van de dikke darm.
De oorzaak van de ziekte van Crohn is onbepaald, maar er is aanzienlijk onderzoeksbewijs dat suggereert dat interacties tussen omgevingsfactoren, intestinale micro-organismen, immuundysregulatie en genetische aanleg hiervoor verantwoordelijk zijn.
Een diagnose van de ziekte van Crohn kan op elk moment in het leven voorkomen, met de meeste diagnoses bij jonge kinderen en bij kinderen van ongeveer 40-50 jaar. Momenteel heeft Canada een van de hoogste gerapporteerde prevalenties en incidenties ter wereld, met ongeveer 135.000 gediagnosticeerde personen.
Diarree, rectale bloedingen, pijn en gewichtsverlies zijn veelvoorkomende symptomen van de ziekte van Crohn. Ontsteking vermindert de absorberende oppervlakken van de darm, waardoor waterige ontlasting ontstaat die kan leiden tot fecale urgentie en een slechte controle van de darmfunctie. Constipatie kan zich ook ontwikkelen, omdat het lichaam moeite heeft om een normale darmfunctie te behouden.
De darm kan zich vernauwen en verkorten, waardoor de inhoud niet volledig door het spijsverteringskanaal kan (obstructie). Buikpijn is een veel voorkomend symptoom, als gevolg van spierspasmen van de ontstoken darm, of van een opeenhoping van druk achter een vernauwd deel van de darm. Koorts kan gepaard gaan met de ontsteking. Bij kinderen kan een vertraging in de groei en volwassenheid het gevolg zijn, dus het is bijzonder belangrijk om aandacht te besteden aan medische en nutritionele behandeling van de ziekte.
Een laag aantal rode bloedcellen (bloedarmoede) kan het gevolg zijn van bloedverlies als gevolg van ulceraties in de darm en van algemene ondervoeding als gevolg van verminderde opname van voedingsstoffen en de slopende effecten van de ziekte. Deze aandoeningen kunnen ook leiden tot uitputting van bloedeiwitten.
Er kunnen zich kloven vormen in het rectum en de anus, waardoor een opeenhoping van grote puszakken of abcessen ontstaat, wat kan leiden tot hevige pijn en koorts. Een abnormale, tunnelachtige verbinding tussen de darm en de huid (fistel) kan optreden nabij de opening van het rectum, tussen de darmlussen in de buik of tussen de darm en de buikwand, vooral na een operatie.
De ziekte van Crohn is een systemische ziekte, wat betekent dat het naast het darmkanaal ook andere delen van het lichaam aantast. Enkele van deze extra-intestinale manifestaties zijn artritis, huidproblemen, leverziekte, nierstenen en oogontsteking.
U heeft mogelijk een verhoogd risico op darmkanker als u een ziekte heeft die zich gedurende 10-15 jaar of langer in de dikke darm bevindt. Als dit bij u het geval is, moet u op een jongere leeftijd en volgens een waakzamer schema met regelmatige screening beginnen dan aanbevolen voor de algemene bevolking.
Bloedonderzoeken zijn nuttig bij het beoordelen van het activiteitsniveau van de ontsteking, het potentieel om bloedarmoede te ontwikkelen door aanhoudende bloedingen en de voedingstoestand van een persoon.
Analyse van ontlastingsmonsters kan soms nuttig zijn. Uw arts zal op basis van uw medische geschiedenis bepalen welke van de verschillende procedures het beste zijn om uw darmsymptomen te beoordelen.
Hoewel ze minder vaak worden gebruikt, kunnen röntgenfoto's nuttig zijn om de vorm en functie van het spijsverteringskanaal te observeren. Indien nodig voor het bovenste GI-gebied, moet u een vloeistof drinken die de wanden van de slokdarm en maag bedekt. Deze drank bevat barium, dat op röntgenfoto's als helderwit wordt weergegeven, wat een contrasterend beeld geeft van de vorm en functie van het bovenste maagdarmkanaal tijdens de röntgenfoto. Wanneer u wordt gevraagd om details van het lagere maagdarmkanaal te verstrekken, ondergaat u een bariumbevattend klysma zodat uw arts de contouren van de darm kan bekijken.
Endoscopie kan helpen om de aard en omvang van de ziekte te bepalen. Bij deze procedures brengt de arts een instrument in het lichaam via de mond (gastroscopie) of anus (sigmoïdoscopie/colonoscopie) om verschillende gebieden in het spijsverteringskanaal zichtbaar te maken. De telescopen zijn gemaakt van een holle, flexibele buis met een kleine licht- en videocamera. Een voordeel van deze procedures ten opzichte van een bariumröntgenfoto of virtuele colonoscopie met behulp van computertomografie (CT) -scan is dat een arts op elk moment tijdens het onderzoek verdacht uitziend weefsel kan biopsie voor daaropvolgende laboratoriumanalyse. Afhankelijk van welk deel van uw spijsverteringskanaal is aangetast, kan magnetische resonantie beeldvorming (MRI) nuttig zijn.
Zodra al deze tests zijn voltooid en andere mogelijke aandoeningen zijn uitgesloten, kan uw arts een diagnose van de ziekte van Crohn stellen.
De behandeling van de ziekte van Crohn is veelzijdig; het omvat het beheersen van de symptomen en gevolgen van de ziekte, samen met therapieën die gericht zijn op het verminderen van de onderliggende ontsteking.
Voeding is een primair onderdeel van een gezonde spijsvertering en het is belangrijk om Canada's . te volgen Etengids . Maar zelfs als ze deze richtlijnen volgen, kunnen de patiënten van Crohn door de effecten van een ontstoken darm tekortschieten in hun behoefte aan voedingsstoffen. Studies tonen aan dat slechte voeding veel voorkomt bij patiënten met de ziekte van Crohn, die extra aandacht moeten besteden aan speciale diëten en supplementen. We moedigen mensen met de ziekte van Crohn aan om een geregistreerde diëtist te raadplegen, die kan helpen bij het opstellen van een effectief, persoonlijk voedingsplan door ziektespecifieke tekortkomingen aan te pakken. Als de bloeding hevig is, kunnen problemen zoals bloedarmoede optreden en zullen aanpassingen in het dieet nodig zijn om dit te compenseren.
Sommige voedingsmiddelen kunnen de symptomen irriteren en verergeren, ook al beïnvloeden ze het ziekteverloop niet. Gespecialiseerde diëten, licht verteerbare maaltijdvervangers (elementaire formuleringen) en vasten kunnen in toenemende mate leiden tot stoelgang. Tijdens het vasten kan intraveneuze voeding (totale parenterale voeding, TPN) nodig zijn om volledige stoelgang mogelijk te maken.
Er zijn een aantal behandelingen om diarree en pijn aan te pakken. Aanpassing van het dieet kan gunstig zijn en medicijnen tegen diarree spelen een belangrijke rol. Pijnstillers kunnen nuttig zijn voor het beheersen van pijn die niet onder controle wordt gehouden door geneesmiddelen die de onderliggende ontsteking aanpakken, zoals hieronder vermeld. Acetaminophen (Tylenol®) heeft de voorkeur boven medicijnen die niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) worden genoemd, zoals ibuprofen (Advil®, Motrin®), aspirine en naproxen (Aleve®, Naprosyn®), omdat deze de darm kunnen irriteren.
Er zijn twee soorten medicijnen tegen diarree die gericht zijn op het voorkomen van krampen en het beheersen van ontlasting. De ene groep verandert de spieractiviteit van de darm, waardoor de doorvoer van inhoud wordt vertraagd. Deze omvatten:niet-narcotische loperamide (Imodium®); verdovende middelen difenoxylaat (Lomotil®), codeïne, opiumtinctuur en paregoric (kamfer/opium); en krampstillende middelen dicyclomine (Bentylol®) en hyoscinebutylbromide (Buscopan®).
De andere groep past de losheid en frequentie van de ontlasting aan door water op te nemen (zich te binden aan) en de consistentie van de ontlasting te reguleren, zodat het een vorm heeft die gemakkelijk te passeren is. Plantaardige producten zijn nuttig, zoals inulinevezel (Benefibre®) en psyllium (ispaghula) husk (Metamucil®). Plantaardige vezels zijn ook nuttig voor constipatie, vanwege hun ontlasting regulerende effecten. Cholestyraminehars, een galzoutbinder, kan ook helpen bij loszittende ontlasting.
Extra-intestinale symptomen van de ziekte van Crohn, zoals artritis of ontstoken ogen, kunnen gerichte medicijnen en verwijzingen naar andere specialisten vereisen. Als angst en stress belangrijke factoren zijn, kan een programma dat dit aanpakt waardevol zijn.
Personen met de ziekte van Crohn kunnen bloedarmoede hebben door een combinatie van factoren, zoals chronisch bloedverlies of slechte absorptie van bepaalde vitamines en mineralen. IJzersupplementen kunnen deze aandoening helpen verbeteren, waarbij oraal heemijzerpolypeptide (bijv. Hemaforte 1, Hemeboost, OptiFer® Alpha, Proferrin®) de voorkeur geniet vanwege de snelwerkende en lage bijwerkingenprofielen. IJzerisomaltoside 1000 (Monoferric ™), ijzersucrose (Venofer®) en natriumferrigluconaat (Ferrlecit®) zijn geïndiceerd voor intraveneuze (IV) behandeling van bloedarmoede door ijzertekort bij volwassenen die intolerantie of ongevoeligheid hebben voor orale ijzertherapie. Af en toe kan een bloedtransfusie nodig zijn.
De meest voorgeschreven antibiotica zijn ciprofloxacine (Cipro®) en metronidazol (Flagyl®). Breedspectrumantibiotica zijn belangrijk bij de behandeling van secundaire manifestaties van de ziekte, zoals perianale abces en fistels.
Er zijn twee doelen bij de behandeling van de ziekte van Crohn:de symptomen elimineren (klinische remissie induceren) en toekomstige opflakkeringen van de ziekte voorkomen (remissiebehoud). Om deze doelen te bereiken, richten artsen de behandeling op het beheersen van ontstekingen van het darmkanaal, en het natuurlijke gevolg van het verminderen en elimineren van ontstekingen is de vermindering en eliminatie van symptomen. Deze therapie is er in vele vormen en maakt gebruik van verschillende lichaamssystemen. Uw arts kan een van de volgende medicijnen alleen of in combinatie voorschrijven. Het kan even duren om de juiste mix voor u te vinden, aangezien elk geval van de ziekte van Crohn uniek is.
Deze medicijnen worden gebruikt om ontstekingen bij milde tot matige ziekte van Crohn te verminderen, waaronder mesalamine (Pentasa® en Salofalk®), dat oraal verkrijgbaar is in de vorm van tabletten en capsules. Afhankelijk van de locatie van uw ziekte, kan het zijn dat u mesalamine rectaal moet toedienen, in de vorm van klysma's of zetpillen. Een combinatie van 5-ASA en sulfa-antibioticum is oraal verkrijgbaar als sulfasalazine (Salazopyrin®).
Om ontstekingen te verminderen bij matige tot ernstige gevallen van de ziekte van Crohn, kunnen corticosteroïden helpen. Dit zijn prednison en budesonide (Entocort®), die oraal worden ingenomen, hoewel prednison meestal meer bijwerkingen heeft. Voor plaatselijke verlichting van de ziekte van Crohn in de dikke darm zijn budesonide (Entocort®) en hydrocortison (Cortenema®, Proctofoam-HC®) en betamethason (Betnesol®) beschikbaar in rectale formuleringen (klysma's, schuimen en zetpillen). In het ziekenhuis kunnen hydrocortison (Solu-Cortef®) en methylprednisolon (Solu-Medrol®) intraveneus worden toegediend.
Deze geneesmiddelen worden gebruikt om zowel de ileale als de colonziekte van Crohn te behandelen en om de afhankelijkheid van steroïden te verminderen; ze omvatten azathioprine (Imuran®), cyclosporine, mercaptopurine/6-MP (Purinethol®) en methotrexaatnatrium (Metoject®). Het kan tot 12 weken of langer van de therapie duren om resultaten te zien.
Biologische medicijnen zijn belangrijke behandelingsopties voor mensen met een matige tot ernstige ziekte van Crohn. Deze producten zijn speciaal ontwikkelde antilichamen die selectief moleculen blokkeren die betrokken zijn bij het ontstekingsproces. Gastro-enterologen schrijven routinematig biologische geneesmiddelen voor, waaronder infliximab (Remicade®), adalimumab (Humira®), vedolizumab (Entyvio®), ustekinumab (Stelara®) en biosimilars van infliximab en adalimumab, om de symptomen (klinische remissie teweegbrengen) van de ziekte van Crohn onder controle te houden .
Deze medicijnen zijn eiwitten, die ons lichaam kan identificeren als vreemde indringers en vervolgens antilichamen kan ontwikkelen om ze te bestrijden, wat de effectiviteit van het medicijn in de loop van de tijd kan verminderen. Als u een tijdje stopt met het innemen van het medicijn en het dan probeert te hervatten, kan wat voorheen geweldig voor u werkte de volgende keer dat u het inneemt vanwege deze antistoffen misschien niet werken. Dit betekent dat het uiterst belangrijk is dat u alleen stopt met de behandeling als uw arts u dit adviseert. Stoppen met een behandeling omdat u zich goed voelt, kan ertoe leiden dat dat medicijn niet werkt om u weer beter te laten voelen.
Health Canada keurde infliximab (Remicade®) in 2001 goed voor het induceren van klinische remissie bij de ziekte van Crohn, voor doorlopend gebruik om klinische remissie te behouden, voor het verminderen of elimineren van het gebruik van corticosteroïden, voor het genezen en sluiten van fistels en voor het genezen van de bekleding van de darmwand (mucosale genezing). Biosimilars van infliximab (Avsola®, Inflectra®, Omvyence TM , Remsima®SC, Renflexis®) zijn ook beschikbaar. (Zie onze website voor meer informatie over biosimilars.) Een volledig humaan monoklonaal antilichaam, adalimumab (Humira®), werd in 2006 goedgekeurd en vanaf 2021 zijn er veel biosimilars beschikbaar (Abrilada®, Amgevita®, Hadlima®, Hulio® , Hyrimoz®, Idacio®). Andere biologische geneesmiddelen die zijn goedgekeurd voor de behandeling van de ziekte van Crohn zijn vedolizumab (Entyvio®) en ustekinumab (Stelara®).
Momenteel zijn Humira® (en zijn biosimilars), Remsima®SC, Stelara® en Entyvio® beschikbaar voor zelftoediening onder de huid (subcutaan) en Remicade® (en zijn biosimilars, behalve Remsima®SC), Entyvio®, en Stelara® IV zijn verkrijgbaar via intraveneuze (IV) infusie door een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg. De dosering van beide typen kan in verschillende intervallen zijn, afhankelijk van de medicatie en de respons.
Een hulpmiddel om artsen te helpen ervoor te zorgen dat patiënten de juiste medicatie in de juiste dosis krijgen, is Therapeutic Drug Monitoring, waarbij laboratoriumtests nodig zijn om het niveau van het medicijn in het systeem te bepalen. Een tweede essentiële test is fecaal calprotectine, dat een ontstekingsstof in uw ontlasting meet. Een gastro-enteroloog beoordeelt deze resultaten in de context van de symptomen van een persoon op specifieke perioden tijdens het behandelschema.
Soms verwijdert een chirurg ernstig zieke delen van het spijsverteringskanaal, maar dit is slechts als laatste alternatief, meestal in gevallen waarin medische behandeling faalt en complicaties optreden, zoals obstructie, vernauwingen en fistels, of abcesvorming. Een ongelukkig kenmerk van de ziekte van Crohn is dat er een hoog recidiefpercentage is, zelfs na chirurgische verwijdering van alle zichtbare en microscopische ziekten. Daarom is het pragmatisch om de ziekte van Crohn te behandelen met de meest effectieve therapieën om deze complicaties te voorkomen. Hoewel de meeste artsen traag zijn om een operatie aan te bevelen, zijn er momenten waarop het nodig zal zijn. Een opkomende chirurgische therapie is darmtransplantatie, maar er zijn nog barrières die moeten worden overwonnen, zoals weefselafstoting en ontsteking in het pas getransplanteerde orgaan.
De ziekte van Crohn is een chronische inflammatoire aandoening die zich voornamelijk manifesteert in het spijsverteringskanaal. Omdat er geen genezing is, heeft u voortdurende medische zorg nodig. Degenen met de ziekte van Crohn moeten zich houden aan een specifiek voedings- en medicatieregime, zelfs als het goed lijkt te gaan. Uw arts zal uw ziekte regelmatig controleren, zelfs tijdens perioden van remissie.
We hebben verschillende gerelateerde artikelen die nuttig kunnen zijn:
Wat zijn de voordelen van het nemen van probiotica?
Spijsverteringsstoornissen:veelvoorkomende misvattingen
Darmziekten en aandoeningen (die geen IBD zijn)
Su Microbiota Intestinal:Donde Comienza Su Salud
San Francisco gastro-enterologie introduceert ons patiëntenportaal
Psychische therapieën kunnen op lange termijn voordelen hebben voor patiënten met prikkelbare darm
SIBO Chocolate Caramel Slice
De Chocolate Caramel Slice is zon favoriete Australische zoete lekkernij, dus ik heb met veel plezier een SIBO-vriendelijke versie voor Donna ontwikkeld. Ze nam contact met mij op en vroeg of ik een v
De ziekte van Crohn bij kinderen kan beginnen met bacteriën
Laatste nieuws over gezonde kinderen Voedingsproblemen van babys gekoppeld aan ontwikkelingsvertragingen Haar arm kwam vast te zitten in de loopband van het gezin Bezorgd over het gebruik van sociale
Opgeblazen gevoel en distensie bij PDS
Een opgeblazen gevoel en opgezette buik, die iedereen kan treffen, komen vooral vaak voor bij het prikkelbare darm syndroom (PDS), en ze kunnen een van de meest aanhoudende symptomen van de aandoening