COVID-19, veroorzaakt door ernstige acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infectie, heeft een breed scala aan klinische manifestaties en ernst. Sommige factoren die bijdragen aan een verhoogd risico op ernstige COVID-19 zijn onder meer hart- en vaatziekten, zwaarlijvigheid, chronische longziekte, en suikerziekte.
In lage- en middeninkomenslanden (LMIC's) komen infectieziekten veel voor. Met name, parasitaire infecties treffen meer dan 2 miljard mensen over de hele wereld. Het effect van co-infectie met parasieten op de klinische kenmerken van COVID-19 is niet bekend.
Nutsvoorzieningen, nieuw onderzoek uit Mekelle, Ethiopië, onderzoekt de rol van parasitaire besmetting op de prognose van COVID-19. Het onderzoeksrapport, die op de preprint-server verschijnt medRxiv* , toont aan dat darmparasitose beschermend is tegen ernstige COVID-19.
De onderzoekers namen meer dan 500 patiënten op die bevestigd hadden een SARS-CoV-2-infectie te hebben door middel van polymerasekettingreactie (PCR)-testen. Ongeveer 63% was man. De ernst van COVID-19 werd geclassificeerd volgens de criteria die zijn vastgesteld door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO), als asymptomatisch, mild/matig, streng, en kritisch.
De mediane leeftijd was 32 jaar. Ongeveer 87% van de groep had milde, asymptomatische of milde/matige ziekte. Patiënten met een ernstige ziekte waren ouder en symptomatischer.
Intestinale parasitose werd gedetecteerd door onderzoek van verse ontlasting op eicellen en parasieten. Ze ontdekten dat meer dan de helft van hen een parasietenplaag van de darm had. De intensiteit van de infectie werd gerapporteerd als eieren per gram ontlasting, op basis waarvan de deelnemers werden geclassificeerd als licht, matig en zwaar.
Ongeveer 52% van het cohort had een of meer darmparasieten, met een kwart van hen met protozoaire en 34% worminfecties, respectievelijk. Symptomatisch COVID-19 kwam significant vaker voor bij het percentage patiënten zonder parasitaire besmetting.
Aandeel van parasieten, protozoa en wormen bij COVID-19-patiënten met asymptomatische, mild/matig, ernstige en kritische klinische presentatie. P-waarden voor trend (p=0,002, p=0,006 en p=0,196 voor elke parasiet, wormen en protozoa, respectievelijk). De onderzoekers vonden een negatieve correlatie tussen parasitaire co-infectie en de ernst van COVID-19. Van de ~270 patiënten die een besmetting hadden, slechts ~8% ontwikkelde ernstige COVID-19, in tegenstelling tot bijna een vijfde van degenen zonder darmparasieten (47/248).
Wanneer onderverdeeld naar het type parasiet, degenen die niet-protozoaire parasieten hadden, waren ~370, vergeleken met ~ 150 met protozoaire infectie. Ongeveer 15% en 8% van de patiënten in deze twee groepen ontwikkelde ernstige COVID-19.
Als het ging om worminfecties, er waren 174 en 341 patiënten met en zonder reeds bestaande helminthiasis. Slechts 6% van de eerstgenoemden ontwikkelde ernstige COVID-19 vergeleken met ~ 17% van de laatstgenoemde.
Na compensatie voor het effect van leeftijd en andere naast elkaar bestaande ziekten, de aanwezigheid van een parasitaire besmetting samen met COVID-19 had een daling van 60% in de kans op ernstige COVID-19. Voor mensen met een protozoaire of worminfectie, de aangepaste kans op ernstige COVD-19 daalde met 55% en 63%, respectievelijk.
LMIC's werden geconfronteerd met het begin van de COVID-19-pandemie met een heel andere levensstandaard en gezondheidszorg in vergelijking met landen met een hoog inkomen. Voor een ding, infectieziekten, inclusief parasitaire plagen, komen veel vaker voor in de voormalige setting.
Dergelijke menselijke parasieten omvatten mijnwormlintworm, rondworm, en zweepworm, onder helminthische parasieten, evenals protozoa zoals Entamoeba, Giardia, Toxoplasma, en Cryptosporidia.
Onderzoek:effect van co-infectie met parasieten op de ernst van COVID-19. Afbeelding tegoed:Kateryna Kon / Shutterstock Er is gesuggereerd dat de aanwezigheid van chronische parasitaire besmetting een immunomodulerende factor is, die de reactie van de gastheer op andere infecties en de uitkomsten van dergelijke aandoeningen beïnvloeden. Dergelijke reeds bestaande infecties kunnen ook de immuunrespons op SARS-CoV-2 veranderen.
Van parasieten die chronische infecties veroorzaken, is bekend dat ze T-helpercelreacties versterken en overheersende regulerende (Treg) reacties induceren. Dit leidt tot een Th2-biased respons, die de Th1-respons kan compenseren waarvan bekend is dat deze verantwoordelijk is voor de ernstige en overdreven staat van ontsteking die wordt aangetroffen bij ernstige COVID-19.
Ten tweede, gegeneraliseerde immunomodulatie kan optreden als reactie op veranderingen in het darmmicrobioom van de gastheer als gevolg van chronische parasitaire infestaties. Beide factoren kunnen de uitkomst van een SARS-CoV-2-infectie bij dergelijke patiënten veranderen.
Een eerdere dierstudie toonde de beschermende rol aan van enterische helminthiasis bij virale luchtweginfecties via de interactie van de parasieten met de darmmicrobiota.
interessant, recente studies wijzen op een lagere incidentie van COVID-19 in regio's met significante helminthiasis, schistosomiasis of malaria. Echter, het gebrek aan bewijs over de werkelijke effecten van naast elkaar bestaande parasieten op de ernst van COVID-19 dreef de huidige studie.
De aanwezigheid van parasitaire co-besmetting verminderde het risico op ernstige COVID-19, terwijl de aanwezigheid van hypertensie, chronische nierziekte, en hogere leeftijd dreef de kans op ernstige ziekte op. Zelfs nadat voor deze comorbiditeiten was gecorrigeerd, patiënten met parasitaire besmetting hadden een significant lagere kans op ernstige COVID-19.
Een interessante bijkomstigheid van deze studie is de dramatisch lagere kans op het hebben van een niet-overdraagbare ziekte (NCD) bij COVID-19-patiënten met co-infecties met parasieten. De kans op het hebben van NCD's werd verlaagd met een respectabele 48% en een indrukwekkende 74%, als de COVID-19-patiënt parasieten of wormen had, respectievelijk.
" Onze resultaten suggereren dat co-infectie met parasitaire co-infectie geassocieerd lijkt te zijn met verminderde ernst van COVID-19. De resultaten suggereren dat door parasieten aangestuurde immunomodulerende reacties hyperontsteking geassocieerd met ernstige COVID-19 kunnen dempen ."
Dit kan de waarneming verklaren dat COVID-19 een laag sterftecijfer voor infecties heeft in LMIC's. Verdere studie zou deze bevindingen in andere lage-inkomensomgevingen moeten opvolgen en het soort veranderingen moeten onderzoeken dat wordt veroorzaakt in de darmmicrobiota als gevolg van deze chronische parasitaire infecties. Dergelijke kennis zou kunnen bijdragen aan nieuwe therapeutische en preventieve maatregelen om de pandemie in te dammen.
medRxiv publiceert voorlopige wetenschappelijke rapporten die niet peer-reviewed zijn en, daarom, mag niet als definitief worden beschouwd, begeleiden klinische praktijk/gezondheidsgerelateerd gedrag, of behandeld als gevestigde informatie.
Pasgeboren muismodel levert aanwijzingen op voor de oorzaak van verwoestende darmaandoeningen bij bloedarmoede preemies
Migratie beïnvloedt de darmflora, wat op zijn beurt de gezondheid beïnvloedt, vinden onderzoekers
Gezondste darmbacteriën met plantaardig of mediterraan dieet
Nieuwe computationele modelleringsmethode voorspelt hoe darmmicroben in de loop van de tijd veranderen
Mensen met IBS-symptomen die waarschijnlijk een laag vitamine D-gehalte hebben,
Antibioticaresistentie verdubbelt in slechts twee decennia
Onderzoek kijkt naar aerobiomen,
bomen en gevolgen voor de volksgezondheid Micro-organismen in de omgeving spelen een essentiële rol in de menselijke gezondheid – de diversiteit van het consortium, des te beter. Diversiteit in de mic
Mensen met IBS-symptomen die waarschijnlijk een laag vitamine D-gehalte hebben,
studie toont Als u een van de twee op de tien mensen bent die last heeft van symptomen van het prikkelbaredarmsyndroom (PDS), zoals een opgeblazen gevoel, maagkrampen en constipatie, het is zeer waars
Longmicroben kunnen helpen bij het voorspellen van resultaten bij ernstig zieken
Een nieuwe studie gepubliceerd in de American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine toont aan dat het vastleggen van de manier waarop de organismen die in de longen leven van type en aan