Bezoar in gastro-jejunostomie presenteren met symptomen van de maag obstructie: een case report en overzicht van de literatuur

Bezoar in gastro-jejunostomie presenteren met symptomen van de maag obstructie: een case report en overzicht van de literatuur
De abstracte Inleiding
Gastric obstructie meestal presenteert met niet-gal braken, koliek epigastrische pijn, verlies van eetlust en af ​​en toe, de bovenste gastro-intestinale bloeden. Oorzaken kunnen worden geclassificeerd als goedaardige of kwaadaardige, of als extra- of intraluminale. Gastrojejunostomie is een welbekende chirurgische ingreep gastrische obstructie te omzeilen. Een bezoar komt het meest voor bij patiënten met een verminderde gastro-intestinale beweeglijkheid of met een voorgeschiedenis van maag-operatie. Het is een intestinale verharding, die er niet in slaagt om langs het spijsverteringskanaal.
Case presentatie
Een 62-jarige Aziatische vrouw met een geschiedenis van gastrojejunostomie voor maagzweer ziekte werd opgenomen in het ziekenhuis met epigastrische pijn, braken en uitdroging. Alle onderzoeken concludeerde de maag obstructie secundair aan een 'vernauwing' op de site van gastrojejunostomie. Latere laparotomie bleek dat de oorzaak van de obstructie een bezoar.
Conclusie
Veel bezoars kan endoscopisch verwijderd, maar sommige zullen operatieve ingreep nodig. Eenmaal verwijderd, moet nadruk op het voorkomen van herhaling worden geplaatst. Chirurgen moeten leren herkennen en te classificeren bezoars met het oog op de meest effectieve therapie
Introductie
Gastric obstructie (GOO) bij volwassenen is niet een enkele entiteit te bieden.; is de pathofysiologische gevolgen van een ziekte proces dat een mechanische belemmering maaglediging produceert. Er zijn goedaardige en kwaadaardige oorzaken. In het verleden, maagzweer was vaker dan kwaadaardige oorzaken, nog, vertegenwoordigt slechts 5% van alle gevallen van GOO [1]. Met de komst van protonpompremmers en Helicobacter pylori
eradicatietherapie, heeft deze goedaardige oorzaak minder gemeengoed geworden. Andersson en Bergdahl gemeld [2] dat 67% van de patiënten hebben GOO secundair aan maligniteit. Andere goedaardige intraluminale oorzaken bij volwassenen zijn onder andere de maag poliepen, bijtende inslikken, galsteen obstructie (Bouveret syndroom), en bezoars.
Bezoars, concreties van onverteerbaar materiaal in het maag-darmkanaal, zijn bekend voor te komen bij dieren voor eeuwen. De incidentie van bezoars bij volwassen patiënten is toegenomen als gevolg van de operatieve manipulatie van het maagdarmkanaal. Hoewel bezoars vaak radiologisch worden erkend, endoscopie biedt de meest accurate identificatiemiddel. Veel bezoars kan endoscopisch worden verwijderd, maar sommigen zullen operatieve ingreep nodig. Eenmaal verwijderd, moet nadruk op het voorkomen van herhaling worden geplaatst. Chirurgen moeten leren herkennen en te classificeren bezoars met het oog op de meest effectieve therapie.
Wij rapporteren een geval van een 62-jarige Aziatische vrouw met een geschiedenis van gastrojejunostomie, die naar het ziekenhuis werd opgenomen met GOO secundair aan een bezoar . Wij presenteren het geval is, bespreken het management en de literatuur te herzien.
Case presentatie
Een 62-jarige Aziatische vrouw acuut voorgelegd aan de afdeling spoedeisende hulp van een 1-daagse geschiedenis van colicky epigastrische pijn en postprandiale braken. Ze had tolereren alleen nog vloeistoffen in plaats van vast voedsel voor 2 maanden. Er was geen geschiedenis van gewichtsverlies, maar dat deed ze verslag vroege verzadiging en verlies van eetlust.
Deze vrouw had een voorgeschiedenis van maagzweren meer dan 20 jaar geleden in Kenia. Het heeft geleid tot Goo die romp vagotomie en gastrojejunostomie. Om de oorzaak van haar dysfagie en verlies van eetlust te onderzoeken, had ze een bovenste gastro-intestinale endoscopie 3 weken ondergaan voordat deze bekentenis. Hieruit bleek ontsteking en oedeem aan de anastomotische plek van de gastrojejunostomie, maar geen bewijs van obstructie of strictuur (figuur 1). Zij werd toen dagelijks omeprazol voorgeschreven, die de enige medicatie ze nemen bij opname was. Figuur 1 Beeld dat tijdens de endoscopie. a) Oedeem die bij de anastomotische plek van de gastrojejunostomie. b) Geen bewijs van obstructie buiten de anastomose. Ondernemingen De patiënt was klinisch uitgedroogd op het onderzoek. Ze had een zeer dunne lichaam habitus. Haar buik was zacht, maar mild mals over haar overbuikheid. Succussie splash werd aangetoond en een 10 cm x 8 cm massa was voelbaar net rechts van de navel. Darmgeluiden waren schaars. Er waren geen klinische tekenen voor de bovenste gastro-intestinale bloeden.
Haar toelating bloed profielen waren in wezen onopvallend. Er was geen biochemische bewijs van de vloeistof verschuivingen of uitdroging. Plain abdominale röntgenfoto leverde geen diagnostische functies te laten zien. Echter, haar rechtop thoraxfoto toonde een lucht-vloeistof niveau binnen een uitgezette maag (figuur 2a). Figuur 2 Imaging. a) Erect thoraxfoto toont een lucht-vloeistof niveau binnen een uitgezette maag. Lung velden waren duidelijk. Er wordt geen lucht onder het middenrif. b) Tegenover abdominale computertomografie toonde mogelijk vernauwing op de plaats van de gastrojejunostomie.
In het licht van het onderzoek en thoraxfoto bevindingen, had ze een maagsonde en blaaskatheter ingebracht voor de maag decompressie en urineproductie monitoring, respectievelijk. Een dringende contrast computertomografie van de buik werd geregeld. Intussen is de neussonde succes verhinderd verder te braken, en er was weinig afvoer van. Ze was begonnen op intraveneuze omeprazol en vochttherapie. Ondernemingen De abdominale computed tomography (Figuur 2b) vertoonde een vloeistof gevulde, niet-verwijde maag. De anastomose tussen de proximale jejunum en het lichaam van de maag bleek octrooi. De afferente loop was niet verwijd maar de efferente lus werd verwijd. Net voorbij de middellijn ongeveer 20 cm van de anastomotische plek, was er een verandering in kaliber van de darm met de jejunum worden aanzienlijk kleiner. De darm distaal deze site is ingestort. De voorgestelde diagnose was een vernauwing op de plaats van de gastrojejunostomie, maar de precieze oorzaak was onzeker. Ondernemingen De patiënt verstrekt toestemming voor versnelde laparotomie en verlichting van obstructie. Tijdens de operatie, werd het jejunum gevonden dat gedilateerd van duodenojejunal buiging een grote bolus obstructie. Een conische massa verdacht van een bezoar gevonden afmeting van 10 cm in de lengte, gelegen op 20 cm boven de gastrojejunostomie. De dunne darm distaal deze site is ingestort. Pogingen te breken deze harde bolus massa extern waren niet succesvol. De bezoar had uiteindelijk geheel via een enterotomie te verwijderen. Zorgvuldig onderzoek bevestigde dat het inderdaad een phytobezoar (figuur 3). Figuur 3 Een 10 cm conische phytobezoar bleek 20 cm distaal van de gastrojejunostomie. Het werd verwijderd door een enterotomie. Ondernemingen De patiënt had een rustig herstel en werd naar huis 1 week ontslagen na de operatie. Vóór lozing, werd zij onderzocht door de diëtist met betrekking tot verschillende soorten vezels dieet. Zij werd ook geadviseerd over het belang van langere kauwen van voedsel.
Discussion
Een bezoar is ook bekend als een enterolith, een verharding van buitenlandse of onverteerbare stof gevonden in het spijsverteringskanaal. Er zijn twee hoofdtypen van bezoars: trichobezoar - een bezoar gevormd uit haar en phytobezoar - gevormd door onverteerbare cellulose. Zelden, pharmacobezoars van massa's van tabletten zijn gevonden.
Dit was een ongebruikelijke presentatie van de symptomen en tekenen van GOO secundair aan een phytobezoar, in dat deze vrouw al een gastrojejunostomie naar vorige GOO veroorzaakt door een maagzweer te omzeilen had gehad. Het oedeem gezien in haar bovenste endoscopie 3 weken vóór de opname kan het resultaat van een distaal subacute obstakel geweest. Postprandiale non-gal braken is de kardinaal symptoom van GOO, wat kan leiden tot elektrolyt afwijkingen. De frequentie van braken brengt patiënten met een risico op aspiratiepneumonie. Vroege verzadiging en beter bestand tegen vloeibaar dan vast voedsel kan dilatatie, dat kan worden gewaardeerd door succussie splash vertegenwoordigen. Management omvat de identificatie van de oorzaak en de terugboeking van eventuele complicaties van GOO zoals metabole alkalose, elektrolyt afwijkingen, en aspiratie longontsteking. Diagnose kan ontstaan ​​door endoscopie of imaging studies.
Ongeacht de oorzaak, 75% van alle gevallen van GOO vereisen chirurgische ingreep [3]. Definitieve behandeling bestaat uit laparotomie melken van de inhoud naar het caecum of enterotomie. Medische behandeling is meestal ontoereikend. Onlangs heeft de laparoscopische benadering steeds populairder geworden. Een recente studie vergeleek laparoscopische versus geopend behandeling voor-bezoar veroorzaakte dunne darm obstructie [4]. Het rapport concludeerde dat laparoscopie is veilig en effectief en wordt geassocieerd met een betere postoperatieve uitkomst en een korter verblijf in het ziekenhuis. Een auteur beschrijft hoe een jejunale bezoar in een 59-jarige man laparoscopisch werd gemolken in de blindedarm door de klep van bauhin [5].
Bezoars neiging zeldzaam, behalve bij patiënten met eerdere maagchirurgie [6] of gastro-intestinale dysmotility. In een 10-jarige retrospectieve herziening van alle patiënten met een dunne darm obstructie in een ziekenhuis in Hong Kong, de incidentie van bezoar werd gerapporteerd als ongeveer 2% [7]. Een 4-jarige studie in een Italiaanse eenheid bevestigde een vergelijkbare incidentie met negen van de 369 patiënten die ileus secundair aan [8] bezoars. Het blijkt dat geografische of voeding variatie niet deelneemt aan het risico bezoar obstructie.
Vertraagde maaglediging en abnormale maagmotiliteit patronen waren prominent in een aantal patiënten met bezoars, wat suggereert dat deze gebeurtenissen de onderliggende factoren [9] . Er was nog een reeks van patiënten met bezoar obstructie, die pyloroplastiek voor maagzweer had. Deze patiënten lieten geen vertraagde maaglediging bij beoordeling van technetium-99m gemerkte studies [10]. Echter, Cifuentes et al.
[11] gemeld dat 84% van de gevallen van obstructie bezoar opgetreden bij degenen die een bilaterale tronculaire vagotomie en pyloroplastiek had gehad. De auteurs voorgesteld dat, in deze maagzuurremmende procedure is hypochlorhydria die gastrische motiliteit antrale vermindert en geeft slechte afbraak van voedsel. Dit predisponeert tot de vorming van een bal van plakkerige afzettingen, die overgaan in de twaalfvingerige darm en jejunum ongefragmenteerd.
Meer bewijs is inmiddels naar voren gekomen ter ondersteuning van deze theorie. Ander onderzoek [12] waarbij 117 patiënten met gastrointestinale bezoars bleek dat 87% zich in de dunne darm en 30% in de maag. Voorts 70% van de patiënten had een eerdere operatie voor maagzweren en 80% van deze patiënten een bilaterale vagotomie tronculaire met pyloroplasty. Van de 87 patiënten met intestinale bezoars, overmatige inname van voedingsvezels opgetreden in 40% en 24% had veranderingen van kauwen en gebit. Er zijn andere risicofactoren voor bezoar obstructie. Kinderen zelf een hoger risico dan volwassenen in dat ze kleiner zijn gastro-intestinale lumen, vooral met trichobezoar obstructie. Er is ook een verband tussen bezoar obstructie en verstandelijk gehandicapte patiënten [13].
Zoals besproken, patiënten met bezoars vaak aanwezig met symptomen en klinische of radiologische tekenen van darmobstructie. Dilated dunne darm lussen kan gezien worden in gewone abdominale röntgenfoto's. In een retrospectieve studie werd de abdominale CT-scan uitgeroepen tot de meest bruikbare beeldvormende modaliteit voor het opsporen van bezoars [14] zijn. De studie bepleit dat abdominale computertomografie vroeg dient te worden uitgevoerd bij patiënten met een hoger risico op het ontwikkelen van bezoars. Het klassieke uiterlijk van een bezoar op computertomografie is een goed gedefinieerde eivormige intraluminale massa met gevlekte patroon gas op de plaats van obstructie.
Naast obstructie en de bijbehorende complicaties, andere complicaties van bezoars omvatten zweren, darminvaginatie en darmperforatie. Intraluminale bezoar is een ernstige aandoening, met een sterftecijfer zo hoog als 30% werd gerapporteerd in een retrospectieve analyse van 34 gevallen [15]. Vroege diagnose en agressieve behandeling is de sleutel tot een succesvol beheer van de aandoening, die te genezen is.
Conclusie
Bezoar veroorzaakte darmobstructie ongewoon is en blijft een diagnostische uitdaging. Moet worden vermoed bij patiënten met een verhoogd risico, zoals bij eerdere maagchirurgie, slechte gebit, mentale retardatie en een suggestieve geschiedenis van verhoogde inname van vezels. Computertomografie van de buik moet vroeg te worden uitgevoerd in deze at-risk patiënten met symptomen van GOO of dunne darm obstructie in om onnodige vertragingen voor de juiste chirurgische ingreep te verminderen. Bezoar is een behandelbare aandoening, maar kan mogelijk leiden tot aanzienlijke morbiditeit en mortaliteit.
Toestemming
schriftelijke toestemming is verkregen van de patiënt voor de publicatie van deze zaak verslag en eventuele begeleidende beelden. Een kopie van de schriftelijke toestemming is beschikbaar voor beoordeling door de Editor-in-Chief van dit tijdschrift.
Verklaringen
Authors 'originele ingediende dossiers voor afbeeldingen
Hieronder staan ​​de links naar de auteurs oorspronkelijke ingediende dossiers voor afbeeldingen. 'Originele bestand voor figuur 1 13256_2008_510_MOESM2_ESM.pdf Authors' 13256_2008_510_MOESM1_ESM.pdf Auteurs originele bestand voor figuur 2 13256_2008_510_MOESM3_ESM.ppt Authors 'originele bestand voor figuur 3 13256_2008_510_MOESM4_ESM.ppt Authors' originele bestand voor figuur 4 originele bestand 13256_2008_510_MOESM5_ESM.ppt Authors 'voor figuur 5 tegenstrijdige belangen Ondernemingen De auteurs verklaren dat ze geen concurrerende belangen.

• Aansluitslang waardoor de dunne darm obstructie en colon erosie als een zeldzame complicatie na laparoscopische maagband: een zaak report
• Gastric kwaadaardige schwannoma presenteren met de bovenste gastro-intestinale bloeden: een case report