Laparoscopische reparatie van secundaire parahiatal hernia met opsluiting van de maag: een case report

Laparoscopische reparatie van secundaire parahiatal hernia met opsluiting van de maag: een case report
De abstracte Inleiding
Parahiatal hernia is een uiterst zeldzame subtype van hiatus hernia, die op zijn beurt is een soort van hernia diaphragmatica bij volwassenen, en slechts enkele gevallen zijn gemeld to-date. Wij rapporteren het geval van een patiënt die uit de maag opsluiting geleden door een anatomisch afzonderlijke middenrif defect, onmiddellijk lateraal van een structureel normale oesofageale hiaat, dat ontwikkeld na behandeling van een maligne mesothelioom.
Case presentatie
Een 70-jaar- oude Japanse man, die een behandeling voor een linkse maligne pleura mesothelioom had ondergaan een jaar geleden in een ander ziekenhuis, werd verwezen naar onze instelling na een 4-daagse geschiedenis van epigastrische pijn. Esophagogastroscopy toonde een normale esofagogastrische kruising, met opmerkelijke stenose en actieve maagzweer van de maag lichaam. Histopathologisch onderzoek van de maag biopt bevestigde een maagzweer. Bovendien computertomografie bleek een grote met vloeistof gevulde structuur in de retrocardiac ruimte. Op basis van de pre-operatieve data, hebben we besloten om laparoscopische reparatie proberen voor het maag-volvulus. Tijdens de operatie werd maag- en omental hernia waargenomen binnen een peritoneale gevoerde defect onmiddellijk lateraal van de oesofageale hiatus. Dissectie nabij de oesofageale hiatus bleek een discreet extrahiatal defect 3cm diameter direct naast het linker crus van het diafragma. De parahiatal defect werd gesloten met onderbroken absorbeerbare zware hechtdraad. postoperatieve beloop van de patiënt was saai, en naadlekkage werd niet waargenomen bij postoperatieve barium slikken.
Conclusies
Hoewel preoperatieve diagnostiek van parahiatal hernia moeilijk is, kan een laparoscopische benadering een nuttige therapeutische procedure zijn, niet alleen voor de para-oesofageale hernia, maar ook voor parahiatal hernia.
Inleiding
parahiatal hernia is een uiterst zeldzaam subtype van hiatus hernia, wat weer een soort hernia diaphragmatica bij volwassenen. Parahiatal hernia wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een diafragmatische hernia defect direct naast een anatomisch normale oesofageale hiatus. Enkele gevallen van laparoscopische hernia reparatie voor parahiatal zijn tot op heden [1]. Hier beschrijven we het geval van een 70-jarige man, die uit de maag opsluiting geleden door een anatomisch afzonderlijke middenrif defect lateraal van een structureel normale oesofageale hiaat en bespreken de laparoscopische beheer van dergelijke defecten.
Case presentatie
A 70 -jarige Japanse man werd verwezen naar onze instelling na een 4-daagse geschiedenis van epigastrische pijn. Hij heeft ook geklaagd over acute dysphagia en frequente episoden van ernstige braken. Hij was gediagnosticeerd met een linkse maligne pleura mesothelioom en voor het afgelopen jaar was hij behandeld in een ander ziekenhuis. Op dat moment, een borst röntgenfoto verkregen voor behandeling van maligne mesothelioom toonde geen verhoging van het membraan. Bij de huidige toelating, zijn body mass index was 18,3, en hij verscheen enigszins uitgehongerd. Verminderde adem geluiden en saaiheid op percussie van de linker onderste hemithorax werden genoteerd. Zijn witte bloedcellen was 8100 /UL, en zijn C-reactief proteïne niveau was 3.16mg /dL.
Een kist röntgenogram onthulde hoogte van de linker hemidiaphragm (figuur 1). Esophagogastroscopy toonde een normale oesofageale overgang, en opmerkelijke stenose van de gastrische lichaam. Hoewel een hernia niet werd gedetecteerd, werd een actieve ulceratieve laesie waargenomen in het midden maag (Afbeelding 2). Histopathologisch onderzoek van een maag biopt bevestigde een maagzweer. Bovendien computertomografie bleek een grote met vloeistof gevulde structuur retrocardiac de ruimte (figuur 3). Milde linker pleurale effusie en atelectase werden ook gedetecteerd. Ascites werd niet waargenomen in de buikholte. Op basis van deze gegevens preoperatieve we besloten te proberen laparoscopische reparatie voor gastrische volvulus. Figuur 1 Een preoperatieve borst roentgenogram demonstreren intrathoracic air-vloeistofniveau in de linkerborst.
Figuur 2 Bovenste esophagogastroscopy tonen opmerkelijke stenose van gastrische lichaam (a) en een actieve ulceratieve laesie in het midden gastrische lichaam (b). Hernia van de maag cardia en fundus worden niet gedetecteerd.
Figuur 3 Chest computertomografie tonen een grote met vloeistof gevulde structuur in de retrocardiac ruimte. Mild links borstvliesuitstroming en atelectase worden aangegeven.
Na algemene anesthesie inductie en kooldioxide inblazen van de buikholte, laparoscopische onderzoek werd uitgevoerd. De standaard aanpak voor laparoscopische distale gastrectomie werkzaam bij onze instelling werd gebruikt voor deze patiënt. Een totaal van zes poorten werden geplaatst in de buik (figuur 4), en geen extra poorten nodig waren. Figuur 4 De haven posities in onze standaard aanpak voor laparoscopische distale gastrectomie. Een totaal van zes poorten werden in de buik.
Tijdens de operatie, maag- en omental herniatie via een peritoneale beklede defect direct lateraal van de oesofageale hiatus waargenomen (Figuur 5a). Dit parahiatal defect was duidelijk gescheiden van de oesofageale hiaat door de gespierde inhoud van de linker crus van het diafragma (figuur 5b). De maag werd gegrepen met laparoscopische pincet en verplaatst in de buik. De bovenkant van de maag fundus, dat opgesloten, was bros (figuur 5c). Er was geen bewijs van necrose van de maag. Tijdens manipulatie, een grote full-thickness scheur zich in de maag fornix. Figuur 5 De operationele resultaten van onze zaak. Maag- en omental hernia waargenomen bij een peritoneale-beklede defect direct lateraal van de oesofageale hiatus (a). Het defect wordt duidelijk gescheiden van de esophageal hiaat van links crus van het membraan (b). De bovenkant van de maag fundus, dat opgesloten is bros (c). Onderbroken zware absorbeerbare hechtingen worden gebruikt voor de sluiting van het defect parahiatal (d).
Dissection bij de oesofageale hiatus bleek een discreet 3 cm diameter, extrahiatal defect direct naast de linker crus van het diafragma. De hernia sac was aanwezig in dit defect, die in de linker retrocardiac ruimte had geïnvagineerde. Sluiting van de parahiatal defect werd uitgevoerd met monofilament resorbeerbaar garen (0 PDS ™ [polydioxanone] II) (Figuur 5d). Tegelijkertijd werd proximale gastrectomie uitgevoerd voor de grote scheur in de fornix. Double-darmkanaal reconstructie met behulp van een gesteelde jejunum (esophagojejunostomy en jejunogastrostomy) werd uitgevoerd via een antecolic route. Een laparoscopische antireflux chirurgie werd niet toegevoegd. De totale operatie duur was 215 minuten, en de hoeveelheid bloedverlies was minimaal.
Postoperatieve beloop van de patiënt was saai, en naadlekkage werd tijdens een postoperatieve barium slikken niet waargenomen. De patiënt hervat orale inname van voedsel 5 dagen na de operatie, en hij werd ontslagen uit ons ziekenhuis 29 dagen na de operatie
Discussie
De meest algemeen aanvaarde nomenclatuur van hiatus hernia omvat vier categorieën:. Type I (sliding hernia), die maakt ongeveer 95% van de gevallen van hernia, Type II (para-oesofageale hernia) die ongeveer 5% van de gevallen van hiatus hernia, en type III, die een combinatie van zowel type I en II. Type IV, parahiatal hernia, wint ook algemeen aanvaard in de literatuur. Parahiatal hernia (type IV) wordt onderscheiden van de voorgaande drie types (type I tot III) van hernia door de aanwezigheid van een afzonderlijke extrahiatal middenrif defect met tussenliggende normale crural spier [2, 3]. Echter, parahiatal hernia is uiterst zeldzaam; de exacte incidentie van parahiatal hernia is niet bekend. Slechts enkele patiënten met deze aandoening zijn gerapporteerd dusver [1, 2, 4-6]. Palanivelu et al
. [1] gemeld dat de incidentie van parahiatal hernia in hun studie fundoplicatie voor para-oesofageale hernia was 0,35%.
Parahiatal hernia wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een afzonderlijke extrahiatal middenrif defect met tussenliggende normale crurale spier. Bovendien, de hiatus structureel normaal en beide crural spieren intact [7, 8]. In onze patiënt, de oesofageale hiatus was normaal, en de hernia defect werd uit het hiaat gescheiden door de linker crus van het diafragma bij laparoscopische bevindingen. Deze bevindingen ondersteunden de diagnose parahiatal hernia onze patiënten.
Onvolledige vernietiging van de embryonale pleuroperitoneal kanaal, waardoor een aanhoudende pneumoenteric uitsparing is getheoretiseerd om de etiologie van natuurlijk voorkomende primaire parahiatal hernia uitleggen [9]. Hoewel deze hernia's kunnen voortvloeien uit beide zijden van de pneumoenteric uitsparingen, zijn ze meestal te vinden op de linkerkant. Dit kan worden toegeschreven aan de aanwezigheid van de lever aan de rechterkant, waardoor de bescherming van het membraan aan die kant [2, 4-6]. Echter, de lage incidentie van deze aandoening maakt het moeilijk om harde conclusies te trekken. Secundaire of verworven parahiatal hernia optreedt als gevolg van uitstekende delen aan de maagfundus intracrural door een defect, waarschijnlijk veroorzaakt door een storing in crural reparatie voor gastro-oesophageale reflux [1]. Bovendien wordt voortgezet parahiatal hernia ook voorkomen na esophagectomy, waarschijnlijk vanwege overmatige manipulatie van de spieren crural [10]. De secundaire type is waarschijnlijk vaker voor dan de primaire of aangeboren type. In ons geval was links hemidiaphragm niet verhoogd voor de behandeling van de linker maligne pleuraal mesothelioom, terwijl een verhoging werd waargenomen na behandeling. Uit deze feiten veronderstelden we dat de mesothelioom ontwikkeld in een kwetsbare plaats van de linker membraan, zoals links pneumoenteric uitsparing, die vervolgens de hernial opening in onze patiënt veroorzaakt. Papavramidis et al
. beschreven dat chronisch verhoogde intra-abdominale druk (IAP) leidt tot zowel morfologische en biochemische aanpassingen van de ribben middenrif [11]. Chronische IAP, zoals obesitas en ascites, enzovoort, werd gerapporteerd dat zij een belangrijke rol bij de oorzaken van een hernia spelen op het zwakke punt van de buikholte [12, 13]. Omdat er geen duidelijke oorzaak van toename van IAP in ons geval, kan een verschil in druk tussen de borst- en buikholte hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de hernia. Bovendien is de biopsie van pleura mesothelioom kan ook leiden tot het ontstaan ​​van een hernia opening. Daarom hebben we de patiënt gediagnosticeerd met secundaire (of iatrogeen) parahiatal hernia in ons geval.
Enerzijds heeft laparoscopische reparaties van para-oesofageale hernia geworden algemeen erkend [14, 15]. Anderzijds is het aantal gerapporteerde parahiatal hernia behandeld door laparoscopische chirurgie geleidelijk verhoogd [1, 2, 4]. De procedures van hernia omvatten primaire reparatie of het gebruik van een maas. Rodefeld et al
. [2] rapporteerden een geval waarin het mogelijk was om de continuïteit hernia laparoscopisch uitgevoerd. Zij voegden laparoscopische Nissen fundoplicatie het gevaar van gastrische volvulus bij hernia recidief verminderen. Scheidler et al
. [4] meldde een geval waarin zowel laparoscopische sluiting van parahiatal hernia en standaard Nissen fundoplicatie uitgevoerd. In hun geval is de normale plaats van de esofagogastrische kruispunt werd geopenbaard in een barium contrast studie. Bovendien preoperatieve oesofageale manometrische studie toonde normale slokdarm peristaltiek en normale rustdruk en lengte van de onderste esophagus sfincter. Het gebruik van aanvullende fundoplicatie als profylactische maatregel bij de behandeling van parahiatal hernia blijft controversieel vanwege de lage incidentie van deze aandoening.
Conclusies
We ondervonden een zeldzame geval van parahiatal hernia die zich ontwikkelde na behandeling van een kwaadaardige mesothelioom en werd met succes behandeld door laparoscopische chirurgie. Hoewel de preoperatieve diagnose parahiatal hernia moeilijk is, kan een laparoscopische benadering een nuttige therapeutische procedure, niet alleen voor para-oesofageale hernia maar ook parahiatal hernia.
Toestemming
Schriftelijke toestemming werd verkregen uit de patiënt publicatie van uitmaken case report en de bijbehorende beelden. Een kopie van de schriftelijke toestemming is beschikbaar voor beoordeling door de Editor-in-Chief van dit tijdschrift.
Verklaringen
Dankwoord verhuur No externe financiering werd verkregen. Oorspronkelijke ingediende dossiers
Authors 'voor afbeeldingen
Hieronder staan ​​de links naar originele ingediende dossiers van de auteurs voor afbeeldingen. 'Originele bestand voor figuur 1 13256_2012_2467_MOESM2_ESM.tiff Authors' 13256_2012_2467_MOESM1_ESM.tiff Auteurs originele bestand voor 'originele bestand voor figuur 3 13256_2012_2467_MOESM4_ESM.tiff Authors' figuur 2 13256_2012_2467_MOESM3_ESM.tiff Auteurs originele bestand voor figuur 4 originele bestand 13256_2012_2467_MOESM5_ESM.tiff Authors 'voor figuur 5 tegenstrijdige belangen Ondernemingen de auteurs verklaren dat ze geen concurrerende belangen. bijdrage
Authors 'Leer Alle auteurs waren actief betrokken bij de directe patiëntenzorg en heb gelezen en goedgekeurd het manuscript. MT is de belangrijkste auteur en was betrokken bij het verzamelen van gegevens. KM bijgedragen tot het schrijven van het manuscript. TI en GH waren betrokken bij het verzamelen van relevante literatuur en het bewijs te lezen het manuscript.

• Primaire adenocarcinoom van de maag in de ziekte van von Recklinghausens met een hoge serum niveaus van meerdere tumormarkers: een zaak report
• Juveniele polyposis syndroom van invloed zijn op de maag: Een geval report