Effecten van myenterische denervatie op extracellulaire matrix vezels en distributie mestcel normale maag en maaglesies

Effecten van myenterische denervatie op de extracellulaire matrix vezels en distributie mast cel in normale maag en de maag laesies
Abstracte achtergrond
In deze studie het effect van myenterische denervatie veroorzaakt door benzalconiumchloride (BAC) op de distributie van onderdelen van fibrillair extracellulaire matrix (ECM) en inflammatoire cellen werd onderzocht in maag carcinogenese geïnduceerd door N-methyl-N'-nitro-N-nitrosoguanidine (MNNG). De ratten werden verdeeld in vier experimentele groepen: niet-gedenerveerde (I) en gedenerveerde maag (II) zonder MNNG behandeling; niet-gedenerveerde (III) en gedenerveerde magen (IV) behandeld met MNNG. Voor histopathologische, histochemische en stereologische analyse werden delen van de maag fragmenten gekleurd met hematoxyline-eosine, Picrosirius-Hematoxylin, Gomori reticuline, Weigert de resorcinol-Fuchsin, toluïdineblauw en Alcian-Blauw /Safranine (AB-SAF).
Resultaten
BAC denervatie veroorzaakt een toename van de frequentie van reticulaire en elastische vezels in de gedenerveerde (II) vergeleken met de niet-gedenerveerde magen (groep I). De behandeling van de dieren met MNNG induceerde de ontwikkeling van adenocarcinomen in niet-gedenerveerde en gedenerveerde magen (groep III en IV, respectievelijk) met een belangrijke verhoging van de relatieve omvang van de stroma, de frequentie van reticulinevezel en het inflammatoire infiltraat dat was intenser in groep IV. Een verhoogde frequentie van elastische vezels werd waargenomen bij adenocarcinomen van gedenerveerde (groep IV) vergeleken met de niet-gedenerveerde magen (III), die afbraak van deze vezels vertoonden. De ontwikkeling van de laesies (groep III en IV) was ook geassocieerd met een toename van de mast celpopulatie, vooral AB en AB-SAF positieven, de laatste vooral in de gedenerveerde groep IV.

Conclusies De resultaten laten een sterke associatie in de morfologische verandering van de ECM fibrillaire componenten, de verhoogde dichtheid van cellen en de ontwikkeling van tumoren geïnduceerd door MNNG in de maag niet- gedenerveerde rat of gedenerveerde door BAC. Dit suggereert dat de studie van extracellulaire en intracellulaire componenten van tumor micro bijdraagt ​​aan inzicht tumorbiologie door de werking van myenterische denervatie. Achtergrond
Interactie tussen tumorcellen en het omliggende stroma is een van de belangrijkste aspecten van het mechanisme van tumor celproliferatie en invasie [1]. Tumorcellen de vorm van de extracellulaire matrix (ECM), een complex mengsel van vezels (collageen, reticulaire en elastisch) en gemalen stof die voorziet Celdrager [2], de communicatie en de ontsnapping van de controle te vergemakkelijken door de micro [3]. Het collageen fibrillaire handelt als draagconstructie van weefsels, waarbij reticulinevezel verbinden collageenvezels met de basale laminae van epitheliale, spier- en vetcellen; de microfibril-elastine systeem een ​​rol speelt bij het gelijkmatig verdelen van belasting van de weerstand tegen weefselbeschadiging eisen [4].
Structurele en functionele integriteit van het collageen en fibrillaire microfibril-elastine zijn belangrijk voor de maag om de etenswaren te handhaven, enzymen en zuren uitscheiden om de ruwe voeding te breken en het mengsel over te brengen naar de dunne darm. De drie taken zijn afhankelijk van de extrinsieke (sympathische en parasympathische divisies van het autonome zenuwstelsel) en de intrinsieke innervatie (enterisch zenuwstelsel - ENS). De hoofdcomponenten van de ENS twee netwerken of van plexus neuronen en zenuwvezels, de myenterische en submucosale plexus [5]. De ENS belang voor de regulering van de gastrointestinale functie wordt waargenomen na de topische toepassing van de kationogene oppervlakteactieve stof, benzalkoniumchloride (BAC), op de sereuze laag die resulteert in gedeeltelijke of selectieve vernietiging van myenterische plexus neuronen [6]. Het verband tussen kanker en de ENS is aangetoond in experimentele modellen met de myenterische denervatie van BAC en de inductie van tumoren door N-methyl-N'-nitro-N-nitrosoguanidine (MNNG) [7] en 1,2-dimethylhydrazine ( DMH) [8] met een vermindering van de incidentie en grootte van gastrointestinale tumoren.
Immune cellen zijn krachtige bronnen van paracriene signalen naar de ENS. Bijzonder enterische mestcellen zijn strategisch gelegen en hebben krachtige farmacologische mediatoren die werken met het oog op immunologische prikkels die de integriteit van het maagdarmkanaal [9] kunnen beïnvloeden. Het antilichaam binden aan mestcellen maakt ze in staat zijn om specifieke antigenen te herkennen en signaleren hun aanwezigheid aan ENS. ENS beurt interpreteert de chemische signalen van mestcellen als een bedreiging en tracht te elimineren, waardoor een beschermende respons [9]. De aanwezigheid van mestcellen is beschreven in verschillende neoplasieën, met pro of anti-tumor taken van de bioactieve mediatoren vrijgemaakt door de invloed van de tumor micro [10-12]. De werking van pro-tumor mediatoren zoals histamine, tryptase en chymase kan migratie en celproliferatie induceren van de expressie van adhesiemoleculen op endotheelcellen en daardoor activeren van het proces van tumorangiogenese, metastase en proliferatie [13-15] bevorderen. Anderzijds kunnen sommige cytokinen zoals interleukine (IL) -2 en -21, tumornecrosefactor (TNF) en heparine vrijgegeven door mestcellen, fungeren als antikankermiddelen door remming van de groei [16, 17].
verschillende studies hebben aangetoond dat gedurende carcinogenese is er een toename van het aantal mestcellen, waargenomen in neurofibromen, lipomen, hemangiomen, tumoren van de bijnier en de huid [18], plaveiselcelcarcinomen [19], larynx squameuze [20] en maagcarcinomen [21]. Gastrische adenocarcinomen, kleine vrijkomen van de inhoud opgeslagen in cytoplasmatische granules van mestcellen was geassocieerd met veranderingen in de microvasculaire basale laminae, waaronder onregelmatige dikte, verschillende lagen en een zwakke associatie met endotheelcellen en pericyten die bijdragen aan de herinrichting van bloedvaten [22]. Na chirurgische verwijdering van maagkanker, overleving studies toonden aan dat patiënten met een toegenomen aantal mestcellen vertoonden een slechtere prognose in vergelijking met patiënten met lage aantallen daarvan.
Het doel van deze studie was om de effecten van chemische ablatie van myenterische bepalen neuronen van de verdeling van de extracellulaire matrix en vezels mestcellen in het maagslijmvlies van niet-gedenerveerde en gedenerveerde magen, en in een model van de maag carcinogenese geïnduceerd door MNNG toediening bij ratten. Materialen en methoden

Proefopzet
Vier experimentele groepen werden geëvalueerd. Groep I (n = 5) en II (n = 5) niet-gedenerveerde respectievelijk gedenerveerde, zonder de aanwezigheid van gastrische neoplasmata; groep III (n = 10) en IV (n = 10) niet-gedenerveerde en gedenerveerde respectievelijk met de aanwezigheid van maag neoplasmen. Fragmenten van de pylorus gebied (antrum) van de buik die in deze studie werden verkregen uit onderzoeken van POLLI-LOPES et al. [7]. De experimentele procedures werden uitgevoerd in overeenstemming met de regels van de Commissie voor de Care en het gebruik van proefdieren van de Nationale Raad voor Onderzoek van de N.I.H. (USA) en de ethische commissie voor Dierproeven (CEEA) van FAMERP (Protocol n ° 6193/2008), São José do Rio Preto, SP.
Dieren
Mannelijke Wistar
ratten met een gewicht van 100 a 150 g, afkomstig van het dier faciliteit van de School of Medicine van Ribeirão Preto, Brazilië, werden gehuisvest (4 dieren per kooi), bij een temperatuur tussen 23 tot 25 ° C, en ontvingen voedsel en water ad libitum
.
Gastric denervatie
De dieren werden geanesthetiseerd im met ketamine hydrochloride en thiazine chloride (0,15 ml /0,05 ml /100 g gewicht) [23]. De maag van elk dier werd naar buiten gebracht door een middellijn bovenbuik laparotomie en geïsoleerd uit de peritoneale holte door een kleine fenestratie in een kunststofvel voor onderwerp toepassing van 0,6% BAC (v /v) (Aldrich Chemical Co. verdund in zoutoplossing (0,9% NaCl) [7, 24]. de geïsoleerde magen werden omwikkeld met gaas geweekt in BAC of zoutoplossing en vochtig gehouden gedurende 30 min [6, 7, 24]. de serosale oppervlak van de maag werd grondig gewassen met zoutoplossing, werden de organen geretourneerd om hun anatomische plaats en de buikwand werd gehecht. de dieren werden gehouden in plastic kooien (4 dieren /kooi) onder gecontroleerde temperatuur, en ontvingen voedsel en water ad libitum
.
Inductie van neoplasie in de maag antrum slijmvlies
Zestien weken na de operatie, de dieren van groep III (niet-gedenerveerde) en IV (gedenerveerde) ingenomen een oplossing van N-methyl-N'-nitro-N-nitrosoguanidine (MNNG) (Aldrich Chemical Co., Inc. Milwaukee, WI) opgelost in gedestilleerd en gedeïoniseerd water bij een concentratie van 100 mg /l gedurende 28 weken. De dieren werden 2 maanden na de laatste inname van MNNG opgeofferd en de magen werden verzameld voor morfologische analyse.
Morfologische en kwantitatieve analyse
extracellulaire matrix vezels
Fragmenten van de pylorus regio van de maag (antrum) werden vastgesteld in 4% gebufferde formaline gedurende 12 uur gewassen met kraanwater gedehydrateerd in een ethanol serie en ingebed in paraffine. Voor de extracellulaire matrix studie secties 4 urn dikke werden gekleurd met hematoxyline-eosine [25], Picrosirius-hematoxyline [26] en Gomori reticuline [27] voor histopathologische analyse, en collageen en reticulinevezel evaluatie respectievelijk. De vezels van elastisch systeem onderzocht middels Weigert van resorcinol-Fuchsin die selectief kleurt zowel elastische en elaunin vezels (de oxytalan vezels blijven ongekleurd omdat ze niet eerder geoxideerd in deze studie) [28]. De monsters werden geanalyseerd met een Olympus BX60 lichtmicroscoop (Olympus, Hamburg, Duitsland) en de microscopische velden werden gedigitaliseerd met behulp van de Image-Pro Plus versie 4.5 voor Windows software (Media Cybernetics, Silver Springs, MD). Vijf willekeurige gebieden van het maagslijmvlies werden geanalyseerd met een 20 x objectief, en de calibratie werd uitgevoerd met een Olympus gesorteerd microscopisch preparaat. De kwantitatieve analyse werd bepaald volgens de procedure van Weibel [29], mesh testsysteem met 168 punten en 84 testlijnen het relatieve volume (percentage) van het maagslijmvlies compartimenten (epitheel, stroma en andere compartimenten vergelijken, behalve de epitheel en stroma) voor hematoxyline-eosine kleuring en de relatieve frequentie van reticulaire en elastische vezels distributie (percentage) voor Gomori reticuline en Weigert's resorcin- fuchsine kleuring resp. De waarden worden gerapporteerd als gemiddelde ± SEM van relatieve volume (percentage) van het maagslijmvlies compartimenten gemiddelde ± SEM van de relatieve frequentie van reticulaire en elastische vezels distributie (percentage).
Mestcellen
Analyse van mestcellen in de maag antrum werd uitgevoerd in secties gekleurd met toluïdine blauw 0,5% voor kwantificering van intacte cellen en degranulated en met Alcian-blauw-Safranin (AB-SAF) voor het kwantificeren van mucosale en bindweefsel mestcellen [30, 31]. Hiertoe werden zestig willekeurige gebieden van het maagslijmvlies geanalyseerd per dier, met een Olympus lichtmicroscoop (Olympus, Hamburg, Duitsland) met een 12,5 /16 millimeter oculair en een 40 × vermogen objectief (Zeiss, Duitsland) . De waarden worden gerapporteerd als gemiddelde ± SEM van het aantal cellen per mm 2.

Statistische analyse De gegevens werden geanalyseerd met Statistica 6.0 software (StarSoft, Inc., Tulsa, OK). De gegevens worden weergegeven als gemiddelde ± SEM en werden de Student's t-test en een
-factoren variantie (ANOVA) en de Tukey-Kramer meervoudige vergelijkingen test- of Bonferroni ingediend. Verschillen met de waarden van P Restaurant < 0,05 werden beschouwd als statistisch significant.
Resultaten
histopathologie en histochemische analyse van rat magen
Aanvankelijk pylorus fragmenten van niet-gedenerveerde en gedenerveerde magen door benzalkoniumchloride (BAC) (groepen I en II, respectievelijk) werden bestudeerd . Analyse van fragmenten van groep II blijkt dat myenterische denervatie niet de hoeveelheid en verdeling van de meshwork collageenvezels de pylorus klieren omringen in vergelijking met groep I (fig. 1A en 1B) veranderde. Dit resultaat werd bevestigd door Picrosirius-hematoxyline kleuring (fig. 1E en 1F) en kwantitatieve analyse van de relatieve omvang van het epitheel en stroma van het maagslijmvlies van beide groepen (fig. 1I en 1J). Figuur 1 Histologische analyse van de rat magen. A, B, E en F)
Pyloric maagklieren (g) omringd door stroma van collageenvezels (s) waargenomen in de mucosa laag van de groepen I en II. Epitheel (ep). Gastric putten (f). Muscularis mucosa (m). C, D, G en H)
Pyloric maagklieren (g) gevormd door tumorcellen bezetten het grootste gebied van het maagslijmvlies van de groepen III en IV. Een accumulatie van PMN (pijlen) werd waargenomen in de klieren. Hematoxyline-eosine (A-D); Picrosirius-hematoxyline (E-H). Bars: 20 urn. I-L
) Tissue compartimenten (epitheel, stroma, anderen) volumes van de maag pyloric slijmvlies. De waarden worden uitgedrukt als gemiddelde ± SEM van percentage relatief volume. Groepen zonder lesies (I en II) presenteerde een hoge relatieve hoeveelheid epitheel (p < 0,05) in vergelijking met groepen met laesies (III en IV). De aanwezigheid van adenocarcinoom in de groepen III en IV in een significante toename (p < 0,05). Stroma van vergelijking met I en II
niet-gedenerveerde en gedenerveerde magen behandeld met MNNG (groep III en IV respectievelijk) gepresenteerde wijzigingen in weefselarchitectuur en opstelling van de vezels van de extracellulaire matrix en een toename van de diameter van pylorische klieren en in relatieve volume van de stroma (fig. 1C, D, G en 1H). Behandeling met MNNG induceerde de ontwikkeling van goedaardige en kwaadaardige tumoren, met name adenomateuze poliepen en adenocarcinomen (fig. 1C en 1G) in niet-gedenerveerde magen (III). Dieren met gedenerveerde magen en behandeld met MNNG (groep IV) ontwikkeld precancereuze letsels en kwaadaardige tumoren gekenmerkt door dysplasie, atrofische gastritis en adenocarcinoom (Fig. 1D en 1H). In beide groepen, het stroma van de adenocarcinomen werd verrijkt door de aanwezigheid van ontstekingscellen, zoals mestcellen, neutrofielen, lymfocyten en plasmacellen, tonen immunologische reactie op neoplasieën (fig. 2). De neoplastische laesies van groep IV waren kleiner en minder agressief profielen in vergelijking met III en de inflammatoire infiltraat gelokaliseerd in de tumor stroma intenser was, vooral bij dieren die adenocarcinomen ontwikkeld (Fig. 2D). Figuur 2 Histologische analyse van adenocarcinoom geïnduceerd door MNNG behandeling. A en B)
Morfologische weergave van adenocarcinoom (AD) in niet-gedenerveerde (III) en gedenerveerde maag (groep IV). Spierlaag (M). Intense ontstekingsinfiltraat (In). C en D)
Detail van inflammatoire infiltraat van tumorstroma gevormd door mestcellen (zwarte pijlen), neutrofielen (pijlpunten), lymfocyten (groene pijlen) en plasmacellen (rode pijlen). Toluïdine blauw. Bars. 100 urn (fig. A en B), 10 urn (fig. C en D)
histochemische analyse van de pylorus secties werd uitgevoerd met Gomori reticuline en Weigert van resorcinol-kleuring Fuchsin de verdeling bestuderen ( frequentie) van de reticulaire en elastische vezels in het stroma respectievelijk. beide methoden ingediend secties toonden dezelfde verdeling van de meshwork vezels die de pylorus klieren van de maag uit groep I en II (fig. 3A, B, E en 3F) omringen. Niet-gedenerveerde of denervatie magen behandeld met MNNG (groep III en IV, respectievelijk), klaarblijkelijk gepresenteerd verhoogde hoeveelheid reticulinevezel (Fig. 3C en 3D) en dik en korte elastische vezels zeer ongeorganiseerd (fig. 3G en 3H) in de adenocarcinomen vergelijking met hun respectieve controlegroepen (groepen I en II, respectievelijk). Figuur 3 histochemische analyse van reticulaire (A-D) en elastische vezels (E-H) in de rat magen. A en B)
groepen I en II gepresenteerd reticulinevezel rechtlijnig en uitgelijnd (pijlen) rondom het epitheel (ep) en het stroma (s). C en D)
reticulinevezel (pijl) wikkelen en blijkbaar dichtste bij de basis (pijlpunten) klieren (g). Collageenvezels accumulatie tussen de klieren (*) waargenomen. E en F)
klieren worden vergezeld van een delicate web elastische vezels (pijl) en intensiever gekenmerkt E. G en H)
Een toename van de dikte van deze vezels, verstoring en versnippering van fibrillair variabelen gegroepeerd massa van elastine (pijlen) kan worden waargenomen rond de klieren (g) vergeleken met hun respectieve controlegroepen (I en II). Gomori zilveren (A-D); Weigert de resorcinol-Fuchsin (E-H). Bars. 10 urn
Kwantitatieve analyse van de reticulinevezel bevestigde de toename van het extracellulaire component in de adenocarcinomen waargenomen in de groepen III en IV en toonde ook een onverwachte significante verhoging van het slijmvlies van de maag gedenerveerde (II ) vergeleken met groep I (Tabel 1). Ondanks de schijnbare toename van de elastische vezels in het stroma van niet-gedenerveerde en gedenerveerde dieren behandeld met MNNG (groep III en IV, respectievelijk), werd geen statistisch verschil gezien in de distributie vergeleken met controlegroepen (I en II) (tabel 1) . Anderzijds, de myenterische denervatie induceerde significante toename van de elastische vezels van maag stroma van de groepen II en IV in vergelijking met niet-gedenerveerde magen van groepen I en III (tabel 1). Geen significant verschil werd opgemerkt in het collageen en elastische vezels verdeling tussen niet-kwaadaardige en kwaadaardige letsels van steunweefsels van groepen III en IV.Table 1 Stereologische evaluatie van de effecten van myenterische denervatie in de maag antrum.

Relatieve frequentieverdeling van de vezels (%) 1
Groepen
Collageen System
Elastic System
I
16.87 ± 0.5
13.27 ± 0.5
II
24,06 ± 1,5 *
19,4 ± 0,6 *
III - NT
21,8 ± 0,9
11,2 ± 0,6
III - MT
25.71 ± 0.5 *
11,1 ± 0,4
IV - NT
21,2 ± 1,6
20,2 ± 1,7 &
IV - MT
26,87 ± 1,5 *
19 ± 0,7 &
histologische preparaat werd uitgevoerd zoals beschreven in Materialen en methoden
. De waarden worden uitgedrukt als gemiddelde ± SEM van percentage relatieve frequentie van vezels. Niet-kwaadaardige tumor (NT); kwaadaardige tumor (MT). 1 Statistische analyse gebaseerd op ANOVA gevolgd door de correctie van Tukey-Kramer. * P < 0,05 versus groep I; &Amp; P < 0,05 versus groep III.
Kwantificering van mestcellen in de fragmenten van de pyloric regio van de maag
Mast cellen werden geanalyseerd en gekwantificeerd in de mucosale, submucosale en gespierd lagen in alle experimentele groepen. De analyse van het totale aantal cellen per gastrische fragment toonde geen significant verschil tussen de niet-gedenerveerde (I) en gedenerveerde (II) groepen (Fig. 4A). Echter, in niet-gedenerveerde of denervatie groepen behandeld met MNNG (III en IV, respectievelijk), de ontwikkeling van goedaardige of kwaadaardige laesies geassocieerd met een significante toename van het aantal mestcellen in de maag antrum vergeleken met de niet-gedenerveerde group (IK). In het mucosale en submucosale lagen, de aanzienlijke toename van mestcellen in de niet-gedenerveerde of denervatie groepen behandeld met MNNG, (III en IV) was geassocieerd met een toename van intacte en degranulated cellen (Fig. 4B). In de spierlaag, werd deze toename vooral verband met het grote aantal intacte mestcellen (Fig. 4C). Figuur 4 Kwantitatieve analyse van mestcellen in de maag. Gegevens stellen het gemiddelde ± S.E.M van zestig velden per dier geanalyseerd zoals beschreven in Materiaal en Methoden. Niet-gedenerveerde (I) en gedenerveerde maag (II) zonder lesies. Niet-gedenerveerde (III) en gedenerveerde maag (IV) met laesies. Niet-kwaadaardige tumor (NT). Kwaadaardige tumor (MT). A)
Totaal aantal mestcellen in de maag fragment. * P < 0,05 versus groep I. # P < 0,01 versus andere experimentele groepen. B en C)
Intact en degranulated mestcellen in het mucosale, submucosale lagen en spier. * P < 0,05 versus groep I; #P ≪ 0,05 versus andere experimentele groepen; δ P < 0,05 versus groep III - NT (intact mestcellen); &Amp; P < 0,05 versus groep III - NT (degranulated mestcellen). C)
Intact en degranulated mestcellen in de spierlaag. * P < 0,05 versus groep I; # P < 0,05 versus groep II.
Fenotypische analyse van de mestcellen
voor de fenotypische karakterisatie van mestcellen werd de methode van Alcian Blue-Safranine (AB-SAF) gebruikt. Bij dieren niet-gedenerveerde (I) en gedenerveerde (II) groepen was er een overwicht van mestcellen AB positief (AB +) in de mucosale en submucosale lagen van de maag antrum, karakteriseren deze cellen mucosale mestcellen (MMC) (fig. 5A en 5B). In de experimentele groepen behandeld met MNNG (III en IV), een groot deel van AB + en AB-SAF + mestcellen subtypes werden waargenomen, de laatste vooral in de gedenerveerde groep (IV) (Fig. 5C en 5D). Fragmenten van de maag antrum bevattende mesenterium werden gebruikt om de aanwezigheid van SAF + cellen bevestigen karakteriseren bindweefsel mestcel (MAV) van deze wijze van kleuring (fig. 5E en 5F). Figuur 5 Fenotypische analyse van mestcellen van gastrische fragment. A en B)
submucosa van niet-gedenerveerde (groep I) en gedenerveerde (II) buik toont mestcellen met cytoplasmatische korrels positief alcian-blauw (pijlen), karakteriseren mucosale mestcellen fenotype - in detail van paneel A . C en D)
Twee mestcel bevolking worden vermeld in de maag laesies van niet-gedenerveerde (III) en gedenerveerde (groep IV) magen: alcian-blauw positieve mestcellen (zwarte pijlen) en Alcian-blauw /safranineoplossing positieve mestcellen (rode pijlen). E en F)
Mast cellen met safranine positieve korrels (pijlen) worden waargenomen in het mesenterium, karakteriseren bindweefsel mestcellen. Alcian-blauw /Safranin methode. Bars: 10 urn (fig A-F.); 5 micrometer (detail afb. A)
. Ondernemingen De totale kwantificering van de drie subtypes van mestcellen (AB +, AB-SAF + en SAF +) bevestigde de morfologische observaties, met een overwicht van AB + cellen in de pylorus fragment in alle experimentele groepen (Tabel 2). In niet-gedenerveerde en gedenerveerde groepen behandeld met MNNG (III en IV, respectievelijk), verhoogde deze cel subtype significant vergeleken met de niet-gedenerveerde groep (I). In gedenerveerde magen behandeld met MNNG (groep IV), subcellulair AB-SAF + was eveneens verhoogd in maligne lesies in vergelijking met laesies in de niet-gedenerveerde groep behandeld met MNNG (III) .table 2 Dichtheid van mestcellen met verschillende fenotypes in de maag antrum.

Pyloric Fragment
Groepen
AB +

SAF +
AB + SAF +
I
8 ± 2
1 ± 1 verhuur 4 ± 1
II
14 ± 4
3 ± 1
13 ± 10

• Hoe tracers worden geïnjecteerd detecteren sentinel nodes in maagkanker - submucosaal van binnen of subserosally van buiten de maag
• Clinicopathologische kenmerken en behandelingsresultaten van hepatoid adenocarcinoom van de maag, een zeldzame, maar unieke subtype van maag cancer