We maken er een prioriteit van om SCD-persoonlijkheden van over het internet te benadrukken. We horen graag succesverhalen en willen de kennis verspreiden van degenen die dapper genoeg zijn om hun specifieke koolhydratendieetverhalen te delen.
Deze week stellen we graag Paul van EatingSCD voor. Zijn berichten en blog werden door ons allebei gebruikt, toen we begonnen met het dieet. En we beschouwen hem als een van de peetvaders van het bloggen van SCD.
Paul doet al een behoorlijke tijd aan SCD en blogt, dus het is alleen maar logisch dat zijn site een heleboel zeer waardevolle berichten heeft verzameld, variërend van het nieuwste bacteriële onderzoek tot geweldige SCD-recepten. Een van de beste receptberichten die hij volgens mij heeft gedaan, is zijn SCD legale Ketchup-tutorial. Ik hou echt van de video's die Paul maakt, dus als je de ketchup-post leuk vindt, bekijk dan zeker zijn YouTube-kanaal. Voordat ik je twee berichten geef waar ik echt van hou, moet ik de geweldige SCD-bronnenpagina van Paul benadrukken. Er is te veel om hier op te noemen, het volstaat om te zeggen:bekijk het!
Een post die ik echt geweldig vind, is zijn post over het omgaan met verleiding en onbedwingbare trek tijdens het dieet. Hij geeft een vrij grote lijst met adviezen door met veel strategieën die ik gebruik en nog een paar die ik van plan ben te proberen. Het eerste dat op mijn lijst staat met dingen die ik moet proberen, is mijn tanden poetsen wanneer ik trek krijg!
Voordat we bij het zeer wijze en krachtige verhaal van Paul over SCD en Crohn komen, wil ik je aandacht vestigen op nog een van de beroemde berichten van Paul die ik wekelijks gebruik. Ik denk dat zijn yoghurt-hack verplichte lectuur zou moeten zijn voor iedereen die SCD-yoghurt leert maken, dus probeer het wanneer je kunt.
We willen Paul heel erg bedanken voor het nemen van de tijd om onze vragen te beantwoorden en hopen dat je geniet van zijn antwoorden. De wijsheid die hij deelt in vraag drie en vier is de moeite waard om meerdere keren te lezen om er zeker van te zijn dat je zijn boodschap echt begrijpt.
Ik heb de ziekte van Crohn. Na een agressieve start in 1983 ging het langzamer. Ik leerde leven met krampen, aandrang en diarree – nooit te ver van een badkamer. Ik wachtte gewoon op de volgende operatie. Zes jaar voordat ik over de SCD hoorde, trouwde ik en kreeg ik twee kinderen. Mijn belangrijkste drijfveren om de SCZ te proberen, waren mijn nieuwe familie en het vermijden van het risico van het nemen van de grote medicijnen zoals Imuran en Remicade. Heeft u ooit de mogelijke bijwerkingen van Imuran gelezen? Ze maken me banger dan die van mijn Crohn. Ik hoopte ook dat de SCD zou voorkomen dat mijn kinderen en vrouw mijn toekomstige operaties en ziekenhuisopnames zouden moeten doorstaan. Ik zag het als een experiment waarin ik niets te verliezen en alles te winnen had.
Toen ik overwoog om met de SCD te beginnen, realiseerde ik me hoeveel angst ik had om badkamers te vinden. Ik kon geen blokje om met mijn vrouw lopen zonder het kort te houden. Ik was overgeleverd aan de genade van mijn lichaam. De SCD verlichtte die angst en, belangrijker nog, het gaf me controle. Ik was vroeger het slachtoffer van een ziekte en wilde het risico van de medicijnen niet nemen, maar nu heb ik een keuze die me kracht geeft en me gemoedsrust geeft. Ik mag nu rijden, om zo te zeggen.
Vreemd genoeg was teruggaan naar de SCD de grootste uitdaging die ik ben tegengekomen. De eerste vier jaar het dieet volgen was niet al te moeilijk, omdat ik blijkbaar redelijk goed uitgestelde bevrediging kan doen. Nadat ik voelde dat ik een jaar in remissie was, probeerde ik van het dieet af te gaan en ontdekte dat het geen geweldig idee was. Dit maakte me boos. Het kostte me een tijdje om er doorheen te werken, maar ik realiseerde me eindelijk waarom ik boos was. Ik was echt boos dat ik deze stomme ziekte heb en mijn leven ervoor moest veranderen. Toen ik deze emotie onder controle had, kon ik weer op het goede spoor komen.
Heb geduld. Ik denk dat de samenleving in het algemeen ons heeft geconditioneerd om te denken in termen van snelle oplossingen. Snel alles, eigenlijk. Fast food in plaats van real food, soundbites in plaats van real news bijvoorbeeld. In wezen moet het idee dat "daar een pil voor is" worden weggegooid. Het doen van de SCD moet worden gezien als een project. Je hebt geduld nodig, want het kost tijd om je doelen te bereiken en je zult het zeker verpesten. Je moet leren naar je lichaam te luisteren, zijn reacties op te nemen en te beseffen dat het allemaal tijd kost. Mijn advies is om de kleine overwinningen te vieren en je ogen op het grotere doel gericht te houden. Het is voor iedereen mogelijk om de SCD te doen.