SCD-honger naar voedsel:ben je gek of probeert je lichaam je iets te vertellen?

Heb je ooit een shot honing genomen?

Of een halve pot amandelboter gegeten?

Hoe zit het met het gelikte zout van je hand?

Je gezicht volproppen met zoveel fruit dat je ziek werd?

In het verleden heb ik al het bovenstaande en meer gedaan. Tijdens mijn tijd op het SCD-dieet, zweer ik dat er tijden waren dat ik letterlijk verslaafd was aan sommige voedingsmiddelen. Soms snoepte ik wekenlang van een van deze simpele geneugten en toen ik plotseling naar mijn boodschappenrekeningen keek, kreeg ik een enorme klap in mijn gezicht. Ik heb de afgelopen vier weken een pond honing per week gegeten, wat dacht je van een hele doos rozijnen in 2 dagen?!? Klopt.

Soms moest ik me een beetje realiseren hoeveel ik aan het eten was om te bezuinigen (of af te snijden). Maar andere keren was het directer, zoals het eten van een hele bos amandelboter en ziek worden. In het laatste geval kan het soms moeilijk zijn om te weten hoeveel van een ding je eet, tenzij je ijverig je voedsel bijhoudt. In veel gevallen is de boosdoener misschien bekend en zit hij waarschijnlijk nog in uw keuken.

Naarmate ik verder op de weg van genezing kom en over het verleden nadenk, begin ik me af te vragen of deze hunkeringen normaal zijn. En ik heb yahoo-groepsberichten en prikborden gelezen van anderen die met dezelfde uitdagingen te maken hebben gehad. Hoewel dat meestal enige opluchting biedt om te weten dat ik niet de enige ben, blijven er nog steeds vragen in mijn achterhoofd hangen...

Heb ik een verslavende persoonlijkheid? Zorgt dit dieet ervoor dat ik een neurotische mand word? Zijn deze voedingsmiddelen echt slecht voor mij of alleen in grote hoeveelheden? Ahh... ze kunnen me gek maken als ik ze te ver laat gaan.

De afgelopen paar maanden, toen ik me verdiepte in de innerlijke biologie van het lichaam en de interacties tussen hersenen, lichaam en darmen, begin ik mijn denken te veranderen. Wat als deze hunkeringen, ik bedoel echte hunkeringen, waarbij al mijn gedachten letterlijk worden ingehaald, worden aangedreven door mijn lichaam?

Heb ik zelfs de controle over wat ik eet? Zo niet, wie of wat wel?

Wat als ik een bepaalde vitamine of mineraal zou missen en mijn lichaam wist dit en het neemt het stiekem over om te krijgen wat het nodig heeft?

Stuurt mijn darmecologie me eigenlijk stiekem subliminale berichten om bepaalde voedingsmiddelen te eten die een bepaalde bacterie- of giststam nodig heeft om van te leven? Ik heb hier eerder over gesproken in mijn bericht in week 11 van mijn SCD-healingsreis.

Dit is een soort hersenkraker, maar ik heb verschillende hypothesen met betrekking tot het bovenstaande onderzocht en eraan gewerkt en ik ben nieuwsgierig

ben je daar met mij geweest? Weet je waar ik het over heb? Doe je hier ook onderzoek naar? Misschien heb je een paar van de ontbrekende stukjes van de puzzel die ik probeer te vinden en kunnen we elkaar helpen.

Als iemand enige specifieke kennis heeft over deze onderwerpen of goede bronnen kent, zou ik ze graag lezen. Of als je met mij in de loopgraven bent geweest, vertel dan hieronder je verhaal. Ik weet dat wanneer ik door mijn verschillende uitdagingen ging, het hielp om te lezen en te weten dat ik niet de enige was.

Pas op,

Steve

• Specifiek ceviche-recept voor koolhydraatdieet
• De drie beste manieren om het SCD-dieet op het werk te beheren