Diarree wordt gedefinieerd als frequente en/of losse of waterige ontlasting. Acute diarree verdwijnt binnen een paar weken en wordt chronisch als het langer dan 3-4 weken aanhoudt. Als na grondig onderzoek geen specifieke oorzaak wordt gevonden en aan bepaalde criteria is voldaan, kan een diagnose van functionele of chronische diarree worden overwogen.
Mensen met functionele darmaandoeningen vertonen geen fysieke of laboratoriumafwijkingen om hun gastro-intestinale (GI) symptomen te verklaren. Een voorbeeld van een functionele darmaandoening is het prikkelbare darm syndroom (PDS), dat naar schatting ongeveer 10-15% van alle volwassenen treft.
Meer informatie over IBS
Personen met functionele diarree kunnen een subgroep van mensen met IBS vertegenwoordigen. Mensen met IBS melden vaak veranderde stoelgang, waaronder diarree en/of constipatie, geassocieerd met buikpijn. Een opgeblazen gevoel, een dringende behoefte om naar het toilet te gaan, overbelasting of een gevoel van onvolledige evacuatie kunnen ook voorkomen. Veel van deze symptomen komen voor bij personen met functionele diarree, maar de afwezigheid van buikpijn onderscheidt deze mensen van mensen met PDS.
De arts zal beginnen met vragen naar uw medische geschiedenis, inclusief medicijngebruik en voedingsgewoonten, en het uitvoeren van een zorgvuldig lichamelijk onderzoek. Aanvullende onderzoeken zoals bloedonderzoek en ontlastingsanalyse kunnen worden besteld.
Diagnostische procedures zoals colonoscopie of endoscopie kunnen geïndiceerd zijn, waardoor de arts het binnenoppervlak van de dikke darm en de dunne darm kan onderzoeken om andere oorzaken van chronische diarree, zoals infecties of ontsteking van de dikke darm of ziekten van de dunne darm, uit te sluiten.
Een diagnose van functionele diarree wordt pas gesteld nadat andere mogelijke oorzaken, zoals medicijnen en door voeding veroorzaakte diarree, zijn uitgesloten. De lijst met medicijnen die diarree veroorzaken is uitgebreid en omvat bepaalde antibiotica, magnesiumbevattende maagzuurremmers, bloeddrukverlagende middelen (waaronder bètablokkers, ACE-remmers) en geneesmiddelen om een onregelmatige hartslag onder controle te houden (kinidine). Alle medicijnen, zowel op recept als zonder recept, moeten onder de aandacht van de arts worden gebracht.
Hoewel sommige mensen gevoelig zijn voor tarwe en andere verwante granen (coeliakie, gluten-enteropathie), zijn echte voedselallergieën zeldzaam. Het onvermogen om bepaalde voedselgroepen volledig te absorberen, kan echter, als ze in voldoende hoeveelheden worden gegeten, bij sommige mensen leiden tot diarree. Melk (lactose)-intolerantie is een van de meest voorkomende voorbeelden hiervan.
Mensen met lactose-intolerantie hebben een laag gehalte aan darmlactase, het enzym dat nodig is om de melksuiker, lactose, te verteren. De niet-geabsorbeerde suiker gaat vervolgens naar de dikke darm waar het door bacteriën wordt afgebroken om buikgas (opgeblazen gevoel) en diarree te produceren. Of een persoon symptomen ontwikkelt, hangt af van vele factoren, waaronder de hoeveelheid ingenomen lactose en de niveaus van lactase-enzym in de dunne darm.
De behandeling omvat het verminderen of elimineren van lactose in het dieet of het gebruik van commerciële producten die het lactase-enzym bevatten. Andere personen zijn intolerant voor fructose (te vinden in fruit en vruchtensappen), sorbitol (pruimen, peren en suikervrije kauwgom) en cafeïne (koffie, thee, veel frisdrank). Het elimineren van mogelijke schadelijke stoffen via de voeding kan de symptomen bij gevoelige personen verlichten.
Sommige mensen ontwikkelen diarree na een maag- of galblaasoperatie. De exacte mechanismen zijn onduidelijk, maar er wordt gedacht dat het een verhoogd transport van voedsel door het maagdarmkanaal of een toename van galzouten in de dikke darm betreft.
Er is een aandoening beschreven die 'hardlopersdiarree' wordt genoemd. Zoals de naam al doet vermoeden, ervaren deze personen diarree tijdens langeafstandsmarathons. De oorzaak is onzeker, maar kan veranderingen in de GI-motoriek inhouden.
Hoewel er geen consensus is, heeft één voorgesteld mechanisme betrekking op veranderingen in de gastro-intestinale motiliteit. Contracties van de gladde spieren van het maagdarmkanaal reguleren de beweging van voedsel door de dunne darm en de dikke darm.
Mensen met functionele diarree kunnen andere motiliteitspatronen hebben dan mensen zonder diarree. De oorzaken van de motiliteitsdisfunctie en veranderingen in de opname van darmvocht die leiden tot stevigere ontlasting of diarree, zijn echter niet volledig begrepen.
Omdat de oorzaak van functionele diarree onbekend is, is de behandeling gericht op symptomen. Dieetaanpassingen omvatten de eliminatie van verschillende stoffen waarvan bekend is dat ze diarree veroorzaken. Naast lactose, fructose, sorbitol en cafeïne ontwikkelen sommige mensen symptomen omdat ze complexe koolhydraten (pasta, bonen) niet volledig verteren. Deze kunnen ook in het dieet worden verminderd om te zien of er enige verbetering is.
Sommige mensen met IBS en diarree kunnen baat hebben bij een toename van voedingsvezels. Daarentegen hebben andere mensen baat bij koolhydraatbeperking.
Voor mensen die niet verbeteren met dieetaanpassingen, zijn antidiarreemiddelen zoals loperamide (imodium) of difenoxylaat (lomotil) vaak effectief. Alle werken door soortgelijke mechanismen. Over het algemeen worden deze medicijnen gebruikt onder toezicht van een arts; voor difenoxylaat is een doktersrecept nodig.
Aangezien toekomstig onderzoek de mechanismen blootlegt die ten grondslag liggen aan functionele diarree, zullen meer specifieke therapieën worden ontwikkeld. Zoals met veel functionele stoornissen, zou een effectieve arts-patiëntrelatie de behandeling van dit complexe probleem moeten verbeteren en een beter begrip van de dynamiek van GI-symptomen moeten bevorderen.
Bron:
Aangepast van "Functionele diarree - enkele antwoorden op vaak gestelde vragen" - IFFGD-publicatie # 105 door Arnold Wald, MD, MACG, AGAF, University of Wisconsin School of Medicine and Public Health, Madison, WI
Zollinger-Ellison-syndroomsymptomen
Het Zollinger-Ellison-syndroom (ZES) is een zeldzame aandoening waarbij een of meer tumoren worden gevormd in de alvleesklier of het bovenste deel van de dunne darm, de twaalfvingerige darm. Het kan o
De tijd dat ik mijn dokter ontsloeg (en belangrijke veranderingen in privéconsulten)
Het was 2007. Mijn dokter keek op van mijn kaart en dempte zijn stem... Het spijt me, ik weet niet wat ik je moet zeggen. Eet geen gluten. U kunt niets anders doen als u deze auto-immuunziekte heeft.
Spijsverteringsziekten:appendicitis
Wat is blindedarmontsteking? Wat veroorzaakt blindedarmontsteking? Wat zijn de symptomen van blindedarmontsteking? Hoe wordt appendicitis gediagnosticeerd? Hoe wordt blindedarmontsteking behandeld? Ka
