Als gevolg van het hoge sterfterisico bij ouderen en kwetsbaren, natuurlijke infectie is geen haalbare optie voor het bereiken van groepsimmuniteit. In plaats daarvan, vaccins zijn wereldwijd uitgerold, in recordtijd, in een moedige poging om de pandemie in te dammen.
Onderzoek:Infliximab wordt geassocieerd met verminderde immunogeniciteit voor BNT162b2- en ChAdOx1 nCoV-19 SARS-CoV-2-vaccins. Afbeelding tegoed:Nata Studio / Shutterstock Een nieuwe voordruk, uitgebracht op de medRxiv * preprint-server, meldt verminderde werkzaamheid van het vaccin na het gebruik van een enkele vaccindosis bij mensen die het immunosuppressieve monoklonale antilichaam Infliximab gebruiken.
Met vaccintekorten, steeds meer landen wenden zich tot uitgestelde tweede-dosisprotocollen, dekking te optimaliseren. Deze afweging ruilt de effectiviteit van het vaccin in voor een breder vaccinatienet.
De studie omvatte meer dan 1, 300 patiënten met inflammatoire darmziekte, zoals de ziekte van Crohn, die werden behandeld met Infliximab, wanneer ze één dosis van het Oxford/Astra-Zeneca ChAdOx1 nCoV-19-vaccin kregen, of het BNT162b2-vaccin van Pfizer/BioNTech.
Eerder onderzoek door dezelfde wetenschappers toonde aan dat serologische reacties op SARS-CoV-2-infectie verminderd of verzwakt zijn bij patiënten die Infliximab gebruiken, vergeleken met een ander geneesmiddel genaamd vedolizumab.
De huidige studie omvatte 865 patiënten op Infliximab, een remmer van de tumornecrosefactor (TNF), een krachtig pro-inflammatoir molecuul, en 428 patiënten op vedolizumab, dat een anti-integrine α4β7 monoklonaal antilichaam is met selectieve activiteit in de darm, maar geen systemische immunosuppressieve effecten.
Vertraagde tweede dosis SARS-CoV-2-vaccinatie ruilt maximale effectiviteit in voor een lager niveau van 54 immuniteit bij een groter deel van de bevolking. We onderzochten of patiënten met inflammatoire darmziekte die werden behandeld met Infliximab een verminderde serologische respons hadden op een enkele dosis van een 56 SARS-CoV-2-vaccin.
We hebben onlangs gemeld dat seroprevalentie, seroconversie in PCR-bevestigde gevallen, en de grootte van 106 anti-SARS-CoV-2-antilichamen na SARS-CoV-2-infectie is verminderd bij infliximab-107 in vergelijking met met vedolizumab behandelde patiënten
3-10 weken na vaccinatie, de studie toonde lagere antilichamen aan tegen het virale spike-antigeen, evenals lagere seroconversiepercentages, als reactie op beide vaccins, in het infliximab-cohort, vergeleken met de andere. Al deze patiënten hadden geen voorgeschiedenis van eerdere infectie met het virus.
De geometrisch gemiddelde antilichaamconcentraties van anti-spike-antilichamen in de eerste waren 6 E/ml en 5 E/ml, met de vaccins van Pfizer en Oxford, respectievelijk, in het infliximab-cohort, vergeleken met 29 E/mL en 14 E/mL, respectievelijk, met vedolizumab.
Wanneer er rekening werd gehouden met verstorende variabelen, de antilichaamconcentraties bleven lager in het infliximabcohort, met een 0,3-voudige verandering met het Pfizer-vaccin vergeleken met een 0,4-voudige verandering met het Oxford-vaccin.
Personen die 60 jaar of ouder waren, waren op immunomodulerende medicijnen, de ziekte van Crohn had (maar geen colitis ulcerosa of niet-geclassificeerde inflammatoire darmziekte), of waren huidige rokers, vertoonden lagere anti-SARS-CoV-2-antilichaamconcentraties na een enkele dosis van een van beide vaccins. Omgekeerd, niet-blanke individuen hadden hogere spike-specifieke antilichaamtiters.
De knock-out van het TNF-gen bij muizen leidt tot het uiteenvallen van de B-celfollikels in het kiemcentrum, waardoor de productie van specifieke antilichamen wordt beïnvloed. Dit zou erop kunnen wijzen dat TNF-remmers op deze manier werken ten gunste van inflammatoire darmaandoeningen
Seroconversie trad op bij een groter deel van de patiënten na één dosis van een van beide vaccins als de patiënt een voorgeschiedenis had van eerdere infectie, evenals nadat beide doses van het Pfizer-vaccin waren gegeven.
Onder degenen met een voorgeschiedenis van infectie met dit virus, de geometrisch gemiddelde titer van anti-SARS-CoV-2 (S)-antilichamen was verlaagd bij patiënten die infliximab gebruikten in vergelijking met vedolizumab.
Met één dosis van het Pfizer-vaccin, de antilichaamconcentratie was 190 E/ml vs. 1, 865 E/ml in de infliximab versus de vedolizumab-cohorten. Met het Oxford-vaccin, de overeenkomstige concentraties waren 185 en 752, respectievelijk.
Met beide medicijnen en met beide vaccins, de antilichaamtiter na vaccinatie van patiënten met eerdere infectie was hoger, gemiddeld, dan die gemeten bij naïeve proefpersonen. Terwijl 82% van het infliximabcohort seroconversie vertoonde, 97% van degenen die vedolizumab gebruikten, deed dat.
Wanneer twee doses van het Pfizer-vaccin aan naïeve patiënten werden gegeven, in beide behandelgroepen, zowel de antilichaamspiegels als de seroconversiepercentages namen toe in vergelijking met een enkele dosis bij patiënten zonder een voorgeschiedenis van infectie. De geometrisch gemiddelde titer voor met infliximab behandelde patiënten met eerdere infectie in vergelijking met naïeve vaccinontvangers was 158 E/ml vs. 6 E/ml, terwijl voor vedolizumab, het was 562 E/ml versus 29 E/ml, respectievelijk.
Seroconversie trad op in ongeveer 85% van beide cohorten (Infliximab en vedolizumab).
De bevindingen van deze studie geven aan dat voor patiënten die anti-TNF-therapie krijgen, en vooral als er ook een immunomodulator wordt gebruikt, serologische reacties op de momenteel gebruikte vaccins zijn significant verminderd na een enkele dosis. Dit kan leiden tot een hoger risico op herinfectie.
Wanneer twee doses worden gebruikt, omgekeerd, seroconversiepercentages zijn hoger, wat aangeeft dat al deze patiënten beide doses moeten krijgen zoals bedoeld, zonder vertraging in de tweede dosis.
Bovendien, deze patiënten moeten worden geacht nog steeds risico te lopen na een enkele dosis, en moeten daarom hun sociale interacties blijven beperken, en ontvang afscherming, indien vereist.
De afwezigheid van seroconversie na twee doses werd opgemerkt in een kleine fractie van de groep, en deze patiënten hebben mogelijk herziene vaccinschema's nodig om ervoor te zorgen dat ze een beschermende immuunrespons opbouwen. Dergelijke patiënten kunnen alleen worden geïdentificeerd door longitudinale meting van de humorale respons.
Dit zal ook helpen bij het inschatten van de duurzaamheid van vaccin-geïnduceerde beschermende antilichamen.
Hoewel deze bevindingen overeenkomen met recente artikelen die melden dat het Pfizer-vaccin en het Moderna-vaccin immunogeen zijn bij transplantatiepatiënten en bij kankerpatiënten die immunosuppressieve antimetabolieten gebruiken, chemotherapie of immunotherapeutische middelen. Hier, te, seroconversie was lager bij degenen die immunosuppressiva gebruikten in vergelijking met gezonde controles.
Twee doses leidden zelfs bij tumorpatiënten tot seroconversie, maar het falen om seroconversie te doen vereist onderzoek naar hoe de immunogeniciteit van de vaccins kan worden verhoogd. Een ander probleem met mislukte seroconversie bij patiënten die immunosuppressiva gebruiken, is het optreden van chronische infectie van de neusweefsels, wat leidt tot de opkomst van nieuwe SARS-CoV-2-varianten.
Toekomstig onderzoek moet uitwijzen of dit een gevaar is bij therapie met infliximab, die wordt geassocieerd met een mislukte antilichaamrespons.
De studie toont ook aan dat roken en het ouder worden risicofactoren zijn voor een verminderde humorale respons. Roken heeft vergelijkbare schadelijke immuunverzwakkende effecten laten zien bij ontvangers van het hepatitis B-vaccin. Opnieuw, griepvaccins leiden tot een snellere afname van antistoffen.
Eindelijk, niet-blanken lijken sterker op de vaccins te reageren met een robuuste humorale respons. In de tussentijd, TNF-remming verhoogt het risico op ernstige infecties en opportunistische infecties bij deze patiënten.
medRxiv publiceert voorlopige wetenschappelijke rapporten die niet door vakgenoten zijn beoordeeld en, daarom, mag niet als definitief worden beschouwd, begeleiden klinische praktijk/gezondheidsgerelateerd gedrag, of behandeld als gevestigde informatie.
Cryptosporidiose verergerd door veelgebruikte probiotica
Darmmicrobioom kan een rol spelen bij ernstige COVID-19
COVID-19-beperkingen hebben geleid tot een daling van 86 procent van het aantal norovirusinfecties in de VS,
Landen met een oudere bevolking hebben hogere SARS-CoV-2-infecties en sterfgevallen,
Colitis ulcerosa
Een veganistisch dieet kan darmmicroben stimuleren die helpen bij het afvallen
Cryptosporidiose verergerd door veelgebruikte probiotica
Onderzoekers hebben ontdekt dat infectie met de darmparasiet Cryptosporidium parvum wordt verergerd bij muizen die een probioticum hebben gekregen. Beeldcredits:Alpha Tauri 3D-graphics /
E. coli superbacteriën verspreiden door slechte toilethygiëne,
niet door voedsel Een nieuwe studie gepubliceerd in The Lancet Infectieziekten op 22 oktober, 2019, zegt dat een veel voorkomende superbacter die meer dan 5 veroorzaakt, 000 gevallen van voedselverg
Probiotica als adjuvante therapie voor COVID-19-patiënten
In 1892, Doderlein vestigde voor het eerst de gunstige associatie van micro-organismen in het menselijk lichaam. Daarom, onder de COVID-19-pandemie, het kan nuttig zijn om de rol van micro-organismen