Kegel-oefeningen bestaan uit herhaalde contractie en realisatie van de spieren en zijn een goede oefening voor incontinentie.
Kegeloefeningen of bekkenbodemspieroefeningen bestaan uit het herhaaldelijk samentrekken en realiseren van de spieren die deel uitmaken van de bekkenbodem, om de bekkenbodem te versterken.
Arnold Kegel beschreef de oefeningen voor het eerst in 1948, en historisch gezien behandelden de oefeningen vrouwelijke patiënten in een poging om te helpen bij stress-incontinentie na de bevalling. Na verloop van tijd is echter aangetoond dat bekkenbodemspiertherapie en andere vormen van gedragstherapie nuttig zijn bij verschillende aandoeningen, waaronder
In tegenstelling tot typische trainingsroutines, hoeft de deelnemer voor deze oefeningen geen gewichten of dure machines te kopen. Het succes van Kegel-oefeningen is echter afhankelijk van de juiste uitvoering van de oefeningen.
Bij mannen zijn Kegel-oefeningen in de eerste plaats een eerstelijnstherapie bij mannen met urine-incontinentie na een radicale prostatectomie. Studies hebben aangetoond dat patiënten voor de beste resultaten moeten beginnen met bekkenbodemspiertherapie voorafgaand aan radicale prostatectomie en postoperatief moeten voortzetten.
Symptomen van een overactieve blaas kunnen zowel bij mannen als bij vrouwen voorkomen. Contractie van de bekkenbodemspieren kan blaascontracties onderdrukken en daarom is bekkenbodemspiertherapie een onderdeel van de eerstelijnsbehandeling van een overactieve blaas.
Onderzoekers hebben de rol geëvalueerd van bekkenbodemspiertherapie, Kegel-oefeningen, bij de behandeling van erectiestoornissen en orgasme-geassocieerde urine-incontinentie (climacterium) na radicale prostatectomie. Eén studie toonde aan dat mannen met erectiestoornissen en climacterium één jaar na zenuwsparende radicale prostatectomie een significante verbetering van de erectiele functie hadden met bekkenbodemspiertraining na 15 maanden en dat het effect aanhield tijdens de follow-up. Bovendien was er bij die mannen die bekkenbodemspiertherapie uitvoerden een significante verbetering van het climacterium.
Bekkenbodemspiertherapie, Kegel-oefeningen, is nuttig bij mannen met voortijdige ejaculatie. In één onderzoek leidde bekkenbodemtherapie bestaande uit biofeedback, bekkenoefeningen en elektrostimulatie zelfs tot genezing van premature ejaculatie bij 50% van de patiënten met een voorgeschiedenis van levenslange premature ejaculatie, binnen twee tot zes maanden na aanvang van de therapie.
Kegel-oefeningen behandelen nocturie ('s nachts wakker worden om te plassen). Uit een vooronderzoek bleek dat gedragstherapie (inclusief bekkenbodemspieroefeningen) bij mannen, alleen of in combinatie met een alfablokker (medicamenteuze therapie voor goedaardige prostaatvergroting), consequent grote gunstige effecten liet zien op slaap, nocturievermindering en kwaliteit van leven .
Kegel-oefeningen zijn onschadelijk als ze correct worden uitgevoerd. Sommige mensen hebben pijn op de borst en in de buik gemeld, maar deze voorvallen zijn het gevolg van onjuist uitgevoerde oefeningen. Een goede opleiding en uitvoering van de Kegel-oefeningen zijn belangrijk om de beste resultaten te behalen. Patiënten kunnen leren hoe ze Kegels correct kunnen uitvoeren op het kantoor van hun arts, via papieren instructies of online tutorials. Het succes hangt echter af van het regelmatig aanspannen van de juiste spieren.
Kegel-oefeningen:Regelmatige, dagelijkse training van de bekkenspieren kan urine-incontinentie verbeteren en zelfs voorkomen.
Bekkenbodemtraining voorafgaand aan de operatie
Voordat u met de oefeningen begint, is het belangrijk om de bekkenbodemspieren te lokaliseren. Een eenvoudige manier om te beginnen is om te proberen de urinestroom halverwege te stoppen. De spieren die de pauze bij het plassen mogelijk maken, zijn degenen die het doelwit zijn van de Kegel-oefeningen. Verschillende onderzoeken hebben echter het belang aangetoond van het samentrekken van de juiste spieren en één onderzoek heeft significante verschillen aangetoond in de spieren die worden samengetrokken met de volgende commando's:"verkort de penis", "verhoog de blaas" en "span de anus aan". Dus als iemand niet op de therapie reageert, moet een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg ervoor zorgen dat de patiënt de juiste spieren samentrekt. Een dergelijke therapie omvat een transperineale echografie (plaatsing van de ultrasone sonde op het gebied onder het scrotum en voor de anus). Echografie kan ook transabdominaal worden uitgevoerd.
De eerste techniek vereist een samentrekking van de anusspieren alsof ze gas proberen vast te houden. Het gevoel van een trekkend of optillend gevoel aan de anus vertelt u dat u de oefening correct uitvoert.
De tweede vereist het gebruik van een spiegel om de beweging van uw penis verticaal te observeren zonder de rest van uw lichaam te bewegen. Een analogie met een lift kan de oefening illustreren. De anus kan in dit geval een lift voorstellen. Het doel van de oefening is om de lift in vijf seconden naar het maximale niveau te brengen en vervolgens geleidelijk weer naar beneden te brengen naar het rustniveau.
De technieken zijn onderling uitwisselbaar. Mannen kunnen elke dag een andere techniek uitvoeren. Het belangrijkste is echter altijd om alleen de bekkenspieren te gebruiken. Wanneer mannen deze oefeningen voor het eerst uitvoeren, kunnen ze andere spieren gebruiken om hen te helpen. Vaak gebruiken ze hun buik- of bilspieren Maximus (bilspieren). Het is dus belangrijk om je bewust te worden van welke spieren je samentrekt. Het is ook belangrijk om de adem niet in te houden of de benen te kruisen.
Een van de sterkste punten van Kegel-oefeningen is ongetwijfeld dat ze overal kunnen worden uitgevoerd zonder dat iemand anders het merkt. In tegenstelling tot typische kernoefeningen voor mannen die sit-ups, planken of andere ongebruikelijke houdingen vereisen, kunnen Kegel-oefeningen worden uitgevoerd tijdens een verscheidenheid aan activiteiten, zoals scheren, aan het bureau zitten of zelfs tijdens het autorijden.
Foto van een radicale prostatectomie
Mannen zijn gewend aan oefeningen zoals push-ups of sit-ups. Een zeer klein deel van hen weet echter hoe Kegel-oefeningen moeten worden uitgevoerd. Dit is jammer, aangezien veel artsen aanbevelen om deze in de kernroutine op te nemen.
In tegenstelling tot typische trainingen voor mannen, is er geen magisch aantal sets dat je op een dag zou moeten doen als het gaat om Kegel-oefeningen. Mannen moeten echter elke dag ten minste twee sessies Kegel-oefeningen uitvoeren. Om het simpel te houden, moeten mannen hun eerste sessie 's ochtends uitvoeren en hun tweede 's avonds. Een sessie bestaat uit 10-30 individuele contracties en ontspanningsoefeningen. Elke oefening moet 10 seconden duren, verdeeld in vijf seconden samentrekking en vijf seconden ontspanning. Als een man eenmaal uitblinkt in het uitvoeren van deze, kan hij ze in verschillende posities doen. Van de 10-30 oefeningen kan hij een derde liggend, een derde zittend en een derde staand uitvoeren. Hardop tellen helpt zeker, en naarmate de tijd verstrijkt, zijn veel mannen verbaasd over het gemak waarmee ze de oefeningen kunnen uitvoeren die ze aanvankelijk onnatuurlijk leken.
Dit is van het grootste belang voor mannen die een prostaatoperatie ondergaan, hetzij voor prostaatkanker waarvoor een radicale prostatectomie (volledige verwijdering van de prostaat) nodig is, hetzij voor goedaardige prostaathyperplasie (BPH) die transurethrale resectie van de prostaat nodig heeft. Beide operaties verminderen de weerstand tegen de blaas, wat kan leiden tot postoperatieve urine-incontinentie. Zoals we op de volgende afbeelding kunnen zien, verminderen de anatomische veranderingen de weerstand van de blaasuitgang. Als zodanig zijn het versterken van de bekkenbodem en de sluitspier van het grootste belang en kunnen Kegel-oefeningen helpen. Idealiter zouden de Kegel-oefeningen vóór de operatie moeten beginnen en na de operatie moeten worden voortgezet.
Patiënten ervaren gewoonlijk resultaten, zoals verbeterde urinecontinentie, binnen drie tot zes weken na het regelmatig uitvoeren van Kegel-oefeningen. Zoals bij elke trainingsroutine, hangt de sleutel tot het snel verkrijgen van resultaten af van efficiënte, gerichte en frequente trainingstechnieken.