Gelijktijdige overexpressie van serum p53 mutatie in verband met Helicobacter pylori infection

gelijktijdige overexpressie van serum p53 mutatie in verband met Helicobacter pylori
infectie
De abstracte Achtergrond & Doelstellingen
In de provincie Cadiz (Spanje), de aangepaste sterftecijfer voor maagkanker in het kustplaatsje Barbate is 10 /100.000 inwoners, terwijl in het binnenland stad Ubrique, het tarief is twee keer zo hoog. Het tarief van de Helicobacter pylori
(H. pylori
) infectie (H. pylori
antilichamen) in de normale populatie was 54% in Ubrique, maar slechts 32% in Barbate. In de twee decennia sinds de oorspronkelijke ontdekking, heeft p53 een buitengewoon belangrijke plaats in ons begrip van de menselijke maagkanker en H. pylori
oorzaak ophoping van reactieve zuurstofverbindingen in het slijmvlies compartiment gevonden. Deze studie werd ontworpen om serumniveaus van p53 vergelijken in een populatie gekenmerkt door hoge sterfte door maagkanker en een hoge prevalentie van H. pylori infectie
en een populatie waarbij sterfte van deze oorzaken en prevalentie van H. pylori
infectie laag.
Materialen en methoden
319 onderwerpen uit de lage sterfte bevolking en 308 van de hoge sterfte bevolking werden bestudeerd, evenals 71 patiënten met maagkanker. We maten serum immunoglobuline G antilichaam tegen H. pylori Kopen en serum mutant p53 proteïne en ceruloplasmine.
Resultaten
Het verschil tussen de twee populaties in de prevalentie van H. pylori infectie
significant (p <0,001). Van de seropositieve was 81% waarden van mutant p53 verhoogd, vergeleken met 11% van de seronegatieve (p < 0,0001). Serumconcentratie ceruloplasmine significant hoger bij seropositieve met verhoogde mutante p53 proteïne dan in seronegatieve met normale niveaus van p53 (p < 0,05).
Conclusies
Er is een significant verband tussen infectie met H. pylori
, verhoogde titers van H. pylori
antilichamen en positiviteit voor serum mutant p53-eiwit. Dergelijke informatie kan een aanzienlijke verhoging van onze fundamentele kennis in de moleculaire pathologie van maagkanker en bescherming tegen H. pylori
infectie.
Inleiding
Sterfte als gevolg van maagkanker in Spanje is afgenomen aanzienlijk sinds de periode 1960-1965, maar blijft hoog in sommige berggebieden [1]. In de zuidelijke Atlantische provincie Cadiz, kustplaatsen zoals Barbate hebben een aangepaste sterftecijfer van 10 /100.000 inwoners, terwijl steden zoals Ubrique, gelegen in het bergachtige gebied 30 kilometer landinwaarts, hebben een aangepast sterftecijfer van 20 /100.000 [2 ]. Een eerdere studie bleek dat het percentage van Helicobacter pylori-infectie (bepaald door het meten van serum H. pylori
IgG antistoffen) in de normale populatie was 54% in Ubrique, maar slechts 32% in Barbate, waarbij het sterftecijfer voor maagkanker is lager. Gemiddelde antilichaamtiters zijn ook hoger in het gebied met de hogere sterfte [2].
H. pylori
, aanvankelijk onder de genus Campylobacter [3], is een alomtegenwoordige bacteriële ziekteverwekker die meer dan 50% van de wereldbevolking infecteert. H. pylori
werd eerst gekweekt in vitro en aangetoond geassocieerd met gastritis en maagzweren door Marshall en Warren [4]. H. pylori
infectie bij onbehandelde patiënten is meestal een leven lang, en de voortdurende chronische infectie kan een etiologische agent van chronische gastritis, maagzweer en carcinoma zijn [5]. Chronische infectie met H. pylori
treft ongeveer halve wereld en resulteert in maligniteit bij een klein deel van deze populatie. Hoewel de frequentie van de infectie in de ontwikkelde landen daalt met een daaruit voortvloeiende daling van de H. pylori
geassocieerde maagzweer, blijft maagkanker de tweede belangrijke oorzaak van kanker overlijden wereldwijd, met H. pylori
-infectie wordt een belangrijke toewijsbaar factor in de ontwikkeling van maagkanker [6]. Onderzoek naar de relatie tussen de twee is aan de gang, echter gesuggereerd dat tussen de 35 en 55% van alle maagkanker kan worden gerelateerd aan H. pylori
-infectie [7].
Sinds 1994, het Internationaal Agentschap voor Onderzoek naar kanker (IARC) aangeduid als H. pylori
als een klasse I kankerverwekkend voor de mens, het is nu algemeen aanvaard dat de maag infectie door H. pylori
is een risicofactor voor de ontwikkeling van maagkanker [8]. Hoewel de exacte pathogenese van H. pylori
van maagkanker onduidelijk blijft, is verduidelijkt dat dit organisme bijdraagt ​​aan wijzigingen in epitheliale celproliferatie, waarbij de initiërende gebeurtenis in een cascade die tot de ontwikkeling van maagkanker [kan ,,,0],9], maar het is niet bekend of dit verhoogde risico wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van mutant p53 die door chronische gastritis of een directe werking van de bacteriën op de p53 oncogen [10, 11]. Ondernemingen de p53-gen mutatie geassocieerd met ongeveer 70% van de tumoren van verschillende orignis [12, 13]. p53 gen fungeert als een "poortwachter van de cel", voor zijn rol bij het voorkomen van de accumulatie van genetische veranderingen door de regeling van kritische controlepunten tussen het einde van G1 en begin S cellen buigen met een mutatie in het genoom richting apoptose of geprogrammeerde celdood. Deze sleutel oncogen verhindert aldus dat het voortbestaan ​​van een defecte genoom en de ontwikkeling van kanker [14].
Recent onderzoek gepubliceerd over de aanwezigheid van p53 bij patiënten met H. pylori infectie
, maagkanker of beide. Echter, de conclusies zijn tegenstrijdig, en het is moeilijk om één samenhangend hypothese dat kan goed zijn voor alle bevindingen doorgegeven tot op heden [15] te ontwikkelen. Palli et al [16] vonden p53-mutanten in 33 van 105 gevallen van maagkanker en Domek et al [17] samen met de hypothese dat tumorvorming behelst deregulering van celproliferatie en apoptose. Deze onderzoekers onderzocht proliferatie en apoptose in het epitheel van de maag kinderen besmet met H. pylori
en vond dat de apoptotische index was significant hoger bij patiënten met H. pylori gastritis
dan bij patiënten met secundaire gastritis of gezonde controle onderwerpen. Zij rapporteerden ook dat apoptose af wanneer de bacteriële infectie uitgeroeid. Wu et al, melding gemaakt van het bestaan ​​van verschillende routes van maagkanker in verschillende histologische subtypes van maagkanker en de progressie, waarbij H. pylori
infectie een belangrijke rol [18] kan spelen. Hibi et al, concludeerde persistente H. pylori gastritis
infectie met degeneratie en regeneratie van het epitheel dat toegenomen celproliferatie en de accumulatie van p53 [19]. Hierdoor verhoogde instabiliteit van het gen, zoals blijkt uit de ontwikkeling van carcinoom, middels immunohistochemische methoden p53 onderzoeken geconcludeerd dat expressie geassocieerd is met histopathologische fenotypen en genetische veranderingen die niet worden beïnvloed door H. pylori
infectie [20]. Chang et al, gewezen op de mogelijkheid dat H. pylori
infectie en mutatie van het tumor suppressor gen p53 kan significant gerelateerd worden met het proces van de maag carcinogenese in goed gedifferentieerd en matig goed gedifferentieerd carcinomen [21]. Echter, Hongyo e.a., aangevoerd dat H. pylori
infectie meer voor bij patiënten zonder een mutatie in p53 [22]. Ondernemingen De ontwikkeling van een enzymgekoppelde immunosorbent assay (ELISA) voor mutant p53-eiwit laat mogelijk om de meeste mutante p53-eiwitten bij mensen en andere zoogdieren [23] bepalen. Deze test is gebruikt om mutant p53-eiwit te bepalen in het serum van ogenschijnlijk gezonde mensen met H. pylori infectie
, gedetecteerd als de aanwezigheid van antilichamen tegen specifieke IgG [24], beacuse meeste patiënten geïnfecteerd met H. pylori
produceren een gemakkelijk te herkennen systemische humorale immune responde, voornamelijk samengesteld uit IgG. Circulerende H. pylori
antistoffen op vaste niveaus voor de komende jaren tijdens infectie.
Mutant p53-eiwitten hebben een halfwaardetijd van ongeveer 24 uur, terwijl de normale eiwitten hebben een halfwaardetijd van ongeveer 20 min. Hierdoor verlengde halfwaardetijd die leidt tot de accumulatie van detecteerbare hoeveelheden p53 eiwit [25].
Reactieve zuurstofsoorten (ROS) zijn een groep van zeer reactieve oxidatieve moleculen betrokken bij het verouderingsproces, in verscheidene chronische ontstekingsziekten en bij carcinogene transductie in verschillende epitheliale wijken [26]. Een toename in cel ROS, hetzij als gevolg van overproductie en /of spoelen onvermogen, kan ernstige schade aan diverse celcomponenten, waaronder membranen, mitochondria, en nucleaire en mitochondriaal DNA [27].
Ceruloplasmine (CP) een 132 kd cuproprotein die samen met transferrine, voorziet het merendeel van anti-oxidant capaciteit in serum. Cp een serum ferroxidase dat meer dan 95% van het koper in het plasma bevat. Dit eiwit is een lid van de familie multicopper oxidase, een evolutionair geconserveerde groep van eiwitten die koper gebruik te koppelen substraat oxidatie met vier elektronen reductie van zuurstof tot water. Ondanks de behoefte aan koper in ceruloplasmine functie Dit eiwit speelt geen essentiële rol bij het transport of metabolisme van dit metaal [28, 29].
In deze studie hebben we getracht de relatie tussen serumspiegels van mutant p53 proteïne en vergelijk H. pylori
-infectie in twee populaties van vergelijkbare sociaal-economische status, maar met zeer verschillende mortaliteitscijfers voor maagkanker. Een tweede doel was te onderzoeken indirect door het meten van de serum concentratie van het anti-oxidant ceruloplasmine bij patiënten met tekenen van H. pylori
infectie. Serum niveaus van ceruloplasmine variëren gewoonlijk omgekeerd evenredig met serum nitrietniveaus [30-32].
Materialen en methoden
Studietype
Dit was een comparatief, cross-sectionele, case-control studie van twee populaties met verschillende de tarieven van de sterfte aan maagkanker. Dit onderzoek loopt sinds maart 2002 tot oktober 2005. Serum ceruloplasmine niveaus werden ook vergeleken bij patiënten met en zonder H. pylori
infecties en bij patiënten met en zonder mutante vormen van p53. De onderzoekers wisten niet of het onderwerp positief of negatief voor H. pylori
antilichamen was toen ze p53-status getest. Ter vergelijking werden serumniveaus van H. pylori
antilichamen en p53-status dient te geschieden 71 patiënten met maagkanker.
Als H. pylori infectie
verwant met kanker, de nulhypothese is dat variatie of het verschil in seropositiviteit voor de bacterie tussen de populaties met hoge en lage sterftecijfers als gevolg van maagkanker is te wijten aan het toeval over. De alternatieve hypothese was dat variaties of verschillen in seropositiviteit tussen de twee populaties suggereert dat seropositiviteit voor H. pylori infectie
verband met de sterfte door maagkanker.
Ceruloplasmine, een organisch antioxidant, een marker voor de aanwezigheid van vrije radicalen. We maten serumconcentraties van ceruloplasmine en zocht correlaties van deze waarden met serum H. pylori
antilichaamtiters en p53 niveaus. Ondernemingen De doelstelling van dit onderzoek was het serum p53 waarden te vergelijken in een populatie gekenmerkt door een hoog sterfte door maagkanker en een hoge prevalentie van H. pylori
infectie en een populatie met een lage sterfte aan deze oorzaak en een lage prevalentie van H. pylori
seropositiviteit.
Studie populatie
de bevolking bestaat uit inwoners van de twee steden ligt op 30 kilometer van elkaar in de provincie Cadiz (Zuid-Spanje), zonder voorafgaande behandeling van H. pylori golfreizen of die had recente uitroeiing van H. pylori
ten minste 8 weken vóór werden gerekruteerd . Hoewel de sociaal-economische niveau van de twee steden is vergelijkbaar, Barbate ligt aan de Atlantische kust, terwijl Ubrique ligt in een bergachtig binnenland. We voerden een nutritionele analyse en enquête voor de sociaal-economische status om andere risicofactoren die H. pylori
infectie kan beïnvloeden tussen groepen te vergelijken. Er werden geen significante verschillen in de voedingsfactoren of sociaal-economische status, zoals Hollingshead index, type woning, het aantal broers en zussen, en crowding-index, werden gevonden tussen de groepen. De deelnemers waren permanente bewoners van deze steden, die gezond en asymptomatisch op het moment van de studie waren. Mannen en vrouwen van 18 jaar en ouder werden opgenomen. Ondernemingen De controlegroep bestond uit patiënten met histologisch bevestigde maagkanker, op de afdelingen Interne Geneeskunde, Medische Oncologie en Chirurgie van het Universitair Ziekenhuis Puerto Real uit Cadiz. De mediane leeftijd van de patiënten was 59 jaar (bereik: 33-85 jaar) en 57,5% van de patiënten in de serie waren mannen. Chirurgische exemplaren van 71 formaline gefixeerde in paraffine ingebedde maagkanker met aangrenzende niet-betrokken normale maagslijmvlies werden verkregen uit de afdeling Pathologie van ons ziekenhuis. Aanwezigheid van tumor in de secties werd bevestigd door hematoxyline en eosine kleuring en histologische typering van de tumoren werd uitgevoerd volgens zowel Lauren indeling en WHO richtlijnen [33]. Monsters werden onderzocht door twee vrijstaande ervaren pathologen die ook geëvalueerd hematoxyline-eosine (H & E). En Giemsa gekleurd dia's voor de aanwezigheid van H. pylori
maagkanker werden ingedeeld volgens de WHO-classificatie ook differentiaded ( n = 21), matig gedifferentieerd (n = 25), slecht gedifferentieerde (n = 13) en zegelring celcarcinomen (n = 12). Evaluatie van tumorstadium werd uitgevoerd volgens de criteria van de International Union Against Cancer (UICC) [34].
Personen met een voorgeschiedenis van maagchirurgie, dyspepsie, ulcus duodeni, maagzweer, maligniteiten, positieve status voor menselijk immunodeficiency virus en /of hepatitis B, actieve gastrointestinale bloeden, of het gebruik van steroïden of immunosuppressiva, H2-receptorblokkers, antibiotica, bismut verbindingen of protonpompremmers of drugs interfereren met vrije radicalen (waaronder vitamine C, A en E, selenium en zink) of vergelijkbare nonprescription werden uitgesloten. Ook werden uitgesloten als ze een ziekte waarvoor betrouwbare klinische informatie niet beschikbaar was, of als bloedmonsters niet kon worden verkregen had. Niet meer dan twee leden van dezelfde familie waren opgenomen
Bemonsteringsprocedure
we een totaal van 627 patiënten onderzocht. 308 van Barbate en 319 van Ubrique. Hun leeftijd varieerde 18-85 (gemiddelde 55) jaar. Voor statistische analyse werden verdeeld in 3 leeftijdsgroepen; jongere groep (18-40 jaar; n = 101, gemiddelde leeftijd = 29), van middelbare leeftijd groep (41-60 jaar, n = 197, gemiddelde leeftijd = 53) en oudere groep (≥ 61 jaar, n = 119, mediane leeftijd = 76). Sampling was willekeurig, en werd gestratificeerd voor deze drie leeftijd subgroepen. Deelnemers aan deze populatie studie werden bij hen thuis bezocht. Alle in aanmerking komende patiënten gaven hun geïnformeerde toestemming voor deelname aan deze studie en uitgevoerd volgens de Good Clinical Practice richtlijnen en de Verklaring van Helsinki.
Variabelen
Zoals kwantitatieve variabelen die we hebben opgenomen serum niveau van H. pylori
IgG-specifieke antilichaam, uitgedrukt in IU /L [2, 35], serumspiegel van p53, uitgedrukt in ng /ml, en de serumconcentratie van ceruloplasmine, uitgedrukt in mg /l [36]. Als een nominale variabele namen we of het onderwerp was een inwoner van Barbate of Ubrique. Als een dichotome variabele gebruikten we seropositiviteit /seronegativity voor H. pylori
, met een cut-off waarde van 51 IU /L.
Een bloedmonster van 10 ml werd verkregen door venapunctie, en het serum werd afgescheiden en opgeslagen bij -80 ° C tot analyse. Serumconcentratie van H. pylori
IgG antilichamen werd gemeten met de Biolab Malakit (Wavre, België) onder gebruikmaking van een enzymgekoppelde immunosorbent assay (ELISA). In dit systeem werden instructies van de fabrikant gevolgd. H. pylori
infectie werd gedefinieerd als een positief ELISA-resultaat. De ELISA voor serum p53 was van Oncogene Research (Calbiochem, Cambridge, MA, USA), die uitsluitend de gedetecteerde mutant p53-eiwit, een mogelijke kruisreactie met andere eiwitten, met name verschillende ontstekingsgerelateerde producten te elimineren. Deze test maakt gebruik van een monoklonaal antilichaam en een konijn polyklonaal antilichaam; de voormalige reageert met een epitoop tussen aminozuren 155 en 214 van het p53-eiwit en bindt uitsluitend aan de epitoop bloot aan het mutante eiwit, maar niet het wildtype eiwit. Daarom is de test is zeer selectief. Alle monsters en standaarden werden in tweevoud. H. pylori
IgG en mutant p53 werden gekwantificeerd door extrapolatie van de gemiddelde optische dichtheid voor elke set duplicaten op een standaard curve verkregen met bekende concentraties van gezuiverde H. pylori
antilichamen en mutant p53 respectievelijk. Voor alle analyses gebruikten we een Labinstruments SLT-400 ELISA spectrofotometer (Salzburg, Oostenrijk) met een 405 nm filter voor H. pylori Kopen en een 450 nm filter voor het p53 [24]. Serum ceruloplasmine werd gemeten door nefelometrie met een Behring Nefelometer 100 analyzer (Behringwerke AG, Marburg, Duitsland).
Statistische analyse Leer Alle statistische berekeningen werden uitgevoerd met behulp van SPSS softwarepakket (SPSS versie 10.0 voor Windows, Inc, Chicago, IL ) [37]. Beschrijvende statistieken werden berekend voor elke variabele (middelen en betrouwbaarheidsintervallen). De statistische significantie van de verschillen tussen groepen werden geanalyseerd door t-test van Student of Mann-Whitney U test. Significantie van het verschil tussen de seropositieve en seronegatieve populaties in steden met hoge en lage sterfte door maagkanker gevonden voor serumconcentratie van p53 eiwit. De mogelijke correlaties tussen serum ceruloplasmine concentratie, H. pylori
IgG-antilichaam-niveau en p53-niveau. Alle tests van betekenis werden 2 staart, en een P-waarde van 0,05 of minder werd beschouwd als statistisch significant.
Resultaten
Helicobacter pylori H.
IgG-antilichaam (tabel 1)
In het kustplaatsje Barbate, 92 van de 308 patiënten (29,87%) waren positief voor H. pylori
IgG-antilichaam, met een gemiddelde waarde van 242,5 IU /L (95% BI 232-386). Gemiddelde waarde in negatieve patiënten (n = 216) was 19,4 IU /L (CI 16-24). In het binnenland stad Ubrique, 257 van de 319 proefpersonen waren positief (80,56%), met een gemiddelde waarde van 397,3 IU /L (95% BI 345-405 IU /L). De gemiddelde waarde van de negatieve patiënten (n = 62) was 16,6 IU /L (CI 12-22). Het verschil in de snelheid van seropositiviteit in de twee populaties was significant bij p < 0.001.Table 1 Serum concentratie van het anti-H. pylori
IgG antistoffen.
Bevolking
N
Mean (IU /L)

CI
95%
p-waarde
BARBATE
308
-------
H. pylori
(+)
92
242,5
232-386 Restaurant < 0,001
H. pylori
(-)
216
19,4
16-24
UBRIQUE
319
-------
H. pylori
(+ )
257
397,3
345-405 Restaurant < 0,001
H. pylori
(-)
62
16,6
12-22
maagkanker
71
-------
H. pylori
( +)
68
400
305-495 Restaurant < 0,001
H. pylori
(-)
3
17,4
15-19
CI, betrouwbaarheidsinterval
Mutant p53 genotype (tabel 2)
Van de 349 personen die voor H seropositief waren . pylori
IgG antilichaam, 286 (81,94%) hadden mutant p53, met een gemiddelde waarde van 0,973 ng /ml (95% CI 0,847-1,098). Van de 278 seronegatieve proefpersonen werd mutant p53-eiwit gedetecteerd in slechts 27 (9,71%), met een gemiddelde waarde van 0,239 ng /ml (95% CI 0,131-0,346). De frequentie van kwantificeerbare mutaties was dus significant hoger bij personen die seropositief voor H. pylori
IgG-antilichaam dan in seronegatieve proefpersonen (p < 0,001) waren. De gemiddelde serumwaarde was significant hoger bij patiënten met maagkanker (1,973 ng /mL, 95% CI 0,895-2,103) dan in seropositieve patiënten (0,973 ng /ml) of seronegatieve patiënten (0,239 ng /ml) (beide p < 0.001) .table 2 Serum concentratie van mutant p53-eiwit en ceruloplasmine.
Bevolking
N
mutant p53-eiwit
Mean
(ng /mL)
CI 95%
ceruloplasmine
Mean
(mg /l)
CI 95 %
Overall H. pylori
positieve
349
----- -----

477
435-519
HP ( +) en p53 positieve
286
0,973
0,847-1,098
486
439-532
Overall H. pylori
negatieve
278
--- -
-----
414
366-461
HP (-) en p53 positieve
27
0,239
0,131-0,346
420
414-433
Maagkanker
71
1,973
0,895-2,103
763
703-823
HP, Helicobacter pylori
Serum ceruloplasmine (tabel 2)
van de 349 patiënten die seropositief voor H. pylori
IgG-antilichaam waren de gemiddelde serum concentratie van ceruloplasmine was 477 mg /L (95% BI 435-519). Van de 278 seronegatieve personen, gemiddelde concentratie was 414 mg /L (95% BI 366-461). Van de 286 patiënten die seropositief waren voor H. pylori
IgG antilichaam en die had ook mutant p53, bedoel ceruloplasmine concentratie was 486 mg /L (95% BI 439-532). Dit was significant hoger dan in de 27 proefpersonen die seronegatief voor bacteriële infectie (420 mg /L, CI 414-433) werden met t = 2,23 (p < 0,05).
Correlaties tussen variabelen
We vonden geen significante correlaties tussen p53 en H. pylori
antilichaamspiegels (R = 0,038) of tussen p53 en ceruloplasmine concentratie (R = 0,139) bij patiënten die anti-H hadden. pylori
antilichamen.
Patiënten met maagkanker
Seropositive voor H. pylori
werd ontdekt in 68 van 71 patiënten (tabel 1). De gemiddelde serum niveaus van mutant p53 in de 71 patiënten met maagkanker waren 1.973 ng /L (95%, 0,895-2,103). De gemiddelde serum concentratie van ceruloplasmine in deze groep was 763 mg /L (95% BI 703-823). Het gemiddelde niveau van mutant p53-eiwit bij kankerpatiënten significant hoger dan bij gezonde individuen die seropositief voor H. pylori infectie
(p < 0,001) waren, maar hoger dan seronegatieve personen (p < 0,01). (Tabel 2).
Bespreking
Thans wordt aangenomen dat H. pylori
infectie is een risicofactor voor maagkanker. Toch blijft het mechanisme van carcinogenese waaraan deze bacteriële infectie in de maag te worden toegelicht. De directe effecten van H. pylori Wat zijn zeker de inductie van atrofische gastritis en kankerbestrijding en een aantal virulentiefactoren van H. pylori
een rol kan epitheliale cel responsen verband met ontsteking [38 reguleren, 39].
Onze resultaten tonen aan dat tussen individuen met H. pylori infectie
, een hoger dan normaal aantal hebben ook verhoogde p53-eiwit. Er blijkt een duidelijk verband tussen de aanwezigheid van mutant p53 en seropositiviteit voor H. pylori
zijn; echter, prospectieve studies nodig zijn om een ​​causaal verband tussen beide verschijnselen tonen. De gemiddelde serumconcentratie van mutant p53-eiwit dat we bij personen met H. pylori
infectie groter dan de gemiddelde waarde bij personen zonder infectie en was dus hoog genoeg om mogelijk de ontwikkeling van kanker vergemakkelijken. In die zeldzame gevallen waarin mutant p53-eiwit werd gevonden in seronegatieve individuen, was de gemiddelde waarde lager dan bij patiënten met maagkanker.
Is een betrouwbare laboratoriumprocedure, aangezien Shim e.a., dezelfde laboratoriumprocedure van mutant serum p53 meting heb vergelijkbare maar hogere resultaten in het serum van de gevallen met colorectaal carcinoom [40]. De serumspiegels van mutant p53 zijn markers van weefsel- overexpressie van dit gen, zoals is demostrated Suwa e.a., bij patiënten pancreascarcinoom [41]. Anderzijds, Mukarami e.a., getoond de relatie tussen H. pylori infectie
en een directe sequentieanalyse van p53 genmutatie in een biopsie monster van menselijk maagslijmvlies, lijkt deze bevinding te zijn betrokken bij de route leidend tot dysplasie of carcinoma [42].
H. pylori
overleeft in de gastheer veroorzaakt chronische ontsteking door het veranderen van signaalwegen, neerwaarts reguleren van ontsteking en dysregulating gastheer immuunreacties. Carcinogenese in de maag een meerstaps proces; hoewel p53 mutatie een belangrijke schakel, misschien een factor promotie en andere lokale intenties die nodig zijn voor kanker te ontwikkelen [15]. Onze bevindingen benadrukken het belang van deze extra kankerverwekkende factoren, die niet rechtstreeks verband houden met p53 en werden hier niet onderzocht. Hoewel p53 mutatie een noodzakelijke factor, is op zichzelf niet voldoende om maagkanker te activeren.
Als een patiënt blijkt te zijn H. pylori
positief is het belangrijk dat de infectie wordt uitgeroeid vanwege het risico op aanverwante Pepti zweren en maagkanker. Prospectieve studies zal het lot van die onderwerpen die seropositief voor H. pylori Kopen en die ook een aanzienlijke mate van mutant p53 ontwikkelen openbaar te maken. De resultaten van deze studies zal het gemakkelijker maken om te bepalen of het de moeite waard is voor de behandeling van H. pylori
infectie bij seropositieve maar asymptomatische personen; voorlopig lijkt riskant te verklaren, evenals Konturek e.a., [43], dat profylactische behandeling geïndiceerd. Ondernemingen De aanwezigheid van serum mutant p53 op zich geen informatie of de mutatie het gevolg van een genotoxische effect van de bacterie zelf, of van een posttranscriptionele veranderingen in p53 veroorzaakt door bacteriële toxinen. Hoewel de gegevens van de huidige studie niet licht te werpen op deze kwestie, de gevolgen voor de p53-molecuul zijn hetzelfde, ongeacht van het betrokken mechanisme.
Shiao et al, is gepostuleerd dat chronische atrofische gastritis, intestinale metaplasie en dysplasie zijn precancereuze stadia van tumorigenese maag en dat mutatie van p53-gen is een vroege gebeurtenis in de maag tumorigenese [44]. Denaturatie van het normale eiwit door opslag kan worden uitgesloten als de oorzaak van de aanwezigheid van mutant p53 in ons onderwerpen. Alle bloedmonsters werden verwerkt op dezelfde wijze onafhankelijk van H. pylori
toestand
H. pylori
kan mutageen effect op p53 uitoefenen via de productie van vrije radicalen in de cel. Deze hypothese wordt ondersteund door de concentraties van serum ceruloplasmine, een belangrijke antioxidant organisch: gemiddelde concentratie was hoger bij patiënten die seropositief waren voor H. pylori Kopen en die hadden ook mutant p53, dan bij personen die negatief zijn voor beiden. Andere studies hebben de aanwezigheid van vrije radicalen in het maagslijmvlies personen met H. pylori infectie
[45-47] H. pylori -seropositve onderwerpen en niet in H. pylori
-seronegative onderwerpen.
oxidatieve schade is goed gedocumenteerd bij chronische ontstekingsziekten van de maag [48, 49]. Recent gepubliceerde resultaten toonden aan dat mucosale oxidatieve schade in H. pylori-infectie wordt geassocieerd met verhoogde infiltratie van ontstekingscellen, verhoogde apoptose en celproliferatie, dat is gepostuleerd dat de geleidelijke ophoping van oxidatieve DNA schade in bepaalde genen, zoals p53, kunnen bijdragen aan maagkanker [26].
Deze gegevens suggereren dat apoptose kan worden geïnduceerd door zowel de transcriptionele activering van een reeks doelgenen en ook door diverse andere gebeurtenissen die vermoedelijk kunnen signaaltransductie [50].
Samenvattend onze bevindingen suggereren dat H. pylori infectie
bijdraagt ​​aan de ontwikkeling van maagkanker door verhogen van de niveaus van mutant p53. Hoewel dit een noodzakelijke promoter in de verschijning van kanker kan zijn, is op zich een risicofactor bij afwezigheid van een eerdere triggering of initiëren of mutagene factor of factoren en anderzijds de aanwezigheid van anti-H. pylori
antilichamen in humane sera blijft een van de eenvoudigste methoden voor het opsporen van H. pylori
bacteriën en serologische methoden een belangrijke rol spelen dus in de klinische praktijk. informatieverschaffing van potentiële belangenconflicten
Authors '> De auteurs verklaren dat ze geen concurrerende belangen
Afkortingen
ELISA:..
(enzyme-linked immunosorbent assay)
verklaringen
Dankwoord
de auteurs danken Karen Shashok voor de vertaling van het originele manuscript in het Engels. Deze studie werd ondersteund in het kader van een subsidie ​​voor wetenschappelijk onderzoek van de Clinica Jerez (ASISA). We willen graag bedanken verpleegkundig specialist Francisca Cabo voor hun verpleging bijstand en de zorg voor de patiënten. 'Originele ingediende dossiers voor afbeeldingen
Hieronder staan ​​de links naar de auteurs'
Auteurs originele ingediende dossiers voor afbeeldingen. oorspronkelijke bestand 13046_2009_312_MOESM1_ESM.pdf Authors 'voor figuur 1

• Methyleenblauw-geassisteerde techniek voor het oogsten lymfeklieren na radicale operatie van maagkanker: een prospectieve gerandomiseerde fase III studie
• microRNA-146a remt G-eiwit gekoppelde receptor-gemedieerde activatie van NF-KB via manipulatie CARD10 en COPS8 bij maagkanker