Hoe weet u of u PDS ontwikkelt?

Een arts zal hoogstwaarschijnlijk de diagnose PDS stellen als u meer dan zes weken diarree of constipatie heeft gehad.

Het is van cruciaal belang om te begrijpen dat het prikkelbare darm syndroom (PDS) een verzameling symptomen is en geen ziekte. Constipatie en diarree kunnen regelmatig waarschuwingssymptomen zijn van IBS.

• Een arts zal hoogstwaarschijnlijk de diagnose PDS bij u stellen als u langer dan zes weken diarree of constipatie heeft gehad .
• Veel mensen met PDS ervaren krampachtig abdominaal ongemak of pijn die komt en gaat en fluctueert met de darmfunctie (meestal afnemend na een stoelgang).
• Als u constipatie, indigestie of diarree ervaart wanneer u gestrest bent en uw symptomen (terwijl ze nog aanwezig zijn) milder zijn als u kalm bent, dan heeft u mogelijk IBS.

Omdat er echter geen enkele, definitieve manier is om IBS te diagnosticeren, kunt u een diagnose van de ene arts krijgen, maar niet van een andere.

IBS-symptomen kunnen buitengewoon onaangenaam, zelfs pijnlijk zijn, en een aanzienlijk effect hebben op uw kwaliteit van leven.

Mensen met PDS kunnen een of meer van deze 11 symptomen ervaren:

1. Buikpijn
2. Kramp
3. Overtollig gas
4. Opgeblazen gevoel (of zwelling) van de buik
5. Verandering in stoelgang (diarree of constipatie)
6. Spannend gevoel tijdens stoelgang
7. Verandering in frequentie of een gevoel dat de stoelgang onvolledig is
8. Slijm in ontlasting
9. Fecale urgentie (vooral na de maaltijd)
10. Het gevoel hebben dat je je darmen niet volledig hebt geleegd nadat je naar het toilet bent geweest
11. Verhoogd gorgelend of rommelend geluid van de darm

Zes ernstige tekenen en symptomen van PDS zijn:

• Gewichtsverlies
• Rectale bloeding
• Anemie door ijzertekort
• Aanhoudende pijn die niet wordt verlicht door gas te geven of een stoelgang
• Misselijkheid en braken
• Slikproblemen

Hoewel de ernst van de symptomen varieert, zal slechts een klein percentage van de mensen met IBS ernstige symptomen ervaren. Omdat PDS niet als een ernstige ziekte wordt beschouwd, zijn er geen officiële "alarmsymptomen" of waarschuwingssignalen.

Gelukkig is IBS niet schadelijk voor het spijsverteringskanaal. Als u echter IBS-symptomen ervaart die uw kwaliteit van leven belemmeren, dient u uw arts te raadplegen.

Hoe wordt de diagnose PDS gesteld?

Om er zeker van te zijn dat u geen andere ziekte heeft, kan uw arts laboratorium- en beeldvormende tests aanbevelen, waaronder:

• Bloedonderzoek
• Urinalyse en urinecultuur
• Krukkencultuur
• Ontlasting testen op bloed (fecaal occult bloedonderzoek)
• Bovenste endoscopie ook wel esophagogastroduodenoscopie genoemd
• Röntgenfoto's van de buik
• Echografie van de buik (echografie)
• Colonoscopie
• Ademtest (kan bacteriële overgroei in de darmen diagnosticeren waarvan sommigen denken dat dit kan leiden tot IBS)

IBS wordt gediagnosticeerd als u de afgelopen drie maanden ten minste één keer per week buikpijn en ongemak heeft gehad en ten minste twee van de volgende factoren waar zijn:

• Pijn en ongemak bij het passeren van ontlasting
• Gewijzigde frequentie van stoelgang
• Veranderd uiterlijk van ontlasting

Volgens de laatste bijgewerkte criteria kan de klinische diagnose van PDS worden onderverdeeld in de volgende vier subtypes:

1. PDS met constipatie (PDS-C)
2. PDS met diarree (PDS-D)
3. Gemengd PDS waarbij u zowel constipatie als diarree heeft (IBS-M)
4. Niet-getypeerd IBS

Artsen categoriseren IBS vaak in een van de vier typen op basis van de consistentie van de gebruikelijke ontlasting. Deze verschillen zijn belangrijk omdat ze van invloed zijn op de soorten behandelingen die het meest waarschijnlijk uw symptomen zullen verlichten.

De vier soorten PDS worden als volgt beschreven:

1. PDS met constipatie (PDS-C):
   • Ten minste 25 procent van de tijd harde of klonterige ontlasting
   • Losse of waterige ontlasting minder dan 25 procent van de tijd
2. PDS met diarree (PDS-D):
   • Ten minste 25 procent van de tijd losse of waterige ontlasting
   • In minder dan 25 procent van de gevallen harde of klonterige ontlasting
3. Gemengde PDS (IBS-M):
   • Ten minste 25 procent van de tijd harde of klonterige ontlasting
   • Ten minste 25 procent van de tijd losse of waterige ontlasting
4. Niet-getypeerde IBS (IBS-U):
   • In minder dan 25 procent van de gevallen harde of klonterige ontlasting
   • Losse of waterige ontlasting minder dan 25 procent van de tijd

Weten welk subtype PDS u heeft, is belangrijk voor u en uw arts, omdat dit uw behandeling en voedingsaanbevelingen zal beïnvloeden.

Wat is PDS?

Het prikkelbare darm syndroom (PDS) is een veelvoorkomende spijsverteringsstoornis. Het betreft alleen symptomen van de dikke darm en kan zich voordoen als diarree of constipatie.

IBS is een spijsverteringsstoornis die de werking van de darm beïnvloedt. De zenuwen en spieren in de darm zijn veel gevoeliger dan normaal bij mensen met PDS.

De exacte oorzaak van IBS is onbekend; er lijken echter vijf externe factoren aan het werk te zijn, waaronder:

1. Spiercontracties in de darm:
   • Spierlagen omsluiten de darmen die samentrekken als voedsel door je spijsverteringskanaal gaat.
   • Sterker dan normale weeën kunnen gasvorming, een opgeblazen gevoel en diarree veroorzaken.
   • Zwakke darmsamentrekkingen kunnen harde en droge ontlasting veroorzaken die tot constipatie leidt.
2. Zenuwstelsel:
   • Als de buik zich uitstrekt door gas of ontlasting, kan overgevoeligheid in de spijsverteringszenuwen ervoor zorgen dat mensen meer ongemak voelen dan normaal.
   • Slecht gecoördineerde signalen tussen de hersenen en de darmen kunnen ervoor zorgen dat het lichaam overreageert op normale veranderingen in het spijsverteringsproces, wat kan leiden tot pijn, diarree of constipatie.
3. Ernstige infectie:
   • PDS kan ontstaan ​​door een ernstige aanval van diarree veroorzaakt door een bacterie of virus.
   • PDS kan verband houden met een overvloed aan bacteriën in het bovenste deel van het maagdarmkanaal.
4. Veranderingen in darmmicroben:
   • Veranderingen in bacteriën, schimmels en virussen die zich doorgaans in de darmen bevinden en een belangrijke rol spelen in de gezondheid, kunnen leiden tot IBS.
   • Volgens onderzoek kunnen microben bij mensen met PDS verschillen van die bij gezonde mensen.
5. Stress in het vroege leven:
   • Mensen die zijn blootgesteld aan stressvolle gebeurtenissen, vooral als kinderen, hebben meer kans om IBS-symptomen te ontwikkelen.

Twee triggers van IBS zijn:

1. Eten:
   • Voedselallergie of -intolerantie spelen een onbekende rol bij PDS. PDS wordt zelden veroorzaakt door een echte voedselallergie.
   • Veel mensen ervaren echter ergere IBS-symptomen wanneer ze bepaalde voedingsmiddelen of dranken consumeren, zoals tarwe, zuivelproducten, citrusvruchten, bonen, kool, melk en koolzuurhoudende dranken.
2. Stress:
   • Tijdens perioden van verhoogde stress ervaart de meerderheid van de mensen met PDS ernstige of frequentere tekenen en symptomen.
   • Hoewel stress de symptomen kan verergeren, veroorzaakt het ze niet altijd.

Vier risicofactoren voor IBS omvatten

1. Leeftijd: IBS komt vaker voor bij mensen jonger dan 50 jaar.
2. Vrouwelijk geslacht: Vrouwen hebben meer kans dan mannen om PDS te hebben.
3. Familiegeschiedenis: Personen met een familiegeschiedenis van IBS hebben meer kans om de aandoening te ontwikkelen.
4. Geestelijke gezondheid: Mensen met angst, depressie of andere soorten psychische problemen lopen mogelijk een hoger risico op PDS.

Volgens studies treft IBS 10 tot 15 procent van de volwassenen in de Verenigde Staten. Echter, slechts ongeveer vijf tot zeven procent van de volwassenen in de Verenigde Staten is gediagnosticeerd met IBS.

Wat zijn de behandelingsopties voor IBS?

Er is momenteel geen remedie voor het prikkelbare darm syndroom (PDS) in de moderne wetenschap.

De aandoening is niet helemaal te behandelen, maar met de juiste levensstijl en voedingskeuzes kan een persoon het aan. Dientengevolge moet men zo snel mogelijk een arts raadplegen om de nodige aanpassingen te doen en hun kwaliteit van leven te behouden.

De meest effectieve IBS-behandelingen die zijn aanbevolen, zijn onder meer:

• Dieetveranderingen (om het dieet te vinden dat voor uw lichaam werkt door een eliminatiedieet van zes weken te volgen)
• Levensstijlveranderingen
• Bepaalde medicijnen

Veranderingen in voeding en levensstijl

• Een low-FODMAP-dieet volgen:
  • Volgens onderzoek kan het volgen van een FODMAP-arm dieet drie van de vier mensen met PDS helpen om symptomen te verlichten, meestal binnen één tot vier weken, en de voordelen kunnen lang aanhouden.
  • Het is het beste als u een diëtist kunt raadplegen die bekend is met dit dieet om u te helpen de nodige veranderingen aan te brengen.
• Stress verminderen:
  • Onderzoekers hebben ontdekt dat het verminderen van stress je symptomen kan helpen verlichten.
• Fysieke activiteit verhogen:
  • Er zijn aanwijzingen dat het verhogen van uw lichamelijke activiteit kan helpen uw PDS-symptomen te verminderen.
  • Dit kan zijn omdat het helpt bij de doorgang van verteerd voedsel door je spijsverteringskanaal, waardoor gasvorming en een opgeblazen gevoel worden verminderd.
• Medicijnen:
  • Medicijnen worden soms voorgeschreven om de symptomen van PDS te helpen behandelen, zoals:
    • Laxeermiddelen voor verlichting van constipatie
    • Medicijnen tegen diarree om chronische diarree te verlichten
    • Krampstillende medicijnen om buikpijn en krampen te verlichten
    • Antidepressiva om pijn te verlichten
• Cognitieve gedragstherapie (CGT):
  • Vanwege de verbinding tussen de hersenen en de darm (de darm-hersen-as), is gesprekstherapie, zoals CGT, gunstig bij het beheersen van IBS-symptomen.

IBS is onvoorspelbaar. U kunt maanden doorgaan zonder symptomen te ervaren voordat u een plotselinge opflakkering krijgt.

De aandoening kan pijnlijk en slopend zijn, uw kwaliteit van leven verminderen en uw emotionele toestand negatief beïnvloeden. Als u symptomen van depressie of angst ervaart die uw dagelijks leven belemmeren, neem dan contact op met uw arts.

U zou een normaal, vol en actief leven met IBS moeten kunnen leiden als u medische en psychologische behandeling krijgt. PDS vormt geen ernstige bedreiging voor uw lichamelijke gezondheid en verhoogt uw risico op kanker of andere darmgerelateerde ziekten niet.

• Hoe krijg je een hiatale hernia?
• Hoe weet u of u een nierinfectie heeft?