Diverticulose is een aandoening waarbij buidels in de dikke darm ontstaan die ontstoken en geïnfecteerd kunnen raken. U moet vettig voedsel, zuivelproducten, suikerhoudend voedsel en voedsel met kunstmatige zoetstoffen vermijden als u diverticulose heeft.
Meer dan de helft van de Amerikanen ouder dan 60 jaar heeft diverticulosis. Deze term verwijst naar de aanwezigheid van kleine ballonachtige zakjes, bekend als divertikels, in de wanden van de dikke darm (colon), maar zonder de aanwezigheid van complicaties. Het hebben van deze zakjes in de darm kan soms leiden tot diverticulitis.
De meeste mensen met diverticulosis hebben geen symptomen, maar de zakjes kunnen ontstoken of geïnfecteerd raken. Gezondheidsexperts zeggen dat ongeveer 20% van degenen met diverticulose complicaties zoals diverticulitis zullen ontwikkelen.
Het meest voorkomende symptoom van diverticulitis is scherpe buikpijn linksonder. Er kan ook constipatie of diarree zijn, evenals een verhoogde behoefte om te plassen. Sommige mensen kunnen koorts en koude rillingen hebben. Dit zijn echter veelvoorkomende symptomen van veel andere ziekten, dus een diagnostische test is nodig om te bepalen of het diverticulitis is. Sommige van deze tests omvatten een computertomografie (CT) -scan en colonoscopie.
De exacte oorzaak van diverticulitis is niet bekend, maar sommige deskundigen zijn van mening dat een dieet met weinig vezels een oorzaak is. Voedingsvezels zijn een soort complexe koolhydraten die ervoor zorgen dat u zich sneller verzadigd voelt, de spijsvertering bevordert en constipatie voorkomt.
U loopt een groter risico op diverticulitis als u:
Een vezelarm dieet kan constipatie en harde ontlasting veroorzaken. Spannen om de ontlasting te passeren legt meer druk op de dikke darm of darmen, wat kan resulteren in deze buidels. Diverticulitis treedt op wanneer een van de zakjes een gat ontwikkelt waardoor bacteriën uit de darm kunnen lekken. Sommige deskundigen zijn van mening dat diverticulitis kan optreden zonder zo'n gat.
Er zijn verschillende complicaties van diverticulitis.
Een fistel is een abnormale verbinding die zich vormt tussen twee lichaamsdelen, wat kan gebeuren als ontstoken divertikels een ander orgaan raken en de bacteriën langzaam in dat orgaan komen.
Een andere complicatie is een abces, een ophoping van pus, die zich rond een ontstoken zakje kan vormen.
Peritonitis is de ontsteking van de weefsels langs uw buik (peritoneum) en kan het gevolg zijn van diverticulitis.
Welke voedingsmiddelen moet je vermijden?
In het verleden raadden artsen aan om bepaalde voedingsmiddelen zoals noten, zaden en popcorn te vermijden, in de veronderstelling dat deze voedingsmiddelen moeilijker te verteren zijn. Maar artsen zeggen nu dat je deze voedingsmiddelen niet hoeft te vermijden.
Elke persoon is echter anders en bepaalde voedingsmiddelen kunnen uw symptomen verergeren. Sommige deskundigen raden aan om bepaalde voedingsmiddelen alleen te beperken als u problemen heeft met diarree, winderigheid, een opgeblazen gevoel en krampen tijdens een opflakkering van diverticulitis. Deze omvatten:
Welke voedingsmiddelen worden aanbevolen?
Als u een opflakkering van diverticulitis heeft, kan uw zorgverlener een vloeibaar dieet aanbevelen. Dit betekent geen vast voedsel, zelfs geen pulp in sappen. Je kunt bouillon, gelei, ijslolly's en heldere sappen zoals appel en druif krijgen. Praat met uw zorgverlener over wanneer u over moet gaan op vast voedsel.
Als je in staat bent om vaste stoffen te hebben, begin dan met vezelarm voedsel, want je bent nog steeds aan het genezen. Een vezelarm dieet betekent een lagere frequentie van ontlasting en minder ongemak. Zorgverleners adviseren ongeveer 10 tot 15 gram vezels per dag. Voeg geleidelijk vezelrijk voedsel één voor één toe, met als doel 30 tot 35 gram vezels per dag.
Welke behandelingen kunnen helpen?
Ernstige diverticulitis wordt meestal behandeld met antibiotica, vooral als er complicaties zijn zoals abces of perforatie. Grote abcessen kunnen worden afgevoerd via een buis die in de buik wordt geplaatst.
Een operatie kan nodig zijn als zich abcessen hebben gevormd en antibiotica niet werken. De meest voorkomende operatie is een colonresectie, waarbij het aangetaste deel van de darm wordt verwijderd. Meestal is dit een minimaal invasieve procedure (laparoscopie) waarbij kleine sneden in de buikwand worden gemaakt en chirurgische instrumenten worden ingebracht.
Hoe lang duurt het?
Ongeveer 80% van de gevallen van diverticulitis zijn mild. In bijna alle milde gevallen verdwijnt de diverticulitis vanzelf binnen een week. Ongeveer 5% van de milde gevallen heeft behandeling nodig, aangezien de symptomen aanhouden.
Sommige mensen kunnen chronische diverticulitis of herhaalde aanvallen hebben. Jarenlang werd gedacht dat bij elke opflakkering van diverticulitis het risico op complicaties toeneemt. Daarom werd meestal een operatie aanbevolen. Studies hebben nu echter aangetoond dat het risico het hoogst is tijdens het eerste optreden van diverticulitis. Daarom worden artsen nu aangespoord om medicijnen en veranderingen in het dieet uit te proberen vóór de operatie.
Vooruitgaan en herstellen
Als uw diverticulitis mild is, moet u toch regelmatig een arts raadplegen, zodat eventuele complicaties vroegtijdig kunnen worden opgespoord. Ernstige complicaties zijn zeldzaam, maar het is belangrijk om op de hoogte te zijn van de symptomen.
Als u geopereerd moest worden, zou u binnen ongeveer één tot twee weken uw normale activiteiten moeten kunnen hervatten en moet u na twee weken uw arts raadplegen voor een follow-up.
Diverticulose is een levenslange aandoening. Zodra de divertikels zich hebben gevormd, zullen ze niet verdwijnen tenzij het aangetaste gedeelte operatief wordt verwijderd. Het kan echter onder controle worden gehouden door veranderingen in het dieet aan te brengen, waardoor de kans op een opflakkering van diverticulitis kleiner kan worden.