Een duodenum diverticulum (waarvan het meervoud divertikels is) is een buidel die aan de twaalfvingerige darm is bevestigd, het tweede deel van de dunne darm net voorbij de maag.
Er zijn twee soorten duodenum divertikels. Het algemene type dat bij sommige individuen aanwezig is, is er een die uitsteekt uit de twaalfvingerige darm, vergelijkbaar met de meer algemene colon diverticula. Dit wordt een "extramuraal" divertikel genoemd. Extramurale divertikels kunnen in grootte variëren van enkele millimeters tot enkele centimeters. Ze bevinden zich meestal in het gebied rond de papil van Vater waar de gal- en pancreaskanalen de twaalfvingerige darm binnenkomen.
Een tweede, zeldzaam type diverticulum wordt een "intramuraal" diverticulum genoemd. Het steekt niet uit de twaalfvingerige darm. In plaats daarvan steekt het uit in het lumen van de twaalfvingerige darm (de holle binnenkant van de twaalfvingerige darm waardoor het verterende voedsel stroomt). Beide soorten divertikels, extramuraal en intramuraal, communiceren met het lumen van de twaalfvingerige darm zodat de inhoud van de twaalfvingerige darm het divertikel kan binnendringen.
De oorzaak van extramurale divertikels is niet definitief bekend; er wordt echter aangenomen dat ze zijn verworven (niet aanwezig vanaf de geboorte) als gevolg van een hernia (uitsteeksel) van de twaalfvingerige darm door een defect in de spier van de wand van de twaalfvingerige darm, misschien in een gebied waar slagaders door de darmspier gaan om te voeden het slijmvlies van de darm.
Koorts wordt niet als medisch significant beschouwd totdat de lichaamstemperatuur hoger is dan 100,4 F (38 C), de temperatuur die door medische professionals als koorts wordt beschouwd. Alles boven normaal maar onder 100,4 F (38 C) wordt als lichte koorts beschouwd. Koorts dient als een van de natuurlijke afweermechanismen van het lichaam om infecties te bestrijden tegen bacteriën en virussen die niet bij hogere temperaturen kunnen leven. Om die reden moeten lichte koortsen normaal gesproken onbehandeld blijven, tenzij ze gepaard gaan met verontrustende symptomen of tekenen.
Lees meer over koorts »
Extramurale divertikels veroorzaken meestal geen symptomen. Af en toe kunnen ze scheuren (net als divertikels in de dikke darm) en leiden tot een ontstekingszakje naast de twaalfvingerige darm, met of zonder infectie. Dit kan leiden tot alle tekenen en symptomen van intra-abdominale ontsteking, waaronder pijn, koorts en gevoeligheid van de buik.
Als het divertikel zich zeer dicht bij de Ampulla van Vater bevindt, ontwikkelen patiënten vaker galstenen, vooral in de galwegen, en kunnen ze alle complicaties van galstenen ontwikkelen:
Pancreatitis kan ook voorkomen. Aangenomen wordt dat deze complicaties het gevolg zijn van interferentie door de divertikels met de normale functie van de gal- en pancreaskanalen.
Extramurale divertikels van de twaalfvingerige darm worden meestal gediagnosticeerd door bariumröntgenfoto's van het bovenste maagdarmkanaal. Ze kunnen ook worden gediagnosticeerd op het moment van endoscopie of, minder vaak, met echografie. Ten slotte kunnen ze ook bij toeval verschijnen in gecomputeriseerde tomografische (CT) scans of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) onderzoeken van de buik.
Als behandeling nodig is, kunnen extramurale divertikels operatief worden verwijderd aan de buitenkant van de twaalfvingerige darm. De divertikels kunnen ook worden omgekeerd in het lumen van de twaalfvingerige darm en worden verwijderd via een incisie in de wand van de twaalfvingerige darm. (Soms is het divertikel omgekeerd, maar blijft het aan de wand van de twaalfvingerige darm vastzitten en steekt het uit in het twaalfvingerige darm.)
De oorzaak van intramurale divertikels is niet duidelijk; er wordt echter aangenomen dat ze aangeboren zijn, dat wil zeggen vanaf de geboorte aanwezig, en kunnen optreden als een ontwikkelingsafwijking van de darm bij de foetus.
Intramurale duodenale divertikels veroorzaken meestal obstructie van de twaalfvingerige darm wanneer het divertikel zich vult met ingenomen materiaal. Ze worden vaak gediagnosticeerd door bariumröntgenonderzoeken van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, maar worden ook gezien met endoscopie van het bovenste deel van het maagdarmkanaal.
Intramurale divertikels worden operatief verwijderd via een incisie in de wand van de twaalfvingerige darm, hoewel er meldingen zijn van behandeling met niet-chirurgische, endoscopische middelen om de divertikels in te snijden of te openen zodat er zich geen materiaal in verzamelt.
Meer gezondheidsnieuws »
Hoe een colonbiopsie wordt uitgevoerd
28 juli:Wereld Hepatitis Dag
Een "virtuele colonoscopie" is niet genoeg om darmkanker te voorkomen
Kun je herstellen van fase II CKD?
8 mensen besmet met zeldzame Amerikaanse uitbraak van rattenvirus
Alles wat u moet weten over SIBO (Small Intestine Bacterial Overgrowth)
Oorzaken van bloedingen van slokdarmvarices
Slokdarmvarices zijn spataderen in de slokdarm. Deze aderen kunnen, net als alle spataderen, heel gemakkelijk scheuren en bloeden. Slokdarmvaricesbloeding is een potentieel levensbedreigende aandoenin
Voeding en niet-coeliakie-tarwegevoeligheid
Het lijdt geen twijfel dat gluten, tarwe en koolhydraten als geheel een slechte reputatie hebben gekregen in de media. Voor mensen met coeliakie is het medisch noodzakelijk om gluten te vermijden. Vee
Portiegroottes &het FODMAP-dieet
Andrea Hardy en Marlee Coldwell, beide geregistreerde diëtisten bij Ignite Nutrition in Calgary, Alberta, vertellen hoe je portiegroottes voor je kunt laten werken in de meest geliberaliseerde benader