Heb je ooit gehoord van de term "symptoomjacht"??
Het verwijst naar de handeling waarbij wordt geprobeerd verschillende gezondheidsproblemen onafhankelijk op te lossen, in de overtuiging dat het ene symptoom geen verband houdt met het andere. Het is een erg frustrerende plek om te zijn, maar gelukkig worden steeds meer mensen zich ervan bewust en beseffen ze dat dit gedrag niet werkt.
Terugkijkend deed ik precies dit terwijl ik probeerde aparte oplossingen te vinden voor mijn slopende vermoeidheid, ernstige diarree en ongewenst gewichtsverlies. Maar zodra ik me concentreerde op het onder controle krijgen van mijn spijsverteringsproblemen, viel alles op zijn plaats en voelde ik me weer levend.
De waarheid is dat het onderzoek aantoont dat onze darm een rol speelt bij bijna elke aandoening die de mens kent en dat we daar moeten beginnen als we een betere gezondheid willen bereiken.
En dit is precies hoe mijn vriendin Debbie haar gezondheid herwon, ondanks het feit dat ze elke dag meer dan 15 symptomen had.
Het verhaal van Debbie is een perfect voorbeeld van wat er kan gebeuren als we onze aandacht richten op darmgezondheid. Ze verloor niet alleen het gewicht dat ze zo wanhopig probeerde te verliezen, maar ze herstelde ook van eczeem, endometriose, schildklierproblemen, pancreatitis, GERD en depressie om er maar een paar te noemen.
Debbie is een inspiratie voor mij en ik hoop dat als je het zat bent om symptomen na te jagen, haar verhaal je inspireert om een andere aanpak te kiezen.
[Voer Debbie in]
En van daaruit groeide mijn liefde voor suiker/zuivel/witte bloem. Ik heb heel jong leren koken, dus tegen tienen kon ik koekjes bakken. De verhuizing heeft me getraumatiseerd, dus koolhydraten werden mijn vriend. Mijn oude vrienden waren niet meer om me heen, ik was verlegen en bang.
Toen ik allergieën, constipatie, huiduitslag, oorinfecties ontwikkelde en eruitzag als een Cabbage Patch Kid met een rond gezicht, leefde ik al met een lekkende darm als ik terugkijk. Ik had veel KNO-infecties, een kind dat altijd snikte en donkere kringen onder mijn ogen had, ook was ik van jongs af aan mollig.
Dit hoeft niet te worden vermeld, maar mijn moeder gaf me als baby een vreselijke mix van verwaterde melk uit blik en glucosestroop. Ik heb het gevoel dat ze een landschap heeft opgezet voor toekomstig verslavend eten door middel van een zeer rijke formule. "In de jaren zestig kregen alleen arme vrouwen borstvoeding." Veel van mijn slechte voedingskeuzes waren generatie- en situationeel. Mijn familie at zich een weg door disfunctie en we aten als paarden.
Grappig, terugkijkend was ik niet groot - ik was solide van fysieke arbeid. Kinderen van die leeftijd doen pijn, de woorden drong tot me door. Ik stopte eerst met het eten van koolhydraten. Ik wist al waarom ik op dieet moest door mijn moeder, ze had me op een vroege vorm van het South Beach-dieet toen ik acht was. Ik was op de rand van anorexia nervosa toen ik 18 was. Mijn eten was over de hele kaart, ik verloor 40 pond in minder dan een jaar.
Ik had heel veel energie, maar ik weet niet of dat het gevolg was van het afvallen of de vroege stadia van een bipolaire stoornis. Ik ontwikkelde veel schimmelinfecties tijdens mijn late tienerjaren en in mijn late twintiger jaren. Mijn stemmingen waren grillig en ik dronk veel cola light, at gaten in mijn ingewanden, produceerde veel gas, boerde en gaf me een heel ruimtelijk en opgewekt gevoel. Mijn universitaire dieet was een horrorshow, middernachtdieet en straatvoedsel ... noodle-packs en oploskoffie. Je krijgt de foto.
Na mijn eerste en enige kind kreeg ik problemen met de schildklier, kreeg ik meer huiduitslag en eczeem dat het grootste deel van mijn lichaam bedekte, had ik last van vochtretentie, een opgeblazen gevoel, gas en aanhoudende constipatie. Allergieën waren een gegeven, en milieuproblemen werden alleen verergerd door steeds slechtere voedingskeuzes. Eczeem was nu een deel van mij, meestal op mijn gezicht, rond mijn ogen, voorhoofd en neus.
Ik kreeg de diagnose bipolair in mijn vroege jaren '30, kreeg medicijnen waardoor mijn gewicht nog meer toenam. Ik zou sporten met de volledige intentie om mijn gewicht laag te houden. Het probleem was dat manie de enige manier leek om op gewicht te blijven.
Mijn haar begon dunner te worden, de donkere kringen onder mijn ogen werden erger en mijn gezicht was gezwollen of zag er uitgemergeld uit.
De keren dat ik besloot om af te vallen, zou het snel afvallen zijn. Ik zou eruitzien als een miljoen dollar, maar ik voel me als twee cent. Mijn bijnieren waren plat en ik dronk koffie op het werk alsof het water was. Omringd door rijke desserts bij een hogedrukbaan in een high-end restaurant was een slechte combinatie. Ik hield van alcohol zoals een gebakje of een bord romige pasta.
Ik was in staat om mijn gewicht stabiel te houden omdat ik werkte als een hond, maar volledig uitgeput. Een jumbo kaneelbroodje pakken en java drinken werd als een goed ontbijt beschouwd.
Mijn slaappatroon, vanaf mijn 20e, werd verbroken. Ik zou nooit in een diepe slaap vallen. Ik zat vast aan cafeïne. Ik ontwikkelde rond deze tijd tinnitus en duizeligheid. Meer medicijnen en hoofd krabben door doktoren. Ik begon natuurgenezers te bezoeken, ze zouden me stabiliseren door middel van supplementen. Het is nooit blijven hangen. Ik trok chaos aan.
Het zou me 10 jaar kosten om te beseffen dat ik ziek was van de aandoening. Cortisone medicijnen waren een constante voor mijn gezicht, het eczeem verspreidde zich naar mijn handen, oogleden en oorlellen. Ik nam bronchiale dilatatoren voor astma dat zich in de afgelopen 20 jaar had ontwikkeld, allergiemedicijnen waren een gegeven omdat infecties van de sinussen constant waren. Mijn neus zat vol met poliepen.
Mijn benen zagen er in de zomer uit als boomstammen met waterretentie, een overblijfsel van de zwangerschap. Maar ik ging door, ik had geen keus. Door het leven met psychische problemen en het opvoeden van mijn intellectueel uitgedaagde dochter als alleenstaande moeder, nam ik niet de tijd om te bedenken dat mijn spijsverteringsstelsel me langzaam zou kunnen doden. Mijn levensstijl moedigde slechte voedingskeuzes aan; Ik reed altijd een miljoen mijl per uur. Ik proefde geen eten, ik inhaleerde het.
Dit is het moment waarop mijn voedingsproblemen op een negatieve manier naar huis kwamen. Ik kookte een storm, bakte regelmatig, groente op de bank met een zak drop of chips 's avonds. Door zakken met snoep te verstoppen en dagelijks chocoladerepen te eten, nam mijn gewicht toe. Ik kreeg hoofdpijn, mijn stemmingen gingen de hele wereld over, koffie was het enige dat me 's ochtends in beweging zette.
Hoewel ik niet meer veel dronk, zou een paar glazen wijn me van mijn sokken blazen. Ik kreeg netelroos over mijn hele lichaam en had vijf winters achter elkaar rug aan rug verkoudheid/griep. Ik zou eigenlijk datums op de kalender markeren als ik een trend zag. Mijn gewrichten begonnen pijn te doen en te zwellen. Ik dacht, nou ja, artritis zit in de familie, denk dat het tijd is. Mijn gezwollen benen waren gênant en mijn voeten pasten niet meer in mijn sandalen. Ik kreeg sterke diuretica, die ik besloot niet te nemen, omdat ik in gedachten al wist wat het probleem was.
Ik had een hysterectomie in de zomer van 2014, ik zat vol cysten en had endometriose van de baarmoeder. Mijn baarmoeder was verzakt. Ik voelde me helemaal uitgeput en had bijna geen energie. Mijn gewicht bleef toenemen en ik kon niet genoeg afvalvoedsel in mijn systeem krijgen, ik voelde me minder vrouw, mijn jeugd was vluchtig, ik wilde gewoon eten.
En mijn lipideniveaus waren van de kaart na een weekend rijkelijk eten en drinken. Waarom val ik uit elkaar? Ik vroeg mezelf. (Hoewel ik wist dat mijn dieet en levensstijl alles te maken hadden met wat er tot nu toe aan de hand was.)
Afgelopen winter was ik weer ziek. Deze keer gedurende drie maanden, een spervuur van antibiotica, puffers en sinusmedicatie volgde, ik belandde in een diepe depressie. Chronische vermoeidheid, kanker, lupus, wat is er met mij aan de hand? Ik wist het antwoord, mijn gevoel was boos op me en stuurde me heel duidelijke berichten. Je kwaliteit van leven wordt alleen maar slechter. Ik had zin om dood te gaan.
Mijn onbedwingbare trek was van de kaart en ik zou eten tot ik ziek was. Een ander recept werd uitgeschreven voor GERD, zure oprispingen en brandend maagzuur waren een normaal iets. Mijn huisarts bood niets anders aan dan recepten en wat bloedonderzoek om mijn glucose- en lipideniveaus te controleren, die ongelooflijk normale niveaus vertoonden, zelfs na mijn pancreatitis.
Het was tijd om te kijken naar een meer holistische, proactieve benadering van genezing. Ik was zo teleurgesteld en gefrustreerd op dit punt. Ik had een natuurlijk middel nodig om te genezen. De reguliere geneeskunde liet me in de steek, nu moest ik het heft in eigen handen nemen en mijn zelfgevoel terugkrijgen. Wie was ik nog? Een reeks symptomen, mijn identiteit was verbonden met me ziek voelen.
Hoe de symptomen zijn veranderd. Het is allemaal veranderd. Het gekke hiervan is dat ik pas een maand op het Leaky Gut-programma zit. Al mijn symptomen zijn verminderd of verdwenen.
Ja, je hebt me gehoord. Weg.
De andere interessante dynamiek is dat ik de lekkende darm aanpakte vanuit het perspectief dat ik veel gewicht ga verliezen. Nu, mijn focus is hoe goed ik me voel door een uitgebalanceerd, op lekkende darm/candida gericht eetplan te eten.
Dit is geen dieet, dit is een gezonde benadering van gezondheid en voeding. Ik begon mijn voortgang bij te houden en elke dag kwamen de veranderingen met grote sprongen. De energie is terug, maar het is niet de waanzinnige, hectische hyper die ik normaal zou voelen. De plaatsen waar ik me zwaar en zwaar voelde, waren de eersten die vooruitgang lieten zien. Ik krijg geen opgeblazen gevoel meer, de dingen gaan lekker door. Netelroos is weg, eczeem bijna weg. Ik heb ook ontdekt dat mijn allergieën werden verergerd door geraffineerd voedsel. Nu ga ik holistisch om met allergenen in de lucht.
Het gewichtsverlies is een positief bijproduct en niet het middel tot een doel. Denk eens na over die uitspraak. Evenwicht in het lichaam betekent dat uw fysiologie zijn goede plek gaat vinden. Toen ik op het punt kwam dat ik deed, stond ik voor geen keus. Ik heb mijn hele leven de reguliere geneeskunde verworpen, aangezien ik nooit een cursus van iets zou afmaken. Door de "genezing" zou ik me slechter gaan voelen. Mijn lichaam was een giftige slibvijver. Het maken van talloze pogingen om te "dieet" eindigden in een mislukking. Het was niet de bedoeling dat ik op dieet was. Niemand van ons is dat.
Ik krimp ineen bij de gedachte aan de duizenden die aan dieetprogramma's zijn uitgegeven. Ook kijk ik terug op mijn verleden en besef ik dat ik mezelf op het punt stond te mislukken. Ik ging jarenlang voor de "vetarme" routine ... fout. Door deel te nemen aan programma's voor gewichtsverlies, begon ik in een plaats van schaamte en walging voor mezelf, zittend in een kamer met even zwaarlijvige en ongelukkige vrouwen. Binnen een maand of twee zou ik van de wagen glijden, een eetbui krijgen, een crisis doormaken, een ernstige terugval in mijn geestelijke gezondheid hebben.
Ik vind dat het lekkende darmprogramma absoluut noodzakelijk is voor iedereen met een voorgeschiedenis van psychische problemen. Suiker, ongezonde vetten, meel, zuivel, ik zie al deze "voedingsmiddelen" als chemicaliën die mogelijk manische toestanden versterken of iemand dieper in een depressieve/angstige afgrond slepen. In mijn geval weet ik dat het waar is. Geen twijfels.
Ik kwam vorige maand het programma van Jordan en Steve tegen. Nadat ik hun quiz over het lekkende darmsyndroom had gedaan, moest ik grinniken. Ik was bijna 100 procent op de symptomen. Ik had jaren geleden een ontstekingsremmend dieet gekregen en realiseerde me dat Jordan en Steve hier vandaan komen.
Het webinar versterkte de basis om verder te gaan met wat ik beschouw als het belangrijkste dat je kunt doen voor je gezondheid, welzijn en een lang leven.
Ben jij klaar voor verandering?
Dit programma zal je transformeren, omdat het alle ingrediënten voor succes naar je toe brengt. Investeren in jezelf zal kracht, energie en ja, een gevoel van innerlijke rust brengen.
Het is tijd. Doe het.
Maar je moet zijn waar ik was, alle mogelijkheden hebben uitgeput.
Je zult weten dat het tijd is. Dat deed ik.
-Debbie J.
[Enter Jordan]
We zijn zo dankbaar dat Debbie haar problemen heeft kunnen oplossen en dat ze deel uitmaakt van onze Solving Leaky Gut Community. Haar vastberadenheid en kracht tijdens het hele proces is een goed voorbeeld van wat het betekent om voor gezondheid te vechten.
Als je vastzit aan het najagen van je symptomen en niet weet welke kant je op moet, hoop ik dat Debbie's verhaal enig licht kan werpen op de darmgezondheid en hoe krachtig het is.
-Jordanië
Diagnostische scans gekoppeld aan stralingsrisico voor maag-darmpatiënten
Laatste spijsverteringsnieuws Als niertransplantatie mislukt, is opnieuw proberen het beste Laat maagzuur je vakantiefeest niet verpesten Vraag naar levertransplantatie stijgt sterk Lage dosis CT-sca
5 tips voor het omgaan met angst
5 tips om met angst om te gaan Spanning. We hebben het allemaal wel eens gevoeld en we hebben allemaal verschillende redenen waarom we het hebben. Het kan angst zijn over relaties, werk, kinderen, dr
Waarom het FODMAP-dieet niet meer werkt
Deze week hebben we op #AskADietitian waarom het Low FODMAP-dieet soms stopt met werken! Dit kan ZO frustrerend zijn - maar maak je geen zorgen - er zijn veel manieren om weer op het goede spoor te k
