Miltvuur is een levensbedreigende infectieziekte veroorzaakt door Bacillus anthracis die normaal gesproken dieren treft, vooral herkauwers (zoals geiten, runderen, schapen en paarden). Miltvuur kan op mensen worden overgedragen door contact met besmette dieren of hun producten. Anthrax heeft de afgelopen jaren veel aandacht gekregen omdat duidelijk is geworden dat de infectie ook kan worden verspreid door een bioterroristische aanslag of door biologische oorlogsvoering. Miltvuur verspreidt zich niet van persoon tot persoon en wordt niet als besmettelijk beschouwd.
Er zijn in de loop der jaren een aantal uitbraken geweest die meestal gelokaliseerd zijn. Meest recentelijk was er in 2016 in Siberië, Rusland, een grote uitbraak van miltvuur waarbij ten minste 13 Siberische mensen ziek werden en meer dan 2.000 rendieren werden gedood. Autoriteiten geloven dat de smeltende permafrost een rendier heeft ontgraven dat 75 jaar geleden stierf aan miltvuur, waardoor miltvuursporen vrijkwamen.
De verwekker van miltvuur is een bacterie genaamd Bacillus anthracis . Terwijl andere onderzoekers de miltvuurbacil ontdekten, was het een Duitse arts en wetenschapper, Dr. Robert Koch, die bewees dat de miltvuurbacterie de oorzaak was van een ziekte die landbouwhuisdieren in zijn gemeenschap trof. Onder de microscoop zien de bacteriën eruit als grote staafjes. In de bodem, waar ze leven, bestaan miltvuurorganismen echter in een slapende vorm die sporen worden genoemd. Deze sporen zijn zeer winterhard en moeilijk te vernietigen. Het is bekend dat de sporen al 48 jaar in de bodem overleven. De bacteriën scheiden toxines af die zijn samengesteld uit drie eiwitten die beschermend antigeen, letale factor en oedeemfactor worden genoemd.
Dit artikel vertelt het huiveringwekkende, maar fascinerende verhaal van de dodelijkste uitbraak van miltvuur in de geschiedenis. Miltvuur is een bacterie (kiem) die een ernstige, soms dodelijke infectie kan veroorzaken. Miltvuur kan als wapen worden gebruikt. In 2001 werd miltvuur in poedervorm door de post verspreid. Tweeëntwintig mensen raakten besmet. De gebeurtenissen die plaatsvonden in Sverdlovsk, Rusland, in 1979 laten zien wat er kan gebeuren als miltvuur in de lucht vrijkomt.
Lees verder om te leren hoe de miltvuur werd overgedragen »
Miltvuur kan mensen op drie manieren infecteren. De meest voorkomende is infectie via de huid, die een lelijke, donkere zweer veroorzaakt. Mensen en dieren kunnen miltvuur binnenkrijgen van karkassen van dode dieren die besmet zijn met miltvuur. Inslikken van miltvuur kan een ernstige, soms dodelijke ziekte veroorzaken. De meest dodelijke vorm is miltvuur door inademing. Als de sporen van miltvuur worden ingeademd, migreren ze naar de lymfeklieren in de borst waar ze zich vermenigvuldigen, verspreiden en gifstoffen produceren die vaak de dood veroorzaken.
Miltvuur is nu zeldzaam bij mensen in de Verenigde Staten en ontwikkelde landen. Het komt vandaag de dag nog steeds voor, grotendeels in landen die geen volksgezondheidsvoorschriften hebben die blootstelling aan geïnfecteerde geiten, runderen, schapen en paarden en hun producten voorkomen. In de afgelopen jaren zijn er zeldzame gevallen van miltvuur geweest bij mensen die werden blootgesteld aan geïmporteerde dierenhuiden die werden gebruikt om trommels te maken. Drummers, drummakers en hun familieleden zijn op deze manier besmet. De grootste zorg voor degenen onder ons in westerse landen (die geen drums spelen) is het gebruik van miltvuur als middel voor biologische oorlogsvoering. Personen die een hoger risico lopen om met miltvuur besmet te raken, zijn onder andere
De incubatietijd (de periode tussen contact met miltvuur en het begin van de symptomen) kan relatief kort zijn, van één tot vijf dagen. Net als bij andere infectieziekten is de incubatietijd voor miltvuur nogal variabel en het kan weken duren voordat een geïnfecteerd persoon zich ziek voelt.
Er zijn vier vormen van ziekte veroorzaakt door miltvuur:cutane (huid) miltvuur, inhalatie-miltvuur, maag-darm (darm) miltvuur en de nieuw aangewezen injectie-miltvuur.
De cutane (huid)vorm van miltvuur (80% van alle miltvuurinfecties) begint als een roodbruine verheven vlek die groter wordt met aanzienlijke roodheid eromheen, blaarvorming en verharding. Het midden van de plek toont dan een ulcuskrater met bloederige drainage en de vorming van een zwarte korst, een korst genaamd. Er zijn gezwollen klieren (lymfeklieren) in het gebied. Symptomen zijn onder meer spierpijn en pijn, hoofdpijn, koorts, misselijkheid en braken. De ziekte verdwijnt gewoonlijk binnen ongeveer zes weken, maar er kunnen sterfgevallen optreden als patiënten geen geschikte antibiotica krijgen.
Deze nieuwe vorm van miltvuur is vastgesteld bij heroïne-injecterende drugsgebruikers in Noord-Europa en is nog niet gemeld in de Verenigde Staten. Symptomen kunnen dagen tot maanden duren voordat ze verschijnen. De tekenen en symptomen van miltvuur door injectie kunnen kleine blaren of bultjes omvatten die kunnen jeuken op de injectieplaats, koorts en koude rillingen, zwelling rond de zweren en er kunnen zich diepe abcessen onder de huid of spieren ontwikkelen. Pijnloze huidzweren met zwarte centra (donkere korsten) kunnen verschijnen nadat de blaren of bultjes zich hebben ontwikkeld.
De eerste symptomen zijn subtiel, geleidelijk en griepachtig (influenza) met keelpijn en hoofdpijn. Binnen een paar dagen verergert de ziekte echter en kan er sprake zijn van ernstige ademnood met kortademigheid en pijn in de borst en/of spieren. Sommige patiënten kunnen bloed ophoesten. Shock, coma en dood volgen. Inademing miltvuur veroorzaakt geen echte longontsteking. In feite worden de sporen in de longen opgepikt door aasetercellen die macrofagen worden genoemd. De meeste sporen worden gedood. Helaas overleven sommigen en worden ze getransporteerd naar klieren in de borst die lymfeklieren worden genoemd. Lymfeklieren kunnen opzwellen. In de lymfeklieren vermenigvuldigen de sporen die overleven zich, produceren dodelijke gifstoffen en verspreiden zich door het lichaam. Ernstige bloedingen en weefselsterfte (necrose) treden op in deze lymfeklieren in de borstkas. Van daaruit verspreidt de ziekte zich naar de aangrenzende longen en de rest van het lichaam. Inademing miltvuur is een zeer ernstige ziekte en helaas zullen de meeste getroffen personen sterven, zelfs als ze de juiste antibiotica krijgen. Waarom is dit zo? De antibiotica zijn effectief in het doden van de bacteriën, maar ze vernietigen niet de dodelijke gifstoffen die al door de miltvuurbacteriën zijn afgegeven.
Nu zeldzaam, miltvuur van de darmen (gastro-intestinale miltvuur) is het resultaat van het eten van onvoldoende verhit, besmet vlees. De symptomen van deze vorm van miltvuur zijn misselijkheid, verlies van eetlust, bloederige diarree en koorts gevolgd door buikpijn. De bacteriën dringen binnen via de darmwand. Vervolgens verspreidt de infectie zich door het lichaam via de bloedbaan (bloedvergiftiging) met dodelijke toxiciteit.
Hoewel huisartsen en kinderartsen miltvuur kunnen behandelen, wordt aangeraden een specialist in infectieziekten te raadplegen. Andere artsen die kunnen helpen bij het diagnosticeren en/of behandelen van de verschillende soorten miltvuur zijn onder meer spoedeisende geneeskundespecialisten, longartsen, intensive care-specialisten en artsen die experts zijn in de behandeling van biologische agentia die worden gebruikt in oorlogsvoering.
De geschiedenis, inclusief het beroep van de persoon, is belangrijk. De bacterie kan worden aangetroffen in kweken of uitstrijkjes in cutane (huid) miltvuur en in keeluitstrijkjes en sputum in longmiltvuur. Röntgenfoto's van de borst kunnen ook karakteristieke veranderingen in en tussen de longen vertonen. Zodra de miltvuur is verspreid, kunnen bacteriën met een microscoop in het bloed worden gezien. Natuurlijk, als miltvuur opzettelijk wordt verspreid, kunnen de manifestaties van de ziekte ongebruikelijk zijn. Inderdaad, bij de bioterroristische aanslag in de VS in 2001 werden miltvuursporen via het postsysteem verspreid als een wit poeder dat met brieven werd verzonden.
In de meeste gevallen kan een vroege behandeling miltvuur genezen. De cutane (huid) vorm van miltvuur kan worden behandeld met gewone antibiotica zoals penicilline, tetracycline, erytromycine (Ilotycin, Ery-Ped, Ery-Tab) en ciprofloxacine (Cipro). De pulmonale vorm van miltvuur is een medisch noodgeval. Vroege en continue intraveneuze therapie met antibiotica kan levensreddend zijn. Bij een bioterrorisme-aanval krijgen personen die aan miltvuur zijn blootgesteld antibiotica voordat ze ziek worden. Een vaccin bestaat, maar is nog niet beschikbaar voor het grote publiek. De meeste deskundigen denken dat het vaccin ook zal worden gegeven aan blootgestelde personen die het slachtoffer zijn van een bioterroristische aanslag. Van belang is dat miltvuur een meldingsplichtige ziekte is. Dat betekent dat lokale of nationale gezondheidsinstanties op de hoogte moeten worden gesteld als een geval van miltvuur wordt gediagnosticeerd. Deze instanties kunnen de miltvuur beter karakteriseren, zodat het getroffen individu de meest effectieve behandeling voor dat specifieke organisme kan krijgen.
Individuen die worden blootgesteld aan sporen in aerosolvorm (bijvoorbeeld angst voor bioterrorisme of aanslagen) kunnen deelnemen aan de preventie van miltvuur na blootstelling. Vier antibiotica worden aanbevolen door de FDA:doxycycline (Doryx, Oracea, Monodox), ciprofloxacine, levofloxacine (Levaquin, Quixin, Iquix) en parenterale procaïne penicilline G. Naast deze antibiotica moet een reeks van drie doses miltvuurvaccin worden zo snel mogelijk na blootstelling gestart.
Maatregelen op het gebied van de volksgezondheid om contact met besmette dieren te voorkomen zijn van onschatbare waarde. Er is een vaccin beschikbaar voor mensen met een hoog risico (zoals dierenartsen, laboranten, medewerkers van textielfabrieken die geïmporteerd geitenhaar verwerken en militairen). Het ministerie van Defensie en de Amerikaanse centra voor ziektebestrijding en -preventie werken heel hard om een bioterroristische aanval te voorkomen en om voorbereid te zijn op de gevolgen als die zich voordoen. Voor miltvuur en andere infectieziekten zijn vaccins in ontwikkeling met een grotere werkzaamheid en minder bijwerkingen. Momenteel worden de meeste vaccins toegediend via injectie in vet of spieren onder de huid. Vroege studies bij proefdieren tonen veelbelovend voor een oraal vaccin tegen miltvuur. Het is duidelijk dat een pil gemakkelijker te nemen is dan een injectie, en de pil kan zelfs een veiligere en effectievere toedieningsweg zijn.
De prognose voor miltvuurinfecties hangt af van het type infectie en hoe snel de behandeling met antibiotica wordt gestart. De slechtste prognose is voor de longvorm van miltvuur veroorzaakt door het inademen van sporen uit de omgeving of van "bewapende" miltvuurpreparaten. De andere vormen van miltvuur hebben verschillende uitkomsten, van goed tot slecht, afhankelijk van hoe snel de diagnose en behandeling plaatsvinden en hoe ernstig de infectie de verschillende orgaansystemen beïnvloedt.
Door op 'Verzenden' te klikken, ga ik akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid van MedicineNet. Ik ga er ook mee akkoord e-mails van MedicineNet te ontvangen en ik begrijp dat ik me op elk moment kan afmelden voor MedicineNet-abonnementen.
Diagnose van virale infecties met behulp van technologieën op micro- en nanoschaal
De behoefte aan bevolkingsbrede, snel, gevoelig, en kosteneffectieve diagnostische tests zijn aanzienlijk toegenomen als gevolg van het ernstige acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2),
kip yakitori spiesjes met regenboog bloemkoolrijst
We houden van snelle en gemakkelijke midweekmaaltijden die heerlijk smaken en er ook nog eens mooi uitzien. Cue onze Kip Yakitori Spiesjes met Regenboog Bloemkool Rijst . Ze brengen hulde aan onze vri
Upper GI-serie (bariumzwaluw)
Feiten uit de bovenste GI-reeks Een reeks van het bovenste deel van het maagdarmkanaal omvat het vullen van de slokdarm, maag en dunne darm met een wit vloeibaar materiaal (barium). Een bovenste
