Computertomografie (of computertomografie), en vroeger vaak computergestuurde axiale tomografie (CAT)-scan genoemd, is een röntgenprocedure die veel röntgenfoto's combineert met behulp van een computer om dwarsdoorsneden te genereren en, indien nodig , driedimensionale afbeeldingen van de interne organen en structuren van het lichaam. Computertomografie is beter bekend onder de afgekorte namen, CT-scan of CAT-scan. Een CT-scan wordt gebruikt om normale en abnormale structuren in het lichaam te definiëren en/of te helpen bij procedures door de plaatsing van instrumenten of behandelingen nauwkeurig te begeleiden.
Een grote donutvormige röntgenmachine of scanner maakt röntgenfoto's onder veel verschillende hoeken rond het lichaam. Deze beelden worden door een computer verwerkt om dwarsdoorsnedebeelden van het lichaam te maken. In elk van deze foto's wordt het lichaam gezien als een röntgen "plak" van het lichaam, dat op een film is vastgelegd. Dit opgenomen beeld wordt een tomogram genoemd. "Geautomatiseerde axiale tomografie" verwijst naar de geregistreerde tomogram "secties" op verschillende niveaus van het lichaam.
Stel je het lichaam voor als een brood en je kijkt naar het ene uiteinde van het brood. Terwijl je elke snee brood verwijdert, kun je het hele oppervlak van die snee zien, van de korst tot het midden. Het lichaam wordt op dezelfde manier op CT-scanschijfjes gezien, van de huid tot het centrale deel van het lichaam dat wordt onderzocht. Wanneer deze niveaus verder bij elkaar worden "opgeteld", kan een driedimensionaal beeld van een orgaan of abnormale lichaamsstructuur worden verkregen.
Over het algemeen zijn zowel CT- als MRI-scans relatief veilig. Er kunnen zich echter problemen voordoen. MRI-scans mogen niet worden uitgevoerd bij patiënten met aneurysmaclips (clips van de bloedvaten in de hersenen), tenzij bekend is dat deze clips MRI-veilig zijn, omdat deze clips kunnen worden verwijderd en de patiënt kan overlijden aan een bloeding in de hersenen.
Een ander probleem met de MRI is de aanwezigheid van sommige pacemakers of defibrillators, omdat de magneten storingen kunnen veroorzaken in deze op batterijen werkende apparaten. Alle metalen apparaten die kunnen interageren met een magnetisch veld, bijvoorbeeld de aanwezigheid van metaalspaanders in een orgaan, het oog of een extremiteit, kunnen door het magnetische veld worden uitgetrokken. Bovendien moeten andere metalen bussen (zoals sommige zuurstoftanks) uit de buurt van MRI-machines worden gehouden, omdat ze door de magneet kunnen worden aangetrokken en de patiënt kunnen verwonden of doden.
CT-scans hebben deze problemen niet; ze stellen de patiënt echter wel bloot aan straling, hoewel het een relatief lage dosis is. Bepaalde soorten CT-scans zijn mogelijk niet geschikt tijdens de zwangerschap.
Lees meer over de verschillen tussen CT-scans en MRI's »
CT-scans worden uitgevoerd om de interne structuren van verschillende delen van het lichaam te analyseren. Dit omvat het hoofd, waar traumatische verwondingen (zoals bloedstolsels of schedelbreuken), tumoren en infecties kunnen worden geïdentificeerd. In de wervelkolom kan de benige structuur van de wervels nauwkeurig worden gedefinieerd, evenals de anatomie van de tussenwervelschijven en het ruggenmerg. In feite kunnen CT-scanmethoden worden gebruikt om de botdichtheid nauwkeurig te meten bij het evalueren van osteoporose.
Af en toe wordt contrastmateriaal (een röntgenkleurstof) in het ruggenmergvocht geplaatst om de scan en de verschillende structurele relaties van de wervelkolom, het ruggenmerg en zijn zenuwen verder te verbeteren. Ook wordt vaak voorafgaand aan het maken van een CT-scan contrastmiddel intraveneus of via andere wegen toegediend (zie hieronder). CT-scans worden ook in de borstkas gebruikt om tumoren, cysten of infecties te identificeren die op een thoraxfoto kunnen worden vermoed. CT-scans van de buik zijn uiterst nuttig bij het bepalen van de anatomie van lichaamsorganen, waaronder het visualiseren van de lever, galblaas, pancreas, milt, aorta, nieren, baarmoeder en eierstokken. CT-scans in dit gebied worden gebruikt om de aan- of afwezigheid van tumoren, infectie, abnormale anatomie of veranderingen van het lichaam veroorzaakt door trauma te verifiëren.
De techniek is pijnloos en kan uiterst nauwkeurige beelden van lichaamsstructuren opleveren, naast het begeleiden van de radioloog bij het uitvoeren van bepaalde procedures, zoals biopsieën van vermoedelijke kankers, verwijdering van interne lichaamsvloeistoffen voor verschillende tests en het afvoeren van abcessen die diep in de lichaam. Veel van deze procedures zijn minimaal invasief en hebben de noodzaak om een operatie uit te voeren om hetzelfde doel te bereiken aanzienlijk verminderd.
Een CT-scan is een procedure met een zeer laag risico. Het meest voorkomende probleem is een bijwerking op intraveneuze contrastmiddelen. Intraveneus contrast is meestal een op jodium gebaseerde vloeistof die in de ader wordt toegediend, waardoor veel organen en structuren, zoals de nieren en bloedvaten, veel beter zichtbaar zijn op de CT-scan. Er kan jeuk, uitslag, netelroos of een gevoel van warmte door het hele lichaam ontstaan. Dit zijn meestal zelfbeperkende reacties die vrij snel verdwijnen. Indien nodig kunnen antihistaminica worden gegeven om de symptomen te verlichten. Een ernstiger allergische reactie op intraveneus contrast wordt een anafylactische reactie genoemd. Wanneer dit gebeurt, kan de patiënt ernstige netelroos en/of extreme ademhalingsmoeilijkheden krijgen. Deze reactie is vrij zeldzaam, maar kan levensbedreigend zijn als deze niet wordt behandeld. Medicijnen die corticosteroïden, antihistaminica en epinefrine kunnen bevatten, kunnen deze bijwerking ongedaan maken.
Toxiciteit voor de nieren, wat kan leiden tot nierfalen, is een uiterst zeldzame complicatie van het intraveneuze contrastmiddel dat bij CT-scans wordt gebruikt. Mensen met diabetes, mensen die uitgedroogd zijn of patiënten die al een verminderde nierfunctie hebben, zijn het meest vatbaar voor deze reactie. Er zijn nieuwere intraveneuze contrastmiddelen ontwikkeld, zoals Isovue, die deze complicatie bijna hebben geëlimineerd.
De hoeveelheid straling die een persoon ontvangt tijdens een CT-scan is minimaal. Bij mannen en niet-zwangere vrouwen is niet aangetoond dat het bijwerkingen veroorzaakt. Als een vrouw zwanger is, kan er een potentieel risico zijn voor de foetus, vooral in het eerste trimester van de zwangerschap. Als een vrouw zwanger is, moet ze haar arts op de hoogte stellen van haar toestand en andere mogelijke beeldvormingsmethoden bespreken, zoals een echografie, die niet schadelijk zijn voor de foetus. De blootstelling aan straling tijdens een CT-scan kan echter een zeer kleine toename van iemands levenslange risico op het ontwikkelen van kanker veroorzaken. Deze zorg wordt vaak als belangrijker gezien voor kinderen, omdat het kankerrisico per bestralingsdosis hoger is voor jongere patiënten dan voor volwassenen, en jongere patiënten een langere levensverwachting hebben. Toch moeten de risico's van blootstelling aan straling worden afgewogen tegen de voordelen van het gebruik van CT-scanning om ziekte te diagnosticeren of te behandelen. CT-scanners kunnen worden aangepast om blootstellingen te leveren die meer geschikt zijn voor pediatrische patiënten. De meeste artsen suggereren dat alle blootstelling aan straling van patiënten tot een minimum moet worden beperkt; die patiënten die "dokter gaan" of herhaaldelijk naar de spoedeisende hulp gaan voor een "CT" brengen zichzelf in gevaar voor door straling veroorzaakte problemen.
Ter voorbereiding op een CT-scan wordt patiënten vaak gevraagd voedsel te mijden, vooral wanneer contrastmateriaal moet worden gebruikt. Contrastmateriaal kan intraveneus worden geïnjecteerd, of via de mond of via een klysma worden toegediend om het onderscheid tussen verschillende organen of delen van het lichaam te vergroten. Daarom kunnen vloeistoffen en voedsel enkele uren voorafgaand aan het onderzoek worden beperkt. Als de patiënt een voorgeschiedenis heeft van allergie voor contrastmiddelen (zoals jodium), moeten de aanvragende arts en het radiologisch personeel op de hoogte worden gebracht. Alle metalen materialen en bepaalde kledingstukken rond het lichaam worden verwijderd omdat ze de helderheid van de afbeeldingen kunnen verstoren.
Patiënten worden op een verplaatsbare tafel geplaatst en de tafel wordt in het midden van een grote donutvormige machine geschoven die de röntgenfoto's rond het lichaam maakt. De eigenlijke procedure kan een half uur tot anderhalf uur duren. Als specifieke tests, biopsieën of interventies door de radioloog worden uitgevoerd tijdens CT-scanning, kan extra tijd en monitoring nodig zijn. Het is belangrijk tijdens de CT-scanprocedure dat de patiënt elke lichaamsbeweging minimaliseert door zo stil en stil mogelijk te blijven. Dit verhoogt de helderheid van de röntgenbeelden aanzienlijk. De CT-scantechnoloog vertelt de patiënt wanneer hij/zij moet ademen of zijn/haar adem moet inhouden tijdens scans van de borstkas en de buik. Als er problemen worden ervaren tijdens de CT-scan, moet de technoloog onmiddellijk worden geïnformeerd. De technoloog houdt de patiënt rechtstreeks in de gaten door een observatievenster tijdens de procedure en er is een intercomsysteem in de kamer voor extra patiëntveiligheid.
CT-scans hebben het vermogen van artsen enorm verbeterd om veel ziekten eerder in hun beloop te diagnosticeren en met veel minder risico dan eerdere methoden. Verdere verfijningen in de CT-scantechnologie blijven zich ontwikkelen, wat een nog betere beeldkwaliteit en patiëntveiligheid beloven. CT-scans die bekend staan als "spiraalvormige" of "spiraalvormige" CT-scans kunnen zorgen voor een snellere en nauwkeurigere visualisatie van interne organen. Veel traumacentra gebruiken deze scans bijvoorbeeld om inwendig letsel na ernstig lichaamstrauma sneller te diagnosticeren. Hoge resolutie CT-scans (HRCT) worden gebruikt om de longen nauwkeurig te beoordelen op ontstekingen en littekens. CT-angiografie is een nieuwere techniek die niet-invasieve beeldvorming van de kransslagaders mogelijk maakt. Houd er rekening mee dat sommige CT-scanners mogelijk niet geschikt zijn voor patiënten die meer dan 400 pond wegen.
Gedetailleerde kaart van het microbioom van de menselijke tong
Krukkenculturen:wanneer ze worden besteld en waarom
De tijd dat ik mijn dokter ontsloeg (en belangrijke veranderingen in privéconsulten)
Wat geeft een positief occult bloedonderzoek aan? FOBT
Uw gids voor het verschil tussen gefermenteerd voedsel en probiotica
Hoe u pijn kunt verlichten bij het naar de badkamer gaan met aambeien
De veiligheid van het gebruik van imodium voor de behandeling van diarree
Imodium (loperamide) is vaak de beste behandeling voor diarree, maar is het veilig? Hoeveel kun je nemen zonder je zorgen te maken dat je te veel hebt ingenomen? Laten we eens kijken wat Imodium voor
Galblaaspijn:verlichting, oorzaken en dieet
Alt TextDe galblaas, die zich onder de lever bevindt, produceert gal. Wat is galblaaspijn? Galblaaspijn is (vaak verkeerd gespeld als galblaas) een allesomvattende term die wordt gebruikt om pijn te
De 2-stappenaanpak voor een gezonde huid
Je huid is het eerste wat mensen zien als ze naar je kijken (of je ziet als ze in de spiegel kijken). Je weet dat als je huid er goed uitziet, het een beetje makkelijker is om de wereld tegemoet te