PLoS ONE: Maag Temperatuur Records Reveal Nursing Gedrag en Overgang naar Solid Verbruik Eten in een niet-gespeende Zoogdier, de Harbour Seal Pup (Phoca vitulina)

Abstract

Kennis van melk overdracht van moeder naar nakomelingen en de vroege solide voedsel inname bij zoogdieren zorgt voor een beter begrip van de factoren die van invloed zijn overgang naar de voedingswaarde onafhankelijkheid en de groei van pre-spenen en overleving. Toch studies bewaken zogen gedrag vaak vertrouwd op visuele waarnemingen, die niet nauwkeurig kan vertegenwoordigen melk inname. We onderzocht het gebruik van maag temperatuur telemetrie aan het zogen en foerageergedrag monitoren free-ranging gewone zeehond ( Phoca vitulina
) pups tijdens de lactatie. Maag temperatuur dalingen werden geanalyseerd met hoofdcomponent en clusteranalyses, alsmede proeven met gesimuleerde maag resulteert in een nauwkeurige classificatie van maag temperatuurdalingen in melk, zeewater en vast voedsel inname. Zeewater en vast voedsel inname vertegenwoordigd gemiddeld 15,3 ± 1,6% [0-40,0%] en 0,7 ± 0,2% [0-13,0%], respectievelijk van de individuele inname. Overall, 63,7% melk inname opgetreden waren de pups in het water, waarvan 13,9% werden voorafgegaan door zeewater inslikken. De gemiddelde tijd tussen opeenvolgende inname was significant minder zeewater dan melk inname. Deze resultaten suggereren dat het zeewater inname onderpand inname tijdens aquatische zogen pogingen zouden kunnen betekenen. Als alternatief, zoals vast voedsel inname ( n
= 19) werden waargenomen bij 7 pups, kan zeewater inname het gevolg zijn van gemiste hun prooi vangen pogingen. Deze studie toont aan dat sommige zeehonden beginnen inname prooi terwijl nog wordt verpleegd, wat aangeeft dat het spenen gebeurt geleidelijker dan eerder gedacht in deze soort. Maag temperatuur telemetrie vertegenwoordigt een veelbelovende methode om zuigeling gedrag in het wild levende zoogdieren en de overgang te bestuderen om de voedingswaarde onafhankelijkheid in diverse endotherm soorten

Visum:. Sauvé CC, Van de Walle J, Hammill MO, Arnould JPY, Beauplet G (2014 ) Maag Temperatuur Records Reveal Nursing Gedrag en Overgang naar Solid Verbruik Eten in een niet-gespeende Zoogdier, de Harbour Seal Pup ( Phoca vitulina
). PLoS ONE 9 (2): e90329. doi: 10.1371 /journal.pone.0090329

Editor: Yan Ropert-Coudert, Institut Pluridisciplinaire Hubert Curien, Frankrijk

Ontvangen: 17 september 2013; Aanvaard: 29 januari 2014; Gepubliceerd: 26 februari 2014

Copyright: © 2014 Sauvé et al. Dit is een open-access artikel gedistribueerd onder de voorwaarden van de Creative Commons Attribution License, die onbeperkt gebruik, distributie en reproductie maakt in elk medium, op voorwaarde dat de oorspronkelijke auteur en de bron worden gecrediteerd

Financiering:. Dit werk werd gesteund door Natural Sciences and engineering Research Council van Canada (URL: http://www.nserc-crsng.gc.ca/index_fra.asp; verleent nummer 355536-2008, 358856-2008, 390930-2010 GB en 431802- 2012 tot CCS); en Fonds de recherche Nature et Technologies du Québec (URL: http://www.fqrnt.gouv.qc.ca/; subsidie ​​nummer 2010-NC-132.906 GB). Québec-Océan (URL: http://www.quebec-ocean.ulaval.ca/) en het Canadese ministerie van Visserij en Oceanen (URL: http://www.dfo-mpo.gc.ca/index-eng. htm) verstrekt wetenschappelijke en logistieke ondersteuning in dit project. Visserij en Oceanen Canada heeft bijgedragen aan het verzamelen van gegevens en manuscript voorbereiding via de expertise van MO Hammill, P Carter, J-F Gosselin en S Turgeon. Buiten dat, de financiers hadden geen rol in de studie design, het verzamelen van gegevens en analyse, besluit te publiceren, of de voorbereiding van het manuscript

Competing belangen:.. De auteurs hebben verklaard dat er geen tegenstrijdige belangen bestaan ​​

Introductie

Tijdens de periode van de ouderlijke afhankelijkheid, nakomelingen groei en overleving afhankelijk zijn van de ouderlijke voedingswaarde provisioning, voornamelijk bepaald door de moedermelk overdracht bij zoogdieren [1], [2]. Bij voedingswaarde onafhankelijkheid, nakomelingen overleven hangt af van omgevingsfactoren, de bevolkingsdichtheid, het lichaam reserves en de mogelijkheid om efficiënt te foerageren in een bepaalde omgeving [3], [4], [5], [6], [7]. Zulk een duidelijke verschuiving van de factoren die van invloed nakomelingen overleven maakt de overgang naar de voedingswaarde onafhankelijkheid een kritisch proces in de levensgeschiedenis van wilde dieren [1], [8], [9].

De studie van de verpleging en foerageergebied gedrag bij zoogdieren belangrijke informatie met betrekking tot de overdracht van energie van moeder naar nakomelingen, en de overgang naar voedingswaarde onafhankelijkheid. Pinnipeds (phocids, otariids en walrussen) zijn een uitstekend model voor vergelijkende studies van het zuigen gedrag en de overgang naar de voedingswaarde onafhankelijkheid sinds vrouwtjes baren één jong, is fylogenie acceptabel gelegd tussen families [10], en differentiële paren en moederlijke strategieën zijn goed gedocumenteerd tussen de twee belangrijkste families [11]. Onder phocids (echte zeehonden), vrouwtjes meestal snel op het land gedurende een korte (4-50 d
) lactatieperiode [11], [12]. Spenen wordt beschouwd abrupt in phocids te zijn en wordt gevolgd door een periode van vasten gedurende welke fysiologische ontwikkeling gaat door en foerageergebied vaardigheden worden verbeterd [12], [13], [14], [15]. In otariids (pelsrobben en zeeleeuwen), vrouwtjes afwisselend afleveringen op het land in de eerste plaats voor verpleging en foerageergebied tochten op zee [11], [16]. Otariid pups beginnen te consumeren vast voedsel het einde van de lactatieperiode [12], [16], de overgang naar voedingswaarde onafhankelijkheid geleidelijker in otariids dan in phocids. Ondanks deze fylogenetische verschillen, hebben sommige vrouwen phocid soorten niet de typische phocid moederlijke strategie te volgen als ze voederen tijdens de lactatieperiode [17], [18], [19], [20]. Dienovereenkomstig zeehond vrouwen ondernemen foerageren uitstapjes op zee na de eerste week van de lactatie [19], [21]. Deze maternale strategie otariid-type "is waarschijnlijk te wijten aan het onvermogen van vrouwtjes voldoende energie en ondersteuning melkproductie slaan gedurende de lactatieperiode [11]. Gewone zeehond pups zijn ook uitzonderlijk onder phocids omdat ze nemen om het water snel na de geboorte [22], [23], [24], uit te voeren duiken meestal geassocieerd met foerageergebied voor het spenen [24] en soms begeleiden hun moeder op zee tijdens het foerageren reizen [23]. Toch wordt algemeen aangenomen dat spenen deze soort abrupt meeste phocids [25].

Studies die zogen gedrag vertrouwde vooral op directe waarneming [26]. Echter, visuele waarnemingen van loslopende dieren vaak beperkt tot daglicht uur en worden beïnvloed door de weersomstandigheden, de positie van de waarnemer, en de toegang tot verpleging sites. Nachtelijke en onderwater zogende voorvallen zijn gemeld in vele soorten zoogdieren ( bijv
., [27], [28], [29], [30]). Bovendien kan scan frequenties niet representatief voor het zogen succes [31] zijn, [32], belemmeren nauwkeurige karakterisering van de verpleging patronen. Hoewel de energetica van de lactatie is beoordeeld met behulp van indirecte methoden zoals isotoop verdunning en dubbel gelabeld water in verschillende soorten ( bijv
., [33], [34], [35], [36], [37 ], [38]), zoals methoden leveren alleen informatie over de gemiddelde energie-overdracht tussen twee tijdstippen.

Maag temperatuur telemetrie is ontwikkeld en in grote lijnen gebruikt om het foerageergedrag van mariene endotherm roofdieren (controleren bv
, [39], [40], [41], [42], [43]). Omdat hun lichaamstemperatuur is groter dan die van hun prooi, voedselconsumptie door endothermen voeden met koeler items leidt tot een maag temperatuurvariatie gekenmerkt door een steile daling gevolgd exponentiële toename (PDER gebeurtenis; [39]). Evenzo worden borstklieren zich in de dermis weefsel, dat koeler is dan het dier kerntemperatuur (
bijv., [44]). Suckling resulteert derhalve in een PDER evenement in de maag nakomelingen temperatuur [28]. Maag temperatuur telemetrie heeft bewezen een waardevolle techniek voor het opsporen van zogen evenementen in zowel captive [28] en vrije-variërend [29] haven zeehonden, wat neerkomt op een veelbelovende methode om verpleging gedrag in verschillende wilde zoogdieren te bestuderen. De interpretatie van maag temperatuurgegevens van zoogdieren verpleging vereist een validatie techniek om de PDER geassocieerd met zogen van die veroorzaakt door zeewater of vast voedsel inname discrimineren. Moedermelk, zeewater en ectothermic organismen hebben verschillende temperaturen en /of thermodynamische eigenschappen, dat hun inname onderscheiden PDER curve patronen moet opleveren (afb. 1). Inname van moedermelk door zeehondenjongen is aangetoond dat resulteren in PDER gebeurtenissen aanzienlijk lagere amplitude in vergelijking met zeewater of prooi inname [28], [29]. Ook zeewater grotere thermische conductiviteit en lagere viscositeit dan prooien ( bijv.
Vis), waardoor PDER gebeurtenissen met snellere maag temperatuurherstel [45], [46]. Dienovereenkomstig, melk inname is al eerder onderscheiden van inname van koudere materialen in de haven van zeehondenpups op basis van de snelheid van de maag temperatuurdaling [28], [29]. Op dezelfde manier, een index van de temperatuur recovery rate eerder is ontwikkeld om efficiënt discrimineren consumptie van vis uit zeewater drinken bij volwassen pinnipeds en zeevogels [41], [47]. Door het combineren van deze twee methoden, zou discriminatie tussen de drie mogelijke types inname (melk, zeewater en vast voedsel) dan ook mogelijk zijn bij zogende pups. Deze discriminatie is van primair belang om nauwkeurig onderzoeken van de verzorgingsgedrag en de overgang naar nutritionele onafhankelijkheid bij zoogdieren.

De belangrijkste doelstelling van deze studie was om een ​​methode om efficiënt onderscheid drie mogelijke typen opname (melk, zeewater en bieden vast voedsel) in de verpleegkunde zoogdieren die zich voeden met koelere items. Onze hypothese types inname te onderscheiden op basis van de kenmerken van de PDERs genereren ze een combinatie van multivariate data-analysetechnieken en maag laboratoriumsimulaties [28], [46]. Als zeewater inname vaak werd waargenomen in de maag temperatuur records uit een kleine steekproef van loslopende haven zeehondenjongen [29], hebben we ook getest verschillende hypotheses uitleggen zeewater consumptie door de pre-gespeend pups. We verwachtten dat als pups zeewater wanneer gedehydreerd drinken, voorkomen van zeewater inname zou positief gecorreleerd met de verstreken tijd sinds de laatste inname melk. Alternatief, indien zeewater inname gevolg van onderwater zogen pogingen vertegenwoordigt, zou waarschijnlijk kort daarna gevolgd door een volgende opname. Tenslotte onderzochten we de prevalentie van pre-spenen vast voedsel consumptie in de haven van zeehondenpups.

Materialen en methoden

Ethics statement

procedures Animal handling werden goedgekeurd door de Animal Care commissies van de Université Laval (vergunningen nummers: 200.844 en 2.011.020) en van Visserij en Oceanen Canada (vergunningen nummers: IML 2010-030, IML 2011-004 en 2012-003 IML)

Animal handling en instrumentatie <. br>

Deze studie werd uitgevoerd op de Bic eiland haven zeehondenkolonie (48 ° 24 'N, 68 ° 51' w), gelegen rond een privé-eiland in de St. Lawrence River estuarium, tijdens de 2010-12 broedseizoenen . Gewone zeehond pups werden gevangen met een lange dip net [48] gedurende de periode van borstvoeding (van half mei tot juli). In eerste instantie vast te leggen, jong geslacht, navel staat en de massa (± 0,5 kg; Salter voorjaar schaal, West Bromwich, Engeland) werden geregistreerd. Om terugmeldingen te vergemakkelijken, werden individuen gemarkeerd met een gekleurde en genummerde hoofd tag (Seal Hat, Dalton, Engeland) gelijmd (LoctiteƦcyanoacrylaatlijm en˩2 Accelerator, Loctite Corp., Mississauga, ON, Canada) op het hoofd en gelabeld met een uniek genummerde tag in een achterpoot flipper (Jumbotag, Dalton, Engeland). Herovert van pups werden zo vaak mogelijk uitgevoerd tot spenen, met een 48 h minimum interval tussen opeenvolgende opnames.

Net als de meeste pups niet onmiddellijk na de bevalling werden gevangen werden twee indirecte methoden om pup leeftijd (d) te schatten . Bij zeer jonge honden werd leeftijd die volgens de navel degeneratie fasen [48], [49], [50]. In oudere pups, werden individuen meer dan eens gewogen tijdens het seizoen en leeftijd werd bepaald door back-berekening geboorte massa met behulp van een gemiddelde groeipercentage voor de cohort (beschreven in [51]).

Om maag temperatuur te bewaken veranderingen, loslopende pups waren uitgerust met maag-temperatuur pillen (STP, niet-gemodificeerde STP3: 32 g, 6,3 cm x 2,2 cm; Computers Wildlife Inc, Redmond, WA, USA) geïntroduceerd door intubatie met behulp van een glijmiddel (KY Jelly , Johnson & Johnson, New Brunswick, NJ, USA) 2,54 cm diameter flexibele buis ingebracht in hun maag [29]. Om de 10 s, de STP gegevens werden overgebracht naar een tijd-diepte-recorder (TDR, MK10-L, Computers Wildlife Inc.) gelijmd (5-Cure Marine Epoxy, Industrial Formulators, Auburn, WA, USA) aan dorsale vacht van de pup's [ ,,,0],29]. We voerden laboratorium kalibratie tests van de STP's (zie [28] voor het protocol details) die een gemiddelde responstijd van 18 ± 2 s (bereik: 10-27 s) aangegeven als gevolg van de vertraging tussen STP emissie en TDR ontvangst van temperatuurgegevens. Bovendien, om de verhuizing te heroveren te vergemakkelijken, werd een VHF zender (3PN, Sirtrack ltd., Havelock North, Nieuw-Zeeland) ook verlijmd op de nek van de pup. Gegevens van apparaten nog aan het dier werden op het gebied gedownload bij elke heroveren met behulp van een draagbare computer. Omgaan met tijd zelden meer dan 15 min van capture vrij te geven.

Data verwerken, analyseren en maag temperatuur simulaties

Alle dataverwerking en statistische analyses werden uitgevoerd binnen de R milieu [52], tenzij anders vermeld . Maag temperatuurgegevens (± 0,1 ° C) werden geëxtraheerd uit TDR's met behulp van de Mk10host v1.25.2006 software (Wildlife Computers Inc.). Aangezien belangrijke intra- en inter-individuele variaties in de maag van de temperatuur gegevens het gebruik van geautomatiseerde methoden verhinderd inname te identificeren, werden de PDER gebeurtenissen visueel geïdentificeerd. Een scan van de maag temperatuur uitgezet tegen de tijd (met behulp van Instrument Helper v3.0, Computers Wildlife Inc.) werd uitgevoerd op elk bestand om PDER gebeurtenissen te vinden, gedefinieerd als scherpe dalingen in de maag temperatuur van ten minste 2 standaard afwijkingen van de gemiddelde temperatuur berekend over de voorafgaande 10 min, gevolgd door een exponentiële vorm temperatuurstijging. PDER event kenmerken zijn eerder beschreven voor zeewater, prooi (bij volwassenen) en melk inname ( bijv
. [28], [29], [40], [47], [53]). Elk PDER evenement werd daarom voorlopig toegewezen aan een soort inname ( ie
melk, zee- of vast voedsel) op basis van de amplitude van de daling en de vorm van het herstel curve (convex, concave of pseudo-lineaire, in verband met melk , vast voedsel en zeewater inname, respectievelijk) gezien in de temperatuur platen (fig. 1B). Hoewel subjectief, dit categoriseren diende als een betrouwbare maatstaf van vergelijking van de resultaten van de volgende objectieve classificatie methoden.

Om statistisch classificeren de temperatuur daalt in de verschillende types inslikken, drie punten werden gedefinieerd voor elke PDER event (Fig. 1A; [47], [53]): ( A
) het punt voorafgaand aan het begin van de temperatuur daling ( ie
voordat de temperatuur daalt tot of onder het vorige gemiddelde temperatuur (meer dan berekend. 10 min) min 2 standaarddeviaties (sd); [42]); ( B
) het punt waar de laagste temperatuur is bereikt; en ( C
) het punt waarna de temperatuur heeft bereikt stabiliteit (± 1 s.d.) gedurende ten minste 10 minuten. Zes variabelen werden vervolgens berekend voor elk PDER evenement: (1) amplitude van temperatuurdaling, T _{A-T B
; (2) de duur van de temperatuurdaling, t B-t A
; (3) temperatuur halverwege temperatuur herstel, T 0.5
waarbij (1) (4) duur van het punt A
om half-way temperatuur herstel, t 0,5
; (5), een index van de temperatuur recovery rate, I
[41], [47], waar (2) en (6) snelheid van temperatuurdaling, D waarbij
(3)}

De PDER gebeurtenissen die moeilijk te onderscheiden van de natuurlijke lichaamstemperatuur schommelingen waren werden genoteerd als weinig vertrouwen PDER evenementen. Deze omvatten temperatuur daalt van amplitudes kleiner zijn dan 0,7 ° C, of ​​de temperatuur daalt de presentatie van vergelijkbare daling en stijging van de tarieven of andere kenmerken niet volledig voldoen aan de PDER event definitie [39], [46]. Door hun ongewone vorm kenmerken, zou de eerder gedetailleerde variabelen afgeleid van een laag vertrouwen PDER gebeurtenissen die niet representatief zijn voor typische PDER evenementen. Ook wanneer meer dan één maag temperatuurdaling zich vóór stabiliteit bereikt, de overlappende PDER evenement elkaar behandeld en gedefinieerd als meerdere PDER gebeurtenissen [46]. Voor deze bijzondere gebeurtenissen, wijst A
, B Kopen en C
alleen kenmerkend was voor de grotere daling van de wedstrijd. Echter, Wilson et al
. [46] vonden dat het STP respons minder variabel gedurende de eerste inname vergeleken met de daaropvolgende inname van de wedstrijd. Daarom is de variabelen berekend voor meerdere PDER gebeurtenissen niet representatief voor typische PDER gebeurtenissen ofwel en moet apart worden behandeld. Clustering methoden worden sterk beïnvloed door uitschieters. Om de vorming van PDER evenement groepen die nauwkeurig de natuurlijke variaties in inslikken gedrag te garanderen, weinig vertrouwen en meerdere PDER evenementen werden uitgesloten van de cluster analyse.

Met alleen de ingehouden PDER gebeurtenissen, een van de belangrijkste componenten analyse (PCA ) werd uitgevoerd op de gecentreerde en geschaalde waarden van de variabelen die 6 ongecorreleerde factoren waarop een varimaxrotatie (pakket Psych
genereren; [54]) werd toegepast. Factoren met eigenwaarden > 1 (criterium Kaiser's) werden aangehouden en hun scores werden gebruikt om een ​​hiërarchische, complete linkage cluster analyse uit te voeren. Deze aanpak konden de bepaling van het juiste aantal clusters in de dataset via het fusie niveauwaarden criterium [55] en de identificatie van de cluster centra. Deze centra werden geïntroduceerd als initiële zaden in een niet-hiërarchische K-clusteranalyse dat werd herhaald tot het centrum waarden constant [56] werd. De indeling van de PDER gebeurtenissen door de K-means clustering procedure werden vergeleken met hun subjectieve visuele classificatie te bepalen of de verschillende groepen verkregen samen met een specifieke opname type ( ie
melk, zeewater of vast voedsel).

om onze efficiency verder te verhogen om onderscheid te maken tussen de consumptie van water en vast voedsel, werden ingestions kunstmatig gesimuleerd. Een STP werd in een ballon en ondergedompeld in een circulerend waterbad bij een gemiddelde temperatuur simuleert maag van het jong (37,8 ° C; [28]). Water of vis (cut, niet is gestript haring) werden bij 12,0 ° C, de hoogste temperatuur van het water opgenomen in de studie gebied tijdens de periode van borstvoeding (St. Lawrence Global Observatory, Rimouski Station, 2010-2012) gehouden. Producten werden vervolgens geïnjecteerd in de ballon met een 530 mL zuigpistool en bleven bestaan ​​maar wacht verwarmd tot de temperatuur van het waterbad. Om de temperatuurdaling patronen verwacht in de maag van een free-ranging pup na te bootsen, werden simulaties gemaakt met behulp van verschillende hoeveelheden water (25-125 g) en vis (30-300 g). Aangezien het doel van deze simulaties was aan verschillen in de eigenschappen van temperatuur daalt gegenereerd door water en vis inname markeren de absolute snelheid van opwarming materiaal niet belangrijk. Er werd geen poging gedaan om de warmtegeleiding en het mengen van patronen van de maag van een pup imiteren. Bijgevolg PDER gebeurtenissen uit het laboratorium simulaties werden gekenmerkt door een grotere temperatuur daalt, gevolgd door een tragere opwarming dan die in levende dieren zouden worden opgenomen. Aangezien verschillen in PDER gebeurtenissen in het simuleren van zeewater en vis inname werden gedetecteerd, kon relatieve vergelijkingen tussen deze verschillende soorten inname niettemin worden toegepast op PDER gebeurtenissen gewonnen uit opnames free-variërend pups '.

Voor elk experimenteel gegenereerde PDER event de 6 variabelen boven beschreven berekend, gecentreerd en geschaald, en in een lineaire discriminantanalyse (LDA; pakket MASS
; [57]) waarin de hoeveelheid (g) van geïnjecteerde materiaal toegevoegd als 7 ^{e variabel. De variabele met de hoogste lineaire discriminant coëfficiënt werd beschouwd als de beste voorspeller van het materiaal (water of vis) dat de temperatuurdaling [58] veroorzaakte. Een verdeling plot van die bepaalde variabele werd vervolgens geproduceerd voor de PDER gebeurtenissen opgenomen op loslopende pups (met uitzondering van een laag vertrouwen en meerdere PDER evenementen). Dit leidde tot de identificatie van discontinuïteiten in de distributie die verschillende opname gereflecteerd. PDER evenement daarna ingedeeld op basis van hun relatieve positie in de verdeling van de beste voorspellende variabele van de twee melkvreemde opname types (zeewater of vast voedsel).}

De verkregen classificaties van beide methoden, gecombineerd met de voorlopige visuele indeling, werden vergeleken en samengevoegd met de laatste drie groepen de naam te vormen op basis van de berekende inname soort dat zij vertegenwoordigen ( ie
. melk, zeewater en vast voedsel). Deze laatste categorieën werden gebruikt als het groeperen van factoren een LDA uit te voeren op deze advertentie ( dat wil zeggen
enkele en groot vertrouwen) PDER gebeurtenissen met dezelfde 6 verklarende variabelen eerder in cluster analyse. De voorspellende functie die door de LDA werd vervolgens gebruikt om het lage vertrouwen en meerdere PDER gebeurtenissen eerder uit beide classificatiemethoden uitgesloten te classificeren. Deze procedure leidde alle PDER gebeurtenissen als melk, zeewater of vast voedsel inname te worden ingedeeld.

Verschillende factoren werden onderzocht om zeewater en vast voedsel inname uit te leggen in de pre-gespeende pups. Individuele groei werd berekend als de coëfficiënt van een algemeen lineair model op gewicht en leeftijd voor de geschatte speenleeftijd (leeftijd ≤33 d; [48]). De 'getrokken-out' of de status 'in het water' van de pups werd bepaald voor elke gekenmerkt PDER evenement met behulp van de natte /droge drempel van hun TDR. De tijd die is verstreken sinds de laatste melk inname, tijd die is verstreken sinds de laatste inname, ongeacht de inname soort, tijd die is verstreken tot volgend melk inname en de verstreken tijd tot de volgende inname werden berekend voor elke PDER evenement en de middelen vergeleken voor elk type inslikken.

Indien nodig, werd normaliteit getest met de Shapiro-Wilk test-en homogeniteit van variantie met een Levene-test op de middelen (pakket auto
, [59]). Wanneer de normaliteit criterium niet werd gerespecteerd, randomisatie testen (rand test; gewijzigd ten opzichte van [60]) met 5000 permutaties eerder werden gebruikt dan t-toetsen
de statistieken tussen groepen te vergelijken. De resultaten werden significant beschouwd bij P < 0,05 en worden weergegeven als het gemiddelde ± standaardfout (se), tenzij anders vermeld

Resultaten

PDER gebeurtenissen in loslopende pups en hun voorlopige indeling

Een totaal van 40 loslopende pups werden geïnstrumenteerd. Van deze 35 voorwaarde bruikbare (tabel 1) resulterend in een totale duur van 565 d opname maag temperatuur, met een individuele gemiddelde duur van 16,1 ± 0,9 d en een totaal van 1776 PDER gebeurtenissen. Het totale gemiddelde aantal PDER gebeurtenissen per dag per pup was 3,1 ± 0. 3, met aanzienlijke inter-individuele variaties (bereik: 0,6-4,7 PDER events per dag). Onder de geïdentificeerde PDER gebeurtenissen, 354 vertoonde amplitudes < 0,7 ° C (maar ≥0.3 ° C), terwijl 142 door buitengewone kromme vormen en derhalve werden als laag vertrouwen PDER gebeurtenissen. Bovendien 13 werden als meerdere PDER gebeurtenissen, wat resulteert in 1267 en één groot vertrouwen PDER gebeurtenissen.

Kenmerken van de component die verkregen uit de PCA worden weergegeven in Tabel 2. Volgens criterium Kaiser, 2 factoren uit de PCA verklaarde 80,3% van de totale variantie en werden vervolgens aangehouden. Deze factoren werden in de varimaxrotatie, die geen invloed op de hoeveelheid variantie verklaard, maar de gelijkmaker scheiding tussen beide factoren. Terwijl een factor vertoonde belangrijke belasting voor de variabelen in verband met de duur van de PDER gebeurtenissen, de variabelen geassocieerd met lagere temperatuur zwaarbelaste anderzijds factor (Tabel 3). Dit geeft aan dat de twee factoren verkregen doelpunt verschillende variabelen volgens de hartlijn kenmerken PDER gebeurtenissen. Bovendien, maximum-likelihood factoranalyse bleek dat de twee factoren die voortvloeien uit de gedraaide matrix voldoende waren in het model (fit = 0,98, χ ^{2
= 662,55, P
< 0,001), ondersteunen deze gegevens te bewaren voor verdere analyse. De absolute waarden van de gestandaardiseerde ladingen waren > 0,30 op ten minste een factor voor de zes variabelen, wat aangeeft dat ze allemaal relevant de PCA waren (Tabel 3; [61])}

Scores voor de twee. factoren voor elk van de 1267 PDER gebeurtenissen werden berekend uit de geroteerde matrix en geïntroduceerd als variabelen in de hiërarchische complete linkage clusteranalyse. Volgens de fusie niveau waarde criterium, het optimale aantal clusters in de data was k
= 5, want het was de eerste waarde van de k
waarvoor een kleine sprong in de plot van knooppunt hoogte tegen nummer van de clusters werd waargenomen (figuur 2;. [55]). De hiërarchische clusteranalyse dendrogram aldus afgesneden k
= 5, en de middelen van component factoren voor elk cluster werd gebruikt als initiële zaden in een niet-hiërarchische K-clusteranalyse (fig. 3).

Wanneer de PDER gebeurtenissen uit het verkregen werden vergeleken met hun voorlopige visuele classificatie drie groepen bevatten een hoog percentage PDER gebeurtenissen die melk inname (groep 1: 87,7%, groep 3: 99,6% en groep 5: 100%; figuur 3), terwijl twee groepen voornamelijk bestonden uit gebeurtenissen geïdentificeerd als water of vast voedsel inname (groep 2. 99,2% en groep 4: 100%). Het cluster analyse niet mogelijk om onderscheid te maken tussen zeewater en vast voedsel inname, maar beide types inname kan efficiënt worden onderscheiden van melk inname, met een totale verschil van 3,9% tussen de multivariate analyse en de visuele indeling methode.

Inslikken simulaties en gecorrigeerd classificatie van PDER gebeurtenissen

Alle injecties van water en vis in de gesimuleerde magen resulteerde in een plotselinge daling, gevolgd door een exponentiële stijging van de temperatuur geregistreerd door de STP. Resulterende coëfficiënten van lineaire discriminanten uit de LDA op 7 variabelen (tabel 4) identificeerde de I
index als de meest efficiënte groep voorspeller. De I
index berekend voor water injecties was significant (rand-test, P
= 0,002) lager is dan die voor vissen injecties. Daarom is de I
distributie index werd uitgezet voor de PDER gebeurtenissen ingedeeld in groep 2 en 4 ( n
= 195; water en vast voedsel inname). Zoals getoond in Fig. 4, was een duidelijke discontinuïteit aanwezig is in de distributie, met een dichtheid die gelijk is aan nul voor de I
waarden variërend 77,3-108,3 s ° C ^{-1. De voorlopige visuele indeling van het PDER gebeurtenissen uit de groepen 2 en 4 met I
waarden > 92.8 s ° C -1 (middelpunt van de nul-bereik van de I
distributie , zie figuur 4;. n
= 13) gaven aan dat ze waarschijnlijk ontstaan ​​uit vast voedsel inname, terwijl PDER evenementen met I
waarden < 92,8 s ° C -1 waren vooral visueel geclassificeerd als zeewater ingestions.}

Sinds melk inname wordt verwacht dat zij een grotere productie van I
waarden vergeleken met vast voedsel inname (zie fig. 1B), PDER gebeurtenissen uit alle groepen met I
waarden lager dan 92,8 ° C s ^{-1 ( n
= 251) werden geclassificeerd als zeewater inname. In tegenstelling PDER evenementen met I
waarden van meer dan 92,8 ° C s -1 werden gecategoriseerd als vast voedsel inname ( n
= 13) bij toewijzing aan groepen 2 of 4, en melk inname ( n
= 1003) bij toewijzing aan groepen 1, 3 of 5 door clusteranalyse.}

de resulterende lineaire discriminanten de LDA uitgevoerd op de 1267 PDER gebeurtenissen geclassificeerd als groot vertrouwen en single zijn weergegeven in tabel 5. de resulterende voorspellende functie toegestaan ​​de indeling van de resterende 517 meervoudige of weinig vertrouwen PDER evenementen met 98,3% van de overeenstemming met de voorlopige visuele classificatie. Als gevolg daarvan werden alle 1776 PDER gebeurtenissen geclassificeerd als melk ( n
= 1478), zeewater ( n
= 279) of vast voedsel inname ( n
= 19). Het totale verschil in groep attributie tussen de gecombineerde statistische analyse en de voorlopige visuele indeling was 2,4%, en was vooral te wijten aan PDER gebeurtenissen uit groep 1 (fig. 3) die visueel als vaste voedsel inname werden beschouwd, hoewel ze zijn ingedeeld als melk inname door de statistische methode.

Inslikken categorieën en consumptiegedrag

Hoewel zeewater en vast voedsel inname vertegenwoordigde 15,7% en 1,1% van alle PDER gebeurtenissen, respectievelijk, het relatieve belang van elk type inname sterk uiteen tussen individuen (tabel 6). Niet verrassend, melk vertegenwoordigd de meest voorkomende soort inname voor alle pups, met het relatieve aandeel van de totale individuele inname variërend 60,0-100% (gemiddelde = 84,1 ± 1,7%). Zeewater inname tegenover individuen varieerde 0-40,0% (gemiddelde = 15,3 ± 1,6%) van PDER gebeurtenissen, terwijl vast voedsel vertegenwoordigde 0-13,0% (gemiddelde = 0,7 ± 0,2%) van de totale inname tussen individuen. Op één individueel ingenomen zeewater ten minste eenmaal tijdens de opnameperiode. Een totaal van 19 vast voedsel inname werden gedetecteerd onder 7 pups. Onder deze pups, werden 9 vast voedsel inname opgenomen in een enkel individu, terwijl bij de andere 6 dieren vast voedsel werd ingenomen op ≤3 gelegenheden.

Over het algemeen pups waren in het water tijdens het 63,7% van de melk inname van waarvan 13,9% werden voorafgegaan door een zeewater inslikken gebeurtenis. Bijna alle (98,5%) van het zeewater inname opgetreden bij pups waren in het water. Bovendien pups waren meestal nog steeds in het water bij het uitvoeren van de daaropvolgende inname na een zeewater inname (98,6% en 72,2% als deze inname waren zeewater of melk, respectievelijk). Interessant is dat pups die vast voedsel ingenomen vertoonde een grotere aanwezigheid van aquatische verpleegkunde (melk inname terwijl de pup was in het water) dan de pups die niet innemen vast voedsel (P < 0,001; middel = 80 ± 4% en 54 ± 6%, respectievelijk).

Milk inname plaatsgevonden gedurende de gehele periode van de maag temperatuurbewaking, terwijl het eerst geïdentificeerd gebruik van zeewater en vast voedsel traden op bij 4 en 12 dagen oud, respectievelijk. Zoals in Fig. 5 het percentage inname geassocieerd met zogende daalde van 94,4% op dag 1-77,4% op dag 20 en verder verhoogd tot 90,0% tot ongeveer speenleeftijd (dag 33; [48]).

• PLoS ONE: Nutriënten Differentieel Regulate Nucleobindin-2 /Nesfatin-1 in vitro in gekweekte Maag Ghrelinoma (MGN3-1) cellen en in vivo in Male Mice
• PLoS ONE: Kwantificering van Chitinase mRNA Levels bij mens en muis weefsels door Real-Time PCR: Species-specifieke expressie van de zure zoogdieren Chitinase in de maag weefsels