Symptomatologie van een acute appendicitis - Diagnose van een acute buik

In dat geval bij spontane buiging van een extremiteit in een heupgewricht komt niet tot uiting, spanning van een iliolumbale spier kan worden gevonden door overstrekking van een heup in een heupgewricht Dit fenomeen is bekend onder de naam van een symptoom van Larash (fig. 34). Spierspanning is de hoeksteen van een symptoom Darok - de verhoogde situatie rechts of beide testikels, spontaan ontstaan ​​of bij een palpatie van een voorste buikwand van een maag (irritatie van een cremaster).
Onderzoek naar een aandoening van buikreflexen vond geen brede toepassing bij de diagnose van een acute appendicitis. Ondertussen geeft het iets voor dit doel (Ya. V. Lavochkin, enz.).
Afhankelijk van de diepte van de nederlaag van een wand van een scheut, van grotere of kleinere betrokkenheid bij het ontstekingsproces van een buikvliesverandering van buikreflexen beïnvloedt de enige snellere uitputting in de rechter ileale pool in vergelijking met andere plaatsen, waardoor het wordt verlicht, eindelijk een totale verdwijning. Diagnostische waarde behoort voornamelijk tot snelle uitputting en vermindering van een reflex. Het is duidelijk, dat het tegelijkertijd ontbreken van buikreflexen weinig zal toevoegen aan wat men al muurspanning geeft. Zowel de wandspanning als de reflexen geven aan dat het ontstekingsproces verder ging dan een scheut en dat het pristenochny peritoneum erbij betrokken is.
Niet-constant, maar niettemin vrij frequent teken van een acute appendicitis - braken. Het verschijnt meestal tijdens de eerste uren van ziekten en is dan, op gelijke voet met pijn, het vroege symptoom.
Meestal heeft braken snel een voorbijgaand karakter - 1 - 2 keer voor de hele tijd van een aanval, afgezien van kleine hoeveelheden maaginhoud. Heel vaak vergeet de patiënt het zelfs
en alleen een zorgvuldige peiling is mogelijk om vast te stellen dat het heeft plaatsgevonden. Zelden braken bij een acute blindedarmontsteking heeft een ruw karakter, treedt op bij een ziektebeeld op de voorgrond. Dergelijk braken kan overvloedig en continu zijn, komt later op en dient als een uiting van intoxicatie, in tegenstelling tot vroege reflexen. Een slecht diagnostisch karakter is vuil zwart overgeven, kleuren van een dikke koffie, de massa (vomito negro). Ze verschijnt enkele dagen later na het begin van een ziekte en spreekt over de voortschrijdende buikvliesontsteking.
De diagnostische waarde van een symptoom van braken bij blindedarmontsteking is niet groot. Volgens conferentiegangers over blindedarmontsteking in Leningrad wordt ongeveer in de helft van alle gevallen braken waargenomen. Bauer en Clark vonden het gemiddeld bij catarrale blindedarmontsteking bij 45%, bij gangreen - in 82.
Het lijkt mij dat braken op zich, hoeveel het karakter ervan kenmerkend is voor een acute blindedarmontsteking niet zozeer, het feit dat het ontwikkelt zich meestal 2-3 uur later na het optreden van pijn, maar niet op het hoogtepunt dat ze meestal 1-2 keer is, afgezien van kleine hoeveelheden maaginhoud. Frequentie van braken kan dienen als instructie over de mate van een ontstekingsproces bij appendicitis. Bij bekken appenditsita, retrocecaal ontmoet het veel minder dan bij appenditsita met een voor- of laterale opstelling van een scheut. Het is moeilijker om afhankelijkheid vast te stellen tussen braken en patho-anatomische aard van het proces in een shoot. Blijkbaar hangt de frequentie van braken bij acute appendicitis af van de snelheid van ontwikkeling van destructieve veranderingen daarin. Dus, frequent braken vanaf het allereerste begin van een ziekte wordt waargenomen bij gangreneuze appenditsita, bij de appenditsita die snel gecompliceerd wordt door diffusieperitonitis bij toxische. Het optreden van braken nadat het is gestopt, maakt het mogelijk om de volgende complicatie aan te nemen:perforatie van de scheut of overgang die vóór de begrensde peritonitis in diffusie was. Het is ook nodig om te bedoelen dat sommige mensen in het algemeen niet geneigd zijn om te braken, ze observeren alleen misselijkheid die daarom goed moet worden ingeschat.
(In een infiltraatstadium) is het noodzakelijk om het bestaan ​​​​van een tumor te verwijzen naar lokale tekenen van een acute appendicitis. meer waar, consolidaties, in een buikholte. Deze consolidatie beslaat meestal het gebied van de rechter ileale pool - de plaats van de meest voorkomende opstelling van een scheut, is zeldzamer - bevindt zich in het rechter subcostale gebied, in een bassin. Het wordt gevormd als gevolg van betrokkenheid bij het ontstekingsproces van de weefsels rond een scheut ten koste van een conglomeraat van de darmlussen, een epiploon die een scheut omhult en meestal perforatie erin bedekt. Infiltraat wordt meestal onderzocht in de vorm van de bewegingsloze, pasteuze, uitvoerende ileumpooltumor, in de vorm van een dichte tumor (bij oude mannen). Bij een infiltraatarrangement in een bassin vindt de palpatie door een voorste buikwand meestal niets, alleen rectaal of vaginaal onderzoek laat het toe om het te onthullen. Soms is de buikwand betrokken bij infiltratie; tegelijkertijd zijn er verschijnselen, ontstekingsreactie, allereerst wallen, uitbreiding van het veneuze netwerk van de huid, lokale temperatuurstijging. Als uitzondering gevallen van opkomst van het abces geopend knaruzh en die gevormde fistel ontmoeten.

• Acute appendicitis - Diagnose van acute buik
• De verschijnselen van de algemene reactie bij een acute appendicitis - Diagnose van acute buik