Habba-syndroom

Prikkelbare darm syndroom (PDS) is een veel voorkomende aandoening, die maar liefst zes miljoen Canadezen treft met symptomen als buikpijn, een opgeblazen gevoel, constipatie en/of diarree. IBS vertegenwoordigt 12% van alle patiënten die door huisartsen worden gezien en ongeveer de helft van de patiënten die door gastro-enterologen worden gezien. Ongeveer een derde van de patiënten met PDS heeft voornamelijk last van diarree. Bekijk de snelle feiten van het prikkelbare darm syndroom voor een snelle blik op IBS.

De definitie van chronische diarree is het hebben van drie of meer stoelgangen per dag gedurende drie of meer maanden. Diarree kan ofwel meerdere vaste stoelgang zijn of waterig of explosief van aard zijn. Dit kan al dan niet gepaard gaan met verlies van controle over de darmen (fecale incontinentie). Sommige patiënten moeten zelfs luiers voor volwassenen (incontinentieverbanden) dragen om gênante lekkagescenario's te voorkomen. Klassiek kennen deze patiënten de locatie van elke badkamer, waar ze ook gaan, een aandoening die bekend staat als het in kaart brengen van de badkamer.

Vaak wordt chronische diarree die geen verband houdt met specifieke aandoeningen zoals de ziekte van Crohn of coeliakie, toegeschreven aan het prikkelbare darm syndroom en als zodanig passen artsen conventionele therapieën toe, zoals middelen tegen krampen en diarree. Het succes van deze therapieën varieert sterk per patiënt.

Recent onderzoek suggereert dat sommige patiënten met de diagnose IBS en die lijden aan chronische diarree een verkeerde diagnose kunnen stellen. Een voorgesteld nieuw syndroom, het Habba-syndroom, werpt enig licht op de oorsprong van sommige gevallen van diarree en biedt symptoomverlichting voor deze chronische diarreepatiënten.

Dus wat is het Habba-syndroom?

Habba-syndroom is een verband tussen chronische diarree en een disfunctionele galblaas, die een abnormale hoeveelheid gal produceert. Deze aandoening is verantwoordelijk voor symptomen die meestal erg verontrustend zijn en die sociale verlegenheid en interferentie met dagelijkse activiteiten kunnen veroorzaken. Gewichtsverlies kan het gevolg zijn omdat patiënten niet eten uit angst voor de pijn en de gevolgen van chronische diarree. Sommigen zijn zelfs aan huis gebonden uit angst voor sociale verlegenheid. Habba-syndroom diarree treedt klassiek op na het eten (postprandriaal) en is zelden 's nachts, tenzij de patiënt vlak voor het slapengaan een maaltijd heeft gehad. Het wordt niet geassocieerd met inwendige bloedingen, tenzij het afkomstig is van irritatie van het rectale gebied, dat zou verschijnen als helderrood bloed op of rond de ontlasting.

Waarschuwing

De volgende symptomen zijn niet typerend voor IBS of het voorgestelde Habba-syndroom, en als u deze heeft, dient u uw arts te waarschuwen:

• rectale bloeding
• bloedarmoede
• ongepland gewichtsverlies
• koorts
• familiegeschiedenis van darmkanker

Wat zijn de belangrijkste symptomen van dit syndroom?

• Post-prandriale diarree (variërend van eenvoudige urgentie tot incontinentie), geassocieerd met angst om te eten om diarree te voorkomen
• Disfunctionele galblaas zoals vastgesteld door radiologisch onderzoek
• Niet reageren op standaard IBS-therapie
• Gunstige reactie op galzuurbindende middelen

Wat moet u doen als u deze symptomen heeft?

Neem contact op met uw huisarts of gastro-enteroloog, die u zal onderzoeken en bepalen of verder diagnostisch onderzoek nodig is. Testen kunnen ontlastingsanalyse, laboratoriumwerk, röntgenfoto's en colonoscopie omvatten. Verdere tests om malabsorptieve aandoeningen, inflammatoire darmaandoeningen (colitis ulcerosa en de ziekte van Crohn) en kanker uit te sluiten, kunnen nodig zijn.

Om een ​​diagnose van het Habba-syndroom te bevestigen, kijken artsen naar de galblaasfunctie met behulp van een nucleair geneeskundig röntgenonderzoek dat bekend staat als een DISIDA-scan, met CCK-injectie om de ejectiefractie van de galblaas te evalueren. Dit geeft aan of de galblaas goed werkt.

Wat is de behandeling voor het Habba-syndroom?

Aangezien de basispathologie van het syndroom ongepaste gal in het maagdarmkanaal is die verband houdt met een disfunctionele galblaas, richt de therapie zich op het veranderen van de samenstelling van galzuren om hun diarree-effect te verminderen. Middelen die galzuren binden, zijn bewezen veilig, effectief en goedkoop. Sommige zijn beschikbaar in generieke vormen.

Patiënten dienen deze middelen een half uur voor de maaltijd in te nemen om het effect van binding aan de galzuren te maximaliseren. In de oorspronkelijke publicatie die dit syndroom beschrijft, reageerden patiënten die werden behandeld met colestyramine (Questran®) zeer gunstig, meestal binnen enkele dagen na aanvang van de therapie.

• Gastro-oesofageale refluxziekte (GERD)
• Aambeien