Onderzoek toont prevalentie aan van ongepaste behandeling voor ongecompliceerde urineweginfecties

Ongepaste antibioticavoorschriften voor ongecompliceerde urineweginfecties komen veel voor en hebben ernstige gevolgen voor de patiënt en de samenleving. Onze onderzoeksresultaten onderstrepen de noodzaak van antimicrobiële stewardship-interventies om het ambulant voorschrijven van antibiotica te verbeteren, vooral in landelijke omgevingen."

AnneMobley Butler, doctoraat, Studieleider auteur, Universitair Docent Geneeskunde en Chirurgie, Washington University School of Medicine, St. Louis

Onderzoekers bestudeerden gegevens over verzekeringsclaims voor 670, 400 vrouwen van 18 tot 44 jaar die tussen april 2011 en juni 2015 een poliklinische diagnose van ongecompliceerde urineweginfectie kregen. Ze identificeerden gevulde antibioticavoorschriften, beoordeelde naleving van klinische richtlijnen, en vergeleken landelijke en stedelijke gebruikspatronen van antibiotica.

Patiënten op het platteland kregen vaker een recept voor een ongepast lange therapieduur dan patiënten in de stad, volgens een analyse van geografische gegevens uit de claimdatabase. Hoewel het gebruik van zowel ongepaste antibioticakeuze als ongepaste duur van voorschriften licht daalde tijdens de onderzoeksperiode, ongepaste recepten kwamen nog steeds vaak voor, waarbij 47% van de recepten voor antibiotica werd geschreven buiten de richtlijnen van de richtlijnen en 76% voor een ongepaste duur, die waren bijna allemaal langer dan aanbevolen.

"Er is steeds meer bewijs dat suggereert dat patiënten betere resultaten hebben wanneer we het voorschrijven van breedwerkende antibiotica veranderen in smalspectrumantibiotica en van langere naar kortere duur, Butler zei. "Het bevorderen van optimaal gebruik van antimicrobiële stoffen komt de patiënt en de samenleving ten goede door vermijdbare bijwerkingen te voorkomen, verstoring van het microbioom, en antibioticaresistente infecties."

Clinici moeten de klinische praktijkrichtlijnen periodiek herzien, zelfs voor veelvoorkomende omstandigheden, om het ideale antibioticum en de behandelingsduur te bepalen, zei Butler. Het controleren van ambulante voorschrijfpatronen voor antibiotica en periodieke feedback aan zorgverleners helpt clinici herinneren aan de beste werkwijzen en verbetert het voorschrijven van antibiotica. Echter, er moet aanvullend onderzoek worden gedaan om de voorschrijfpraktijken van antibiotica voor urineweginfecties en andere veelvoorkomende aandoeningen op het platteland te begrijpen en uiteindelijk te verbeteren.

Mogelijke verklaringen voor onderzoeksbevindingen, die consistent zijn met ander onderzoek dat landelijke ongelijkheden weerspiegelt, Het kan zijn dat landelijke aanbieders mogelijk niet zo op de hoogte zijn van de huidige richtlijnen voor antibioticabehandeling. In aanvulling, stedelijke zorgverleners die plattelandspatiënten behandelen, kunnen een langere antibioticaduur voorschrijven vanwege de barrières tussen zorg en afstand als de symptomen aanhouden. Verder onderzoek is nodig om redenen te identificeren voor meer ongepast voorschrijven in landelijke omgevingen.

• Onderzoek toont direct verband aan tussen het darmmicrobioom en Alzheimer-achtig gedrag
• Gunstige bacteriën die in de loop van de tijd worden doorgegeven aan zuigelingen door verandering van moedermelk