Hoewel elke kiem, bacterie of virus mogelijk door terroristen kan worden gebruikt, zijn er een aantal biologische agentia waarvan is erkend dat ze waarschijnlijker worden gebruikt. De reden dat deze agenten zorgwekkend zijn, is gebaseerd op hun beschikbaarheid voor terroristen en het gemak waarmee deze agenten kunnen worden verspreid.
Meer informatie over hoe brucellose als biologisch wapen kan worden gebruikt »
Brucellose is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door bacteriën van het geslacht Brucella . Brucella zijn aerobe, gramnegatieve coccobacillen. Brucellose is een zoönotische infectie (wat betekent dat de ziekte voornamelijk bij dieren voorkomt, maar af en toe wordt overgedragen op mensen). Brucellose is bekend onder verschillende namen, zoals mediterrane koorts, Malta-koorts, undulaire koorts, Krimkoorts, de ziekte van Bang en gastric remittent fever. Brucellose wordt aangetroffen bij Noord-Amerikaanse wilde dieren (elanden, bizons) en wordt af en toe aangetroffen bij gedomesticeerde dieren (runderen, varkens, schapen en geiten). De belangrijkste soort van het geslacht Brucella die de ziekte veroorzaken zijn B. melitensis , B. suis , B. abortus , en B. canis; deze worden geassocieerd met respectievelijk schapen, varkens, runderen en honden. De meest pathogene (waarschijnlijk ziekteverwekkende) soorten zijn B. melitensis en B. suis .
Brucellose werd meer dan 2000 jaar geleden voor het eerst beschreven door Hippocrates en de Romeinen. In 1887 isoleerde Dr. David Bruce de organismen van patiënten die op het eiland Malta woonden (vandaar de naam Malta-koorts). De ziekte werd uiteindelijk vernoemd naar Dr. Bruce (brucellose). De ziekte is wereldwijd gevonden en gebieden met een hoog risico zijn de mediterrane landen, Zuid- en Midden-Amerika, Oost-Europa, Afrika, Azië, het Midden-Oosten en het Caribisch gebied. Gelukkig zijn er in de Verenigde Staten slechts ongeveer 100-200 mensen per jaar besmet. Californië en Texas hebben de hoogste infectiepercentages.
Stammen van hoogpathogene Brucella zijn beschouwd als te worden gebruikt als een biologisch wapen omdat de organismen kunnen worden verneveld en vervolgens gemakkelijk kunnen worden ingeademd.
De oorzaak van brucellose is bacterieel. Brucella bacteriën kunnen het menselijk lichaam binnendringen via slijmvliezen, breuken in de huid, de luchtwegen, het maagdarmkanaal en zelfs het bindvlies. Helaas kunnen deze organismen redelijk goed overleven in de lichaamscellen, inclusief verschillende soorten cellen. Deze bacteriën kunnen in de menselijke cellen via het lymfestelsel of in de bloedbaan naar andere organen worden getransporteerd. Elk orgaansysteem kan erbij betrokken zijn, en zowel gelokaliseerde als systemische (lichaamsbrede) infecties kunnen optreden. De bacteriën kunnen ook in gastheercellen repliceren en vervolgens worden vrijgegeven wanneer de cel sterft. Deze bacteriën verspreiden de infectie vervolgens naar andere menselijke cellen.
Risicofactoren voor brucellose zijn onder meer het consumeren van ongepasteuriseerde melk of kaas, het eten van slecht gekookt of rauw vlees of het omgaan met wilde dieren die de organismen kunnen herbergen (bijvoorbeeld jagers). Dierenartsen, schaapherders, jagers en anderen die te maken hebben met dierverwerking en landbouw lopen een verhoogd risico.
Volgens de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) is brucellose slechts zwak besmettelijk omdat de verspreiding van brucellose van persoon tot persoon zeldzaam is. Helaas kunnen mensen de ziekte gemakkelijk krijgen door het eten of drinken van ongepasteuriseerde of rauwe zuivelproducten en kunnen ze zelfs geïnfecteerd raken door aerosolbacteriën in te ademen of geïnfecteerd raken door breuken in de huid of slijmvliezen.
Brucellose is besmettelijk zolang levende bacteriën aanwezig zijn in huisdieren en wilde dieren en/of hun afscheidingen, inclusief melkproducten. Bovendien is gedocumenteerd dat de bacteriën tot twee jaar in het milieu overleven onder gunstige omstandigheden (duisternis, koude temperaturen en relatief hoge CO2-concentraties) en toch ziekte veroorzaken.
De incubatietijd (tijd tussen infectie en de ontwikkeling van de ziekte) voor brucellose wordt als zeer variabel beschouwd, met een spreiding van vijf dagen tot vijf maanden, waarbij enkele patiënten melding maken van incubatieperioden van wel een jaar; de gemiddelde incubatietijd is ongeveer twee tot vier weken.
De meest voorkomende manier waarop mensen besmet raken met brucellose is door het eten of drinken van ongepasteuriseerde of rauwe zuivelproducten. Als dieren zoals schapen, geiten, koeien of kamelen besmet zijn met Brucella , is de melk die ze produceren besmet met de bacteriën. Een andere manier waarop brucellose zich op mensen verspreidt, is door inademing van de bacteriën. Hoewel dit risico over het algemeen wordt geassocieerd met mensen die in laboratoria werken die Brucella . bestuderen organismen, is het mogelijk dat mensen die in vleesverwerkende gebieden werken, door inademing van druppeltjes van besmet vlees (runderen, schapen) aan de bacteriën worden blootgesteld. De bacteriën kunnen ook mensen besmetten via breuken in de huid of via de slijmvliezen. Vaak geïnfecteerde dieren waarop wordt gejaagd die Brucella . kunnen bevatten zijn kariboes, elanden, wilde zwijnen (wilde zwijnen), elanden en bizons. Overdracht van persoon tot persoon van brucellose is zeldzaam, maar kan optreden tijdens seks, bloedtransfusies, transplacentale overdracht of zelfs in contact met menstruatiebloed.
Brucellose kan een breed scala aan symptomen veroorzaken. Sommige symptomen verschijnen vroeg, terwijl andere zich gedurende een lange periode kunnen ontwikkelen. De eerste of vroege symptomen kunnen zijn:
Na verloop van tijd kunnen de koortsen terugkeren met nachtelijk zweten, gewrichtspijn kan verergeren en orgaanzwelling kan optreden in het hart, de testikels, de lever en/of de milt, wat resulteert in een verminderde werking van deze organen. Sommige mensen krijgen huiduitslag en/of micro-abcessen (subcutane granulomen) in de huid. Bovendien kunnen patiënten chronische vermoeidheid, depressie en neurologische symptomen hebben. Het duurt ongeveer twee tot vier weken (latente periode) na de eerste blootstelling voordat de meeste mensen symptomen beginnen te vertonen.
Hoewel de eerstelijnszorgverlener van de patiënt (inclusief internisten en huisartsen) brucellose kan behandelen, is het niet ongebruikelijk om specialisten op het gebied van infectieziekten, neurologen, reumatologen en specialisten in reisgeneeskunde te raadplegen over de behandeling en/of preventie van deze ziekte. Bij ernstige infecties kunnen andere specialisten worden geraadpleegd (bijvoorbeeld urologen, verloskundigen-gynaecologen [voor geïnfecteerde zwangere patiënten]), afhankelijk van het meest gewijzigde orgaansysteem.
Brucellose wordt voorlopig gediagnosticeerd door de voorgeschiedenis van blootstelling van de patiënt aan waarschijnlijke bronnen van Brucella bacteriën en de klinische symptomen van de patiënt. Bevestiging van de diagnose wordt gedaan door Brucella . te kweken bacteriën van de patiënt. Daarnaast zijn er serologische tests voor de organismen gedaan op de bloedmonsters van de patiënt. Deze tests zoeken naar IgM- of IgG-antilichamen die tegen de bacteriën zijn gericht. De CDC beveelt echter aan dat deze tests worden bevestigd door een Brucella -specifieke agglutinatietest, een specifieke test die meestal wordt uitgevoerd door een gespecialiseerd laboratorium. Deze tests helpen om brucellose te onderscheiden van leptospirose, malaria, tularemie en andere ziekten die vergelijkbare symptomen kunnen veroorzaken.
Volgens de CDC zijn doxycycline (Vibramycin, Oracea, Adoxa, Atridox) en rifampicine (Rifadin) de aanbevolen antibiotica, in combinatie genomen, gedurende minimaal zes tot acht weken om geïnfecteerde patiënten te behandelen. Deze lange behandeltijd is te wijten aan het vermogen van het organisme om in menselijke cellen te overleven; daarom beveelt de CDC aan dat een stevige diagnose wordt gesteld voordat een langdurige antibioticabehandeling wordt gestart. Personen met immunosuppressie en zwangere patiënten moeten in de meeste gevallen worden behandeld in overleg met een specialist in infectieziekten.
Er zijn veel huismiddeltjes op internet voor brucellose. Enkele voorbeelden zijn colloïdaal zilver, knoflook, een specerij genaamd Origanum syriacum , mengsels van etherische oliën en vele andere. Wetenschappelijk bewijs ontbreekt over de effectiviteit van deze middelen. Patiënten moeten eventuele remedies met hun arts bespreken voordat ze ze gebruiken.
In het algemeen is de prognose voor patiënten die zijn geïnfecteerd met Brucella is zeer goed. Als individuen binnen de eerste paar maanden na het begin van de symptomen op de juiste manier worden behandeld, zijn ze te genezen met antibiotica en ontwikkelen ze meestal geen chronische ziekte. De symptomen verbeteren meestal en zijn binnen ongeveer twee tot zes maanden volledig verdwenen. De prognose is echter slecht bij mensen die orgaanveranderingen of complicaties ontwikkelen, zoals hartbeschadiging, neurologische of urogenitale problemen veroorzaakt door chronische Brucella infectie. Het sterftecijfer (sterftecijfer) is laag voor brucellose (ongeveer 0,4% -2%).
Het is mogelijk om de kans op het ontwikkelen van brucellose te voorkomen of te verminderen. Eenvoudige methoden zoals het vermijden van bekende besmette dieren, nooit ongepasteuriseerde melk drinken en, als u met mogelijk besmette dieren omgaat, het dragen van handschoenen en/of een masker vermindert de kans op infectie.
Omdat brucellose vooral een ziekte is waarbij vee betrokken is, zijn er vaccins ontwikkeld die effectief zijn voor runderen, schapen en geiten. Helaas is er geen vaccin beschikbaar voor gebruik bij mensen.
Nieuw IBS-medicijn verlicht maagpijn en diarree voor sommigen:onderzoek
Probiotica kunnen de komende twee decennia helpen ondervoeding te beteugelen,
Wat gaat snel van brandend maagzuur af?
Alternatieve IBS-behandelingen
Sushi-liefhebbers, pas op:lintworm nu gevonden in Amerikaanse zalm
Maagproblemen die geen verband houden met autisme, blijkt uit onderzoek
Genetisch tweaken van darmbacteriën vermindert het risico op colorectale kanker bij muizen vindt studie
Onderzoekers hebben ontdekt dat het bewerken van de genen van de bacteriën die aanwezig zijn in het lef van muizen, de ontsteking en het bijbehorende risico op colorectale kankers kan helpen verminder
Leverkanker:tekenen en symptomen
Oktober is Leverkanker Awareness Month, waardoor het een goed moment is om te praten over de symptomen en risicofactoren die samenhangen met leverkanker. De incidentie van leverkanker is sinds 1980 me
Vroege tekenen en symptomen van Hantavirus Pulmonary Syndrome (HPS)
Hantavirus en hantavirus pulmonair syndroom (HPS) feiten Figuur 1:Afbeelding van Sin Nombre hantavirusdeeltjes; BRON:CDC/D. Loren Ketai, MD Hantavirussen zijn RNA-virussen die door knaagdieren (door