Voor de meeste kankersoorten inclusief alvleesklier, vrouwen hebben over het algemeen betere resultaten dan mannen. Hoewel de redenen hiervoor nu pas aan het licht komen, onderzoekers weten al tientallen jaren dat er een verband bestaat tussen de geslachtshormonen van het lichaam en sommige vormen van kanker, vooral die welke ontstaan in voortplantingsweefsels zoals borst en prostaat. Echter, het idee dat kankers in niet-reproductieve weefsels ook kunnen worden beïnvloed door geslachtssteroïde hormonen is pas recentelijk overwogen.
Voortbouwend op hun onderzoek dat de antikankeractiviteit van GPER in melanoommodellen aantoont, Todd W. Ridky, MD, doctoraat, een assistent-professor dermatologie aan Penn en de senior auteur van de studie, en zijn laboratorium, onderzocht of GPER-activators ook andere kankertypes kunnen remmen.
We weten dat het activeren van GPER in melanoommodellen de groei van kankercellen stopt en de tumoren zelf meer immunogeen maakt, dus we wilden weten wat er zou gebeuren als we selectief andere tumortypes van GPER zouden activeren. In deze studie onderzochten we verschillende modellen van pancreaskanker en ontdekten dat synthetische GPER-activators met kleine moleculen de pancreaskankercellen krachtig remden, en tegelijkertijd de tumorcellen gevoeliger gemaakt voor andere antikankertherapieën."
Todd W. Ridky, MD, doctoraat, assistent-professor dermatologie bij Penn en de senior auteur van de studie
Voor deze studie is het Ridky-lab werkte samen met het Penn Pancreatic Cancer Research Center (PCRC), geregisseerd door studie co-auteur Ben Z. Stanger, MD, doctoraat, de Hanna Wise Professor in Kankeronderzoek. Met behulp van nieuwe PCRC-muis alvleesklierkankermodellen, het multidisciplinaire team kon de impact van GPER op de groei van alvleesklierkanker aantonen. Bij sommige modellen is GPER-activering remde de groei en maakte tumoren gevoeliger voor anti-PD-1 immunotherapie, wijzend op het translationele potentieel van het verbeteren van de werkzaamheid van bestaande behandelingen bij een kankertype waar PD-1-remmers in het verleden niet erg effectief zijn geweest.
Het gebruik van GPER-activators is een nieuw idee bij kankertherapie, en heeft een belangrijk verschil met de meeste middelen tegen kanker. Bijna alle huidige kankermedicijnen blokkeren de activiteit van cellulaire eiwitten die niet alleen nodig zijn voor de kankercellen, maar ook door normale cellen. Als resultaat, de meeste kankermedicijnen zijn geassocieerd met grote toxiciteit. In tegenstelling tot, de oestrogene analoog die in de Penn-studie wordt gebruikt, activeert GPER. Deze benadering weerspiegelt iets dat van nature in het lichaam voorkomt, aangezien GPER al aanwezig is en normaal wordt geactiveerd door oestrogeen, vooral bij vrouwen tijdens de zwangerschap.
"Waarschijnlijk omdat dit iets is waar het menselijk lichaam al aan gewend is, bewijs uit preklinische dierstudies suggereerde dat bijwerkingen van deze aanpak waarschijnlijk minimaal zouden zijn wanneer deze naar de kliniek gaat, " zei de eerste auteur van de studie, Christopher Natale, doctoraat, Ridky's voormalige afgestudeerde student.
Natale is momenteel de Vice President of Research bij Linnaeus Therapeutics, een bedrijf dat hij en Ridky samen oprichtten om het translationele potentieel van dit werk verder te onderzoeken. Momenteel loopt er een multi-site Fase I-studie bij patiënten met gevorderde kanker.