Volvulus is een aandoening waarbij de darm draait op zichzelf, waardoor de materiaalstroom door de darm wordt belemmerd. Het kan ook leiden tot obstructie van de bloedtoevoer naar de darm zelf, wat kan leiden tot weefselsterfte in de darm.[1]
Volvulus wordt meestal veroorzaakt door een geboorteafwijking die malrotatie wordt genoemd, waarbij de darm tijdens de ontwikkeling van de foetus niet goed uitgelijnd raakt. De darmen hebben geen normale aanhechting aan de buikwand, waardoor de darmen uit hun normale positie kunnen schuiven of roteren. Volvulus kan ook optreden bij afwezigheid van onderliggende malrotatie. Als de volvulus gepaard gaat met malrotatie, komt dit vaak vroeg in het leven voor, vaak in het eerste jaar.
Lees een verslag uit de eerste hand van een 14-jarig kind met intermitterende volvulus op onze pagina Persoonlijke verhalen.
Zuigelingen die lijden aan volvulus ervaren een plotseling begin van symptomen die identiek zijn aan die van darmobstructie. De symptomen zijn over het algemeen zo dramatisch dat baby's snel naar de eerste hulp worden gebracht, wat van cruciaal belang kan zijn om te overleven.
Sommige kinderen met volvulus ervaren terugkerende episodes van braken met buikpijn, die zonder behandeling verdwijnen. Dit kan te wijten zijn aan een aandoening die bekend staat als 'intermitterende volvulus', die optreedt wanneer de darm toevallig draait en vervolgens vanzelf loskomt. [2]
Symptomen die kunnen wijzen op darmobstructie als gevolg van volvulus zijn onder meer:
Bij het testen op volvulus kunnen de volgende tests worden uitgevoerd:
Als de volvulus intermitterend is, kan een arts de aanwezigheid ervan vermoeden alleen al door een voorgeschiedenis van herhaalde, occasionele, zelfoplossende symptomen. Zelfs als de volvulus niet aanwezig is tijdens het testen, kan een bovenste GI-reeks aantonen dat de kruising van de twaalfvingerige darm en jejunum misplaatst is, of een bariumklysma kan identificeren dat de blindedarm zich niet in het rechter onderste kwadrant bevindt waar het zou moeten zijn. Beide bevindingen wijzen op malrotatie, wat kan duiden op intermitterende volvulus.[2]
Een spoedoperatie is nodig om een volvulus te herstellen. Er wordt een incisie gemaakt in de buikwand, de darmen worden losgemaakt en de bloedtoevoer wordt hersteld. Als een klein deel van de darm necrotisch is (dood door gebrek aan bloedstroom), wordt het verwijderd en worden de uiteinden van de gezonde darm weer aan elkaar genaaid of gebruikt om een colostoma of ileostoma te vormen (een buis naar buiten waardoor de darminhoud kan worden verwijderd - de term hangt af van waar de buis is geplaatst). Als de hele darm necrotisch is, zijn de vooruitzichten slecht en levensbedreigend.
Vroege herkenning van de volvulus en snelle behandeling resulteert over het algemeen in een goed resultaat. Als er necrose van de darm optreedt, is de prognose vaak slecht, afhankelijk van hoeveel van de darm necrotisch is.
Mogelijke complicaties van volvulus zijn onder meer:
Referenties
[1] Al het materiaal aangepast van Medline Plus:Volvulus – kindertijd, tenzij anders vermeld.
[2] Yamamoto, LG. Malrotatie en Volvulus. Hoofdstuk X.5, Case-based pediatrie voor medische studenten en bewoners. Afdeling Kindergeneeskunde, Universiteit van Hawaï, John A. Burns School of Medicine (2003).