Een van de manieren waarop onze hersenen reageren op dagelijkse stressoren is door het vrijgeven van een hormoon genaamd cortisol -- meestal, onze cortisolspiegels pieken in de ochtend en nemen geleidelijk af gedurende de dag. Maar soms kan dit systeem ontregeld raken, resulterend in een vlakker cortisolpatroon dat geassocieerd is met negatieve gezondheidsresultaten.
"Wat we vinden is dat de mate van blootstelling van een persoon aan stress in het vroege leven een belangrijke rol speelt bij de ontwikkeling van ongezonde patronen van cortisolafgifte. Echter, dit is alleen waar als individuen ook hogere niveaus van huidige stress ervaren, wat aangeeft dat de combinatie van hogere stress in het vroege leven en hogere huidige stress in het leven leidt tot de meest ongezonde cortisolprofielen, " zegt psychologisch wetenschapper Ethan Young, een onderzoeker aan de Universiteit van Minnesota.
Voor de studie, Young en collega's onderzochten gegevens van 90 personen die deel uitmaakten van een geboortecohort met een hoog risico dat deelnam aan de Minnesota Longitudinal Study of Risk and Adaptation.
De onderzoekers wilden specifiek begrijpen hoe stressvolle gebeurtenissen het stressresponssysteem van de hersenen later in het leven beïnvloeden. Is het de totale hoeveelheid stress die wordt ervaren tijdens de levensduur die ertoe doet? Of is blootstelling aan stress tijdens gevoelige periodes van ontwikkeling, vooral in de vroege kinderjaren, de grootste impact hebben?
Young en collega's wilden een derde mogelijkheid onderzoeken:stress in de vroege kinderjaren maakt ons stressresponssysteem gevoeliger voor stressoren die later in het leven naar voren komen.
De onderzoekers beoordeelden gegevens uit het Life Events Schedule (LES), die de stressvolle levensgebeurtenissen van individuen onderzoekt, inclusief financiële problemen, relatieproblemen, en fysiek gevaar en sterfelijkheid. Getrainde codeurs beoordelen de mate van verstoring van elke gebeurtenis op een schaal van 0 tot 3 om een algemene score voor die meetperiode te creëren. De moeders van de deelnemers voltooiden het interview toen de deelnemers 12 waren, 18, 30, 42, 48, 54, en 64 maanden oud; toen ze in groep 1 zaten 2, 3, en 6; en toen ze 16 en 17 jaar oud waren. De deelnemers voltooiden de LES zelf toen ze 23 waren, 26, 28, 32, 34, en 37 jaar oud.
De onderzoekers groepeerden de LES-scores van de deelnemers in specifieke perioden:vroege kinderjaren (1-5 jaar), middelbare kinderjaren (graad 1-6), adolescentie (16 en 17 jaar), vroege volwassenheid (23-34 jaar), en huidige (37 jaar).
Op 37-jarige leeftijd, de deelnemers verstrekten ook dagelijkse cortisolgegevens over een periode van 2 dagen. Ze verzamelden een speekselmonster onmiddellijk toen ze wakker werden en opnieuw 30 minuten en 1 uur later; ze namen ook 's middags en voor het slapengaan monsters. Ze stuurden de speekselmonsters naar een laboratorium voor testen op cortisolniveau.
De onderzoekers ontdekten dat noch de totale levensstress, noch de stress in de vroege kinderjaren de patronen van het cortisolniveau op 37-jarige leeftijd voorspelden. cortisolpatronen waren afhankelijk van zowel stress in de vroege kinderjaren als van stress op 37-jarige leeftijd. Deelnemers die in de vroege kinderjaren relatief weinig stress ervoeren, vertoonden relatief vergelijkbare cortisolpatronen, ongeacht hun stressniveau op volwassen leeftijd. Anderzijds, deelnemers die waren blootgesteld aan relatief hoge niveaus van stress in de vroege kinderjaren, vertoonden plattere dagelijkse cortisolpatronen, maar alleen als ze als volwassenen ook veel stress rapporteerden.
De onderzoekers onderzochten ook of levensstress in de middenkindertijd, adolescentie, en vroege volwassenheid werden geassocieerd met volwassen cortisolpatronen, en vond geen betekenisvolle relaties.
Deze bevindingen suggereren dat de vroege kinderjaren een bijzonder gevoelige tijd kunnen zijn waarin stressvolle levensgebeurtenissen - zoals die gerelateerd aan trauma of armoede - het stressresponssysteem van de hersenen kunnen kalibreren, met gevolgen voor de gezondheid die tot in de volwassenheid voortduren.
Young en collega's merken op dat cortisol een onderdeel is van het menselijke stressresponssysteem, en ze hopen te onderzoeken hoe andere componenten, zoals het microbioom in onze darm, spelen ook een rol bij de gezondheidsresultaten op de lange termijn.
Orale seks kan bacteriële vaginose veroorzaken
Waterstofademhaling komt niet van Bikini-atol
Koffie helpt bij het ontwikkelen van gezonde darmmicroben en bevordert de stoelgang
Teken dragen nu meerdere ziekten,
Colitis ulcerosa en een ontbrekende microbe in de darm
Wiskundig model onthult het risico op SARS-CoV-2-infectie na transplantatie van fecale microbiota
Nieuw ontdekte grote fagen vervagen de grens tussen leven en niet-leven
Een nieuwe studie gepubliceerd in het tijdschrift Natuur laat zien dat er letterlijk honderden virussen zijn die groot genoeg zijn om bacteriën te consumeren, en met eigenschappen die typisch zijn v
Wetenschappers veranderen bloed van type A in universeel type O,
mogelijk verdubbeling van de bloedtransfusievoorraden Onderzoekers van de University of British Columbia hebben een mogelijke manier gevonden om type A-bloed om te zetten in universeel type O-bloed.
RNA-sequencing biedt nieuwe inzichten in het microbioom
Onderzoekers van de Universiteit van Chicago hebben een revolutionaire strategie bedacht om de activiteit van het darmmicrobioom te bestuderen - met behulp van high-throughput-sequencing van tRNA.