Arseenvergiftiging wordt veroorzaakt door blootstelling aan het element arseen. Arseen kan in drie vormen (geel, zwart en grijs) en in ionische vormen in metaalvorm aanwezig zijn. Arseen wordt beschouwd als een zwaar metaal en de toxiciteit van arseen vertoont enkele overeenkomsten met vergiftigingen door andere zware metalen. Arseen wordt gebruikt om onkruidverdelgers en insecticiden te maken.
Tekenen en symptomen van arseenvergiftiging omvatten
Arseen is een grijs lijkend scheikundig element (atoomnummer 33, symbool Zoals in het periodiek systeem) ook wel een metalloïde genoemd. Arseen kan in drie vormen in metaalvorm voorkomen (geel, zwart en grijs; grijs overheerst) en in ionische vormen. Arseen wordt beschouwd als een zwaar metaal en de toxiciteit van arseen deelt enkele kenmerken met vergiftigingen door andere zware metalen. Historisch gezien is arseen gebruikt als een medicinaal middel, een pigment, een pesticide en een middel met de bedoeling om schade toe te brengen (gebruik met criminele bedoelingen). Tot 2003 werd arseen (in de vorm van gechromateerd koperarsenaat) in de VS gebruikt als een behandeling om insectenplagen van hout dat in de bouw wordt gebruikt, te voorkomen. In 2003 werd het gebruik van deze verbinding verboden door de Amerikaanse Environmental Protection Agency.
Arseen wordt gemengd met koper of lood om legeringen die deze materialen bevatten te versterken. Arseen en sommige van zijn verbindingen reageren met eiwitten, voornamelijk de thioldelen, en ontkoppelen het proces van oxidatieve fosforylering, waardoor de meeste cellulaire functies worden geïnactiveerd. Dientengevolge zijn arseen en sommige van de stoffen waarmee het combineert dodelijke vergiften voor de meeste biologische systemen, met uitzondering van enkele bacteriesoorten. Arseen wordt gebruikt bij het maken van insecticiden en onkruidverdelgers. Van arseen wordt ook gedacht dat het kankerverwekkend is, wat betekent dat het kanker kan veroorzaken.
Arseen kan worden gevonden als een verontreiniging in voedsel- en waterbronnen. Schelpdieren en andere zeevruchten, evenals fruit, groenten en rijst; zijn de voedingsmiddelen die het meest besmet zijn. Arseenvergiftiging treedt meestal op als gevolg van industriële blootstelling, door verontreinigde wijn of illegaal gedistilleerde dranken, of in geval van kwade opzet.
Anorganisch arseen is een metallisch of een metalloïde element dat een aantal giftige verbindingen vormt. In de industrie kan het worden gevonden in een gasvormige vorm die arsinegas wordt genoemd en dat zeer giftig is bij inademing. Anorganisch arseen wordt in de natuur in lage concentraties aangetroffen, meestal vermengd met zuurstof, chloor en zwavel. Dit worden anorganische arseenverbindingen genoemd. Anorganische arseenverbindingen zijn veel giftiger voor de meeste biologische systemen (dieren, planten, mensen) dan organisch arseen (zie hieronder). Anorganisch arseen komt van nature voor in de bodem, koper- en loodertsafzettingen en water, maar meestal in lage concentraties. Het kan echter meer geconcentreerd worden wanneer industriële processen het gebruiken om houtconserveringsmiddelen, metaalverbindingen of organische arseenbevattende verbindingen zoals insecticiden, onkruidverdelgers en andere verbindingen te maken. Als dergelijke verbindingen worden verbrand, kan anorganisch arseen in de lucht vrijkomen en zich later op de grond of in water bezinken en ofwel in de anorganische vorm blijven of zich combineren met organisch materiaal.
Organisch arseen is elke verbinding die is gemaakt van een chemische combinatie van het element arseen met een organische verbinding (verbindingen die een grote hoeveelheid koolstof bevatten). Deze worden vaak arseen organische verbindingen genoemd. Meestal is organisch arseen een component die wordt gebruikt bij het maken van insecticiden en onkruidverdelgers en andere verbindingen. Organisch arseen is meestal niet giftig voor mensen, maar kan in hoge concentraties giftig zijn voor mensen. Over het algemeen is organisch arseen meestal veel minder giftig dan anorganisch arseen.
Mensen kunnen worden blootgesteld aan arseen door het in te ademen, door besmet voedsel, water of dranken te consumeren of door contact met de huid. We worden normaal gesproken blootgesteld aan sporen van arseen in de lucht, het water en in voedsel. Mensen kunnen aan hogere niveaus worden blootgesteld als ze in de buurt van industriële gebieden wonen waar nu of vroeger arseenverbindingen aanwezig waren. Gebieden met bekende hoge concentraties arseen in het drinkwater worden ook in verband gebracht met een grotere blootstelling.
Acute of onmiddellijke symptomen van een toxisch niveau van blootstelling aan arseen kunnen de volgende zijn:
Langdurige blootstelling aan arseen lager dan toxische niveaus kan leiden tot huidveranderingen (donkerder worden of verkleuring, roodheid, zwelling en hyperkeratose (huidbulten die lijken op likdoorns of wratten). Witte lijnen (Mees-lijnen) kunnen verschijnen in de vingernagels. Beide sensorische en motorische zenuwdefecten kunnen zich ontwikkelen. Bovendien kan de lever- en nierfunctie worden aangetast.
Blootstelling aan arseen op de lange termijn is ook in verband gebracht met de ontwikkeling van bepaalde vormen van kanker, en arseen is door de Environmental Protection Agency (EPA) geclassificeerd als kankerverwekkend. Studies van mensen in delen van Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika waar er een hoog gehalte aan arseen in het drinkwater is geweest, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van blaas-, nier-, long- en huidkanker gemeld. Organische arseenverbindingen zijn niet zo giftig als anorganische verbindingen en er wordt niet aangenomen dat ze verband houden met kanker.
De geschiedenis van de patiënt is erg belangrijk, aangezien blootstelling meestal het gevolg is van industriële ongevallen, zodat andere mensen (collega's, reddingspersoneel) kunnen worden blootgesteld zonder te beseffen dat ze ook enig risico lopen. Mensen die worden blootgesteld aan giftige hoeveelheden arseen, kunnen adem en urine hebben die naar knoflook ruikt als een aanwijzing voor hun diagnose. De meeste artsen die arseen (of andere metaal- of metalloïde vergiftigingen) vermoeden, zullen laboratoriumonderzoeken aanvragen, zoals het aantal bloedcellen en serumelektrolyten zoals calcium en magnesium; als er aanwijzingen zijn voor hemolyse (vernietiging van bloedcellen), wordt een type en screening op een mogelijke bloedtransfusie gedaan.
Er zijn snelle urine "spot"-tests beschikbaar om verhoogde niveaus van arseen te diagnosticeren, maar ze maken meestal geen onderscheid tussen organisch en anorganisch arseen. Het bloed en de urine van de patiënt worden opgestuurd voor analyse op arseen; een resultaat van> 50 microgram/L wordt als verhoogd beschouwd, maar acute toxische blootstellingen kunnen leiden tot niveaus die 5 tot 100 keer of hoger zijn dan die welke als "verhoogd" worden beschouwd. Een speciatietest (bepaalt de niveaus van anorganisch versus organisch arseen) is vereist in alle gevallen waarin het totale arseen in de urine verhoogd is, aangezien anorganisch arseen zo giftig is. Elektrocardiogrammen (ECG, ECG) en zenuwgeleidingstests worden vaak gedaan bij elk type vermoedelijke blootstelling aan arseen. Tests voor andere toxines of toxische overdoses (bijvoorbeeld inname van Tylenol) kunnen ook worden gedaan.
Acute blootstelling aan toxisch anorganisch arseen en blootstelling aan arsinegas kan snel de dood tot gevolg hebben, en er zijn maar een paar manieren om mogelijk het leven van de patiënt te redden. Hemodialyse kan arseen uit de bloedbaan verwijderen, maar alleen voordat het zich aan de weefsels bindt, dus er is maar een korte tijdspanne voordat deze behandeling werkt. Evenzo bindt arsine zich aan en veroorzaakt snelle vernietiging van rode bloedcellen, dus bloedtransfusies en wisseltransfusies kunnen de patiënt helpen. Bovendien, als het arseen is ingenomen, kan worden geprobeerd maag- of darmspoeling te geven, maar er zijn geen goede gegevens om aan te geven dat deze succesvol zullen zijn. Zo spoedig mogelijk overleg met een nefroloog en een toxicoloog wordt aanbevolen; andere adviseurs moeten mogelijk worden gebeld (hematoloog, psychiater of anderen).
Chelatietherapie (het gebruik van geneesmiddelen die stoffen selectief binden en effectief inactiveren) wordt meestal snel gestart via een intraveneuze lijn. Het medicijn en het gebonden arseen worden vervolgens via de urine uitgescheiden. Het favoriete chelatiemiddel is Dimercaprol (ook wel BAL in olie genoemd); Succimer (DMSA) is ook met succes gebruikt en Dimerval (DMPS) kan ook als chelator werken, maar het is niet direct beschikbaar in de VS.
Als de patiënt een acute toxische blootstelling overleeft, zullen de meesten enige mate van zenuwbeschadiging aan de perifere zenuwen ontwikkelen (sensorische en motorische stoornissen); veel overlevenden kunnen hart-, lever-, nier- en huidproblemen hebben; de prognose is redelijk tot slecht. Chronische vergiftiging en blootstelling aan organisch arseen hebben betere resultaten met minder en minder ernstige problemen.
Mensen kunnen worden blootgesteld door werk in een metaalgieterij, mijnbouw, glasproductie, de halfgeleiderindustrie, criminele pogingen tot moord door vergiftiging, zelfmoordpogingen en als middel voor biologische oorlogsvoering.
Recente voorbeelden van zorgen over arseen zijn opgedoken vanwege de aanwezigheid ervan in appelsap. In de meeste onderzoeken hebben verschillende bronnen van appelsap die door de overheid en consumentenlaboratoria zijn getest, aangetoond dat de meeste (meer dan 95% getest) een zeer kleine hoeveelheid arseen bevatten (minder dan 10 delen per miljard) en veilig zijn om te drinken (in tegenstelling tot een tv-programma dat alarm sloeg over het consumeren van appelsap). De FDA heeft hun bevindingen echter genuanceerd door in juli 2013 aan te geven dat nieuwe normen van toepassing zouden zijn en dat sap dat 10 of meer delen per miljard bevat (hetzelfde niveau dat is vastgesteld voor veilig grondwater) niet in de VS mag worden verkocht. Dit is lager dan het vorige goedgekeurde niveau van minder dan 23 delen per miljard goedgekeurd in 2008. Desalniettemin suggereren andere groepen dat alleen sap dat minder dan 3 delen per miljard bevat door de FDA wordt goedgekeurd.
Twee andere bronnen van arseen, die vooral voor kinderen zorgwekkend zijn, is arseen in het grondwater en vervolgens in rijst die in dergelijk grondwater wordt verbouwd. Rijst is een veelgebruikt voedsel voor kinderen, maar tot op heden zijn er geen voorschriften over de niveaus van arseen die als veilig worden beschouwd voor consumptie. De FDA en de EPA verzamelen momenteel gegevens om een aanbeveling te doen over veilige niveaus, maar veel groepen dringen er bij de FDA op aan snel te handelen. De groepen beweren dat sommige particuliere laboratoria hebben ontdekt dat een enkele volwassen portie van wat in de handel verkrijgbare rijst ongeveer 1,5 keer de toegestane hoeveelheid arseen kan opleveren in één liter water (minder dan 10 delen per miljard), dus moet actie worden ondernomen tegen de toegestane arseengehaltes snel. In 2013 beveelt de CDC slechts ongeveer 2 kopjes gekookte rijst per persoon (volwassene) per week aan.
Door op 'Verzenden' te klikken, ga ik akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid van MedicineNet. Ik ga er ook mee akkoord e-mails van MedicineNet te ontvangen en ik begrijp dat ik me op elk moment kan afmelden voor MedicineNet-abonnementen.