Privédiagnose van de gesloten verwondingen van een maag - Diagnose van acute buik

Bij beschadiging van afzonderlijke lichamen van een maag enkele karakteristieke klinische symptomen die de installatie van de exacte diagnose in elk afzonderlijk geval vergemakkelijken, worden vaak opgemerkt.
Schade kan betrekking hebben op één lichaam of meerdere tegelijk; het is niet nodig het uit het oog te verliezen bij onderzoek van de patiënt en vooral door de productie van een chrevosecheniye. acute peritonitis.
De diagnose van schade moet worden gesteld vóór de ontwikkeling van peritonitis, aangezien alleen een vroege operatie de patiënt kan redden. De volgende symptomen zijn van groot belang voor de diagnose:min of meer zware shock, spanning van een buikwand en het ontstaan ​​van luchtintrede in een buikholte; het is gemakkelijker om het laatste teken te vangen door middel van röntgenoscopie - door middel van percussie is het niet altijd mogelijk om het ontstaan ​​van een tympaniet te definiëren tegen leversaaiheid (over röntgenoscopie wordt hierboven verteld). Van andere tekenen die wijzen op het begin van peritonitis als gevolg van beschadiging van het maagdarmkanaal, zijn van cruciaal belang met betrekking tot de noodzaak van een dringende laparotomie:de voortschrijdende toename van de pols, de morbiditeit van een peritoneum van een duglasov van ruimte (exsudaat) vastgesteld bij rectaal onderzoek en opkomst van braken. De laatste diagnostische ontvangst is tenslotte de laparotomie die met het oog op exclusief gevaar van breuken van een maag met darmen wordt getoond en wanneer de chirurg alleen een beschadiging van een spijsverteringskanaal vermoedt.
Maagletsel komt het vaakst voor op een spleet het onder druk van de maaginhoud die door buitenlands geweld wordt geperst. In sommige gevallen (Glassman - 8 gevallen; B. S. Rozanov - 2 gevallen) werd een overloop van een maag opgemerkt. Breuken van een maag worden door het grootste deel op het vooroppervlak waargenomen; hun lengte kan 12 cm bereiken (volgens A. Chugayev). Draag shock, scherpe pijnen in een anticardium tot de symptomen die wijzen op maagletsel, sterk uitgedrukte maagspierspanning, en de wand ervan wordt stevig als een plank weergegeven en is betrokken. Heel vaak worden de tympanieten tegen leversaaiheid en luchtbellen onder een diafragma gedefinieerd. Braken kan soms bloedonzuiverheid hebben. Al snel na een blessure zijn er tekenen dat zich snel buikvliesontsteking ontwikkelt.
Darmbeschadigingen zijn meestal een gevolg van snel gezet, plotseling beperkt blessures (een schop, het weggevlogen detail bij de productie, een schop of vallen door een maag over een vast onderwerp). Een van de veel voorkomende etnologische momenten is de straatverwonding.
Aan de omstandigheden die een scheuring van de ingewanden bevorderen, is het mogelijk om het vullen van de darmen, de verzwakte toestand van de spieren van een buikwand op het moment van een blessure, een slechte ontwikkeling van vetlaag en atrofie van maagspieren op gevorderde leeftijd, pathologische verandering van de darmwand, vinden van darmlussen in een herniale zak.
Darmrupturen komen niet zo zelden voor. Dus B. S. Rozanov noteerde 38 gevallen van darmbreuk op 273 gevallen van maagletsel. Schade aan de dunne darm komt vaker voor dan dik (B.S. Rozanov, M.S. Arkhangelskaya - Levina, enz.). De opening heeft vaker de dwarsrichting; de grootte van het gevormde defect van darmen kan binnen aanzienlijke grenzen fluctueren; ook de volledige dwarsscheiding van een darmbuis wordt vrij vaak waargenomen. Volledige scheidingen van een darmbuis komen vaker voor in een bovenste deel van een jejunum nabij plica duodeno-jejunalis, en ook in het onderste deel van een darmdarm, nabij een blindedarm, dwz over plaatsen van sterkere fixatie van darmen.
Aan de tekenen die wijzen op de gesloten verwonding van de darmen, is het mogelijk om de schok op te merken, pijnen die meestal gelokaliseerd zijn of in de linkerhelft van een maag ter hoogte van een navel, of in het rechter ileale gebied. Een bijzonder belangrijk teken is de diffuse spanning van een maagwand, en deze stijfheid wordt gecombineerd met een gebrek aan buikademhaling. Ook wordt herhaald braken, geschilderd door gal, waargenomen. Bij beschadiging van de twaalfvingerige darm en het bovenste deel van een jejunum tot braken kan bloed worden toegevoegd. De tympanieten in een lever worden aanzienlijk minder opgemerkt dan bij een breuk van een maag, maar in sommige gevallen kan het de leversufheid volledig bedekken.
De aanvankelijke plaatselijke scherpe pijn na een verwonding kan worden vervangen door meer diffuse doffe pijn in een maag met een redelijk bevredigende gezondheid. De vergelijkbare periode van de schijnbare verbetering komt meestal niet als er inwendige bloedingen zijn als gevolg van beschadiging van een groot mesenteriaal vat. Dan komen symptomen van acute bloedarmoede, d.w.z. bleekheid, dorst, stompzinnigheid op hellende plaatsen, enz. samen met de eerste symptomen. Het stomme geluid dat afhankelijk is van bloedophoping verandert de lokalisatie niet bij een posturale verandering van een lichaam van de patiënt.
Bloedverontreiniging aan de inhoud van een rectum en het optreden van morbiditeit van een peritoneum bij rectaal onderzoek is kenmerkend voor rupturen van lagere delen van darmen. Gedurende de eerste uren na een breuk van de ingewanden werd ook een matige fervescentie en de verhoogde leukocytose opgemerkt. Onze volgende supervisie is kenmerkend voor breuken van darmen.
De patiënt, 43 jaar, een sterk gestel, aan een blessure is gezond, kreeg een schop in de maag van 12/VI 1938 g om 14 uur 30 minuten. Van de klap van de patiënt viel, maar de pijn was behoorlijk tolerant en hechtte geen speciale betekenis aan een blauwe plek. Maar binnen een uur dwong de versterkte buikpijn de patiënt om medische hulp te vragen, en het kwam naar de spoedeisende hulp vanwaar het naar een ziekenhuis werd gestuurd met de diagnose van een blauwe plek in het linker liesgebied. Uit de uitgestelde ziekten blijkt buik en statiegeldtyfus en 1910 en 1919. Sindsdien niets meer ziek. Sinds 1917 heeft een liesbreuk links. Klachten over inkomsten tot de pijn in de linker helft van een maag die zich uitstrekt tot alle maag; pijnen van constant karakter. Vanaf het moment van een blessure was braken niet, maar verlangens tot braken kwamen later. Zelfstandig geplast. De analyse van urine van afwijkingen gaf niet.
Algemene staat nogal zwaar. Situatie is geforceerd, op spin. Het bleke gezicht is dan koud bedekt. Taal is nat. Temperatuur is normaal. De maag wordt licht gelijkmatig opgeblazen. De tympanieten worden nergens gedefinieerd. De scherpe stijfheid van een voorste buikwand op de hele maag die het sterkst tot uiting komt in de onderste helft van een maag. Een positief symptoom van Shchetkin - Blyumberg. Bloed bij rectale inspectie wordt niet gevonden. Van longen en hartafwijkingen is niet aanwezig. Pols 80. Bij röntgenoscopie van een buikholte is vrij gas niet gedefinieerd.
Om 19 uur, d.w.z. binnen 4 uur en 30 minuten na beschadiging (gezien de aanvankelijke weigering van de patiënt om onmiddellijk te opereren) — een laparotomie. In een buikholte wordt modderig, rottend exsudaat met fibrineuze films gevonden. Op een van de lussen van een darmdarm een ​​opening ter grootte van een munt van tien kopeken waaruit de darminhoud volgt. De opening is in de dwarsrichting genaaid met een naad van twee rijen. Na het reinigen van een buikholte wordt het buikvlies stevig dichtgenaaid. Verdere ontwikkeling van de voortschrijdende buikvliesontsteking en overlijden in 6 dagen na de operatie.

Zeer zelden treden intraperitoneale rupturen van een rectum op zonder ruw uitwendig letsel en zelfs zonder enig uitwendig geweld. Dit soort openingen als gevolg van gewichtstoename bij de ontlasting en om andere redenen, vormen een uiterst zeldzame vorm van darmbeschadigingen. Omdat de bijdragende momenten verschillende pathologische processen in een rectumwand dienen, waarbij de meest voorkomende rol wordt gespeeld door langdurige verzakkingen van het rectum. IS Lindenbaum bestudeerde in 1936 26 gevallen van soortgelijke ruptuur van een endeldarm. Het ziektebeeld werd in alle gevallen gekenmerkt door de peritonitisverschijnselen en in 13 gevallen bovendien verlies door een ruptuur van een rectum van een groot aantal lussen van darmen buiten werd waargenomen. In deze gevallen werd de diagnose natuurlijk zonder moeite gesteld; in andere gevallen werd de indicatieve diagnose perforatieve peritonitis gesteld. Het lijdt geen twijfel dat rectaal onderzoek in deze gevallen de bekende gegevens voor de diagnose kan opleveren. Bij rectaal onderzoek is het mogelijk om de verdieping van een wand van een rectum in het veld van een duglasov van de ruimte te definiëren, om zelfs een breuk van een darmwand te vinden of om het bestaan ​​van een tumor te onthullen die de uitgevallen lus van een dunne darm in een rectumholte.
Schade van een mesenterium van darmen in de vorm van spleten of scheidingen in grotere of kleinere mate wordt onderscheiden op symptomen van inwendige bloedingen die zich snel ontwikkelen na een verwonding. Als er geen duidelijk definieerbare bloeding optreedt, kunnen de effecten van een verwonding binnen enkele dagen aan het licht komen in de vorm van de peritonitis-verschijnselen door gangreen in de darm.
Om de diagnose te specificeren. de geïsoleerde breuken van een mesenterium zijn al erg moeilijk omdat soortgelijke schade uiterst zelden voorkomt. Dus van 2605 slachtoffers die tijdens 3 vluchten naar het ziekenhuis van Boekarest kwamen, ontmoetten slechts 3 geïsoleerde mesenteriumrupturen (Vasiliu en Sabayla). Voor breuken van een mesenterium is het mogelijk om als kenmerk een ernstig letsel te beschouwen met invloed van kracht die raakt aan een maagwand. Klinische symptomen van intraperitoneale bloeding worden het vaakst waargenomen. De diagnose wordt meestal op de operatietafel gesteld.
Het meest voorkomende effect van de gesloten verwondingen van een maag is het scheuren van een lever; schade aan de rechter leverkwab komt 5 keer vaker voor dan schade aan het linker deel.
Herkenning van leverbeschadigingen vormt voor de ervaren chirurg geen speciale moeilijkheid. De lever geeft vaak een spleet bij beschadiging en kneuzingen van de onderste helft van een thorax, vooral aan de rechterkant, of bij verwondingen van de bovenste delen van een maag. Indirecte invloed (vallen op de billen, op een rug) kan ook een leverruptuur veroorzaken. Daarom is het bij eventuele schade door vallen van hoogte noodzakelijk om aandacht te besteden aan de toestand van een buikholte en zijn lichamen. Kenmerkende symptomen van een leverruptuur zijn symptomen van ernstige bloedingen in een buikholte; uitstorting in een buikholte van gal uit de afgebroken galvaten sluit zich aan. Embolies van longvaten, stukjes afgebroken leverweefsel die van de afgebroken leverplaats naar de gapende breuken van takken van een leverader gaan, zijn mogelijk.
Het sterke hemoperitoneum met de overeenkomstige symptomen van acute bloedarmoede is de belangrijkste gevolg van een leverruptuur, namelijk:bleekheid, verkoudheid van de huid, progressieve toename en verzwakking van de pols. Op het eerste moment kan de polsslag worden vertraagd, deels door irritatie van de uiteinden van een nervus vagus in het gebied van het buikvlies, deels door irritatie door galzuren.
Patiënten merken dat de doffe spontane pijn in een lever erg vaak naar de rechterschouder. De bloeddruk wordt verlaagd of in het begin verhoogd, maar al snel als gevolg van het voortschrijdende bloedverlies gaat het vanzelf weer naar beneden. De temperatuur wordt meestal niet verhoogd tot symptomen van peritonitis optreden. De maag is een beetje opgeblazen (bij flinke bloedingen), zoals in het begin ascites. Als er tegelijkertijd een navelbreuk is, kan de huid die deze bedekt een blauwachtige tint accepteren. In de onderste en laterale delen van een maag verschijnt de stomp van percussietoon getuigenis van ophoping van vloeistof (bloed) in een buikholte. De maag is gevoelig voor druk, is licht intens, maar in zeldzame gevallen kunnen de wanden absoluut zacht zijn.
Als kort na een verwonding het bestaan ​​van de bovengenoemde symptomen wordt gevolgd, bovendien door braken, is de diagnose van een leverbeschadiging vrijwel onbetwistbaar. Bij aanwezigheid van dit soort symptomen wordt de onmiddellijke proeflaparotomie getoond.
De patiënt, 24 jaar, wordt per ambulance van 1-3 1937 om 15 uur 35 minuten gebracht. De patiënt was een sshiblena-tram, die een klap op het hoofd had gekregen en vervolgens met een borst op een stoep viel. Een tijdje flauwgevallen; braken was niet. Klaagt over hoofdpijn, duizeligheid en alle lichaamspijn.
Objectief. Patiënt van goed eten. Het bewustzijn wordt behouden, de huid en het slijmvlies zijn bleek, er zijn schaafwonden van de persoon en twee wonden van een pilair deel van het hoofd. Pulse 96, bevredigende vulling. Het is normaal van de grens van het hart, tonen puur. Morbiditeit bij palpatie van de onderste helft van een thorax wordt niet gevoeld, er is geen breuk van randen. In de longen wordt naar de blaasjesadem geluisterd. De maag wordt iets opgeblazen, neemt beperkt deel aan de ademhandeling. Bij palpatie wordt morbiditeit door een voorste buikwand met preferentiële lokalisatie in een lever gevoeld. Perkutorno is niet gemarkeerd, noch obtusies op hellende plaatsen, noch tympanietensites. De buikwand in het veld van het rechter hypochondrium is matig gespannen. Het plassen is normaal; in de urine wordt niets pathologisch onthuld. Een leukocytose - 8400. De diagnose van een leverruptuur wordt gesteld. De patiënt weigerde de aangeboden laparotomie.
Tot de avond van dezelfde dag verbeterde de toestand niet. Pols 90, gemiddelde vulling. Buikpijn als onafhankelijk en bij palpatie nam toe; spanning van een buikwand wordt onscherp uitgedrukt.
Binnen 7 uur ging de patiënt akkoord met de operatie. Bij een laparotomie in een buikholte wordt een aanzienlijke hoeveelheid vloeibaar bloed, voornamelijk in de rechterhelft, onthuld. De maag, darmen en een milt zijn niet gewond. Op het onderste oppervlak van een lever, dichter bij de achterrand, wordt de opening van ongeveer 5 cm met een ectropion van het afgebroken leverweefsel gevonden. Een galblaas zonder veranderingen. Bloeding is gestopt door een tamponnade, bloed wordt verwijderd. De buikwand wordt strak vastgenaaid om de tampons op de plaats een spleet te laten. In verdere complicatie door pleuritis. De patiënt herstelde.
De traumatische geïsoleerde breuken van een galblaas en bij niet-lever komen de galgangen zeer zelden voor. Beschadiging van deze lichamen gebeurt meestal bij een ernstige verwonding (een straatverwonding, een prelumbuffer etc.) waarbij de galblaas is afgebroken. I. I. Sosnovikv 1935 behandelt een kwestie van scheurtjes van een galblaas op
basis van 25 supervisie (24 zijn verzameld in medische literatuur en 1 eigen). Tijdens de eerste uren na een verwonding van een verwonding van een galblaas wordt alleen geuit door de algemene symptomen die inherent zijn aan maagverwondingen in het algemeen (shock, collaps, acute buikpijn, braken, peritoneale tekenen). Volgens literaire gegevens wordt enige specificiteit weergegeven:

1. scherpe toename van de pols, bijvoorbeeld tot 140 slagen (Thomas), in tegenstelling tot Finsterers instructies over het vertragen van de pols door snelle absorptie van galzuren een buikvlies bij een galstoot in een buikholte (tsit. volgens II Sosnovik);
2. geelzucht; 3) gedeeltelijke of volledige ontkleuring van een stoel. De vroege diagnose is bijna onmogelijk, maar het zijn voldoende tekenen voor een onmiddellijke laparotomie.

Als de laparotomie niet wordt uitgevoerd, kunnen de voortschrijdende polsslag, geelzucht, het ontbreken van symptomen van inwendige bloedingen en purulente peritonitis het vermoeden van een ruptuur van een galblaas dwingen. De diagnose wordt waarschijnlijker wanneer als gevolg van de uitstorting van gal in een buikholte de voortschrijdende toename van de maag, het optreden van dofheid in de rechterhelft, het verschijnen van een galpigment in de urine, een acholische stoel, geelzucht en ernstige uitputting door gal verlies. De paracentese abdominis met het ontvangen van gal kan de diagnose bevestigen (II Sosnovik).
De breuk van extrahepatische galwegen kan echter een soortgelijk beeld geven, dus alleen de laparotomie lost uiteindelijk een probleem op.
Verwonding van een pancreas kan worden gevolgd door bloeding in een parenchym van de klier of een scheuring van de klier, duren tot volledige deling, in twee delen. Scheuren van de klier met een gelijktijdige breuk van het buikvlies dat het bedekt, zijn erg gevaarlijk. In dergelijke gevallen verschijnen vooral snel vetnecrosen in cellulose van een epiploon en retroperitoneale cellulose en is er peritonitis. Na een verwonding kan ook acute necrose van een alvleesklier of later haar traumatische cyste ontstaan.
Bestaan ​​in de anamnese van een ernstige verwonding, de staat van shock, de meest ernstige pijnen in een anticardium geven aan een rug, de uitgedrukte pijnlijke gevoeligheid voor druk in het bovenste deel van de maag, borstademhaling, braken, polsverhoging - hier zijn de geleidende tekenen, die zo niet altijd helpen om de exacte diagnose te stellen, dan voldoende voor het produceren van een dringende laparotomie. Verder ontwikkelt zich bij beschadiging van bloedvaten het beeld van intra-buikbloeding, het exsudaat (een irriterende werking op het pancreassap) en zwelling van een dikke darm dwars door de dikke darm. Soms is het vroeg genoeg mogelijk om een ​​tumor te onderzoeken vanwege ophoping van bloed en een kliergeheim in een omentale slijmbeurs. De tumor kan zich ook gedurende een bepaalde periode ontwikkelen, bij een secundaire breuk van het kapsel die de integriteit op het moment van een verwonding behield. Naast een tumor is het bij röntgenoscopie mogelijk om een ​​afwijking van een maag en een onbeweeglijkheid van de linkerhelft van een diafragma te vinden. Volgens AN Zeboldu werd van 100 gevallen van pancreasruptuur slechts één keer de juiste voorlopige diagnose gesteld, aangezien er nog steeds geen pathognomonisch teken van pancreasletsel is.
Als er tijd is voor supervisie, is het mogelijk om hun toevlucht nemen tot laboratoriumdiagnosemethoden. Toename van diastase in urine en in bloed (Volgemut-test), dan worden hyperglykemie en aanwezigheid van suiker in de urine beschouwd als de meest kenmerkende tekenen van pancreasbeschadiging. Helaas zijn deze tests in bepaalde gevallen negatief.
Verwonding van een pancreas kan soms zelfs op de operatietafel worden gezien, vooral bij een opening op een achteroppervlak van een klier naast een ruggengraat. De plaatsen van een vetnecrose gevonden bij een laparotomie met onbetwistbaarheid duiden op een pancreasbeschadiging. Deze symptomen worden echter niet getoond en ontwikkelen zich niet zo snel. In gevallen met een minder snelle ontwikkeling wijst een geleidelijk groeiende tumor in de bovenste helft van de maag op de vorming van een adventieve cyste en kan een diagnostisch karakter zijn bij het herkennen van een ruptuur van een pancreas. In sommige gevallen kon de juiste diagnose pas bij opening worden gesteld.
Miltrupturen komen in de praktijk van een spoedoperatie niet zelden voor. Bij 2 vluchten in het ziekenhuis van Lenin werden 6 miltrupturen als gevolg van de gesloten verwonding waargenomen. Miltrupturen komen vaker voor bij pathologische verandering en vergroten deze.
In gebieden, lokaal op malaria, komen onderhuidse miltrupturen vooral vaak voor. Dus, volgens RO Eolyan, werden op 310 spoedlaparotomieën gemaakt in 22 maanden (oktober 1945 - augustus 1947), in 10 gevallen (3,2%) miltrupturen waargenomen en in 8 gevallen hadden slachtoffers malaria.
Gaten ontmoeten elkaar zowel aan de convexe als aan de concave zijde van een milt en kunnen enkelvoudig en meervoudig zijn; ook de volledige scheiding van een milt op twee of meerdere delen is mogelijk. De verschijnselen van irritatie van het buikvlies en inwendige bloedingen, lokalisatie van pijn aan de linkerkant met hun terugkeer in de linkerschouder bij een verwonding in het gebied van het onderste deel van een thorax of het bovenste deel van een maag aan de linkerkant zijn de hoeksteen van symptomen van een ruptuur van een milt.
De patiënt, 48 jaar, wordt per ambulance van 14/IX 1938 g naar de kliniek (ziekenhuis van Lenin) gebracht. Om 21 uur kreeg 13/IX een kneuzing van de linkerhelft van een thorax bij het vallen van de motor. Na een val van de patiënt passeerde 3 km de motor. Alleen 's nachts voelde hij zich slecht vanwege pijn in de linkerhelft van een thorax, belde de dokter en werd naar de kliniek gestuurd.
Algemene ernstige toestand. De teint is grijzig en bleek, de persoon die dun is geworden. Pulse 66, bevredigende vulling. Temperatuur is normaal. Op een zijoppervlak van de linker helft van een thorax en maag - grote schaafwonden. Palpatie van een thorax is niet pijnlijk. Er is een scheiding van het acromiale uiteinde van een sleutelbeen. In de linker long, achter van de gemiddelde lijn, demping van een percussiegeluid, verzwakking van de adem. De maag is niet pijnlijk bij palpatie, maar is een beetje intens in een bovenste helft. In de kliniek was er braken. De patiënt kan niet zelfstandig plassen. Katheterisatie gaf een beetje urine met een normale structuur. Na een klysma waren er gassen. Hemoglobine - 56%.
In 15 uur wordt scherpe morbiditeit in een maag opgemerkt, zwelling is meer merkbaar, de scherpste morbiditeit wordt opgemerkt in een milt. In de linkerhelft van een maag is de stomp van de percussie een toon die de onderkant van een directe spier bereikt. De maximale bloeddruk - 80 mm. Pols 86. De diagnose van een miltruptuur op basis van symptomen van inwendige bloedingen wordt gesteld. Wel werd een laparotomie van de patiënte niet in één keer goedgekeurd wegens wat de operatie 2 uur vasthield. Bij een laparotomie wordt de overvloedige hoeveelheid bloed, deels vloeibaar, het deel dat werd ingekort, gevonden in een buikholte. De breuk van een milt van een stervormige vorm wordt gevonden. De milt wordt verwijderd. De wond wordt stevig dichtgenaaid. Er wordt bloed getransfundeerd. De patiënt herstelde.
Op de voorgrond bij een breuk van een milt zijn er symptomen van intraperitoneale bloeding die aandachtig moeten worden gezocht bij elke beschadiging van de linker helft van een thorax en maag; in particular it is not necessary to neglect a blood analysis. In the given case the strong suspicion on a rupture of a spleen was caused, along with the other clinical phenomena, also low interest of hemoglobin.
Bleeding at a rupture of a spleen happens more plentiful, than bleeding at ruptures of a liver. Ruptures of a spleen can be followed by shock, but it must be kept in mind that shock is the main symptom of a bruise of a stomach in general, but not a rupture of a spleen. Vomiting is not characteristic of ruptures of a spleen. The local phenomena from a stomach at a rupture of a spleen consist in increase in splenic dullness that is explained by accumulation of blood clots around a spleen and in emergence of dullness in left lumbar, in left lateral and left ileal areas.
According to B. S. Rozanov, at accumulation of blood in the left half of a stomach at injury of a spleen patients often lie on the left side with the hips which are drawn in to a stomach. In attempt to turn the patient for survey on a back or on other side it immediately, sometimes with fulminant speed, turns over and adopts the former provision, complaining of sharp pains and impossibility to lie in other situation. At a similar symptom ("vanka-vstank") the diagnosis of a rupture of a spleen was always confirmed on operation (B. S. Rozanov).
However the listed general and local symptoms are inherent to damages and wounds of other abdominal organs therefore some authors consider that it is impossible to establish the diagnosis of a rupture of a spleen in general, and at best it is probable. It is impossible to agree with it. It is necessary only during the first hours after an injury attentively to watch the patient and at the accruing phenomena immediately to operate. A rational way of research of the patient is Veynert's reception. At this way, at the left, in depth at a backbone, resistance, like an elastic pillow, extremely painful whereas on the right the hand of the surgeon can make at the same time deep palpation is probed, without meeting obstacles.
At a rupture of a spleen together with a capsule signs of the general anemia and signs of accumulation of blood in an abdominal cavity appear in the first hours. In certain cases, on the contrary, initial effects of a bruise of a stomach rather quickly pass, but after a while, estimated in the days, in the weeks and even in the months, sudden symptoms of acute intraperitoneal bleeding appear suddenly. This repeated bleeding at stomach injuries in a spleen occurs owing to formation of her initial subcapsular hematoma which, gradually increasing, causes a sudden rupture of a capsule and plentiful bleeding from the existing subcapsular gaps.
I. S. L supervision and p to and N is typical and.
Sick 6/XI 1932 g was sshiblen the car. The hurt wound of the right superciliary area is found. It is immediately brought to clinic where to it preprocessing was made. In the next few days rough suppuration of a wound; seams are removed, edges of a wound are opened. 11/XI (for the 5th day) the patient got out of a bed and suddenly felt a sharp abdominal pain, it is more at the left.
Objectief. Sharp pallor. The stomach is intense and painful at a palpation in an upper half at the left. A diffuse symptom of Shchetkin — Blyumberg. Dryness of language and thirst. Pulse 90. Hemoglobin — 52%. Erythrocytes —
970 000. In an hour hemoglobin — 46%. With the diagnosis the late rupture of a spleen of the patient is urgently operated. In an abdominal cavity there is a lot of blood. The spleen is increased (about the child's head) at the expense of a big subkapsulyarny hematoma. Big rupture of an internal surface. The spleen is removed. The postoperative current was complicated by pleurisy. It is written out in a good shape.
Similar cases of late "double-stage" ruptures of a spleen are described by many authors (M. S. Arkhangelskaya - Levina, M. A. Sarkisov, etc.).
Establishment of the diagnosis of a rupture of a spleen is helped by roentgenoscopy at which increase in a shadow of a spleen owing to adjournment of blood clots around it can be revealed.
The rupture of kidneys occurs, mainly, owing to direct injuries of renal area, is more rare at indirect injuries (body bruises when falling, falling from height on legs, a thorax prelum, sudden reduction of muscles of an abdominal wall). Distinguish ruptures only of a renal parenchyma with formation of a subcapsular hematoma and ruptures of a parenchyma and a capsule of body. In both cases damages of cups and a pelvis, a separation of an ureter, separate or all vessels, a rupture of body are possible. Also full crush of a kidney meets.
The main symptoms of injury of a kidney are shock, pains, hematomas in renal area. However shock can be absent. Pain can immediately develop, or it arises later, in several hours. Also the pain of kolikoobrazny character depending on passing of clots on an ureter is sometimes observed. Bleeding in a circle of kidneys leads to formation of a retroperitoneal hematoma which has at palpation limited morbidity, a painful muscle tension of lumbar area and more or less explicit swelling in the field of injuries of a kidney. At a simultaneous rupture of a peritoneum there is intraperitoneal bleeding to the signs described above. The most indicative symptom is the hamaturia which intensity fluctuates from microscopic impurity of blood in urine before clear coloring of the last in red color. The hamaturia can be so intensive that with urine clots are allocated. The hamaturia can be absent when the rupture of a renal parenchyma has superficial character and also when there was a separation of all vessels, either an ureter separation, or an excess of an ureter and obstruction by its clot. At injury of a kidney with preservation of an integrity of a capsule blood to urine can be added in the form of worm-shaped clots which are formed when passing blood through an ureter.
At hypodermic injury of kidneys the hamaturia meets approximately in 75% of cases and keeps usually about 7 — 10 days. In addition to bruise in lumbar area, on the party of an injury still ecchymomas in the field of a scrotum can be observed because hemorrhage from pararenal cellulose extends down vasa spermatica. At a pararenal hematoma also bent position of the corresponding hip owing to morbidity of m. psoas at extension of an extremity was noted. These tsistoskopiya in fresh cases can install lack of release of urine at an ureter separation on the damaged side or define the damaged party at the phenomena of an unsharp hamaturia. X-ray inspection gives the valuable data sometimes.
The closed injuries of a bladder (gaps it) most often accompany basin changes, injuries of the lower half of a stomach. Such damages arise mostly at the filled bubble (often at drunk). Excessive overflow and weakening of a bubble (for example contribute to a rupture of a bubble of an ulcer, an inflammation and a tumor of its walls, and also, at diseases and injuries of a spinal cord). At an intraperitoneal rupture of a bubble urine and blood stream in an abdominal cavity. Despite strong desires, urine is not allocated or emitted in the form of the drops painted by blood. At catheterization the bubble is found empty. In the lower parts of a stomach obtusion, pains, tension of an abdominal wall is defined. The gap is quite often accompanied by shock. At big ruptures of a bubble there are phenomena of acute intraperitoneal bleeding, anemia, a collapse, the frequent weakened pulse, etc. If bleeding is small, the condition of the patient improves a little, but the peritonitis phenomena, and also uraemias (vomiting, spasms, nonsense, a coma) soon develop, and the patient perishes.
Extra peritoneal ruptures of a bubble give in to recognition more difficultly. They cause an uric infiltration of paravesical cellulose and cellulose of pelvic bodies, a crotch and the lower part of a stomach. The main signs are:pains in the lower part of a stomach, frequent desires to an urination and impossibility to urinate, a swelling and hemorrhage in the field of paravesical space, pain at research of a bottom of a bubble through a rectum. At catheterization a small amount of bloody urine is allocated; especially strong impurity of blood, even in the form of clots, the last portion of urine contains.
In view of big danger of not recognizable ruptures of the bladder it is the best of all at suspicion on a gap to use active diagnosis in the form of catheterization and filling of a bubble sterile liquid.
At intraperitoneal ruptures of a bubble the catheter or did not possible to receive urine at all, or it is possible to receive a small amount of bloody urine. If the catheter passed through a rupture of a bubble in an abdominal cavity, then the slow stream emits the urine which streamed in an abdominal cavity mixed with blood and inflammatory peritoneal exudate; the end of a catheter can even be probed under an abdominal wall. If to try to fill a bubble with sterile solution, then liquid at an intraperitoneal gap remains in an abdominal cavity, and at extra peritoneal — in paravesical cellulose, without following through the catheter entered into a bubble back.
Other diagnostic reception consists in filling of a bubble air with the subsequent X-ray analysis. At an intraperitoneal rupture of a bubble in a peritoneal cavity it is possible to find the moving air bubbles. At an extra peritoneal gap air is defined in paravesical cellulose; in the absence of a gap air remains in a bubble. After administration of air in a bubble at an extra peritoneal gap it is also possible to determine hypodermic emphysema in the field of a pubis, on a crotch or in a pararectal fat at palpation by a finger through a rectum (details see above).

• Laboratorium- en operationele diagnose van maagletsel - Diagnose van acute buik
• Diagnose van open verwondingen van een maag - Diagnose van acute buik