U hebt waarschijnlijk zelf de relatie tussen PDS en stress ervaren. Dit heeft veel te maken met de manier waarop ons lichaam reageert op interne of externe veranderingen. Deze stressreactie, ook wel de vecht-of-vluchtreactie genoemd, lijkt zo te zijn ontwikkeld dat we op levensbedreigende situaties kunnen reageren op een manier die onze overlevingskansen vergroot.
De stressreactie is een ingewikkeld proces. Het omvat ons zenuwstelsel en endocriene systeem en het stimuleert veranderingen in een verscheidenheid aan lichaamsprocessen, waaronder bloeddruk, hartslag, spierspanning en darmwerking. Het zijn de veranderingen in de darmwerking die de stressrespons en IBS met elkaar verbinden.
In reactie op een waargenomen stressor (extern of intern), verschillende delen van de hersenen beginnen met elkaar te communiceren, inclusief de sensorische cortex, de thalamus en de hersenstam. Dit proces veroorzaakt vervolgens een reactie langs twee belangrijke lichamelijke paden. De eerste is de hypothalamus-hypofyse-bijnieras, wat resulteert in een toename van de hormonale secretie, met name het hormoon cortisol.
Het tweede pad is het autonome zenuwstelsel, dat adrenaline (epinefrine) en noradrenaline afgeeft (noradrenaline) die cardiovasculaire, spier- en spijsverteringsstelselveranderingen veroorzaakt. Deze twee paden hebben rechtstreeks invloed op het netwerk van zenuwen in de darm, bekend als het enterische zenuwstelsel.
Dit proces, dat begint met een waargenomen stressor, gevolgd door een reactie van de hersenen, en wat resulteert in stimulatie langs de twee paden naar de darmen, illustreert het belang van kijken naar de stressreactie bij het proberen te begrijpen van de disfunctie die zich manifesteert als IBS-symptomen.
De stressreactie veroorzaakt de volgende fysiologische veranderingen:
In een poging om effectieve behandelingen voor de symptomen van IBS te vinden, hebben onderzoekers onderzoek gedaan naar de verschillende stoffen die vrijkomen bij de stressreactie. Een stof die een grote betekenis lijkt te hebben bij de stressrespons is de corticotropin-releasing-factor (CRF).
CRF is een familie van peptiden (moleculen die aminozuren aan elkaar koppelen) die worden aangetroffen in zowel de hersenen als de darmen. In de hersenen worden CRF-receptoren gevonden in de gebieden die verband houden met de spijsvertering, emoties en het autonome zenuwstelsel. In de darm werkt CRF in de dikke darm om de afscheiding van slijm en water te verhogen, de snelheid van de samentrekkingen van de dikke darm (motiliteit) te beïnvloeden en lijkt verband te houden met het ervaren van buikpijn.
Hopelijk zal een beter begrip van de rol van CRF leiden tot verfijningen in de ontwikkeling van medicijnen die gericht zijn op IBS-symptomen.