Medische auteur:Melissa Stoppler, M.D.
Medisch redacteur:Barbara K. Hecht, Ph.D.
Het Marburg-virus vormt samen met de vier bekende Ebola-virussen de virusfamilie die bekend staat als filovirussen. Deze virussen veroorzaken een zeldzame vorm van ernstige ziekte die bekend staat als hemorragische (bloedende) koorts. Marburg hemorragische koorts kan voorkomen bij zowel mensen als andere primaten.
Het Marburg-virus werd ontdekt in 1967 toen enkele laboratoriummedewerkers in Marburg en Frankfurt, Duitsland, hemorragische koorts kregen. Enkele andere medische stafleden en familieleden van de getroffenen liepen de ziekte ook op, samen met onderzoekers in Belgrado, Servië (voorheen Joegoslavië). De uitbraak was te wijten aan blootstelling aan Afrikaanse groene apen die naar Duitsland waren gestuurd voor onderzoeksdoeleinden en voor de bereiding van poliovaccin.
Er is relatief weinig bekend over het zeldzame Marburg-virus, dat in de decennia sinds zijn ontdekking slechts sporadische gevallen van hemorragische koorts heeft veroorzaakt. Mensen hebben de ziekte opgelopen in Afrika, maar de exacte regio van Afrika waar het virus inheems is, is onzeker. Afgaande op de uitbraken tot nu toe, wordt gedacht dat deze regio delen van Oeganda, Kenia en mogelijk Zimbabwe omvat.
Het is bekend dat het virus wordt overgedragen door dieren, maar de werkelijke dierlijke gastheer voor het Marburg-virus (en voor de Ebola-virussen) is niet geïdentificeerd. Het is ook niet bekend hoe de dierlijke gastheer het virus op mensen overdraagt, maar mensen met Marburg hemorragische koorts kunnen de ziekte doorgeven aan andere mensen, waarschijnlijk door contact met lichaamsvloeistoffen en afscheidingen.
De tekenen en symptomen van Marburg hemorragische koorts slaan plotseling toe 5 tot 10 dagen na infectie met het virus en omvatten gewoonlijk koorts, koude rillingen, hoofdpijn en spierpijn (spierpijn). Misselijkheid, braken en pijn op de borst of buik kunnen ook voorkomen. Een maculopapulaire uitslag (met zowel vlakke als verheven laesies) verschijnt ongeveer 5 dagen nadat de symptomen zijn begonnen. De ziekte kan verergeren met pancreatitis, geelzucht, delirium en uiteindelijk shock en multi-orgaanfalen.
Tot een kwart van de gevallen van Marburg hemorragische koorts is dodelijk. Aangezien de aandoening zeldzaam is en de tekenen en symptomen vergelijkbaar zijn met die van veel andere ernstige infecties, kan de diagnose Marburg hemorragische koorts moeilijk zijn. Speciale immunologische en moleculair biologische tests kunnen het virus in lichaamsvloeistoffen identificeren en de diagnose bevestigen.
Er is geen specifieke behandeling voor hemorragische koorts van Marburg. Mensen met het moeten in het ziekenhuis worden opgenomen en ondersteunende zorg krijgen, waaronder het onderhoud van de bloedsomloop en bloeddruk en het reguleren van vloeistoffen en elektrolyten in het bloed. Transfusies van bloed en bloedstollingsfactoren kunnen ook nodig zijn.
De invloed van door voeding veroorzaakte veranderingen in de darmflora op auto-immuunziekten
Auto-immuunziekten nemen toe en bevindingen van wetenschappers zoals Dr. Charles Mackay wijzen op de darmmicrobiota als een belangrijke speler in deze opkomst. Dr. Mackay, professor immunoloog aan de
Overzicht van de aanvullende spijsverteringsorganen
Er zijn verschillende spijsverteringsorganen die helpen bij het spijsverteringsproces, maar die niet worden beschouwd als onderdeel van het eigenlijke spijsverteringskanaal. Het spijsverteringskanaal
geneesmiddelen tegen maagzuur kunnen het risico op maaginfecties verhogen:onderzoek
Laatste spijsverteringsnieuws Als niertransplantatie mislukt, is opnieuw proberen het beste Laat maagzuur je vakantiefeest niet verpesten Vraag naar levertransplantatie stijgt sterk Lage dosis CT-sca
