Wat is non-Hodgkin lymfoom?

Non-Hodgkin-lymfoom (NHL) is kanker van het lymfestelsel, een essentieel onderdeel van het immuunsysteem van het lichaam. Symptomen zijn onder meer gezwollen lymfeklieren, koorts, nachtelijk zweten, hoesten, zwakte, pijn op de borst, onverklaarbaar gewichtsverlies en buikpijn.

Non-Hodgkin-lymfoom is een vorm van kanker die ontstaat in de cellen van het lymfestelsel en het immuunsysteem, zoals de bloedcellen die bekend staan ​​als lymfocyten en de lymfeklierweefsels.

NHL is de zesde meest voorkomende vorm van kanker in de Verenigde Staten. Een ander type lymfatische kanker is de ziekte van Hodgkin, dat is een type lymfoom (kanker van de lymfeklieren). NHL vertegenwoordigt een groep verschillende vormen van kanker die verschillen van de ziekte van Hodgkin (zie hieronder).

Wat is het lymfestelsel?

Het lymfestelsel maakt deel uit van het immuunsysteem van het lichaam en helpt infecties en andere ziekten te bestrijden. Bovendien filtert het lymfestelsel bacteriën, virussen en andere ongewenste stoffen eruit.

Het lymfestelsel bestaat uit het volgende:

Lymvaten :Deze bloedvaten vertakken zich door het hele lichaam, vergelijkbaar met bloedvaten.

• Lymfe :De lymfevaten vervoeren een heldere vloeistof die lymfe wordt genoemd. Lymfe bevat witte bloedcellen, waaronder een type witte bloedcel die lymfocyten worden genoemd (zoals B-cellen en T-cellen).
• Lymfeklieren :Lymfevaten zijn verbonden met kleine massa's lymfeweefsel die lymfeklieren worden genoemd (kleine boonvormige structuren). Collecties van lymfeklieren bevinden zich in de nek, oksels, borst, buik en lies. Lymfeklieren slaan witte bloedcellen op. Als u ziek bent en de lymfeklieren actief zijn, zwellen ze op en zijn ze gemakkelijk voelbaar (een arts kan ze voelen tijdens een onderzoek).
• Extra delen van het lymfestelsel :De amandelen, thymus en milt zijn aanvullende componenten van het lymfestelsel. Lymfeweefsel bevindt zich ook in andere delen van het lichaam, waaronder de maag, huid en dunne darm.

Omdat lymfatisch weefsel in veel delen van het lichaam wordt aangetroffen, kan non-Hodgkin-lymfoom bijna overal beginnen.

Hodgkin- en non-Hodgkin-lymfoom:verschillen en overeenkomsten

Zowel de ziekte van Hodgkin (soms Hodgkin-lymfoom genoemd) als non-Hodgkin-lymfoom zijn kankers die hun oorsprong vinden in een type witte bloedcel die bekend staat als een lymfocyt, een belangrijk onderdeel van het immuunsysteem van het lichaam. Beide maligniteiten kunnen vergelijkbare symptomen veroorzaken, maar de omstandigheden zelf zijn anders. Het onderscheid tussen de ziekte van Hodgkin en non-Hodgkin-lymfoom wordt gemaakt bij onderzoek van het kankerachtige materiaal (van een biopsie of aspiratie van het tumorweefsel). Het type abnormale cellen dat in het monster wordt geïdentificeerd, bepaalt of een lymfoom wordt geclassificeerd als de ziekte van Hodgkin of non-Hodgkin-lymfoom.

Lees meer over de verschillen tussen non-Hodgkin-lymfoom en de ziekte van Hodgkin »

Wat is het verschil tussen non-Hodgkin-lymfoom en de ziekte van Hodgkin (of Hodgkin-lymfoom)?

Beide vormen van kanker zijn lymfoom, een vorm van kanker die begint in lymfocyten. Het belangrijkste verschil is om welke subset van lymfocyten het gaat.

Artsen kunnen dit vaststellen door de cellen onder een microscoop te bekijken en door aanvullende tests om de tumorcellen te karakteriseren. Het onderscheiden van het type lymfoom is belangrijk omdat de behandeling, het ziekteverloop en de prognose behoorlijk kunnen verschillen. Een microscopisch onderzoek kan helpen om onderscheid te maken tussen de twee lymfomen.

Hodgkin of non-Hodgkins:het verschil

• De aanwezigheid van karakteristieke cellen die Reed-Sternberg-cellen worden genoemd, duidt op een Hodgkin-lymfoom.
• De afwezigheid van Reed-Sternberg-cellen zou wijzen op een non-Hodgkin-lymfoom.

Wat veroorzaakt non-Hodgkin-lymfoom?

De oorzaak van non-Hodgkin-lymfoom (NHL) is niet bekend. NHL treedt op wanneer het lichaam te veel abnormale lymfocyten aanmaakt.

In de normale levenscyclus van lymfocyten (een soort witte bloedcel) sterven oude lymfocyten af ​​en maakt het lichaam nieuwe aan om de voorraad aan te vullen. In NHL groeien lymfocyten voor onbepaalde tijd, dus het aantal circulerende lymfocyten neemt toe, waardoor de lymfeklieren opzwellen en opzwellen.

Sommige ziekten of syndromen kunnen het risico van een persoon op lymfomen verhogen (bijvoorbeeld het Wiskott-Aldrich-syndroom). In NHL zijn B-cellen of T-cellen bij dit proces betrokken. Dit zijn de twee subtypes van lymfocyten. B-cellen produceren antilichamen die infecties bestrijden. Dit is het meest voorkomende type cel dat betrokken is bij de NHL (B-cellymfomen).

T-cellen doden lichaamsvreemde stoffen direct. NHL is minder vaak afkomstig van T-cellen. Een laaggradige NHL is een indolente vorm van de ziekte die zeer langzaam vordert, terwijl hooggradige NHL eerder snel groeit (soms ook wel agressief lymfoom genoemd).

Non-Hodgkin-lymfoomsubtypes

De volgende zijn enkele van de subtypes van NHL:

• Burkitt-lymfoom :Dit lymfoom heeft twee belangrijke subtypen:een Afrikaans type dat nauw verband houdt met een infectie met het Epstein-Barr-virus en de niet-Afrikaanse, of sporadische, vorm die niet aan het virus is gekoppeld.
• Cutaan lymfoom :Deze vorm van lymfoom betreft de huid en kan worden geclassificeerd als T-cellymfoom of (minder vaak) B-cellymfoom. Cutaan T-cellymfoom maakt 4% van de NHL-gevallen uit.
• Diffuus grootcellig B-cellymfoom :Dit is het meest voorkomende lymfoom (ongeveer 30% van de NHL) en kan snel dodelijk zijn als het niet wordt behandeld.
• Folliculair lymfoom :Deze lymfomen vertonen een specifiek groeipatroon onder de microscoop (folliculair of nodulair patroon); ze zijn meestal gevorderd op het moment van diagnose.
• Lymfoblastisch lymfoom :Dit is een zeldzame vorm van lymfoom die goed is voor ongeveer 2% van de gevallen van NHL.
• MALT (mucosa-associated lymphoid tissue) lymfoom :Dit is een B-cellymfoom dat meestal mensen van in de 60 treft. Het meest voorkomende gebied waar dit lymfoom zich kan ontwikkelen, is de maag.
• Mantelcellymfoom :Een van de zeldzaamste van de NHL, mantelcellymfoom is goed voor ongeveer 6% van de gevallen. Deze NHL is moeilijk te behandelen en is een subtype van B-cellymfoom.
• Volwassen T-cellymfoom/leukemie :Dit is een zeldzame maar agressieve NHL van de T-cellen van het immuunsysteem. Humaan T-celleukemie/lymfotroop virustype (HTLV-1) is de oorzaak van deze vorm van T-cellymfoom.
• Macroglobulinemie van Waldenström :Dit is een zeldzame en langzaam groeiende vorm van NHL.
• Anaplastisch grootcellig lymfoom :Dit is een zeldzaam type NHL en een subtype van T-cellymfoom.

Wat zijn risicofactoren voor non-Hodgkin-lymfoom?

In veel gevallen hebben mensen die NHL ontwikkelen geen risicofactoren, en artsen weten zelden waarom de ene persoon non-Hodgkin-lymfoom ontwikkelt en de andere niet.

Bepaalde risicofactoren vergroten de kans dat een persoon deze ziekte krijgt, hoewel de meeste mensen met deze risicofactoren de ziekte nooit zullen krijgen.

Risicofactoren voor non-Hodgkin-lymfoom

• Medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken: Het gebruik van immunosuppressiva (zoals na een orgaantransplantatie) is een risicofactor omdat het het vermogen van het lichaam om infecties te bestrijden vermindert.
• Verzwakt immuunsysteem: Een verzwakt immuunsysteem verhoogt het risico op het ontwikkelen van lymfoom.
• Bepaalde infecties: Bepaalde virale en bacteriële infecties verhogen het risico op NHL. Voorbeelden zijn HIV, hepatitis C-virus en Epstein-Barr-virus. Een type bacterie dat soms in verband wordt gebracht met NHL, is de zweerveroorzakende bacterie Helicobacter pylori (H. pylori ).
• Bepaalde ziekten: Het hebben van bepaalde auto-immuunziekten en/of diabetes type 2 verhoogt het risico op het ontwikkelen van NHL. Let op:lymfoom is niet besmettelijk. Het is onmogelijk om lymfoom van een andere persoon te krijgen.
• Leeftijd: Hoewel non-Hodgkin-lymfoom bij jonge mensen kan voorkomen, neemt de kans op het ontwikkelen van deze ziekte toe met de leeftijd. De meeste mensen met non-Hodgkin-lymfoom zijn ouder dan 60 jaar.
• Andere mogelijke links: Mensen die met herbiciden of bepaalde andere chemicaliën werken, lopen mogelijk een verhoogd risico op deze ziekte. Onderzoekers kijken ook naar een mogelijk verband tussen het gebruik van haarkleurmiddelen vóór 1980 en non-Hodgkin-lymfoom. Geen van deze mogelijke links is definitief bewezen.
• Opmerking: Het hebben van een of meer risicofactoren betekent niet dat een persoon non-Hodgkin-lymfoom zal ontwikkelen. De meeste mensen met risicofactoren krijgen nooit kanker.

Wat zijn non-Hodgkin-lymfoom symptomen en borden?

Tekenen en symptomen van NHL zijn onder meer:

• Gezwollen, pijnloze lymfeklieren in de nek, oksels of lies
• Onverklaarbaar gewichtsverlies
• Koorts
• Anemie (laag aantal rode bloedcellen)
• Nachtzweten
• Hoesten, moeite met ademhalen of pijn op de borst
• Zwakte en vermoeidheid die niet weggaan (vermoeidheid)
• Buikpijn of zwelling, of een vol gevoel in de buik
• Verlies van eetlust
• Jeuk aan de huid

Wat voor soort artsen behandelen non-Hodgkin-lymfoom?

Bloedkankerspecialisten (hematologen/oncologen) zijn de arts-specialisten die lymfomen behandelen. Ze kunnen deel uitmaken van een groter zorgteam dat uw zorg coördineert.

Hoe wordt non-Hodgkin-lymfoom gediagnosticeerd?

Non-Hodgkin-lymfoom wordt gediagnosticeerd met de volgende tests:

• Lichamelijk onderzoek :Een arts voert een lichamelijk onderzoek uit met speciale nadruk op het palperen van de lymfeklieren in de nek, oksels en lies en het vaststellen of ze gezwollen zijn. Hij of zij zal ook proberen te achterhalen of er zwelling in de milt of lever is. In de meeste gevallen zijn gezwollen lymfeklieren tekenen van infectie (in plaats van lymfoom), en een arts zal proberen vast te stellen of er andere tekenen van infectie zijn en wat de bron van de infectie zou kunnen zijn.
• Medische geschiedenis :Een arts zal vragen stellen over iemands medische geschiedenis in het verleden en over risicofactoren voor NHL.
• Bloedonderzoek :Artsen voeren een volledige bloedtelling (CBC) uit om het aantal witte bloedcellen te controleren. Aanvullende tests kunnen een lactaatdehydrogenaseniveau omvatten (kan verhoogd zijn bij lymfoom). Een arts kan aanvullende tests uitvoeren om een ​​infectie uit te sluiten die de gezwollen lymfeklieren veroorzaakt.
• Beeldvormingsprocedures :Een thoraxfoto of CT-scan van de borstkas of nek kan de aanwezigheid van tumoren of meer vergrote lymfeklieren helpen detecteren. Positronemissietomografie (PET)-scanning is een nieuwere modaliteit om NHL te helpen detecteren.
• Biopsie :Een arts kan een biopsie van lymfeklieren aanbevelen om de oorzaak van de zwelling te diagnosticeren. Een patholoog zal de monsters onder de microscoop bekijken en een diagnose stellen.
• Er zijn drie manieren om een ​​lymfeklier te diagnosticeren:
  • verwijdering van de gehele lymfeklier (excisiebiopsie);
  • gedeeltelijke verwijdering van een lymfeklier (incisiebiopsie);
  • fijnnaald aspiratie (met een dunne naald om wat lymfeklierweefsel te verwijderen) is vaak niet diagnostisch omdat er niet genoeg weefsel wordt verwijderd om de patholoog een diagnose te laten stellen.
• Beenmergbiopsie :Een beenmergbiopsie kan de verspreiding van de ziekte vaststellen. Dit omvat het inbrengen van een naald in het bot om beenmerg te verkrijgen. Bij volwassenen is de meest voorkomende plaats voor deze biopsie het bekkenbeen.

Abonneer je op de nieuwsbrief van MedicineNet's Cancer Report

Door op 'Verzenden' te klikken, ga ik akkoord met de algemene voorwaarden en het privacybeleid van MedicineNet. Ik ga er ook mee akkoord e-mails van MedicineNet te ontvangen en ik begrijp dat ik me op elk moment kan afmelden voor MedicineNet-abonnementen.

Wat zijn de soorten en stadia van non-Hodgkin-lymfoom?

Classificaties

Er zijn veel verschillende soorten NHL-classificaties. Er bestaan ​​verschillende classificatiesystemen voor NHL, waaronder de Revised European American Lymphoma Classification, die de basis vormt voor de WHO-lymfoomclassificatie. De classificaties gebruiken celtypen en definiëren andere kenmerken. Er zijn drie grote groepen:de B-cel-, T-cel- en natural killer-celtumoren.

Nieuwere technieken zoals immunofenotypering (een manier om de eiwitten op een cel te bestuderen en de precieze typen B- of T-cellen te identificeren die erbij betrokken zijn) diagnosticeren en classificeren lymfomen. Deze techniek is vooral nuttig in het geval van B-cellymfomen.

Het testen van DNA van het lymfoom detecteert gendefecten die helpen bij het bepalen van de prognose en respons op de behandeling.

Enscenering

Om de beste behandeling voor NHL te plannen, moet een zorgverlener de ziekte in een stadium brengen (de omvang kennen). Dit is een poging om erachter te komen welk deel van het lichaam erbij betrokken is.

Er zijn verschillende tests betrokken bij het faseringsproces, en deze kunnen het volgende omvatten:

• Beenmergbiopsie (zie hierboven)
• CT-scan
• MRI
• Echografie
• PET-scan:een zorgverlener injecteert radioactief materiaal en er wordt een CT-scan gemaakt om het metabolisme van dit materiaal te bepalen. Lymfoomcellen vertonen een sneller metabolisme dan normale cellen, en gebieden met lymfoom zien er helderder uit op de foto's.

Artsen zullen het lymfoom ook in een stadium brengen op basis van de verspreiding van de ziekte en de betrokkenheid van de organen, evenals de symptomen:

• Fase I :De cellen worden gevonden in slechts één lymfekliergebied (zoals in de nek of oksel). Of, als de abnormale cellen zich niet in de lymfeklieren bevinden, bevinden ze zich slechts in een deel van een weefsel of orgaan (zoals de long, maar niet in de lever of het beenmerg).
• Fase II :Een arts vindt lymfoomcellen in ten minste twee lymfekliergebieden aan dezelfde kant van het lichaam of alleen boven of onder het middenrif. Of de cellen bevinden zich in één orgaan en de aangetaste lymfeklieren bevinden zich in de buurt van dat orgaan.
• Fase III :Het lymfoom bevindt zich in de lymfeklieren boven en onder het middenrif. Het lymfoom kan zich uitbreiden naar een orgaan in de buurt van deze lymfekliergroep.
• Fase IV :Naast de verspreiding van lymfecellen, vinden artsen lymfoomcellen in verschillende delen van een of meer organen of weefsels.
• A :Geen symptomen (De persoon heeft geen gewichtsverlies, koorts of nachtelijk zweten gehad.)
• B :Aanwezigheid van een van de volgende symptomen:gewichtsverlies (10% of meer in de afgelopen zes maanden), koorts (hoger dan 101,5 F) nachtelijk zweten of ernstige jeuk

Wat is de behandeling voor non-Hodgkin-lymfoom?

Het behandelplan hangt voornamelijk af van het volgende:

• Het type non-Hodgkin-lymfoom
• Het stadium (de locatie van het lymfoom en de mate van verspreiding)
• Hoe snel de kanker groeit
• De leeftijd van de patiënt
• Of de patiënt andere gezondheidsproblemen heeft
• Als er symptomen aanwezig zijn, zoals koorts en nachtelijk zweten (zie hierboven)

Beslissen wanneer non-Hodgkin-lymfoom moet worden behandeld

• Als iemand een langzaam groeiend non-Hodgkin-lymfoom heeft zonder symptomen, hoeft de kanker misschien niet meteen te worden behandeld. Een zorgteam houdt het individu nauwlettend in de gaten. Deze vormen van kanker hebben mogelijk jarenlang geen behandeling nodig, hoewel nauwgezette follow-up noodzakelijk is.
• Als het indolente lymfoom symptomen veroorzaakt, zal de therapie meestal bestaan ​​uit chemotherapie en biologische therapie. Stadium I en II vereisen vaak bestralingstherapie.

Hoe non-Hodgkin-lymfoom te behandelen

Een combinatie van chemotherapie, biologische therapie en soms bestralingstherapie kan nodig zijn voor een agressief type lymfoom.

Als behandeling voor non-Hodgkin-lymfoom nodig is, zijn er verschillende opties die alleen of in combinatie worden gebruikt:

• Chemotherapie :Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg dienen deze medicamenteuze behandeling toe als een injectie of orale vorm die kankercellen doodt. Deze behandeling kan één medicijn of meerdere medicijnen omvatten, en beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen het alleen of in combinatie met andere therapieën geven. Deze therapie wordt gegeven in cycli, afwisselende behandelperiodes en niet-behandelingsperioden. De herhaling van deze cycli en het aantal cycli wordt bepaald door een oncoloog op basis van de stadiëring van de kanker en de gebruikte medicijnen. Chemotherapie beschadigt ook normale cellen die zich snel delen. Dit kan leiden tot haaruitval, GI-symptomen en problemen met het immuunsysteem.
• Bestralingstherapie :Hoge doses straling doden kankercellen en krimpen tumoren. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg gebruiken deze modaliteit alleen of in combinatie met andere therapieën. Bijwerkingen zijn meestal afhankelijk van het type en de dosering van de therapie en van het gebied dat bestralingstherapie ondergaat. Over het algemeen hebben patiënten de neiging om moe te worden tijdens bestralingstherapie, vooral in de latere stadia van de behandeling.
• Stamceltransplantatie :Met deze procedure kan een patiënt grote doses chemotherapie of bestraling krijgen om de lymfoomcellen te doden die de standaardtherapieniveaus zouden kunnen overleven. Artsen gebruiken deze therapie als het lymfoom na de behandeling terugkeert. Voor deze therapie moet men in het ziekenhuis worden opgenomen. Na de therapie injecteert een arts gezonde stamcellen (die vóór de therapie of van een donor bij u zijn afgenomen) om een ​​nieuw immuunsysteem te vormen.
• Biologische medicijnen :Deze medicijnen versterken het vermogen van het immuunsysteem om kanker te bestrijden. Monoklonale antilichamen behandelen NHL. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg dienen de therapie toe via een infuus en de monoklonale antilichamen binden zich aan de kankercellen en vergroten het vermogen van het immuunsysteem om kankercellen te vernietigen. Rituximab (Rituxan) is zo'n medicijn dat wordt gebruikt bij de behandeling van B-cellymfoom. Bijwerkingen van deze behandeling zijn meestal griepachtige symptomen. In zeldzame gevallen kan een persoon een ernstige reactie krijgen, waaronder een daling van de bloeddruk of ademhalingsmoeilijkheden. R-CHOP-therapie of -regime is een voorbeeld van een algemeen regime dat wordt gebruikt om NHL te behandelen. Het gaat om een ​​combinatie van chemotherapie en geneesmiddelen voor biologische therapie (rituximab; cyclofosfamide; doxorubicinehydrochloride; vincristinesulfaat) en prednison.
• Medicijnen voor radio-immunotherapie :Deze zijn gemaakt van monoklonale antilichamen die radioactieve stoffen rechtstreeks naar kankercellen transporteren. Omdat het radioactieve materiaal zich verplaatst en direct aan de kankercel bindt, absorbeert de kankercel meer straling. Ibritumomab (Zevalin) en tositumomab (Bexxar) zijn twee geneesmiddelen die zijn goedgekeurd voor dit gebruik bij lymfomen. Bijwerkingen zijn meestal erg moe worden of griepachtige symptomen ervaren.

Andere therapieën en zorg voor non-Hodgkin-lymfoom

Naast medische therapieën hebben patiënten ook ondersteunende zorg nodig. Men moet de kans krijgen om meer te weten te komen over de ziekte en de behandelingsmogelijkheden en dit te bespreken met een zorgteam.

• Sommige patiënten vinden matige lichamelijke activiteit nuttig. Bespreek met een arts wat voor soort activiteiten geschikt zijn.
• Het eten van de juiste hoeveelheden voedsel, evenals het juiste voedsel, is een belangrijk onderdeel van de behandeling. Praten met een voedingsdeskundige kan erg nuttig zijn.
• Bovendien koppelden onderzoekers vitaminetekorten (vooral vitamine D) aan slechtere overleving bij sommige subgroepen van kankerpatiënten. Patiënten moeten hun voedingsbehoeften bespreken met hun zorgteam.
• Een juiste calorie-inname is belangrijk, vooral als misselijkheid optreedt als gevolg van uw behandelingen. Sommige mensen vinden dat lichaamsbeweging kan helpen bij hun misselijkheid tijdens de therapie.
• Het is ook aangetoond dat acupunctuur de bijwerkingen van kankerbehandelingen vermindert.
• De meeste kankercentra hebben steungroepen waar men zorgen kan delen met andere patiënten en kan leren van hun ervaringen.

Wat is het overlevingspercentage voor non-Hodgkin-lymfoom?

De prognose van NHL kan goed zijn, maar hangt af van het type lymfoom, de mate van verspreiding (stadiëring) en de respons op de therapie. Een zorgverlener bespreekt de prognose met de patiënt. Het totale overlevingspercentage van vijf jaar voor mensen met NHL is 71%, terwijl het totale overlevingspercentage van 10 jaar 60% is.

Het National Cancer Institute rapporteert de volgende gemiddelde vijfjaarsoverleving per stadium:

NHL vijfjarige overleving Fase bij diagnose Podiumverdeling (%) Vijfjaars relatieve overleving (%) Gelokaliseerd (beperkt tot de primaire site) 28 81.6 Regionaal (verspreiding naar regionale lymfeklieren) 15 72,9 Ver (kanker is uitgezaaid) 49 61.6 Onbekend (niet geënsceneerd) 8 66.9

De vijfjaarsoverleving is een maat die wordt gebruikt om de ernst van de kanker te voorspellen en te meten. Patiënten moeten risicofactoren, stadiëring en classificaties bespreken met hun zorgteam, aangezien geen van deze cijfers van toepassing is op een individuele patiënt zonder rekening te houden met alle omstandigheden van de ziekte van de patiënt.

Is het mogelijk om non-Hodgkin-lymfoom te voorkomen?

De meeste mensen met non-Hodgkin-lymfoom hebben geen identificeerbare risicofactoren. Dit maakt het moeilijk om de ziekte te voorkomen.

De meeste bekende oorzaken van lymfoom zijn moeilijk te vermijden, zoals medicijnen die het immuunsysteem onderdrukken, omdat het meestal levensreddende medicijnen zijn die om andere redenen nodig zijn.

Wat is het laatste onderzoek naar non-Hodgkin-lymfoom?

Onderzoek naar NHL richt zich op drie aspecten:

1. Vroege detectie van de ziekte: Dit werk kijkt naar DNA-veranderingen in lymfoom en hoe deze veranderingen kunnen worden getest.
2. Preventie: Er zijn onderzoeken gaande om te onderzoeken waardoor normale lymfocyten zich tot lymfoomcellen ontwikkelen en hoe dit te voorkomen.
3. Behandeling: Betere behandelmodaliteiten en protocollen worden altijd getest.

Het laatste onderzoek omvat:

• Chemotherapie: Nieuwere medicijnen en protocollen voor toediening worden bestudeerd in klinische onderzoeken in veel verschillende medische centra.
• Andere therapieën worden ontwikkeld en/of verder gevorderd, zoals nieuwe, verbeterde methoden voor beenmerg- en stamceltransplantatie, evenals vorderingen in de ontwikkeling en het gebruik van therapieën met monoklonale antilichamen en gerichte therapieën.
• Het gebruik van speciaal ontworpen vaccins om lymfomen te behandelen (niet te voorkomen).

Waar kunnen mensen meer informatie vinden over non-Hodgkin-lymfoom?

Leukemia &Lymphoma Society
3 International Drive, Suite 200
Rye Brook, NY 10573
Telefoon:(888)-557-7177
http://www.lls.org/

• Abdominaal aorta-aneurysma
• Prostatitis vs. BPH (vergrote prostaat):wat is het verschil?