Het Zollinger-Ellison-syndroom (ZES) is een zeldzame aandoening waarbij een of meer tumoren worden gevormd in de alvleesklier of het bovenste deel van de dunne darm, de twaalfvingerige darm. Het kan ook zweren in de maag en de twaalfvingerige darm veroorzaken.
De tumoren worden gastrinomen genoemd en ze scheiden een grote hoeveelheid van het hormoon gastrine af. Dit veroorzaakt dan een overmatige productie van maagzuur, wat kan leiden tot maagzweren. De tumoren zijn kanker in 50 procent van de gevallen.
De zweren veroorzaakt door ZES reageren minder goed op behandeling dan gewone maagzweren. Wat ervoor zorgt dat mensen met ZES tumoren ontwikkelen, is onbekend, maar ongeveer 25% van de ZES-gevallen is geassocieerd met een genetische aandoening die multiple endocriene neoplasie wordt genoemd.
Het Zollinger-Ellison-syndroom is zeldzaam en hoewel het op elke leeftijd kan voorkomen, is de kans groter dat mensen tussen de 30 en 60 jaar het krijgen. Ook zal van alle mensen die aan een maagzweer lijden, slechts een klein percentage van die mensen Zollinger-Ellison hebben.
De symptomen van ZES zijn onder meer:
Het Zollinger-Ellison-syndroom wordt veroorzaakt door een tumor of tumoren in de pancreas en de twaalfvingerige darm . Deze tumoren produceren het hormoon gastrine en worden gastrinomen genoemd. Hoge niveaus van gastrine veroorzaken een overproductie van maagzuur. Deze toename van de zuurgraad kan leiden tot de ontwikkeling van maagzweren in de maag en de twaalfvingerige darm.
Er wordt bloed afgenomen om te zien of er een verhoogd gastrinegehalte in het bloed is . Een verhoogd niveau van gastrine kan wijzen op tumoren in de pancreas of twaalfvingerige darm.
De patiënt drinkt een vloeistof die barium bevat, dat de wanden van de slokdarm bedekt , maag en twaalfvingerige darm. Er worden dan röntgenfoto's gemaakt. De zorgverlener zal dan de röntgenfoto's bekijken, op zoek naar tekenen van zweren.
De zorgverlener onderzoekt de binnenkant van de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm met een instrument een endoscoop genoemd, een dunne, flexibele, verlichte buis met een lens. De endoscoop wordt door de mond en door de keel ingebracht, en in de maag en twaalfvingerige darm.
De arts kan zweren zoeken en kan ook een weefselmonster verwijderen, een zogenaamde biopsie, voor onderzoek in het laboratorium om vast te stellen of er gastrine-producerende tumoren aanwezig zijn.
Wat te verwachten in een bovenste endoscopie?Een zorgverlener kan een computertomografie (CT) scan gebruiken, een magnetische resonantie beeldvorming (MRI-)scan en echografie of een nucleaire scan in een poging om te bepalen waar tumoren zich kunnen bevinden:
In 50% van de gevallen van Zollinger-Ellison zijn de tumoren kwaadaardig (kwaadaardig) . Als de tumoren kankerachtig zijn, bestaat het risico dat kanker zich verspreidt naar de lever, de lymfeklieren bij de alvleesklier en de dunne darm.
Andere complicaties van het Zollinger-Ellison-syndroom:
De behandeling van het Zollinger-Ellison-syndroom richt zich op twee gebieden:de tumoren behandelen en de zweren.
Een operatie wordt vaak uitgevoerd als er maar één tumor is. in de lever zal een chirurg zoveel mogelijk van een levertumor verwijderen (debulking).
Als chirurgie aan tumoren niet mogelijk is, worden andere behandelingen gebruikt:
Protonpompremmers zijn de meest effectieve medicijnen voor het Zollinger-Ellison-syndroom. Protonpompremmers zijn behoorlijk krachtig en onderdrukken de zuurproductie en bevorderen de genezing. Voorbeelden van protonpompremmers zijn Prilosec, Prevacid, Nexium, Aciphex en Protonix.
Zuurblokkers , ook wel histamine (H-2) -blokkers genoemd, verminderen de hoeveelheid zoutzuur die in het spijsverteringskanaal vrijkomt. Dit helpt de pijn van de maagzweer te verlichten en genezing te bevorderen.
Zuurblokkers werken door te voorkomen dat histamine histaminereceptoren bereikt. Histaminereceptoren signaleren zuurafscheidende cellen in de maag om zoutzuur af te geven. Voorbeelden van zuurblokkers zijn Tagamet, Pepcid en Axid.
Zuurblokkers werken niet zo goed als protonpompremmers, en misschien ook niet worden voorgeschreven. Voor die mensen die zuurblokkers gebruiken, hebben ze hoge, frequente doses nodig om effectief te zijn.
Zoals hierboven vermeld, zijn de tumoren in 50% van de gevallen van Zollinger-Ellison kankerachtig. Vroege diagnose en chirurgische uitvinding kunnen een genezingspercentage van slechts 20% tot 25% opleveren.
Gastronomen groeien echter langzaam en patiënten kunnen na een tumor wordt ontdekt. Zuuronderdrukkende medicijnen zijn zeer effectief in het beheersen van de symptomen van overproductie van zuur.
Voor een diagnose moet u uw zorgverlener raadplegen. Op dit moment moeten alle aspecten van deze aandoening, samen met behandelingsopties en voortdurende zorg en monitoring van de aandoening, met uw arts worden besproken. Als u na de diagnose nieuwe of verergerende symptomen krijgt, moet u deze aan uw zorgverlener melden.