Een colonoscoop is een lang, dun, flexibel instrument dat in de anus wordt ingebracht voor een visuele inspectie van de dikke darm en het rectum. Het heeft een digitale camera en lichtbron aan het uiteinde en wordt gebruikt om een algemene diagnostische procedure uit te voeren die bekend staat als een colonoscopie.
Een colonoscopie kan worden uitgevoerd in een ziekenhuis- of kliniekomgeving. Personen die de procedure ondergaan, worden meestal verdoofd, zodat ze geen ongemak ervaren. Tijdens het examen worden live digitale beelden weergegeven op een videomonitor om het onderzoek te begeleiden. Stilstaande beelden worden vaak gemaakt voor nader onderzoek of om vergelijkingen met eerdere beelden te maken.
Een colonoscoop wordt gebruikt door een arts die speciaal is opgeleid in de technologie, waaronder gastro-enterologen en colorectale chirurgen. Enkele van de medische aandoeningen die met een colonoscoop worden gediagnosticeerd, zijn onder meer:
Een colonoscoop wordt beschouwd als een eerstelijns hulpmiddel om colorectale kanker te beoordelen en te voorkomen.
Als de arts tijdens een colonoscopie een abnormale weefselgroei constateert, bekend als een poliep, zal hij of zij meestal de colonoscoop gebruiken om deze te verwijderen voor verder onderzoek. Hoewel de meeste poliepen goedaardig zijn, kunnen sommige poliepen kwaadaardig (kankerachtig) worden naarmate ze groter worden.
Om de poliep te verwijderen, gebruikt de arts een elektrisch hulpstuk op de colonoscoop, bekend als de striklus, om tegelijkertijd de poliep weg te snijden en de wond dicht te schroeien. Omdat er weinig zenuwuiteinden in de darmen zijn, is de procedure relatief pijnloos. Deze techniek kan worden aangeduid als een "hete strik". Andere technieken zijn een biopsie, koude tang, hete tang en koude strik.
Zodra de poliep is geëxtraheerd, wordt het biopsieweefsel naar een laboratorium gestuurd om te beoordelen of de cellulaire structuur consistent is met kanker of prekanker. In sommige gevallen kan de arts de colonoscoop ook gebruiken om de binnenkant van de dikke darm te tatoeëren, zodat de plaats van de biopsie opnieuw kan worden gecontroleerd tijdens toekomstige onderzoeken.
Geen enkele procedure is zonder risico's, maar de risico's die gepaard gaan met een colonoscopie worden als klein beschouwd met de voordelen van de behandeling veel groter zijn dan de risico's. De meest voorkomende risico's zijn:
Terwijl de voordelen van een colonoscopie aanzienlijk kunnen zijn, is de procedure zelf is niet zonder beperkingen of tekortkomingen.
Over het algemeen kan de vroege detectie van precancereuze gezwellen het risico van een persoon op dikkedarmkanker ontwikkelen. Het probleem is dat veel van deze gezwellen niet gemakkelijk te zien zijn als de colonoscoop zich een weg baant door de darmen. Dit geldt met name voor rechtszijdige kankers die vaak aan detectie kunnen ontsnappen omdat ze in de plooien van de darmen zijn weggestopt. Algemene coloscopieën worden echter aanbevolen als de gouden standaard voor detectie en preventie van darmkanker.
Een onderzoek uit 2010 uit Duitsland, bestaande uit 3.600 mannelijke en vrouwelijke deelnemers, concludeerde dat de huidige colonoscopische technologieën verschilden in hoe effectief ze zijn bij het opsporen van kanker. Volgens het onderzoek verminderde colonoscopie het risico op linkszijdige kanker met 84 procent, maar het risico op rechtszijdige kankers slechts met 56 procent.
Om uw eigen persoonlijke goede gezondheid te verzekeren, adviseren veel specialisten tegenwoordig om niets te nemen vanzelfsprekend en vraag om visueel bewijs dat een volledig onderzoek is uitgevoerd. U kunt dit doen door verschillende fotografische afbeeldingen aan te vragen, waaronder een van de blindedarm (het deel van de dikke darm dat het verst van het rectum verwijderd is).
Volgens de richtlijnen van de American Cancer Society moeten alle volwassenen ouder dan 45 jaar een colonoscopie als onderdeel van een routineonderzoek waarbij onderzoeken om de 10 jaar worden herhaald. Personen met een verhoogd risico hebben er mogelijk elke drie tot vijf jaar een nodig, terwijl personen met een familiegeschiedenis van colorectale kanker mogelijk eerder moeten beginnen.