De dokter kijkt op van het klembord en zegt:"Uit de testresultaten blijkt dat u reumatoïde artritis heeft..."
Voor sommigen is het een verademing om erachter te komen dat ze reumatoïde artritis (RA) hebben, eindelijk een antwoord op de verlammende pijn.
Voor anderen is het een diagnose zonder veel hoop.
RA treft ongeveer 1,5 miljoen mensen in de Verenigde Staten. [1]
De ziekte komt drie keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.
Voor degenen onder u die met RA leven of een goede vriend of geliefde hebben die erdoor wordt getroffen, u weet hoe verlammend het kan zijn. RA wordt, in tegenstelling tot artrose, niet veroorzaakt door slijtage - het is eigenlijk een beetje lastiger, het is een auto-immuunziekte. Je lichaam begint eigenlijk je gewrichten aan te vallen.
Normaal gesproken keert het immuunsysteem dat je zou moeten beschermen tegen vreemde indringers, naar binnen en valt het je eigen weefsels aan en wordt het een auto-immuunprobleem...
Ja, je immuunsysteem voert oorlog tegen je gewrichten. Maar het is iets ingewikkelder dan dat.
Gewrichten zijn waar twee of meer botten samenkomen. Er zijn verschillende soorten gewrichten, maar degenen die worden aangetast door RA, waarover we het hier zullen hebben, zijn synoviale gewrichten.
Dit zijn gewrichten van de vingers, polsen, heupen, knieën, enkels en voeten die RA kan aantasten. In tegenstelling tot gewone artrose, treft RA over het algemeen paren gewrichten. Dus als je RA in je linkerknie hebt, zal het ook in je rechterknie zijn. Als je RA in je rechter grote teen hebt, zal het ook in je linker grote teen zijn.
Dit soort gewrichten is bekleed met dit verbazingwekkende spul dat synoviaal weefsel wordt genoemd. Het synoviale weefsel vormt een membraan en scheidt dit spul af dat synoviale vloeistof wordt genoemd. Deze vloeistof is super belangrijk voor gezonde gewrichten. Het heeft drie hoofdfuncties:
Elke keer dat je beweegt, buig je je knie om te hurken in de sportschool, tik je met je vingers om te typen, ga je op je tippy tenen staan en strek je je schouder om de bovenste plank te bereiken, je gewrichten moeten articuleren. Ze moeten over elkaar schuiven om beweging mogelijk te maken. Neem bijvoorbeeld een deurscharnier:het scharnier laat de deur open en dicht zwaaien, net als de gewrichten in je lichaam. Als het scharnier plakkerig wordt, kunt u er een beetje olie in doen, iets om de beweging te smeren. Dat is een van de dingen die gewrichtsvloeistof doet voor gewrichten.
Maar het is niet alleen een smeermiddel...
Het voedt ze eigenlijk.
De vloeistof vervoert voedingsstoffen naar het kraakbeen op het oppervlak van uw gewrichten. Kraakbeen is glad zijdeachtig weefsel op de scharnierende delen van gewrichten, de delen waar ze op elkaar inwerken. Dus in je knie hebben de onderkant van je dijbeen en de bovenkant van je scheenbeen kraakbeen op hun oppervlak. Kraakbeen speelt ook een grote rol bij pijnvrije, vloeiende bewegingen (iedereen die is verteld dat ze het kraakbeen uit een gewricht hebben gedragen, weet dit zeker). Maar het wordt gevoed door voedingsstoffen in de gewrichtsvloeistof.
Eindelijk helpt deze vloeistof bij impact.
Denk aan noppenfolie:die met lucht gevulde zakjes die worden gebruikt om breekbare dingen te verzenden. Wanneer je die met lucht gevulde bellenblaasjes probeert uit te knijpen, is het heel moeilijk om ze samen te laten smelten... en dat lijkt veel op je joint. Elke keer dat je een gewricht aandrukt (ze noemen het een gewricht samendrukken), zorgt de gewrichtsvloeistof voor die demping en helpt het de impact te verdelen.
Dus deze synoviale dingen zijn best cool en behoorlijk belangrijk.
Je immuunsysteem is een leger met een aangeboren vermogen om je aan te passen en je te beschermen tegen een groot aantal mogelijke infectieuze agentia.
Er zijn gespecialiseerde cellen die niet alleen vreemde pathogenen kunnen verwijderen, maar ze ook kunnen onthouden voor toekomstige blootstellingen. Ze kunnen snijwonden opruimen, gebroken weefsels repareren, geselecteerde doelen doden en harmonieus communiceren terwijl ze dit doen.
Wanneer dit normale, gezonde, levensreddende proces op uw eigen weefsels wordt omgedraaid, kan dit ernstige problemen veroorzaken die we classificeren als auto-immuunziekten.
RA is slechts een van de vele, vele auto-immuunziekten.
Bij RA is het weefsel dat wordt aangevallen synoviaal weefsel van uw gewrichten en dit weefsel wordt ontstoken en boos. Het synoviale weefsel begint als reactie daarop dikker te worden en scheidt meer synoviaal vocht af, waardoor de gewrichten opzwellen.
De ontsteking en zwelling veroorzaken pijn en stijfheid die verband houden met de ziekte.
Als dit gebeurt, wordt dit als een 'opflakkering' beschouwd.
Sommige mensen worden slechts maanden of een paar jaar door RA getroffen, terwijl anderen worstelen met tientallen jaren of levenslange opflakkeringen. Langdurige RA kan gewrichtsschade veroorzaken en dit is waar het een beetje eng wordt.
Na jaren van strijd met je lichaam, begint het gewrichtsweefsel af te breken. Het kraakbeen slijt weg, waardoor de gewrichten extreem gevoelig worden, en kan er uiteindelijk toe leiden dat het immuunsysteem het benige oppervlak van de gewrichten zelf aanvalt. Een gewricht zonder kraakbeen is als een roestig deurscharnier. De smering is opgedroogd, de verf is afgebladderd, het metaal roest en de schommel is niet meer soepel.
Bovendien kan RA andere lichaamssystemen gaan aantasten, zoals de huid, het hart en de longen. En volgens The Arthritis Foundation is het doel van iemand die aan RA lijdt om de ziekte in remissie te krijgen…. waarvan de huidige standaardbehandeling voor RA bestaat uit:
De oorzaak van RA wordt niet volledig begrepen.
Maar huidig onderzoek vindt banden met de darm, hormonen, genetica en omgevings- en voedingsfactoren. Huidig onderzoek toont aan dat genen de grootste speler zijn bij het beslissen wie RA krijgt en wie niet, maar men denkt dat darmflora, hormonen, omgevings- en voedingsfactoren deze genen "triggeren".
Eenmaal geactiveerd, wordt een ontstekings- / immuunrespons geïnitieerd. Men denkt dat de ontwikkeling van RA in fasen plaatsvindt. Zodra de immuunrespons wordt geactiveerd, is het een langzame opbouw. U kunt auto-antilichamen en ontstekingsmarkers dragen, maar geen symptomen vertonen. Uiteindelijk leidt dit tot IA (inflammatoire artritis) en uiteindelijk tot reumatoïde artritis. Het idee hierachter is dat iets, of je nu een genetische aanleg hebt of niet, dat immuunsysteem triggert om het synoviale weefsel van gewrichten aan te vallen.
Enkele interessante onderzoeken wijzen op de rol van darmgezondheid in dit alles. Volg de volgende onderzoeken...
1) Dr. Dan Littman voerde ontlastingstests uit bij 114 gezonde personen en mensen met RA of artritis psoriatica. De resultaten van de ontlastingstest wezen op de bacterie Prevotella corpi, die werd gevonden in de ontlasting van 75% van de mensen met nieuw onbehandelde, onbehandelde RA. Echter, slechts 12% van de mensen met behandelde reumatoïde artritis had het. Het was aanwezig bij 38% van de mensen met artritis psoriatica en uiteindelijk bij 21% van de controlegroep (de gezonde mensen). Wat betekent dit? Hogere aantallen P.corpi waren geassocieerd met lagere aantallen nuttige bacteriën... en meer prevalentie van onbehandelde RA.
2) Een andere studie keek naar de effecten van microben in muismodellen. Deze onderzoekers introduceerden gesegmenteerde filamenteuze bacteriën in kiemvrije muizen en ontdekten dat Th-cellen (een deel van je immuunsysteem) en auto-antilichamen werden geproduceerd en gevolgd door een snel begin van artritis. De onderzoekers concludeerden dat een enkele commensale microbe (een microbe die baat heeft bij het leven in ons, maar ons niet zou moeten beïnvloeden) een reactie van het immuunsysteem kan veroorzaken (in dit geval een specifieke subset van Th-cellen, de Th17-cellen) en de ontwikkeling van een auto-immuunziekte. Th-cellen en specifiek Th17-cellen helpen ons infecties te bestrijden en beginnen nauwer in verband te worden gebracht met de ontwikkeling van auto-immuunziekten.
3) Daar stopt het niet. Onderzoekers hebben ook genen geïdentificeerd die geassocieerd zijn met een grotere vatbaarheid voor het ontwikkelen van RA bij muizen. Het gen is HLA-DRB1*0401, wat voor ons gewone mensen niet veel betekent... totdat je dieper kijkt en ziet dat deze onderzoeken kijken naar HOE dat gen de darmflora van muizen beïnvloedt en hoe DAT dan een toename van de cytokineproductie en immuunrespons, mogelijk leidend tot auto-immuunziekten. Ze zeggen dat muizen met het 0401-gen een grotere neiging hebben tot onevenwichtigheden in de darmflora. Door genen kunnen deze muizen dus meer slechte dan goede bacteriën hebben. Dit spul is wild.
Dus laten we een stap terug doen uit het onderzoek en ons afvragen wat dit betekent? Dit onderzoek ondersteunt het idee dat darmflora en auto-immuunziekten met elkaar verband houden. In sommige van de bovenstaande onderzoeken werd vermeld dat uw darmflora zowel door uw genen als door uw omgeving wordt beïnvloed. En als je op mij lijkt, vraag je je misschien af...
Is reumatoïde artritis omkeerbaar?
We beginnen nu pas te begrijpen waarom het immuunsysteem gezond weefsel zou aanvallen... en in het begin dachten we dat auto-immuunziekten niet ongedaan konden worden gemaakt als de immuunconditie eenmaal 'aangezet' was.
De laatste evolutie in auto-immuunonderzoek geeft echter aan dat er misschien een andere manier is...
Onderzoeker Alessio Fasano, M.D. heeft een voortrekkersrol gespeeld bij recent onderzoek naar auto-immuunziekten en coeliakie. In 2011 publiceerde hij een paper met de titel "Leaky Gut and Autoimmun Diseases", waarin hij een nieuwe theorie introduceerde die suggereert dat preventie en omkering van auto-immuunziekten mogelijk is.
Hij presenteert het idee dat drie reeds bestaande aandoeningen allemaal samen moeten bestaan om auto-immuunziekten te ontwikkelen. [2] Dit zijn:
Fasano's theorie maakt deel uit van de nieuwe evolutie van onderzoek waarbij lekkende darm wordt beschouwd als het belangrijkste element voor de ontwikkeling van auto-immuunziekten zoals RA ... en begint ook het idee te openen dat we de auto-immuunrespons in het lichaam ECHT kunnen uitschakelen als we begin met de darm.
Als je worstelt met auto-immuunziekten zoals RA, weet je hoe verlammend het kan zijn als je lichaam zichzelf aanvalt. Worstelen met dit soort diagnose kan leiden tot ernstige depressies... Ik weet het, want ik ben er ook geweest.
Maar wat als er een manier was om de auto-immuunrespons uit te schakelen?
Wat als er een manier was om je immuunsysteem te kalmeren en het de schade te laten herstellen?
Gebaseerd op het werk van Dr. Alessio Fasano, is een van de eerste plaatsen om te beginnen je gevoel... en we zijn hier om je te helpen.
We hebben een gratis webinar georganiseerd met de titel 'Hoe u uw auto-immuniteit kunt uitschakelen en een gezond immuunsysteem kunt herstellen'.
Het is helemaal gratis en we zijn diep in uw darmgezondheid gedoken en hoe u kunt voorkomen dat het immuunsysteem zichzelf aanvalt.
Je zou er jaren over kunnen doen om erachter te komen hoe je je immuunsysteem kunt 'repareren'... of je kunt je inschrijven voor dit gratis webinar van een uur en we laten je zien hoe we het hebben gedaan.
Als iemand die jarenlang aan een auto-immuunziekte leed en bijna de hoop opgaf, ken ik je strijd. Ik hoop dat je deelneemt aan het webinar om meer te weten te komen over hoe ik mijn auto-immuunrespons heb uitgeschakeld en mijn gezondheid heb hersteld.
Zo dankbaar om je in gezondheid te ondersteunen.
-Jordanië
De darmgezondheid bevorderen door middel van voeding:tips van diëtisten voor een duurzame gezondheid
Mucormycose (Zygomycose)
Bijgewerkte screening op darmkanker
Chocolade Framboos Marshmallow Slice
Hoe probiotica je darmen gezond houden
Vrouwen lopen meer risico op galstenen en hebben medische hulp nodig
COVID-19 kan sterftecijfers aan darmkanker verhogen
De incidentie van darm- en borstkanker kan de komende tien jaar met 10.000 toenemen, volgens een recent artikel in de Washington Post . Vanwege de quarantainemaatregelen van het coronavirus zijn duize
dieetplan voor colitis ulcerosa
Wat is colitis ulcerosa? De oorzaak van colitis ulcerosa is onbekend. Colitis ulcerosa (UC) is een chronische aandoening die ontsteking van de dikke darm (colon) en het rectum en zweren (zweren) aa
Hoeveel lactose kan ik verdragen?
Wat is lactose? Mensen met lactose-intolerantie kunnen doorgaans tot 12 gram lactose verdragen. Dit is gelijk aan een grote kop of ongeveer 8 ons melk. Sommigen kunnen zelfs tot 12,5 ons melk hebb