Het onderzoek richt zich op de verspreiding van bacteriën naar de diepte waarop ze worden aangetroffen (oppervlakte, tussenliggende en onderste afvallagen), de biologische afbraakcapaciteit van kauwgombestanddelen en microbiële successie na drie maanden blootstelling aan de buitenlucht. De bacteriële diversiteit van monsters is geanalyseerd door middel van Massive DNA Sequencing (NGS).
Kauwgom is een restje dat geruime tijd binnen blijft, buitenoppervlakken, vastgelijmd aan gebouwen of zelfs kunstwerken. Voor deze studie verzamelde het team in totaal tien monsters, twee in Spanje, Frankrijk en Singapore, en één in Griekenland en Turkije. Alle werden met een gesteriliseerde schraper van de grond gehaald en naar het laboratorium getransporteerd, waar ze tot analyse op een temperatuur van -80ºC werden bewaard.
Kauwgom kan lang nadat het op de grond is gegooid een vector van bacteriële ziekten zijn. We hebben bacteriën gevonden die kunnen worden gebruikt om de kauwgom schoon te maken – omdat ze ze opeten!” De expert voegt eraan toe dat "kauwgom een bacteriële lading heeft die in een kwestie van weken evolueert van een oraal microbioom naar een omgevingsmicrobioom. Mondbacteriën blijven verrassend lang bestaan als het tandvlees eenmaal op de grond ligt. In aanvulling, veel van de bacteriën die we uit oudere kauwgom hebben geïsoleerd, hebben de potentie om de kauwgom zelf te herstellen, d.w.z. degraderen”.
Manuel Porcar, Onderzoeker
Het onderzoeksteam van I2SysBio wijst erop dat dit soort langdurig afval is gebruikt voor menselijke genetische analyse in de criminologie en archeologie en wijst er ook op dat hun bevindingen implicaties hebben voor een breed scala aan disciplines, waaronder forensische geneeskunde, besmettelijke ziektebestrijding of de reeds genoemde bioremediatie van kauwgomafval.
Het artikel ondertekend door Leila Satari, Alba Guillén, Àngela Vidal-Verdú en Manuel Porcar beschrijven een volledige karakterisering van het bacteriële gehalte van kauwgom met behulp van cultuurafhankelijke en onafhankelijke technieken, in tegenstelling tot ander onderzoek dat zich richt op het verbeteren van het reinigen van op de grond gegooid tandvlees, waardoor ze minder klevend zijn, wateroplosbaar of afbreekbaar. In aanvulling, het team benadrukt dat dit klevende materiaal "een aanzienlijk deel van de orale microbiota kan bevatten, toxines en sommige pathogenen zoals Streptococcus spp. en Actinomyces spp., die gevangen blijven in kleverige resten en waar hun overleving in de loop van de tijd heel weinig aandacht heeft gekregen”.