Eierstokkanker is een maligniteit van de eierstokken, de vrouwelijke geslachtsorganen die eieren produceren en de hormonen oestrogeen en progesteron maken. Behandelingen voor eierstokkanker verbeteren en de beste resultaten worden altijd gezien wanneer de kanker vroeg wordt ontdekt.
Er zijn mogelijk geen vroege symptomen van eierstokkanker. Als er echter symptomen optreden, zijn deze onder meer een opgeblazen gevoel in de buik of een gevoel van druk, buikpijn of bekkenpijn, frequent urineren en een snel vol gevoel tijdens het eten. Deze symptomen komen natuurlijk voor bij veel verschillende aandoeningen en zijn niet specifiek voor kanker. Bespreek deze symptomen met uw arts als ze vaak voorkomen en langer dan een paar weken aanhouden.
Familiegeschiedenis van eierstokkanker is een risicofactor; een vrouw heeft een grotere kans om het te ontwikkelen als een naast familielid eierstok-, borst- of darmkanker heeft gehad. Erfelijke genmutaties, waaronder de BRCA1- en BRCA2-mutaties die verband houden met borstkanker, zijn verantwoordelijk voor ongeveer 10% van de eierstokkankers. Neem contact op met uw arts als u een sterke familiegeschiedenis van deze vormen van kanker heeft om te bepalen of nadere medische observatie nuttig kan zijn.
Leeftijd is de sterkste risicofactor voor eierstokkanker. Het komt veel vaker voor na de menopauze en het gebruik van hormoontherapie kan het risico van een vrouw verhogen. Dit risico lijkt het sterkst bij degenen die gedurende ten minste 5-10 jaar oestrogeentherapie zonder progesteron gebruiken. Het is niet bekend of het innemen van oestrogeen en progesteron in combinatie ook het risico verhoogt.
Obesitas is ook een risicofactor voor eierstokkanker; zwaarlijvige vrouwen hebben zowel een hoger risico op het ontwikkelen van eierstokkanker als een hoger sterftecijfer door deze kanker dan niet-zwaarlijvige vrouwen. Het risico lijkt te correleren met het gewicht, dus de zwaarste vrouwen hebben het grootste risico.
Twee manieren om in een vroeg stadium op eierstokkanker te screenen, zijn echografie van de eierstokken en meting van de niveaus van een eiwit genaamd CA-125 in het bloed. Van geen van beide methoden is aangetoond dat ze levens kunnen redden wanneer ze worden gebruikt om vrouwen met een gemiddeld risico te testen. Daarom wordt screening momenteel alleen aanbevolen voor vrouwen met een hoger risico.
Beeldvormingstests zoals CT, MRI of echografie kunnen een ovariummassa onthullen, maar alleen een bemonstering van het weefsel (biopsie) kan bepalen of de massa kankerachtig is. Een biopsie wordt geanalyseerd door een patholoog om te bepalen of de massabiopsie van de eierstokken al dan niet te wijten is aan kanker.
Stadiëring van eierstokkanker verwijst naar de mate waarin het zich heeft verspreid naar andere organen of weefsels. Dit wordt meestal geëvalueerd tijdens de operatie. Stadia van eierstokkanker zijn als volgt:
Fase I: De kanker is beperkt tot de eierstokken
Fase II: De kanker is uitgezaaid naar de baarmoeder of andere bekkenorganen
Fase III: De kanker is uitgezaaid naar de lymfeklieren of het slijmvlies van de buik
Fase IV: De kanker is uitgezaaid naar verre locaties, zoals de lever of de longen.
Er zijn verschillende soorten eierstokkanker, afhankelijk van het type cel in de eierstok dat aanleiding gaf tot de kanker. De grote meerderheid van eierstokkankers zijn epitheliale kankers of carcinomen. Deze kankers beginnen in de cellen die het oppervlak van de eierstok bekleden. Soms zijn tumoren van deze cellen niet duidelijk kanker, maar vertonen ze toch enkele verdachte kenmerken. Dit worden tumoren met een laag maligne potentieel (LMP) genoemd en zijn minder gevaarlijk dan andere soorten eierstokkanker.
De overlevingspercentages van vijf jaar voor eierstokkanker lopen sterk uiteen, van 18% tot 89%, afhankelijk van het stadium van de kanker waarin de diagnose werd gesteld. Deze kansen waren echter gebaseerd op vrouwen die tussen 1988 en 2001 werden gediagnosticeerd, en behandelingen worden voortdurend verbeterd, dus de kansen kunnen beter zijn voor vrouwen die vandaag de dag worden gediagnosticeerd. Voor LMP-tumoren variëren de overlevingspercentages van vijf jaar van 77 tot 99%.
Chirurgie wordt niet alleen gebruikt om eierstokkanker te diagnosticeren en te bepalen, maar het wordt ook gebruikt als een eerste stap in de behandeling. Meestal wordt een operatie uitgevoerd om zoveel mogelijk van de tumor te verwijderen. Het is meestal nodig om de baarmoeder te verwijderen, evenals de eileiders, de niet-aangedane eierstok, het omentum en alle andere zichtbare afzettingen en indien mogelijk meer dan 2 cm groot om de eierstokkanker zowel te verwijderen als in een stadium te brengen. Biopsieën worden meestal ook gedaan op plaatsen waar het waarschijnlijk is dat eierstokkanker wordt verspreid, zelfs als het niet zichtbaar is.
Chemotherapie wordt meestal gegeven na een operatie voor alle stadia van eierstokkanker. Geneesmiddelen voor chemotherapie worden meestal intraveneus toegediend of rechtstreeks in de buikholte toegediend (intraperitoneale chemotherapie). Nieuwere medicijnen hebben een dergelijke behandeling draaglijker gemaakt dan in het verleden. Het is vaak zeer effectief, vooral als de eierstokkanker goed is verwijderd. Vrouwen met LMP-tumoren hebben vaak geen chemotherapie nodig na de operatie, tenzij de chirurgische bevindingen in eerste instantie zorgwekkend waren of de tumoren teruggroeien.
Nieuwe therapieën voor eierstokkanker kunnen gericht zijn op het blokkeren van tumorgroei door te interfereren met de vorming van bloedvaten om de tumor te voeden. Het proces van bloedvatvorming staat bekend als angiogenese. Het medicijn Avastin werkt door angiogenese te blokkeren, waardoor tumoren krimpen of stoppen met groeien. Avastin wordt gebruikt bij sommige andere vormen van kanker en wordt momenteel getest op eierstokkanker.
Als vrouwen beide eierstokken hebben verwijderd, veroorzaakt dit de menopauze als ze nog steeds menstrueren. De resulterende daling van de hormoonproductie wanneer de eierstokken worden verwijderd, kan het risico van een vrouw op andere aandoeningen zoals osteoporose verhogen. Regelmatige nazorg is belangrijk na elke behandeling van eierstokkanker.
Na de behandeling kunnen vrouwen merken dat het lang duurt voordat ze weer energie hebben. Vermoeidheid komt vaak voor na de behandeling van kanker. Een zacht oefenprogramma is een zeer effectieve manier om energie en welzijn te herstellen. Uw arts kan u helpen bepalen welke activiteiten het beste voor u zijn.
Vrouwen die nog nooit zijn bevallen, hebben meer kans op het ontwikkelen van eierstokkanker dan vrouwen die biologische kinderen hebben. Het risico lijkt bij elke zwangerschap af te nemen. Borstvoeding kan ook het risico verminderen.
Vrouwen die anticonceptiepillen hebben gebruikt, hebben een lager risico op eierstokkanker. Het nemen van de pil gedurende ten minste vijf jaar vermindert het risico van een vrouw met ongeveer 50%. Anticonceptiepillen en zwangerschap stoppen beide de eisprong en sommige onderzoekers denken dat minder frequente ovulatie het risico op eierstokkanker verlaagt.
Afbinden van de eileiders (je eileiders laten vastbinden) of een hysterectomie ondergaan terwijl de eierstokken intact blijven, kunnen beide enige bescherming bieden tegen eierstokkanker.
Het verwijderen van de eierstokken is een optie voor vrouwen met genetische mutaties die hun risico op kanker vergroten. Deze optie kan ook worden overwogen voor vrouwen boven de 40 die een hysterectomie ondergaan.
Er zijn geen definitieve veranderingen in het dieet aangetoond om eierstokkanker te voorkomen. Niettemin toonde een onderzoek aan dat vrouwen die gedurende ten minste 4 jaar een vetarm dieet volgden, een lager risico op eierstokkanker hadden. Andere studies toonden aan dat eierstokkanker minder vaak voorkomt bij vrouwen die veel groenten consumeren. Er zijn meer studies nodig om de relatie tussen voeding en eierstokkanker op te helderen.
Zijn koortsblaasjes hetzelfde als herpes?
Wat zijn koortsblaasjes versus herpes? Koortblaasjes zijn kleine blaren die op de lippen en het gezicht verschijnen. Ze worden veroorzaakt door het herpes simplex virus-1 (HSV-1). Genitale herpes
Ernstige COVID-19-complicaties die verband houden met de afbraak van de darmbarrière
Een belangrijk aandachtspunt van het onderzoek naar de huidige pandemie van de coronavirusziekte 2019 (COVID-19) was de noodzaak om de werkingsmechanismen te begrijpen die de verschillende manifestati
Cannabis voor PDS? Alles wat u moet weten
Cannabisgebruik bij PDS-patiënten neemt toe. Omdat we ons in Canada bevinden, is cannabis gemakkelijk toegankelijk nu het legaal is, wat vaak leidt tot zelfmedicatie. Maar wat zegt het bewijs specif
