Hoe de ziekte van Crohn op natuurlijke wijze te overwinnen

De lichamelijke complicaties van de ziekte van Crohn alleen zijn genoeg om het een van de meest invaliderende spijsverteringsziekten te maken.

Maar er is ook het mentale en emotionele stuk waarmee Crohn levens volledig kan vernietigen.

Angst, depressie, het onvermogen om een sociaal leven te hebben of te reizen... de lijst gaat maar door.

Degenen met de ziekte van Crohn hebben 2 keer meer kans op angst. En dat aantal stijgt.

Maar hier is het ding - u hoeft uw haar niet uit te trekken om de mentale en fysieke symptomen afzonderlijk te behandelen.

Ons microbioom heeft net zoveel te maken met onze emotionele toestand als met het gas, de krampen en een opgeblazen gevoel die gepaard gaan met de ziekte van Crohn.

Lees verder, want we duiken in alle details van de ziekte van Crohn en laten u zien hoe u deze invaliderende aandoening kunt overwinnen (zonder medicatie of operatie).

Wat is de ziekte van Crohn?

De ziekte van Crohn (CD) is geclassificeerd als een inflammatoire darmaandoening (IBD) en wordt gekenmerkt door een ontsteking die overal in het spijsverteringskanaal kan voorkomen. Meestal wordt de ontsteking gezien in het distale deel van de dunne darm (ileum) en de dikke darm.

Er zijn 5 soorten Crohn, elk genoemd op basis van de exacte locatie van de ontsteking:Ileocolitis, Gastroduodenal, Jejunoileitis, Crohn's Colitis en Ileitis.

De ziekte van Crohn treft iedereen anders, omdat het afhangt van waar de ontsteking is en hoe ernstig het is. De ziekte kan snel veranderen - van actief naar een staat van remissie gaan en op elk moment weer terug.

Degenen met actieve ziekte van Crohn zullen waarschijnlijk ervaren:

Diarree en dunne ontlasting
Bloed in de ontlasting
Gas, krampen en een opgeblazen gevoel
Koorts
Vermoeidheid
Misselijkheid en braken
Verminderde eetlust en/of gewichtsverlies

Bijna 3 miljoen Amerikanen lijden aan inflammatoire darmaandoeningen en meer dan 700.000 daarvan hebben de ziekte van Crohn. De typische leeftijd waarop de diagnose wordt gesteld, is tussen de 15 en 30 jaar.

Diagnose van de ziekte van Crohn

De volgende hulpmiddelen worden gebruikt om een klinische diagnose te bevestigen:

Lichamelijk onderzoek en gezondheidsgeschiedenis – Dit zijn standaard initiële procedures die worden gebruikt om informatie te verzamelen over de frequentie en ernst van diarree, of er een familiegeschiedenis is van IBD, pijn en gevoeligheid in de buikstreek (die veranderingen in de milt en lever kunnen signaleren), en of er koorts is is aanwezig.
Krukkentesten – Een ontlastingstest kan helpen om andere mogelijke oorzaken van uw symptomen uit te sluiten, zoals bacteriële of parasitaire infecties. De ontlasting kan ook worden onderzocht op anti-Saccharomyces cerevisiae antilichaam (ASCA), een bekende biomarker van CD.
Barium-röntgenstraal – Deze techniek omvat het innemen van bariumvloeistof, een witte substantie die op een röntgenfilm te zien is. Terwijl de vloeistof door de darmen stroomt, kan de arts zien waar de ontsteking is en hoe ernstig deze is. Deze test maakt ook de detectie van fistels mogelijk, gedefinieerd door vernauwing van het darmkanaal en zweren.
Colonoscopie – Een colonoscopie is het belangrijkste hulpmiddel bij het diagnosticeren van de ziekte van Crohn. Met deze gebruikelijke procedure kan de dikke darm direct worden bekeken en kan de meest nauwkeurige hoeveelheid informatie over de dikke darm worden verkregen, zoals de aanwezigheid van ontstekingen, zweren of bloedingen.
Biopsie – Een biopsie is een procedure waarbij een klein stukje weefsel uit de darm onder een microscoop wordt bekeken. Het weefsel wordt vervolgens onderzocht op microscopische veranderingen die verband houden met de ziekte van Crohn, zoals verdikte submucosa, transmurale ontsteking (over het gehele weefsel) en ulcererende fissuren.

Complicaties die verband houden met de ziekte van Crohn

De diepgewortelde ontsteking van de ziekte van Crohn is waarschijnlijk verantwoordelijk voor de fysieke complicaties van CD. De meest voorkomende complicaties zijn:

Abces – Chronische ontsteking leidt tot littekenweefsel, waardoor voedsel en afval moeilijk door het spijsverteringskanaal kunnen gaan. Er wordt een ontstoken weefselmassa gevormd terwijl het lichaam probeert te voorkomen dat infecties zich verspreiden.

Fistels – Abnormale verbindingen gevormd tussen de darmen en andere organen (d.w.z. huid). Fistels zorgen ervoor dat afvalmateriaal terecht komt op plaatsen waar het niet hoort, wat leidt tot mogelijke infecties en meer abcessen om het materiaal vast te houden.

Ondervoeding - Het ileum is waar B12, andere vitamines, galzouten en eventuele overgebleven voedingsstoffen worden opgenomen. Chronische ontsteking van het ileum kan de opname van voedingsstoffen belemmeren en aangezien de meeste mensen de ziekte van Crohn in het ileum ontwikkelen, komt ondervoeding vaak voor. Studies tonen aan dat tot 85% van de CD-gevallen lijdt aan ondervoeding, met name vitamine D en ijzer. Laag maagzuur komt ook vaak voor bij mensen met de ziekte van Crohn en kan ook bijdragen aan ondervoeding.

Stricturen – Een vernauwing van het darmkanaal die kan leiden tot een volledige verstopping.

Anale fissuren – Een traan aan het einde van de anus, die vaak erg pijnlijk is.

Colorectale kanker - Aangenomen wordt dat langdurige ontsteking in het maagdarmkanaal het tumorsuppressor-eiwit p53 verandert, dat zijn vermogen om kankercellen te onderdrukken beperkt. Poliepen, een lange geschiedenis van CD en een familiegeschiedenis van colorectale kanker kunnen het risico op colorectale kanker verhogen. Routinecontroles en frequente coloscopieën worden geadviseerd om het risico op kanker het hoofd te bieden.

Psychologische comorbiditeiten – De complicaties zijn niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Abnormale angstniveaus worden gevonden bij tot 40% van de patiënten met IBD. Niet alleen belemmeren depressie, psychologische stress en angst de kwaliteit van leven, maar ze kunnen ook een terugval veroorzaken. Sommige artsen suggereren dat het aanpakken van de psychologische symptomen van de ziekte van Crohn net zo belangrijk is als het behandelen van de fysieke symptomen.

Onderzoekers schatten dat 50% van de mensen 5 jaar na de diagnose complicaties zal ervaren, en tegen 10 jaar kan dat aantal oplopen tot 70%. Die onthutsende statistieken maken het des te belangrijker om de oorzaak van de ziekte van Crohn te achterhalen.

Wat veroorzaakt de ziekte van Crohn?

De exacte oorzaak van de ziekte van Crohn is nog niet volledig begrepen. Wat we wel weten is dat CD een complexe auto-immuunziekte is die het gevolg is van de interactie tussen het immuunsysteem, genetica, darmbacteriën en de omgeving.

5 – 20% van de getroffen personen heeft een eerstegraads familielid met een inflammatoire darmaandoening. Er zijn ook genetische variaties op chromosoom 5 en chromosoom 10 gedetecteerd, hoewel er meer onderzoek nodig is op dit gebied.

Misschien wel de meest opvallende is de NOD2 gen, dat geassocieerd is met een verhoogde vatbaarheid voor CD. Aangenomen wordt dat veranderingen in dit gen het vermogen van darmcellen om op bacteriën te reageren verminderen, waardoor het immuunsysteem een abnormale reactie op bacteriële pathogenen in de darmen opbouwt.

Deze abnormale immuunrespons is wat auto-immuniteit definieert en uiteindelijk leidt tot het meest klassieke teken van de ziekte van Crohn:chronische ontsteking in het spijsverteringskanaal.

Als de ziekte van Crohn het gevolg is van een verstoorde interactie tussen het immuunsysteem en de darmbacteriën bij mensen met de juiste genen...

Waarom ontwikkelt niet iedereen met de "juiste genen" de ziekte van Crohn?

Factoren die bijdragen aan de ziekte van Crohn

Als u genetisch vatbaar bent voor de ziekte van Crohn, kunnen de volgende factoren die genen in- of uitschakelen:

Roken - Roken heeft niet alleen een negatief effect op mensen met de ziekte van Crohn, maar verhoogt ook het risico om het te ontwikkelen. Degenen die roken, hadden meer kans op een terugval en moesten herhaalde operaties ondergaan in vergelijking met niet-rokers.
Dieet/lekkende darm – Slechte voedingsgewoonten kunnen leiden tot een onbalans van bacteriën in de darm (dysbiose), wat kan resulteren in een beschadigde of lekkende darm. Onderzoekers hebben bevestigd dat een verhoogde darmpermeabiliteit (lekkende darm) kan worden gedetecteerd vóór het begin van slijmvliesontsteking, wat helpt verklaren waarom sommige experts IBD een "verminderde barrièreziekte" noemen.
Antibiotica - Van antibiotica is bekend dat ze het darmmicrobioom veranderen en het vermogen van het lichaam om met verschillende bacteriën om te gaan, kunnen verstoren. Een onderzoek onder 587 patiënten met de ziekte van Crohn toonde aan dat het gebruik van antibiotica in 71% van die gevallen 2-5 jaar vóór de bevestiging van de diagnose plaatsvond.
Stress - In de jaren vijftig werd IBD geclassificeerd als een psychosomatische aandoening vanwege de sterke associatie met stemming, stress en andere psychiatrische factoren. Recente onderzoeken tonen aan dat langdurige, chronische stress het immuunsysteem kan onderdrukken en ontstekingen in het lichaam kan verhogen. Anekdotisch bewijs meldt ook dat stress een van de belangrijkste oorzaken van een terugval is.
Locatie – Studies tonen aan dat minimale blootstelling aan zonlicht (noordelijk klimaat) geassocieerd is met een hogere incidentie van de ziekte van Crohn.

Bacteriële en schimmelinfecties – brandstof voor de ziekte van Crohn?

In de darm leven biljoenen bacteriën, en in een perfecte wereld blijven ze allemaal in balans (symbiose). Een evenwichtige darm is een gezonde darm - ontstekingen en ziekten worden op afstand gehouden.

Maar wanneer dit evenwicht verstoord is (dysbiose), door onder meer slechte voeding en antibiotica, krijgen bacteriën en schimmels de kans om het over te nemen en schade aan te richten in het lichaam.

Onderzoekers hebben ontdekt dat de volgende schimmels en bacteriën een rol spelen bij CD:

Candida tropicalis – Dit is een schimmel die deel uitmaakt van onze natuurlijke mycobioom of schimmelfamilie. In een recent uniek onderzoek was deze schimmel positief gecorreleerd met de ziekte van Crohn en geïdentificeerd als een mogelijke trigger voor de ziekte van Crohn. Onderzoekers vonden ook C. Tropicalis te correleren met het niveau van anti-Saccharomyces cerevisiae antistoffen (zoals eerder vermeld, een bekende CD-biomarker). Deze nieuw ontdekte schimmel maakt deel uit van een trio waaronder de bacterie E. coli en Serratia marcescens. Alle drie werken samen om een biofilm te vormen, die zich aan de darmwand kan hechten, ontstekingen kan veroorzaken en uiteindelijk kan bijdragen aan de symptomen van de ziekte van Crohn.
Mycobacterium avium paratuberculosis (MAP) – Een van de grootste doorbraken in het onderzoek naar de ziekte van Crohn is de ontdekking van de MAP-bacterie. Verschillende onderzoeken konden een positieve correlatie vinden tussen deze bacterie en CD, en één in het bijzonder ontdekte MAP in 46% van de gevallen van de ziekte van Crohn (vergeleken met 20% in de controlegroep). MAP is extreem klein en soms ongrijpbaar voor het immuunsysteem systeem. Het heeft het vermogen om zijn buitenste laag af te werpen, waardoor het moeilijk is om te vechten. Het is ook bekend dat het een chronische ziekte veroorzaakt bij runderen die bekend staat als de ziekte van Johne ("Yo-knee's") en wordt gemakkelijk overgedragen van vee op mensen via rauwe melk en besmet/slecht bereid vlees.

Dus wat betekent dit? Het betekent dat bacteriën en schimmels, als ze de kans krijgen, de ziekte van Crohn kunnen helpen veroorzaken. Het is onze taak om die kans weg te nemen.

Ontlastingstests kunnen helpen bepalen hoe evenwichtig uw darm is, terwijl probiotica en een darmvriendelijk dieet de darm kunnen helpen genezen (en uiteindelijk het auto-immuunproces dat bij CD betrokken is, kunnen uitschakelen).

De lekkende darm – auto-immuunverbinding

Als je onze artikelen uit onze auto-immuunserie hebt gevolgd, weet je al dat het bijna onmogelijk is om een lekkende darm te negeren als onderdeel van de oorzaak en oplossing voor auto-immuniteit.

Alessio Fasano, M.D. heeft een voortrekkersrol gespeeld bij recent onderzoek naar auto-immuunziekten en heeft een paper gepubliceerd met de titel "Leaky Gut and Autoimmune Diseases".

Zijn bevindingen geven het idee weer dat voor de ontwikkeling van een auto-immuunziekte drie aandoeningen samen moeten bestaan:

Een genetische aanleg voor auto-immuniteit (d.w.z. NOD2 gen)
Blootstelling aan de omgevingstrigger (d.w.z. roken)
Verhoogde darmpermeabiliteit (ook bekend als Leaky Gut Syndrome)

Een andere expert vatte het verband als volgt samen:

“Leaky gut syndrome wordt bijna altijd geassocieerd met auto-immuunziekte. In feite hangt het omkeren van symptomen van auto-immuunziekte af van de genezing van het slijmvlies van het maagdarmkanaal. Elke andere behandeling is slechts symptoomonderdrukking.” – Dr. Jill Carnahan, MD

Het goede nieuws? Het genezen van een lekkende darm is een factor die wij onder controle hebben en bovendien kan het worden gedaan met het juiste plan.

Helaas zit de grote meerderheid van reguliere artsen vast in een benadering van 'symptoombeheersing' en aarzelen ze om de rol die de darmen spelen bij auto-immuniteit te accepteren.

Conventionele geneeskunde voor de ziekte van Crohn

Het belangrijkste doel van de conventionele behandeling van de ziekte van Crohn is het bereiken van een staat van remissie (waarbij de ziekte niet langer actief is).

De meest voorkomende behandelingen zijn:

Aminosalicylaten of 5-ASA's - Dit is een specifiek type ontstekingsremmend medicijn dat werkt om ontstekingen in het spijsverteringskanaal te verminderen. Verschillende onderzoeken tonen aan dat 5-ASA's effectief zijn in het bereiken van remissie, maar niet zo effectief om het te behouden.

Corticosteroïden - Corticosteroïden werken om acute ontstekingen te verminderen en worden vaak gebruikt wanneer andere behandelingen niet effectief zijn. Vanwege de lange lijst met gevaarlijke bijwerkingen, worden ze vaak voor korte tijd in kleine doses gegeven.

Antibiotica – Antibiotica worden gebruikt om de complicaties van fistels en abcessen aan te pakken, evenals om schadelijke darmbacteriën te verminderen die een rol kunnen spelen bij het activeren van CD. De meest voorkomende antibiotica zijn Cipro en Flagyl. De rol die antibiotica spelen bij het veranderen van darmbacteriën is echter duidelijk en langdurig gebruik van antibiotica kan de zaken vaak erger maken.

Chirurgie – Chirurgie wordt aanbevolen wanneer de medicijnen niet langer effectief zijn en het risico op kanker groot is. De meest voorkomende vormen zijn een strictureplastiek om de smalle gebieden te verbreden, a dunnedarmresectie om vernauwingen te verwijderen en een fistulotomie om anale fistels aan te pakken.

Zie je hier een gemeenschappelijk thema?

Elk van de bovenstaande behandelingen is (tot op zekere hoogte) effectief als het gaat om symptoombestrijding en korte termijn remissie…..

Maar hoe zit het met het onderhouden van remissie?

Auto-immuunziekte uitschakelen

Om remissie te behouden, moet u de oorzaak van het probleem aanpakken, en dat is precies wat we hier zijn om u te helpen.

Hippocrates, de beroemde Griekse arts, verklaarde dat "alle ziekten in de darmen beginnen", en zo'n 2000 jaar later zijn Fasano en veel experts het erover eens.

Oude en huidige wijsheid suggereren beide dat krachtige genezing in de darmen moet beginnen.

We hebben een gratis webinar georganiseerd met de naam, "Hoe u uw auto-immuniteit uitschakelt en een gezond immuunsysteem herstelt."

Het is helemaal gratis en we laten u zien hoe u de gezondheid van uw darmen kunt aanpakken, zodat uw immuunsysteem kan stoppen zichzelf aan te vallen.

Het onderwerp auto-immuniteit is ingewikkeld en de hoeveelheid informatie die er is, kan overweldigend zijn. Daarom hebben we het werk voor je gedaan en zijn we dankbaar dat we je op deze reis kunnen ondersteunen.

– Steve

PS – Maak je geen zorgen als je er niet live bij kunt zijn, we sturen je de volgende dag een gratis herhaling.

P.S.S – Wat houdt je tegen om te genezen? Laat het ons weten in de reacties hieronder 🙂