Diagnose van spontane intraperitoneale bloedingen - Diagnose van acute buik

LABORATORIUMONDERZOEK

Hematologische gegevens kunnen zoals het ons lijkt, alleen helpen in de aanwezigheid van andere symptomen van intraperitoneale bloeding.
In gevallen van acuut bloedverlies praktische noodzaak van bepaling van percentage van hemoglobine en berekening van erytrocyten kan voldoen.
In onduidelijke gevallen is het noodzakelijk om een ​​teken van vermindering van hemoglobine en erytrocyten ten koste van intraperitoneale bloeding met uiterste voorzichtigheid te interpreteren, waarbij eerder een aantal van de morbide aandoeningen die in het algemeen worden gevolgd, zijn uitgesloten door de bloedarmoedeverschijnselen.
Van biochemische tekenen van onbetwistbare aandacht is het symptoom van Foya dat bij lijden aan aanhangsels van een baarmoeder het gehalte aan resterende stikstof in het bloed lager is dan 40 mg %, in tegenstelling tot acute chirurgische ziekten van een spijsverteringskanaal waarbij de resterende stikstof duidelijk het niveau van 40 mg % overschrijdt.
Dit onderzoek vereist echter tijd en apparatuur, maar in onduidelijke en niet snel verlopende gevallen van intramurale eritoneale bloeding uit baarmoederaanhangsels het kan de juiste herkenning vergemakkelijken.

OPERATIONELE DIAGNOSE

Over diagnostische puncties van een achterste gewelf van de vagina en een buikwand zijn er heel verschillende opvattingen. Een zeer interessant overzicht van deze opvattingen wordt gegeven door V. B. Faynberg in zijn werk "A trial chrevosecheniye in gynecology". De auteur, wijzend op Vachnadze, KK Skrobansky als op supporters, lekke banden in de achterboog, merkt op dat LA Kr en in met tot en met y waarschuwde tegen hobby voor deze diagnostische methode en dat LA Krivsky zijn toevlucht nam tot een lekke band alleen in de achterboog in 5,5% van alle gevallen. In de gids M gynaecologie e N van e en Over p en de c en is de instructie beschikbaar over het feit dat het noodzakelijk is om een ​​punctie van de rugboog met zorg te behandelen. V. B. Faynberg verwijst ook naar de instructies van Timofeev dat in de kliniek van V. S. Gruzdev een punctie van een achterste gewelf van de vagina niet werd toegepast. En ten slotte deelt VB Faynberg ook de bittere ervaring mee, waarbij hij specificeert dat hij, na 158 puncties van de rugboog te hebben gemaakt, de dood van 2 patiënten heeft waargenomen (in het ene geval door bloeding, ondanks een chrevosecheniye, in een ander - door sepsis).
We hebben er bijna geen ervaring mee, maar desalniettemin, gezien literaire gegevens, zouden we een punctie van de rugboog niet aanbevelen voor breed gebruik als en bij ervaren, artsen antwoordt het niet altijd bevestigend, en in geïsoleerde gevallen is levensbedreigend voor de patiënt.
Dat bleek minder een proefpunctie van een buikholte.
Alleen correct als het ons lijkt, en de minst gevaarlijke diagnostische operationele ontvangst is de proef chrevosecheniye.
De bovengenoemde symptomen (lokalisatie van pijn, een dofheid bij percussie) zullen een juiste keuze van de plaats van de buiksectie helpen, en bij het openen van een buikholte slagen ze er meestal snel in om palpatie van verwachte en mogelijke bloedingspunten te vinden. De rangschikking van de aankomende verse porties bloed tijdens het verwijderen van aanvankelijk gevonden bloed wijst op de nabijheid van een bloedingspunt. De toenemende hoeveelheid bloedstolsels zegt ook dat de hand van de onderzoeker dicht bij het doel is. Palpatie van het lichaam waarvan vermoed wordt dat er een spleet is, is in de meeste gevallen al volledige erkenning en start dan een exploitatiesubsidie.
Zo komt het vaker voor bij rupturen van aanhangsels van een baarmoeder (een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, een ovariumapoplexie) en bij rupturen van een milt.
Het is moeilijker om de diagnose te stellen bij zelden gevonden, spontane breuken van afzonderlijke bloedvaten (syfilitische I andere aneurismen) waarbij niet alleen palpatie, maar ook de brede audit van een buikholte soms bij vreselijke arteriële bloedingen wordt gedaan lost niet altijd een probleem van persoonlijke diagnose op. Dergelijke bloedingen zijn zeldzaam, maar ze kunnen de patiënt tot de dood leiden.

• Objectief onderzoek naar spontane intraperitoneale bloedingen - Diagnose van acute buik
• De geopende en gesloten verwondingen van een maag - Diagnose van acute buik