Een MRI- of magnetische resonantiebeeldvorming is een radiologische techniekscan die magnetisme, radiogolven en een computer gebruikt om beelden van lichaamsstructuren te produceren. De MRI-scanner is een buis omgeven door een gigantische ronde magneet. De patiënt wordt op een verplaatsbaar bed gelegd dat in de magneet wordt gestoken. De magneet creëert een sterk magnetisch veld dat de protonen van waterstofatomen uitlijnt, die vervolgens worden blootgesteld aan een bundel radiogolven. Hierdoor draaien de verschillende protonen van het lichaam rond en ze produceren een zwak signaal dat wordt gedetecteerd door het ontvangergedeelte van de MRI-scanner. Een computer verwerkt de informatie van de ontvanger, wat een beeld oplevert.
Het MRI-beeld en de resolutie zijn vrij gedetailleerd en kunnen kleine veranderingen van structuren in het lichaam detecteren. Voor sommige procedures worden contrastmiddelen, zoals gadolinium, gebruikt om de nauwkeurigheid van de afbeeldingen te vergroten.
Een MRI-scan kan worden gebruikt als een uiterst nauwkeurige methode voor het detecteren van ziekten door het hele lichaam en wordt meestal gebruikt nadat de andere tests onvoldoende informatie hebben opgeleverd om de diagnose van een patiënt te bevestigen. In het hoofd kan trauma aan de hersenen worden gezien als bloeding of zwelling. Andere vaak gevonden afwijkingen zijn hersenaneurysma's, beroertes, tumoren van de hersenen, evenals tumoren of ontsteking van de wervelkolom.
Neurochirurgen gebruiken een MRI-scan niet alleen bij het bepalen van de anatomie van de hersenen, maar ook bij het evalueren van de integriteit van het ruggenmerg na een trauma. Het wordt ook gebruikt bij het overwegen van problemen die verband houden met de wervels of tussenwervelschijven van de wervelkolom. Een MRI-scan kan de structuur van het hart en de aorta evalueren, waar het aneurysma's of tranen kan detecteren. MRI-scans zijn niet de eerste lijn van beeldvormende tests voor deze problemen of in gevallen van trauma.
Het biedt waardevolle informatie over klieren en organen in de buik, en nauwkeurige informatie over de structuur van de gewrichten, zachte weefsels en botten van het lichaam. Vaak kan een operatie worden uitgesteld of nauwkeuriger worden uitgevoerd nadat de resultaten van een MRI-scan bekend zijn.
Magnetische resonantiebeeldvorming is een scan die gedetailleerde afbeeldingen van organen en andere interne lichaamsstructuren produceert, terwijl een CT-scan afbeeldingen in het lichaam vormt. CT-scans gebruiken straling, die schadelijk kan zijn voor het lichaam, terwijl MRI's dat niet doen. MRI's kosten meer dan CT-scans.
Klik voor meer van de verschillen tussen CT-scans en MRI's »
Een MRI-scan is een pijnloze radiologietechniek die het voordeel heeft dat blootstelling aan röntgenstraling wordt vermeden. Er zijn geen bijwerkingen bekend van een MRI-scan. De voordelen van een MRI-scan hebben betrekking op de precieze nauwkeurigheid bij het opsporen van structurele afwijkingen van het lichaam.
Patiënten die metalen materialen in het lichaam hebben, moeten hun arts voorafgaand aan het onderzoek op de hoogte stellen of het MRI-personeel informeren. Metaalsplinters, materialen, chirurgische clips of vreemd materiaal (kunstgewrichten, metalen botplaten of protheses, enz.) kunnen de door de MRI-scanner verkregen beelden aanzienlijk vervormen. Patiënten met pacemakers, metalen implantaten of metalen chips of clips in of rond de oogbollen kunnen niet worden gescand met een MRI vanwege het risico dat de magneet het metaal in deze gebieden kan verplaatsen. Evenzo mogen patiënten met kunstmatige hartkleppen, metalen oorimplantaten, kogelfragmenten en chemotherapie of insulinepompen geen MRI-scan ondergaan.
Tijdens de MRI-scan ligt de patiënt in een gesloten ruimte in de magnetische buis. Sommige patiënten kunnen tijdens de procedure een claustrofobisch gevoel ervaren. Daarom moeten patiënten met een voorgeschiedenis van claustrofobie dit vertellen aan de arts die de test aanvraagt, evenals aan het radiologiepersoneel. Voorafgaand aan de MRI-scan kan een licht kalmerend middel worden gegeven om dit gevoel te verlichten. Het is gebruikelijk dat de MRI-medewerkers in de buurt zijn tijdens de MRI-scan. Verder is er meestal een communicatiemiddel met het personeel (zoals een zoemer die door de patiënt wordt vastgehouden) waarmee contact kan worden opgenomen als de patiënt de scan niet kan verdragen.
Alle metalen voorwerpen op het lichaam worden verwijderd voordat een MRI-scan wordt gemaakt. Af en toe krijgen patiënten een kalmerend medicijn om de angst te verminderen en de patiënt te ontspannen tijdens de MRI-scan. MRI-scanning vereist dat de patiënt stil ligt voor de beste nauwkeurigheid. Patiënten liggen in een gesloten omgeving in de magnetische machine. Ontspanning is belangrijk tijdens de procedure en patiënten wordt gevraagd normaal te ademen. De interactie met de MRI-technoloog blijft gedurende de hele test behouden. Er zijn luide, repetitieve klikgeluiden die optreden tijdens de test terwijl het scannen vordert. Af en toe hebben patiënten intraveneuze injecties met vloeistof nodig om de verkregen beelden te verbeteren. De MRI-scantijd hangt af van het exacte deel van het onderzochte lichaam, maar varieert van een half uur tot anderhalf uur.
Nadat de MRI-scan is voltooid, genereert de computer visuele beelden van het gebied van het lichaam dat is gescand. Deze beelden kunnen worden overgezet op film (hardcopy). Een radioloog is een arts die speciaal is opgeleid om beelden van het lichaam te interpreteren. De interpretatie wordt in de vorm van een rapport doorgegeven aan de behandelaar die de MRI-scan heeft aangevraagd. De arts kan dan de resultaten bespreken met de patiënt en/of familie.
Deze patiënt had een hernia tussen wervels L4 en L5. De resulterende operatie was een discectomie
Foto van hernia tussen L4 en L5 Dwarsdoorsnede van een hernia tussen L4 en L5
Wetenschappers ontwikkelen nieuwere MRI-scanners die kleinere, draagbare apparaten zijn. Deze nieuwe scanners kunnen blijkbaar het meest nuttig zijn bij het opsporen van infecties en tumoren van de zachte weefsels van de handen, voeten, ellebogen en knieën. De toepassing van deze scanners in de medische praktijk wordt nu getest.