Chronische gastritis Background

Achtergrond

De term "gastritis" werd voor het eerst gebruikt in 1728 door de Duitse arts, Georg Ernst Stahl om de ontsteking van de binnenbekleding van de maag- nu bekend is
beschrijven

zijn ondergeschikt aan verwondingen (dat wil zeggen, beschadiging van cellen en regeneratie) mucosale. In het verleden velen beschouwd gastritis nuttig histologische bevindingen, maar geen ziekte. Deze alle

veranderde met de ontdekking van Helicobacter pylori door Robin Warren en Barry Marshall in 1982 leiden tot de identificatie, beschrijving en classificatie van een veelheid

van verschillende gastritides. Dit artikel richt zich op de pathofysiologie, etiologie, epidemiologie en prognose van chronische gastritis. [1, 2]

De chronische gastritides worden geclassificeerd op basis van hun onderliggende oorzaak (bijvoorbeeld H pylori, gal reflux, steroïdale anti -inflammatory drugs [NSAID's], auto-immuniteit of

allergische reactie) en histopathologische patroon, dat de oorzaak en de te verwachten beloop kunnen wijzen (bijvoorbeeld H pylori-geassocieerde multifocale atrofische gastritis). Overig

classificaties zijn gebaseerd op het endoscopische uiterlijk van het maagslijmvlies (bijvoorbeeld varioliform gastritis).

Het is van belang onderscheid te maken tussen gastritis en gastropathy (waarbij er celbeschadiging en regeneratie maar minimale ontsteking); deze entiteiten worden in

dit artikel, omdat zij vaak in de differentiële diagnose van chronische gastritis.

Chemisch of reactieve gastritis wordt veroorzaakt door schade aan het maagslijmvlies gevolg van reflux van gal en alvleesklier in de maag, maar het kan ook worden veroorzaakt

door exogene stoffen, waaronder NSAIDs, acetylsalicylzuur, chemotherapeutische middelen en alcohol. [3] Deze chemicaliën veroorzaken epitheliale schade erosies en zweren die

gevolgd door regeneratieve hyperplasie detecteerbaar als foveolar hyperplasie en schade aan capillairen met mucosale oedeem, bloedingen en toegenomen gladde spier in de lamina

propria met minimale of geen ontsteking.

Omdat er weinig of geen ontsteking in deze chemische veroorzaakte laesies, gastropathy of chemische gastropathy is een meer passende beschrijving dan chemische of reactieve gastritis,

zoals voorgesteld door de bijgewerkte Sydney indeling van gastritis. [4] het voor ogen die vormen van gastropathie en andere soorten gastritis, vooral H pylori

​​gastritis gemengd te houden, kunnen bestaan.

Er is geen algemeen aanvaarde classificatiesysteem (inclusief de Sydney systeem Olga staging systeem) dat een volledig bevredigend beschrijft alle gastritides

en gastropathies verschaft. [5] Uit een etiologische classificatie tenminste een directe doelwit waarnaar therapie kan worden gericht, en om deze reden, een dergelijke classificatie wordt gebruikt in

dit artikel. In veel gevallen, chronische gastritis is een relatief kleine manifestatie van ziekten die overwegend manifesteren in andere organen of manifeste systemisch (bijvoorbeeld gastritis in

personen die immunosuppressie).

H pylori gastritis is een primaire infectie van de maag en is de meest voorkomende oorzaak van chronische gastritis, het infecteren van 50% van de wereldbevolking. [6] Er zijn gevallen van histologisch gedocumenteerde

chronische gastritis worden gediagnosticeerd als chronische gastritis van onbepaalde etiologie of gastritis van onbepaalde soort als geen van de bevindingen weerspiegelen een van de beschreven patronen van Madame

gastritis en een specifieke oorzaak kan niet worden geïdentificeerd.

• -
• Chronische gastritis pathofysiologie