Rectale prolaps bij kinderen gaat vaak vanzelf beter zonder behandeling en goede zelfzorg. Als het niet verbetert, kunnen medicijnen zoals laxeermiddelen of ontlastingverzachters helpen. Alternatieve therapieën zoals biofeedback en chirurgie zijn andere opties.
Rectale prolaps is een aandoening waarbij het rectum naar beneden glijdt en uit de anus steekt. Het komt het meest voor bij kleine kinderen jonger dan vier jaar.
Het rectum bevindt zich aan het einde van de dikke darm en is door spieren en gewrichtsbanden aan het bekken bevestigd. Wanneer die spieren zwak worden, kan het rectum naar beneden en uit de anus glijden. Het kan buiten het lichaam uitsteken en oncomfortabel aanvoelen.
Symptomen van rectale prolaps
U kunt rectale prolaps mogelijk meteen herkennen. Symptomen van rectale prolaps kunnen zijn:
Een rectale prolaps voelt meestal niet pijnlijk aan.
Oorzaken van rectale prolaps bij kinderen
Rectale prolaps bij kinderen ontwikkelt zich meestal omdat de spieren die het rectum op zijn plaats houden zwak worden. Bepaalde factoren kunnen bijdragen aan rectale prolaps, waaronder:
Als rectale prolaps optreedt zonder duidelijke reden, wil uw arts mogelijk testen op cystische fibrose. Baby's worden echter meestal bij de geboorte gescreend op cystische fibrose en andere gezondheidsproblemen.
Wie kan rectale prolaps krijgen?
Rectale prolaps komt het meest voor bij kinderen en oudere volwassenen. Het komt meestal voor bij kinderen onder de vier jaar. Kinderen met constipatie, ondervoeding of zindelijkheidstraining kunnen rectale prolaps ontwikkelen.
U kunt rectale prolaps misschien meteen opmerken. Uw arts zal uw persoonlijke en medische geschiedenis, een lijst van uw symptomen nemen en een lichamelijk onderzoek doen om rectale verzakking te diagnosticeren.
Uw arts kan het rectum controleren op los weefsel, bloedingen en hoe goed de sluitspier reageert. Ze willen misschien beeldvormende tests doen, zoals röntgenfoto's, computertomografie (CT) -scans of magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) om te controleren op problemen met de botten, organen of het ruggenmerg.
Als de rectale prolaps zich blijft voordoen, wil uw arts mogelijk een zweettest en bloedonderzoek doen om te controleren op cystische fibrose of een colonoscopie om tumoren of zweren te zoeken.
Rectale prolaps bij kinderen wordt vaak vanzelf beter zonder behandeling. Goede zelfzorg- en levensstijlpraktijken zullen helpen, maar het kan zijn dat u verdere behandeling en medicatie moet zoeken als het niet beter wordt.
Medicijnen
Afhankelijk van de oorzaak kan uw arts bepaalde medicijnen aanbevelen of voorschrijven, waaronder:
Thuiszorg
Goede darmzorg en voedingspraktijken zullen helpen bij het beheersen van rectale prolaps. Een van de belangrijkste dingen die u moet doen, is het rectum voorzichtig terug naar binnen duwen zodra u merkt dat het uitsteekt. Als het weefsel na een paar minuten zachte druk niet terug naar binnen gaat, moet u naar de eerste hulp gaan.
Enkele andere factoren die kunnen helpen zijn:
Alternatieve therapieën
Biofeedback-therapie kan constipatie verlichten en de bekkenbodemspieren stimuleren die het rectum op zijn plaats houden. Sommige kinderen kunnen meer verlichting vinden bij biofeedback-therapie dan bij laxeermiddelen, omdat biofeedback-therapie de spieren leert hoe ze weer moeten werken. Laxeermiddelen kunnen constipatie verergeren als de dikke darm erop begint te vertrouwen om te werken.
Chirurgie
Als conservatieve behandeling van rectale verzakking niet helpt of als er misvormingen zijn die de verzakking veroorzaken, kan uw arts een operatie aanbevelen. Hierbij kan het gaan om het optillen van het rectum en het vastmaken aan het bekken of het vernauwen van de anus met draad of ander dun materiaal.
Deze operaties kunnen alleen worden aanbevolen voor rectale prolaps die niet reageren op andere behandelingen.
Meestal geneest rectale prolaps bij kinderen op zesjarige leeftijd vanzelf met thuiszorg en levensstijlpraktijken.
Chronische rectale prolaps kan leiden tot: