Velen van ons hebben ooit een "buikprobleem" ervaren. De typische symptomen van koorts, braken en diarree verdwijnen meestal binnen enkele dagen. Helaas verloopt voor sommige mensen die terugkeer naar gezondheid niet altijd zoals verwacht.
In sommige gevallen kunnen deze symptomen aanhouden na een acute gastro-intestinale (GI ) infectie. Wanneer deze meer chronische symptomen zich ontwikkelen, worden ze post-infectieus prikkelbare darm syndroom of IBS (IBS-PI) genoemd.
Post-infectieuze IBS kan een willekeurig aantal GI-infecties volgen die in de maag en ingewanden. Studies schatten dat ongeveer 10 procent van de mensen die te maken hebben met chronische symptomen van het IBS-type een versnelde bacteriële of virale GI-infectie hebben gehad.
Niet alle patiënten met IBS-achtige symptomen hebben eerder een infectie gehad. Bij andere patiënten treden symptomen van diarree-overheersend (IBS-D) of constipatie-overheersend (IBS-C) IBS op zonder geïdentificeerde oorzaak. Sommige patiënten ervaren zelfs IBS-symptomen in de context van afwisselend constipatie en diarree.
In veel gevallen ontwikkelen mensen echter de diarree-overheersende vorm van IBS, bekend als IBS-D. U kunt ook een combinatie van symptomen van constipatie en diarree krijgen, maar constipatie-dominante IBS (IBS-C) komt zelden voor bij post-infectieuze oorzaken.
IBS-PI is meestal het enige subtype van IBS waarin de oorzaak kan worden vastgesteld .
Onderzoek heeft verschillende factoren geïdentificeerd die het risico kunnen vergroten dat IBS-PI zich ontwikkelt na een GI-infectie:
Er lijken factoren te zijn die u kunnen beschermen tegen IBS-PI. Volgens studies lopen personen ouder dan 60 jaar een lager risico. Evenzo wijst onderzoek uit dat braken tijdens de eerste ziekte het risico op PDS-PI met wel 50 procent kan verminderen.
Er wordt gedacht dat er tijdens een GI-infectie een toename is van ontstekingscellen in het slijmvlies van de darmen. Onder typische omstandigheden nemen deze cellen met de tijd af. Voorlopig onderzoek naar de kwestie suggereert dat deze ontstekingsreactie meer tijd nodig heeft om te verdwijnen in gevallen van IBS-PI. Een groter aantal van deze cellen blijft lang na de eerste infectie zichtbaar.
Zoals bij alle gevallen van PDS, is de behandeling over het algemeen gericht op het verlichten van specifieke symptomen. Opties zijn onder meer het gebruik van middelen tegen diarree zoals imodium, probiotica en de aanbeveling van een vezelarm dieet.
Het goede nieuws is dat patiënten bij wie IBS post-infectieus is een gunstiger prognose hebben dan degenen voor wie de oorsprong van het PDS niet bekend is. Naar schatting zal ongeveer de helft van alle IBS-PI-patiënten terugkeren naar hun pre-infectieuze staat van spijsvertering.
Het kan echter jaren duren voordat IBS-PI-symptomen volledig zijn verdwenen. Herstel is minder waarschijnlijk als er sprake is van gelijktijdige angst of depressie. Daarom is de behandeling van deze emotionele symptomen een belangrijke gezondheidsprioriteit.