Mensen met de ziekte van Crohn verwachten misschien een normale levensduur, maar ze overlijden eerder aan gastro-intestinale aandoeningen dan aan de algemene bevolking.
De ziekte van Crohn is een chronische aandoening die ontstekingen in de darm (spijsverteringskanaal) veroorzaakt. De ziekte van Crohn behoort tot een groep aandoeningen die bekend staat als inflammatoire darmziekte (IBD). Het kan elk deel van het spijsverteringskanaal aantasten, van de mond tot de anus, maar het treft over het algemeen de dunne darm en het eerste deel van de dikke darm.
De ziekte van Crohn is vergelijkbaar met andere soorten inflammatoire darmaandoeningen, zoals colitis ulcerosa (UC) en microscopische colitis.
De tekenen en symptomen variëren van persoon tot persoon. Bij patiënten met de ziekte van Crohn zijn er momenten waarop de symptomen verergeren, bekend als opflakkeringen, en momenten waarop individuen herstellen van de symptomen die bekend staan als remissie. De meest voorkomende symptomen van de ziekte van Crohn zijn de volgende:
Andere, minder vaak voorkomende symptomen van de ziekte van Crohn zijn onder meer
De exacte oorzaak van de ziekte van Crohn is onbekend; een auto-immuunreactie kan echter de ziekte van Crohn uitlokken. Bij een auto-immuunreactie kan het immuunsysteem zijn gezonde cellen aanvallen om een ontsteking van de weefsels in het spijsverteringskanaal te veroorzaken. Erfelijkheid kan ook een belangrijke rol spelen bij het veroorzaken van de ziekte van Crohn. Stress en het eten van bepaalde voedingsmiddelen veroorzaken de ziekte van Crohn niet; ze kunnen de symptomen echter verergeren.
Mensen met de volgende risicofactoren hebben een verhoogd risico op de ziekte van Crohn
Volgens de Centers for Disease Control and Prevention hebben mensen die aan de volgende beschrijvingen voldoen, meer kans om te melden dat ze prikkelbare darmziekte (IBD) hebben, of het nu gaat om de ziekte van Crohn of colitis ulcerosa:
Het aantal mannen en vrouwen met de ziekte van Crohn is ongeveer gelijk.
Er zijn geen specifieke tests of procedures om de ziekte van Crohn te diagnosticeren. De arts evalueert de symptomen en gebruikt informatie uit diagnostische tests om andere mogelijke oorzaken uit te sluiten.
De algemene diagnostische tests omvatten
Verschillende behandelingsopties helpen de ziekte onder controle te houden en helpen patiënten een lonend leven te leiden. Behandelingsopties omvatten
Medicijnen onderdrukken ontstekingen door de activiteit van het immuunsysteem te verminderen. Ze helpen ook om symptomen of complicaties te verminderen. Meestal worden antidiarreemiddelen, niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) of antibiotica gebruikt.
Darmrust omvat het beperken van het eten van voedsel via de mond om de darm rust te geven.
Chirurgie is nuttig om complicaties te behandelen en symptomen te verminderen wanneer andere behandelingen niet zinvol zijn.
Het opnemen van de volgende veranderingen in het dieet helpt de symptomen te verminderen
De ziekte van Crohn is meestal niet levensbedreigend; het kan echter ernstige of fatale complicaties veroorzaken, waaronder
Een passende behandeling kan de kans op een goed herstel vergroten.
Met de juiste behandeling kunnen patiënten met de ziekte van Crohn een normale levensverwachting en een goede kwaliteit van leven verwachten. Vooruitgang in de medische therapie heeft geholpen om de levensverwachting van patiënten met de ziekte van Crohn te verbeteren.
Er is geen remedie voor de ziekte van Crohn, aangezien het een chronische aandoening is, maar de symptomen kunnen onder controle worden gehouden.
Het is mogelijk dat sommige mensen jarenlang niet weten dat ze de ziekte van Crohn hebben en geen symptomen hebben, of ze kunnen in de loop der jaren verschillende opflakkeringen krijgen. De ziekte van Crohn beïnvloedt elke persoon anders, en ze hebben meestal dezelfde levensverwachting dan anderen zonder de ziekte.
Er zijn veel behandelingen beschikbaar die kunnen helpen de symptomen van de ziekte van Crohn onder controle te houden en deze mogelijk maanden of jaren in remissie te brengen, of zelfs in remissie te houden. De behandeling kan worden geïndividualiseerd, waaronder voorgeschreven medicijnen, vrij verkrijgbare medicijnen, chirurgie, stressmanagement en dieetaanpassingen.