Darmbacteriën die voorkomen dat muizen zwaarlijvig worden, kunnen ook het gewicht bij mensen onder controle houden

Nu we de minimale bacteriën hebben gevonden die verantwoordelijk zijn voor dit afslankende effect, we hebben het potentieel om echt te begrijpen wat de organismen doen en of ze therapeutische waarde hebben."

juni ronde, doctoraat, universitair hoofddocent pathologie, U van U Gezondheid

De resultaten van dit onderzoek wijzen al in die richting. Petersen en collega's ontdekten dat Clostridia gewichtstoename voorkomt door het vermogen van de darm om vet te absorberen te blokkeren. Muizen die experimenteel werden behandeld, zodat Clostridia de enige bacteriën in hun darm waren, waren magerder met minder vet dan muizen die helemaal geen microbioom hadden. Ze hadden ook lagere niveaus van een gen, CD36, dat de opname van vetzuren door het lichaam regelt.

Deze inzichten kunnen leiden tot een therapeutische benadering, Ronde zegt, met voordelen ten opzichte van de fecale transplantaties en probiotica die nu op grote schaal worden onderzocht als manieren om een ​​gezonde microbiota te herstellen. Therapeutische behandelingen zoals deze, die gebaseerd zijn op het overbrengen van levend microbioom naar de darm, zal niet voor iedereen werken vanwege verschillen in voeding en andere factoren die van invloed zijn op welke bacteriën kunnen overleven en gedijen.

De huidige studie wees uit dat een of meer moleculen die door Clostridia worden geproduceerd, verhinderden dat de darm vet absorbeerde. De volgende stap is om deze moleculen te isoleren en verder te karakteriseren hoe ze werken om te bepalen of ze gerichte behandelingen voor obesitas kunnen inspireren, type 2 diabetes, en andere gerelateerde stofwisselingsstoornissen.

"Deze bacteriën zijn geëvolueerd om bij ons te leven en ons te helpen, ' zegt Petersen. 'We kunnen veel van ze leren.'

Een goede verdediging is de beste aanval

De ontdekking dat muizen met een gecompromitteerd immuunsysteem niet anders konden dan zwaarlijvig worden, was een ontdekking die bijna niet gebeurde. Serendipity bracht Petersen op het juiste moment naar het lab om te zien dat muizen die genetisch gemanipuleerd zijn om myd88 te missen, een gen dat centraal staat in de immuunrespons, waren "zo dik als pannenkoeken." Ze had de knaagdieren langer laten verouderen dan normaal, onthullend een niet-gewaardeerd verband tussen immuniteit en obesitas.

Nog altijd, de observatie beantwoordde de vraag niet waarom de dieren werden te zwaar.

Op basis van eerder onderzoek dat ze had gedaan in het Round-lab, ze vermoedde dat het microbioom erbij betrokken was. Ze had helpen aantonen dat een van de taken van het immuunsysteem is om het evenwicht te bewaren tussen de diverse reeks bacteriën in de darm. Het aantasten van de afweer van het lichaam kan ertoe leiden dat bepaalde bacteriesoorten over anderen domineren. Soms, de verschuiving heeft een negatieve invloed op de gezondheid.

Volgens een vergelijkbare logica, Petersen en collega's stelden vast dat de obesitas die werd waargenomen bij muizen met een aangetast immuunsysteem voortkwam uit het falen van het afweersysteem van het lichaam om bacteriën op de juiste manier te herkennen. Deze muizen produceerden minder van de antilichamen die normaal gesproken als doelwitzoekende raketten aan het microbioom vastklampen. Deze verandering maakte de darm minder gastvrij voor Clostridia, wat leidt tot meer vetopname en overmatige gewichtstoename. Overuren, de muizen ontwikkelden ook tekenen van diabetes type 2.

Round wijst erop dat onderzoek door anderen heeft aangetoond dat mensen met obesitas op dezelfde manier Clostridia missen, spiegelen de situatie in deze muizen. Er zijn ook enkele aanwijzingen dat mensen met obesitas of diabetes type 2 een suboptimale immuunrespons kunnen hebben. De hoop is dat het begrijpen van deze verbanden nieuwe inzichten zal opleveren in het voorkomen en behandelen van deze alomtegenwoordige gezondheidsproblemen.

"We zijn een relatief onontgonnen aspect van diabetes type 2 en obesitas tegengekomen, " zegt Round. "Dit werk zal nieuwe onderzoeken openen naar hoe de immuunrespons het microbioom en de stofwisselingsziekte reguleert."

• MGH-studie toont het belang van de vetzuurbalans bij chronische ziekten aan
• Wetenschappers onderzoeken hoe schimmel interageert met bacteriën om de ziekte van Crohn te veroorzaken