Het menselijke globale metaboloom omvat honderden tot duizenden xenometabolieten, "niet-zelf" chemicaliën die het lichaam niet produceert, maar dat zijn de bijproducten van organismen die in het spijsverteringskanaal leven (darmmicrobioom) en van het voedsel dat we consumeren. "Er wordt aangenomen dat veel van de xenometabolieten de gezondheid beïnvloeden en overspraak en signalering tussen het microbioom en de gastheer mogelijk maken, " legde Sean Adams uit, doctoraat, corresponderende auteur van de studie.
Het onderzoeksteam van Adams bestudeerde het wereldwijde metaboloom van zittende vrouwen met obesitas en insulineresistentie voor en na het sporten. De vrouwen volgden 14 weken lang een caloriearm dieet en bewegingsregime, wat leidde tot gewichtsverlies en verbeterde cardiovasculaire conditie. Ze liepen op een loopband of gebruikten een hometrainer voor trainingen van 30 minuten, minstens vier dagen per week gedurende een maand, waarna elke oefensessie werd verlengd tot 40 minuten. Het intensiteitsniveau van de trainingen nam tijdens de proef stapsgewijs toe. Tijdens de trainingssessies namen de onderzoekers elke vijf minuten bloed af.
Niveaus van geselecteerde koolhydraten, vetten en aminozuren in het bloed daalden bij acute inspanning, terwijl verrassend, de concentraties van sommige xenometabolieten namen toe. De bevinding dat "een inspanningsaanval de bloedconcentraties van xenometabolieten die oorspronkelijk uit de darm komen, kan veranderen, is een opkomend concept, en heel spannend, " zei Adams. Er moet meer onderzoek worden gedaan om te begrijpen waarom dit gebeurt, "maar [het] kan gepaard gaan met inspanningsgerelateerde veranderingen in de spijsvertering of in de opslag en afgifte van de moleculen."
"Toekomstige studies moeten de weefselspecifieke oorsprong van inspanningsgerelateerde metabolietveranderingen aanpakken, hoe het metaboloom reageert over het hele spectrum van lage tot bescheiden tot hoge intensiteitsoefeningen, welke routes en metabolieten verband houden met inspanning en vermoeidheidssignalering en de mogelijke onderlinge relaties tussen inspanning, fitness en het xenometaboloom, ’ schreven de onderzoekers.